คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
หลังจากที่รูบี้ทำการข้ามเวลามายังอดีต เธอก็ได้มาโผล่ในที่ๆนึง
เมื่อเธอดูพิกัดเวลาในนาฬิกาก็พบว่า เธอกลับมายังวันเดือนปีที่เธอเกิดจริงๆ
แต่คนละสถานที่กัน
ตอนนี้เธออยู่กลางทุ่งนาในแถบชนบทแทนที่จะเป็นตัวเมือง
เธอจึงเดินไปยังถนนเพื่อขออาศัยรถที่ผ่านทางมาในการไปส่งเธอในเมือง
ในขนะนั้นเอง เสียงแง้นๆที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งถนน
มีมอเตอไซค์แต่งแว้นคนนึง กำลังขับมาด้วยความเร็ว
เธอจึงรีบโบกให้มอเตอไซค์คันนั้นหยุด
เจ้าของมอเตอไซค์เป็นเป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่น อายุประมาณ 16 หน้าตาดูบ้านๆ ใส่เสื้อยึดแขนยาว
กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะตราช้าง
"หวัดดีพี่สาว จะไปไหนรึป่าว"
เขาถาม
"เอ่อ น้องชายจะไปเมืองรึป่าว คือพี่ไม่มีรถเข้าเมืองน่ะ ก็เลยจะขออาศัยน้องชายพาไปส่งหน่อยน่ะ"
เธอตอบ
"ได้ๆ ขึ้นมาเลยพี่ จะให้ส่งตรงไหนก็บอกนะ"
แล้วเธอก็ขึ้นมอเตอไซค์
"จับดีๆนะพี่ รถผมมันแรง"
เขาบอก และบิดคันเร่งสุดแรงชนิดที่เรียกว่ายกล้อกันเลยที่เดียว
แต่เธอก็ไม่รู้สึกกลัวหรือตกใจอะไร
เมื่อมาถึงตัวเมืองแล้ว
เด็กวันรุ่นคนนั้นจึงถามเธอว่าจะให้ไปส่งที่ไหน
"ไปส่งพี่ที่ร้านอาหารแถวนี้ก็ได้"
เธอตอบ
"ได้เลยพี่ งั้นผมส่งตรงร้านนี้นะ"
เขาไปเธอไปส่งที่ร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่ง
เธอจึงให้เงินเป็นการตอบแทน แต่เขาก็ปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ เราคนกันเอง ผมไปก่อนละ เดินทางระวังนะพี่"
แล้วเขาก็ขับมอเตอไซค์ออกไป
"บางที เด็กแว้นบางคนก็ไม่ได้แย่นะเนี่ย"
เธอพูดพร้อมทั้งอมยิ้ม
ตอนนี้รูบี้ได้มาอยู่ยังใจกลางเมือง
และสถานที่ๆที่เธอจะไปต่อก็คือ ห้องทดลองของ ดร.ทวี
แต่สถานที่ๆเธอจะไปก่อนน่านั้น ก็คือโรงพยาบาลที่แม่ของเธอได้ให้กำเนิดเธอในวันนี้
เธอจึงรีบไปที่โรงพลายบาล
และใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นโบราณแบบพับได้ซึ่งเป็นอุปกรณ์แปลงร่างของเธอ เปิดโหมดล่องหนและลอบเข้าไปในโรงพยาบาล
เมื่อมาถึงเธอจึงขึ้นไปบนชั้นสามห้องแรกสุด และใช้จังหวะที่นางพยาบาลเปิดประตูนั่นเดินเข้าไป
ภาพที่ปรากฎตรงหน้าก็คือ
อาหยีหน้ากากฮีโร่และภรรยาของเขา ที่กำลังอุ้มทารกแรกเกิด
"พ่อจ๊ะ ลูกของเราน่ารักเชียว"
ตัวภรรยาพูด
"ใช้แล้วจ่ะแม่ ดูสิหน้าเหมือนพ่อจ๋าเลย"
เขาตอบ
"แล้วพ่อได้เตรียงชื่อลูกไว้รึป่าว"
ตัวภรรยาถาม
"ตอนแรกพ่อจะให้ชื่อว่าทับทิม แต่ชื่อมันดูธรรดาไป ต้องตั้งให้มันดูอินเตอร์หน่อย
ก็เลยเอาเป็นชื่อทับทิมภาษาอังกฤษว่า รูบี้ ก็แล้วกัน"
เขาตอบ
"แหม ชื่อน่ารักดีจังเลย รูบี้ลูกแม่"ตัวภรรยาตอบ
ในตอนนี้น้ำตาแห่งความสุขได้หลั่งออกมาจากดวงตาของรูบี้
เพราะในอนาคตเธอหลังจากที่อาหยีกับภรรยาได้เสียชีวิตลงจากการต่อสู้กับเหล่าสเปคเตอร์
เธอก็ไม่ได้มีโอกาศได้พบกับพ่อแม่อีกเลย
"พ่อ แม่ ตลอดเวลาที่ผ่านมา หนูยังไม่เคยตอบแทนพ่อกับแม่เลย
ตั้งแต่วันนั้น วันที่พ่อกับแม่ด่วนจากหนูไป หนูก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด
ในตอนนี้แหละ หนูจะต้องช่วยพ่อกับแม่ให้ได้"
เธอพูดในใจและปาดน้ำตา
จากนั้นเธอก็ตั้งพิกัดสถานที่จากมือถือของเธอ และรีบมุ่งหน้าไปยังแลปทดลองของดร.ทวีทันที
>โปรดติดตามตอนต่อไป<
ความคิดเห็น