นักเขียนผจญภัย Chapter 1 ศึกเทพเจ้ามหากาฬ

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5

เมื่อขึ้นไปบนสวรรค์แล้ว พวกเราก็พบว่า กำลังมีการต่อสู้กันอย่างเมามันส์ระหว่างเทวดากับอสูร

ผมกับพระขันธกุมารจึงเข้าร่วมสมรภูมิด้วย แต่ทัพอสูรมีกำลังเยอะกว่า เลยทำให้ฝ่ายเราเสียเปรียบ

แต่ด้วยพลังของดาบเจ็ดสีกับมณีเจ็ดแสงที่ได้มา ทำให้ฝ่ายเทวดามีพลังรบที่มากกว่า

ผมที่ใช้ดาบเจ็ดสีกับพระขันธกุมารที่ใช้มณีเจ็ดแสงได้ฝ่าวงล้อมของทัพอสูรมาจนถึงตัวท้าวจตุรพักตร์

โดยไม่รอช้า ท้าวจตุรพักตร์ได้เปิดฉากการต่อสู้ด้วยการขยายร่างกลายเป็นยักษ์สี่หน้าแปดมือ และเขาโจมตี

ท้าวจตุรพักตร์ได้ใช้ตาไฟยิงลำแสงใส่พระขันธกุมาร แต่ผมก็ใช้ขวานฟ้าสร้างม่านพลังป้องกันโจมตีเอาไว้ได้

ตอนนี้ในมือของผมมีทั้งดาบเจ็ดสีกับขวานฟ้า

ผมเข้าต่อสู้กับท้าวจตุรพักตร์อย่างดุเดือด แต่พลังมันมากมายเกินกว่าที่ผมคาดเอาไว้ พลังเพียง 10% ของผมไม่อาจจะต่อกรกับมันได้

ผมจึงต้องเร่งพลังถึง 45% จึงจะสามารถสู้กับมันได้อย่างสูสี

ผมกับพระขันธกุมารได้รวมพลังของดาบเจ็ดสีและมณีเจ็ดแสงเสริมกับขวานฟ้า ต่อสู้กับท้าวจตุรพักตร์ จนสามารถตัดแขนของมันได้ 6 แขน

ในตอนที่มันกำลังเสียเปรียบ ร่างของมันก็เริ่มมีคลื่นพลังสีดำไหลออกมาทั่วร่างกาย ไม่น่าเชื่อ

แท้ที่จริง ท้าวจตุรพักตร์นั้นได้โดนเทพศิลป์และอินทรจักรฆ่าตายไปแล้ว

แต่ร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมกับพระขันธกุมารก็คือ พญามารที่ยังไม่ตายตั้งแต่ยุคสมัยพุทธกาล

มันกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะเปลี่ยนโลกมนุษย์ให้กลายเป็นนรกที่มันต้องการ

พวกเราจึงรวมพลังอาวุธทั้ง 3 อีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย

มันตอบกลับด้วยการระเบิดพลังทำลายทุกสิ่งทุกอย่างบนสวรรค์ ลามไปจนถึงโลกมนุษย์และบาดาล

ทุกอย่างพังทลายด้วยการระเบิดพลังของพญามารเพียงครั้งเดียว

เทวดาทุกองค์รวมถึงผมก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสไปตามๆกัน

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงจำเป็นต้องใช้พลังที่แท้จริง 100% ของผม และเร่งพลังเพิ่มขึ้นเป็น 108%

ผมชูมือขึ้นฟ้า รวมพลังไว้ที่ฝ่ามือ และกำหมัดอย่างแรง จนเกิดเป็นคลื่นพลังกระจายออกไปทั่วทั้ง 3 ภพ

ทุกสิ่งทุกอย่างคือสภาพกลับมาเช่นเดิม ทัพของพญามารสลายหายไปจนหมด

มันตกใจกับสิ่งที่เห็นแล้วถามว่า

"นี่เจ้า เจ้าเป็นใครกันแน่"

ผมจึงตอบแบบสั้นๆได้ใจความว่า

"ฉัน...คือ.....พระเจ้า"

และผมก็บอกไปอีกว่า

"แต่คนที่จะจัดการกับแกน่ะไม่ใช่ฉัน แต่เป็น 2 องค์นี้"

ผมเลี้ยวตัวหลบไปด้านซ้าย เพื่อให้เทพที่อยู่ข้างหลังผมเป็นคนจัดการ นั่นคือพระอิศวรกับพระแม่อุมาเทวี