ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ANGLE OF PRINCE DEVIL นายจะรักฉันไหมถ้าฉันมันร้าย[YAOI]

    ลำดับตอนที่ #9 : Chapter : 6 : แค่จะกลับบ้านนะเฟ้ย ภาค 2

    • อัปเดตล่าสุด 25 พ.ค. 53


    มาร์โซเดินมาคว้าหมับที่ไหล่ผมแล้วก็จับซะแน่นเหมือนกลัวผมจะหนี...ก็จะหนีจริงๆน่ะแหละ -__-

    "นี่ เปล่าชั้นเซ่ อยากโดนต่อยแบบเมื่อกลางวันหรือไง"

    ผมชูกำปั้นขึ้นแล้วขู่ไป นายมาร์โซยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปคุยกับอั่งเปาที่ตอนนี้ยืนแข็งอย่างกับถูก

    เมดูซ่าจ้องตาสะกดไว้

    "นี่ นายไม่เกี่ยวรีบไปซะ ก่อนจะถูกพวกลูกน้องชั้นรุม"

    "=[]= ง่ะ...ตะแต่คุณลัคกี้เป็นเพื่อนผมนะ จะไม่ให้ช่วยเพื่อนได้ไงล่ะ"

    โอ้โห อั่งเปาชั้นรักแกว่ะ ซึ้ง~ TOT แต่...แกจะปกป้องชั้นทำไมยืนขาสั่นอย่างเจ้าเข้าอย่างนี้วะ

    "หรือว่าต้องขู่ให้กลัวเล่นๆล่ะ หืม...."

    มาร์โซยิ้มเยือกก่อนจะชักอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกง...หรือว่าหมอนี่จะชักปืนออกมาน่ะ

    มิน่าล่ะเดินมาทำไมมันถึงตุงๆข้างหน้า(ชั้นว่ามันคนเป็นอย่างอื่นนะ=///=)

    "ปากกา?!"

    ชักปากกาออกมาเหรอเนี่ย อ่ะโด่คงกลัวอยุ่หรอก-__-

    "กะกะ ก็แค่ปากกานิครับ มะมะไม่เห็นน่ากลัวเลย =__=;"

    ไม่น่ากลัวแกก็หยุดสั่นซักทีสิฟะ

    "หึ ดูถูกมันเหรอ....นี่คือปืนปากกาที่ชั้นสั่งทำพิเศษ อนุภาพก็...ยิงโดนที่ไหนก็ตาย แค่เฉียดๆก็ตาย

    ได้เพราะกระสุนชั้นทำพิเศษเหมือนกัน ชั้นไม่ชอบทรมารใครเลยเอาให้จบๆไปเลยน่ะ ^^"

    "=[]=....ลัคกี้"

    "ฮืม...อั่งเปา....เดี๋ยวชั้นรู้นะว่านายจะชิ่งน่ะ อย่าไปกลัวไอ้เจ้านี่นะ! ปากกากิ๊กก๊องแค่นี้เองอ่ะ"

    ผมพยายามพูดปลอบอั่งเปาที่ดูเหมือนจะเติมใส่เกียร์หมาหนี หึ ผมไม่ยอมตายเดี่ยวหรอก! (เอ้า! ไอ้

    นี่ยังเอาภาระมาให้เพื่อนตายอีก)

    "ตะตะแต่ลัคกี้ ผมขอโทษนะคร้าบบบ"

    วิ่งหายไปกับสายลม =__= ไอ้พวกบร้า ทิ้งกันเฉยเลยอ้า TOT

    "เป็นไรทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้"

    ก็จะร้องไห้อ่ะเด้ Y-Y

    "ไม่ได้จะร้องเฟ้ย ชั้นไม่ยอมร้องไห้ให้เรื่องงี่เง่าอย่างนี้หรอก"

    เก่งไปงั้นแหละ =__=

    "ก็ดีงั้นไปกันเถอะที่รัก ^^"

    มาร์โซเก็บปากกามหาประลัยลงกระเป๋าแล้วจับคอเสื้อผมหิ้วลงมาพร้อมๆกับกระเป๋าหลุยส์ฯ อ่ะ ระวัง

    สเก็ตบอร์ดชั้นร่วงนะเฟ้ย

    "อ๊ากกกกก อย่าหิ้วดิ้"

    ผมพยายามดิ้นจากการจับกุมของนายมาร์โซแต่ก็ต้องหยุดเพราะเสื้อมันเลิกขึ้นมาจนเกือบจะเห็นชุด

    ชั้นในซีหรูสีดำที่ยัดนมปลอมรุ่นเหมื้อนเหมือนอยู่ ก่อนจะคิดหาทางออก

    "นี่นายหิ้วชั้นอย่างเนี่ยมันเห็นเอวขาวๆชั้นหมดแล้วนะ"

    ผม(พยายาม)พูดเสียงหวานๆใส่มาร์โซเพื่อให้สนใจ

    "หืม....เฮ้ยจริงดิ....พวกแกห้ามมองนะเว่ย"

    เขาหันมาจ้องเอวบางๆของผมก่อนจะหันไปตวาดลูกน้องที่มองเอวผมอย่างหื่นๆ หึๆ จังหวะนี่แหละ!

    'พลั่ก!'

    ผมใช้หมัดซ้ายของผมต่อยเข้าไปที่แก้มของมาร์โซอย่างสุดแรงจนเซไปเผลอปล่อยมือที่จับคอเสื้อ

    ผมไว้ ผมจึงต่อด้วยท่าจระเข้ฟาดหางเข้าไปที่เอวของมาร์โซ ทำให้หมอนั้นเซเกือบทรุดไปและ

    ปล่อยกระเป๋าหลุยส์ฯ ผมรีบวิ่งไปคว้ากระเป๋าแล้วเอาสเก็ตบอร์ดลูกรักออกจากกระเป๋าเพื่อเตรียม

    สไลด์หนี

    "ฤทธิ์เยอะนักนะ  แบบนี่แหละถึงสมกับชั้น...เฮ้ย! จับตัวเธอเร็ว!"

    มาร์โซที่ทรงตัวขึ้นดีแล้วแสยะยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ ก่อนจะสั่งลูกน้องที่ยืนบื้ออยู่ให้ไล่จับผม ผมจึง

    เริ่มสไลด์ไปอย่างด่วนจี๋

    "หยุดนะ!"

    "หยุดก็โง่เด้!"

    ผมเร่งความเร็วฝีเท้าขึ้นเมื่อเห็นพวกนั้นจะตามทัน ทำไงดีนะ จะรอดมั้ยวะ TOT

    "บรืนนนน.....เอี๊ยดดดด~ "

    ในขณะที่ผมกำลังเครียดๆก็มีรถ
    Porsche Carrera GTสีดำสนิทขับมาปาดหน้าผม เกือบเบรคไม่ทันซะ

    แล้วนะเนี่ย ผมจึงเลยหน้าสบตาไปก็พบกับเจ้าของรถคนที่ช่วยชีวิตผม

    "อิคไซท์ TOT"

    นั้นคือนายอิคไซค์ที่แม้นแมนทิ้งผมไปเมื่อตอนที่ 5 กลับมาช่วยผมไว้ พร้อมกับอั่งเปาที่นั่งแอบอยู่

    ตรงเบาะหลัง

    "อย่ามัวแต่ยืนซาบซึ้งน่า
     ขึ้นรถเร็ว!"

    อิคไซท์ตะโกนขึ้นทำให้ผมรีบกระโดดขึ้นรถอย่างรีบร้อนจนลืมสเก็ตบอร์ดลูกรักไว้ ผมพยายามจะ

    เอื้อมมือไปเก็บขึ้นมาแต่อิคไซท์ก็ดันเร่งเครื่องหนีโลดออกไป แงๆๆๆๆ เดี๋ยวพ่อจะมาเก็บกู้ลูกทีหลัง

    น้า TOT

    0 0 0 0 0 0 0 0 0

    เสียงรถสปอรต์แล่นไปไกลลิบจนไม่ได้ยิน พวกลูกน้องที่วิ่งตามร่างบางมาก็ถึงกับหอบเป็นหมาก่อน

    จะก้มหัวให้มาร์โซผู้เป็นนายเดินมา  มาร์โซก้มลงเก็บสเก็ตบอร์ดลายซากุระสีหวานแหววขึ้นมาถือ

    อย่างทะนุทะนอม แล้วลูบไล้ไปมา

    "เหมือนเรื่องซินเดอเรล่าเลยแหะ  อันนั้นทิ้งรองเท้าแก้ว แต่อันนี้ทิ้งสเก็ตบอร์ดสีหวานๆ"

    มาร์โซยิ้มอย่างครึ้มใจ แล้วเดินไปขึ้นรถKoenigsegg CCXสีแดงเงางามพร้อมกับสเก็ตบอร์
    Porsche Carrera GT
    ดของร่างบางแล้วขับออกไปจากลานจอด

    0 0 0 0 0 0 0 0 0

    "นี่ๆอิคไซท์"

    ผมหันไปสะกิดอิคไซท์ที่ขับรถ(หนี)ออกมาจากโรงเรียนซัก 20 นาทีแล้ว อิคไซท์หันมาทีก่อนจะพูด

    "อะไร"

    "ขอบใจ ที่ยังกลับมาช่วยชั้นน่ะ"

    "อืม...จริงๆชั้นไม่ได้จะมากลับมาช่วยเธอหรอก ชั้นแค่รู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นสุภาพบุรุษยังไงไม่รู้เลย...

    ยอมลดตัวมาช่วยดีกว่า"

    นายมาร์โซยักไหล่อย่างกวนๆ

    "คุณอิคไซท์ปากแข็ง"

    อั่งเปายื่นหน้ามาจากเบาะหลังก่อนจะถูกอิคไซท์ตีหัวไปครั้งหนึ่ง

    "อย่ามาทำเป็นรู้ดีน่า ไอ้ซาลาเปา"

    "ง่ะ ผมชื่ออั่งเปานะ"

    "ก็นายน่ะแก้มอย่างกับซาลาเปานิหว่า"

    "เหมือนเหรอครับคุณลัค"

    อั่งเปาหันหน้ามาให้ผมแล้วก็ยื่นหน้ามาหาผมใกล้ๆ

    "เออ เหมือนมาก~ ไอ้แก้มตุ่มน้ำ"

    ผมหยิกแก้มอั่งเปาไปทีหนึ่ง

    "ง่า วันนี้วันซวยผมหรือไงอ่ะเนี่ย"

    อั่งเปาลูบแก้มตัวเองก่อนจะเอนตัวไปนอนที่เบาะหลังอย่างเงียบๆ

    "รู้สึกว่ามันจะสบายไปหรือเปล่าวะ"

    อิคไซท์มองกระจกหลังก่อนจะเหล่ๆมาหาผม

    "ก็นะช่างอั่งเปาเหอะ เหนื่อยมาเยอะแล้วเนี่ย"

    "ก็อืม"

    "นี่ ที่นายชิ่งไปเนี่ยแผนเหรอ"

    "ก็นะ จะว่าอย่างนั้นก็ได้"

    "แล้วนายเจออั่งเปาได้ไงล่ะ"

    "ก็ไอ้ซาลาเปาวิ่งมาทางลานจอดรถอย่างกับหนีเกณฑ์ทหารมายังไงยังงั้นแหละ ชั้นเลยขับไปรับมัน

    มาอ่ะนะ"

    "อืม"

    "แล้วบ้านเธออยุ่ไหนล่ะ"

    "อืม อยู่ที่คอนโด AKI อ่ะ"

    "หืม...ไฮโซนะเธอ"

    "ก็นะ"

    "เหมือนกับชั้นน่ะแหละ"

    "เฮ้ย นายอยุ่คอนโดเดียวกับชั้นเหรอ"

    "เปล่า ชั้นอยุ่คอนโดตรงข้ามเธอน่ะแหละ"

    "Y BKK ?"

    "อืม"

    "งั้นเวลาชั้นเดือดร้อนก็ไปหานายได้ง่ายอ่ะดิ"

    "อืม"

    "งั้นขอเบอร์นายไว้สร้างพันธมิตรซักหน่อยสิ"

    ผมคว้ามือถือขึ้นมาเตรียมกดเมมเบอร์นายอิคไซท์ไว้

    "089-9886XXX"

    "อ่ะ เดี๋ยวชั้นยิงไปนะ"

    "อือ"

    "ติ้ด!"

    ผมกดเบอรือิคไซท์แล้วเอาโทรศัพท์แนบหู

    '~เธอคือคนที่ฉันตามหา มาแสนนาน และเป็นคนที่ฉันใฝ่ฝัน...ในหัวใจ และชีวิตของฉันตอนนี้ จะ

    เป็นเช่นไร อยากให้เธอรับรู้เอาไว้ ~'(เธอคือหัวใจของฉัน ของ Nick The Star)

    "โห~ เพลงไม่ค่อยเข้ากับนายเลยนะ-__-"

    ผมกดวางแล้วหันหน้าไปมองหน้านิ่งๆของอิคไซท์

    "ช่างชั้นเหอะน่า แต่ก่อนอื่นต้องไปส่งไอ้ซาลาเปาก่อน"

    "อืม"
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ณ  หน้าคฤหาสน์ของอั่งเปา

    "O.O หูย~บ้านนายใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ"

    ผมตาโตทันทีที่เห็นบ้านของอั่งเปา มันเป็นบ้านแบบของจีนที่ผสมผสานกับอังกฤษได้อย่างลงตัว

    "ก็อือ ผมไม่ค่อยให้ใครมาส่งบ้านหรอกครับ ส่วนมากผมจะขึ้นรถเมล์น่ะ"

    ติดดินซะจริงเชียว - -

    "พรุ่งนี้เจอกันนะอั่งเปา ^^ "

    "คร้าบบบ^////^"

    อั่งเปาโบกมือลาก่อนจะกดกริ่งที่ประตูรั้วก่อนจะเดินเข้าคฤหาสน์ไป อิคไซท์กดปิดกระจะก่อนจะขับ

    รถออกไป

    "นี่"

    "หืม..."

    "ชั้นว่าจะถามเธอนะ...ไอ้ลูกรักเธอน่ะอยุ่ไหนซะแล้วล่ะ"

    "ก็อยุ่ที่ตรงชั้นกระโดดขึ้นรถนายนั้นแหละ ชั้นกำลังจะเอื้อมไปเก็บแต่นายดันขับออกไปซะก่อนน่ะสิ"

    "งั้นไอ้โซคงมีของต่อรองกับเธอแล้วล่ะ พรุ่งนี้เตรียมรับศึกเถอะ"

    "ง่ะ ไม่ให้กำลังใจก็อย่าแช่งกันได้มั้ย T^T"

    "โทษทีปากชั้นเป็นอย่างงี้นิ"

    "เออๆ ชั้นของีบก่อนนะ"

    "อืม พอถึงแล้วจะปลุก"
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    "ลัค..."

    "ZzzzZZZzzzzZ"

    "ลัค!"

    "หาๆๆๆ ถึงแล้วเหรอ"

    "อืม"

    ผมขยี้ตาปรับโฟกัสแสงเล็กน้อย ก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินลงรถอ้อมไปทางคนขับ

    "ขอบใจที่มาส่ง"

    "ก็อยุ่ใกล้กัน"

    "อืม ไปนะ"

    "เดี๋ยว"

    อิคไซท์ร้องทักเมื่อเห็นผมกำลังจะเดินไป

    "อะไรเหรอ"

    "พรุ่งนี้ 7.00 ชั้นจะมารับไปรร.นะ"

    "ฮืม O.K."

    "แค่นี้แหละ...มีอะไรก็โทรมาล่ะ"

    "อืม"

    อิคไซท์โบกมือลา ผมจึงหันหลังกลับไปเพื่อเดินเข้าไปในคอนโดสุดหรูที่พ่อของผมเป็นคนจองไว้

    จริงๆ ผมเคยมาพักนะ แต่ไม่บ่อยนักหรอก กี่โมงแล้วเนี่ย...18.00 น. แล้วเหรอเนี่ย รุ้สึกจะหนีกัน

    เพลินไปหน่อยนะ เหอะๆ

          ผมเดินมากดลิฟท์เพื่อไปยังชั้น 9 ซึ่งเป็นที่ผมพักอยู่ เมื่อลิฟท์มาผมก็เดินเข้าไปแต่ก่อนจะปิดก็

    มีคนแทรกเข้ามา

    "O.o พี่ไรโตะ"

    "อ้าว ลัคกี้ซัง"

    และคนที่ก้าวมาในลิฟท์ด้วยผมก่อนที่มันจะปิดคือ พี่ไรโตะ(ซีเคียวริตี้ที่อยู่ตอนที่ 1 ไง) พี่เค้าอยุ่ที่นี่

    เหรอเนี่ย O.o

    "พี่อยู่ที่นี่เหรอคะ"

    "อืม...พี่อยู่ชั้น 8 ห้อง 9 "

    "อ้า...ชั้นอยุ่ชั้น 9 ห้อง 9 ค่ะ"

    "อืม ใกล้ๆกันน่ะแหละแต่เธออยุ่ชั้นสูงกว่า"

    "อ่าค่ะ...แล้วพี่เป็นซีเคียวริตี้จริงเหรอค่ะ"

    "เปล่า~ พี่เป็นเด็กมหาลัยในเครือมาร์เคลน่ะ แต่ที่พี่อยุ่ปลอดภัยกว่าเยอะ"

    "ฮ่าๆๆๆ จริงเหรอคะ งั้นก็อยุ่ห่างกันไม่กี่ถนนเองนิ"

    "อือ..พี่ได้ข่าวว่า...มีเรื่องกับเจ้ามาเฟียมาร์โซเหรอ"

    "พี่รู้ได้ไงอ่ะ"

    "ก็พวกรุ่นน้องมันเล่ากันให้แซ่ดไปเลยนิว่ามีผู้หญิงสวยๆที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ไปต่อยเจ้าโซซะ

    เลือดเกือบกลบปาก ฮะ พี่ว่าก็สมควรนะ"

    พี่ไรโตะว่าพลางหัวเราะคิกคักชอบใจ แต่ผมนี่จะตาย ไปๆมาๆผมไม่น่าไปต่อยมันเลยจริงๆ=__=

    "_ _ ;"

    "ทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้นล่ะ"

    "ก็เพราะชั้นไปต่อยหน้าไอ้โรคจิตนั้น มันเลยตามรังควานชั้นแถมยังจะเอาชั้นไปทำแฟนอีกอ่ะ โชค

    ร้ายสุดๆ - - ; "

    "555+ ก็นะ...เธอก็สมควรแล้วที่เจ้าโซจะเอาเธอไปเป็นแฟน"

    "หา !? "

    'ติ้ด!'

    "อ่ะ ชั้นของพี่แล้วไปก่อนนะ"

    ประตูลิฟท์เปิดปุ๊ปพี่ไรโตะก็ก้าวออกไปปั๊ป แต่ผมก็คว้ามือพี่ไรโตะทันซะก่อนที่พี่เค้าจะก้าวเขาออก

    ไปพ้น

    "มีอะไรเหรอ"

    "พี่ยังพูดไม่จบนะ"

    "เอาไว้วันหลังแล้วกัน ถ้าเจอกันน่ะ"

    "อืม ก็ได้ค่ะ"

    ผมปล่อยมือของพี่ไรโตะแล้วกดปิดประตูลิฟท์เพื่อไปยังชั้นที่ผมพักอยู่

    "เราได้เจอกันบ่อยๆแน่ ลัค..."
    .
    .

    .
    .
    .
    .

    ฮ้า~ ในที่สุดก็ถึงห้องผมซักที ตอนนี้ผมอยุ๋ในร่างผู้ชายเรียบร้อยแล้ว ฮู้ ~ รู้สึกโล่งยังไงไม่รู้

    '  อยากให้ลองเข้ามาคบ จบแบบไหนไม่สำคัญ ได้ทั้งนั้น ก็เพราะชั้นมันไม่แคร์  อย่างตัวชั้นคนคนนี้ มันไม่เคยมีข้อแม้ ได้

    ดูแล... เธอก็เอาแล้ว  
    ยังไงก็ได้ ง่ายๆแต่เหงา ให้ไงก็เอา เข้าใจ รับรองว่าปลอดภัย ไม่ทำร้าย ให้เธอต้องมีสักน้ำตา 

    เนี้ยชีวิต...ให้กับหัวใจ แต่มีร่างกายให้เธอ ให้เธอหมดเลยนะ แค่บอกชั้นมา คนอย่างชั้น มีสิทธิ์รักเธอ ' (ง่ายๆแต่เหงา

    ของ ZEE)

    เสียงโทรศัพท์ของผมกรีดร้องอยู่นานพอสมควรเพราะผมหาโทรศัพท์ไม่เจอซักที อยู่ไหนเนี่ย...เจอ

    แล้ว!

    '-*~Exizi~*-'

    โอ้โห~ ยังไม่ถึงชั่วโมงเลยโทรมาหาเลยนะเนี่ยไอ้เนี่ย -__-

    "โมชิโมชิ"

    [ทำไมรับโทรศัพท์ยังงี้เนี่ยห๊า]

    "ก็ชั้นพึ่งอาบน้ำเสร็จอ่ะ"

    เหอะ จริงๆนอนเล่นอยู่ แต่หมอนี่คงไม่รู้หรอก เหอะๆ

    [ให้มันจริงเถอะ]

    "อืมมม แล้วนายมีอะไรล่ะถึงโทรมา"

    [ไม่มีอะไรทำ เลยโทรมาหาเธอแก้เซ็ง]

    "ก็นายมาร์โซเป็นเพื่อนนายไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่โทรไป"

    [จะให้โทรไปหามันทั้งๆที่ชั้นช่วยเธอนี่นะ ประสาทล่ะ]

    เออ นายอิคไซท์ทรยศเพื่อนอยุ่นี่หว่า

    "แล้วนายไม่มีเพื่อนคนอื่นหรือไง"

    [ไม่มี ชั้นมีแค่ไอ้โซเป็นเพื่อน]

    "ไม่มีใครคบหรือไงย่ะ"

    อ๊ากกกก ผมใช้ 'ย่ะ' แล้วเหรอเนี่ย T^T

    [มี แต่ชั้นไม่คบ เห็นชั้นคุยกับใครมั้ยล่ะ ยัยบ๊อง]

    อ่ะโด่ มนุษย์สัมพันธ์แย่ล่ะสิท่า

    [อย่ามานินทาชั้นในใจนะ]

    ดันรู้ซะด้วย -__-

    "งั้นแสดงว่าชั้นได้รับเกียรติอันสูงส่งที่นายคบชั้นเป็นเพื่อนน่ะสิ"

    [อ่ะฮ้า ถูกใจชั้นจริง ^^]

    "ไม่ต้องมาทำเป็นผู้ชนะเลย แล้วอั่งเปานับมั้ย"

    [ก็น่าจะนับ เพราะคนที่จะขึ้นPorsche Carrera GT ของชั้นต้องเป็นคนที่ชั้นให้การยอมคบค้า

    สมาคมด้วยเท่านั้น]

    "แล้วนายไม่มีสาวๆขึ้นหรือไง"

    [มี]

    "แล้วนายคบสาวๆแบบเพื่อนหรือไง"

    [ก็สาวๆที่ชั้นว่าก็เธอไง ยัยลัคกี้]

    ชั้นไม่ใช่สาวๆนะเฟ้ย -__-

    "แล้วนายไม่มีการบ้านทำหรือไง"

    [มี..ทำเสร็จแล้ว]

    "งั้นพรุ่งนี้ขอลอก"

    [เธอเป็นผู้หญิงน่าเกลียดสุดเลยนะเนี่ย -_-]

    "นี่ ไม่ต้องมาว่าชั้นเลย ชั้นทำเสร็จแล้วน่ะ ชั้นแค่ทดสอบความมีน้ำใจของนายซะหน่อย"

    [ชั้นน่ะมีน้ำใจบางเวลาและอารมณ์]

    ฮื้ม ทำอะไรต้องมีฟีลิ่งหรือไงเนี่ย พ่อเซ้นส์เซอร์ทีฟ =__=

    [เดี๋ยวชั้นมีสายซ้อน ชั้นวางก่อนนะ]

    "อืมๆ"

    [อืมๆ เจอกันพรุ่งนี้ 7 โมง อย่าลืม]

    "อือ รู้แล้วน่า อย่าย้ำเดี๋ยวลืม"

    [อือ]

    'ติ้ด!'

    เฮ้อ~ นอนดีกว่าผมว่านะ -_-

    ผมจัดการชารต์จแบตมือถือ แล้วเข้าไปแปรงฟันเพื่อเข้านอน[กินข้าวแล้วนะ] พรุ่งนี้ผมต้องเจอศึก

    หนักอีกแล้วเหรอเนี่ย ! อ๊ากกกกกกกกก วันแรกเองน้าเนี่ย TOT

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------

    จบแล้วครับกับตอนนี้ เล่นเอาซะแฟนๆบ่นค้างกันเป็นแถวเชียว -_- ตอนนี้ผมก็เอาภาพรถของมาร์โซ

    กับรถของอิคไซท์ที่ใช้ในตอนนี้มาฝากนะครับ [สีมันอาจจะไม่ตรงกับสีรถในนิยายนะครับ โทษที]


    Porsche Carrera GT ของอิคไซท์



    Koenigsegg CCX ของมาร์โซ




    แถมของอั่งเปากับลัคด้วย [ยังไม่ออกตอนนี้แต่ไม่รุ้จะออกตอนไหนนะเอาภาพให้ดูก่อน]


    แลมโบกินี Murcielago ของอั่งเปา







    Ferrari Enzo ของ ลัค





    แถมของไรโตะ

    SSC Ultimate Aero ของไรโตะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×