ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ANGLE OF PRINCE DEVIL นายจะรักฉันไหมถ้าฉันมันร้าย[YAOI]

    ลำดับตอนที่ #7 : Chapter:5:แค่จะกลับบ้านนะเฟ้ย

    • อัปเดตล่าสุด 20 พ.ค. 53


     'ติ๊งต๊องงงงงงงงง'

    [สาบานได้มันคือเสียงออดกลับบ้าน ทำไมมันคนล่ะคลาสกับออดกลางวันวะ]

    16.00 น. ณ ห้อง L

    "ฮ้า~เลิกเรียนล่ะ^O^"

    ผมพูดแล้วลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะเก็บอุปกรณ์การเรียนทั้งหมดลงกระเป๋าก่อนจะเอามาสะพาย

    ที่ไหล่เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน

    'หมับ!'

    "=__= จับแขนชั้นทำไมเนี่ยอิคไซท์"

    ผมหันไปหาอิคไซท์ที่นั่ง(แกล้ง)หลับอยู่ก่อนจะมองมาที่มือใหญ่ๆหนาๆที่กำท่อนแขนเรียวๆผมอยู่

    "....."

    "ไม่ต้องมาเงียบเลยนะ ชั้นรู้ว่านายแกล้งหลับน่ะ ไม่เนียนนะเฟ้ย =___="

    "อะไรชั้นไม่ได้หลับซะหน่อย - - ชั้นพักสายตา"

    "-___-^"

    "ป่ะ กลับบ้านกัน"

    "O_o ดะ เดี๋ยวชั้นบอกเหรอว่าจะกลับกับนายน่ะ"

    "จริงๆก็ไม่อยากกลับด้วยหรอก"

    "-___-"

    "แต่เพราะชั้นต้องกันเธอจากไปโซน่ะสิ อย่าทำเป็นลืม-__-^"

    O.oเออ จริงด้วยแหะ ไอ้เจ้านั้นจะมาดักรอเราหลังเรียนนิหว่า 

    "อ่ะ...ชั้นไม่ได้ลืมหรอกน้า...แต่...ชั้นดูแลตัวเองได้"

    เหอะๆโกหกให้เนียนไว้เดี๋ยวเสียฟอร์ม =__=^

    "เหรอ...เธอโกหกชั้นอยู่นะ"

    "หะ อาร้ายยยชั้นไม่ได้โกหก"

    "แล้วทำไมนัยต์ตาของเธอถึงสั่นยังกับคลื่นความถี่แผ่นดินไหวล่ะ-__-"

    อะไรวะ สังเกตได้ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย -__- ไอ้เจ้านี่เป็นเครื่องจับเท็จหรือไงวะ

    "เออก็ได้ ชั้นลืม แต่ชั้นก็ดูแลตัวเองได้- > - "

    ยังด้านเก่งต่อไป - V -

    "เธอดูแลตัวเองไม่ได้หรอก เชื่อดิ เธอยังไม่รู้จักไอ้โซพอ"

    แค่นี้ก็เกินพอแล้วมั่งคร้าบ T^T

    "อ่ะๆ ไปด้วยกันก็ได้"

    "^^ ก็ดีแล้ว อย่าดื้อมากชั้นไม่ค่อยชอบ"

    "เออๆ -__-^"

    ผมพูดเสร็จนายอิคไซท์ก็กวาดข้าวของทั้งหมดบนโต๊ะลงกระเป๋าสะพายสีขาวแบรนด์ดัง เฮ้ย! นี่มัน

    แบรนด์CoShinel ที่ผมชอบนี่>-< รุ่นLemited ซะด้วยอ่ะ อ๊ากกกนายนี้ใช้ของแบนด์เนมด้วยเหรอ

    เนี่ย หน้าตาไม่ให้ >O<

    "อะไรของเธอเนี่ย จ้องกระเป๋าชั้นทำไม-___-"

    "*O* Coshinel Lemited "

    "- - นี่น้ำลายเธอจะไหลออกมาแล้วนะเก็บปากหน่อย"

    "น้ำลายไหน ไม่มี้ ชั้นไม่ซกมกนะ"

    "เธอจ้องกระเป๋าชั้นตาเป็นมันเลยนะ...อยากได้หรือไง"

    "อยากเด้"

    "ชั้นไม่ให้หรอก - - เธอไปหาซื้อเองดิ"

    - - จะบ้าหรือไงวะ รุ่นนี้มันไม่มีแล้วนะเฟ้ย

    "เออชั้นลืมไป มันไม่มีขายแล้วนิเนอะ^^"

    ไม่ต้องมายิ้มแบบมีชัยเลยไอ้นี้ - -

    "แต่กระเป๋าเธอก็ใช่ย่อย หลุยส์ฯ ไม่ใช่เหรอ รุ่น Limited Classie ซะด้วยนิ"

    อ้าวเหรอ รุ่นหายากเหรอนี่ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อยที่จะสนใจแบบรนด์เนี่ย (แม่ซื้อให้อ่ะนะ)

    "- - ช่างชั้นเหอะ จะไปกันยัง"

    "อืม บายทุกคน"

    เขาโบกไม้โบกมือลาเพื่อนๆแบบลวกๆก็จะเดินออกไปโดยผมก็โปรยยิ้มเสน่ห์ให้สาวๆที่กำลังเก็บ

    ของอยู่ แต่ทำไมกลับเป็นไอ้พวกพูดใช่ที่มันเขินแทนวะ - - จากนั้นผมก็วิ่งต่ออิคไซท์และไปเกาะ

    แขนอย่างลูกลิงขาดความอบอุ่นจากแม่ = = แต่อิคไซท์ก็ไม่สะบัดแขนหรือทำอะไรที่ไล่ผมไม่ให้

    เกาะ ผมเลยถือโอกาสเกาะต่อไป(ฟังๆไปเหมือนเกาะกินยังไงไม่รู้อ่ะ)

    'กึก!'

    "อ่ะ หยุดทำ....O.O เฮ้ย!"

    พอเดินลงมาชั้นล่างสุดของอาคารเรียน จู่ๆอิคไซท์ก็หยุดแล้วลากผมไปหลบที่เสา  ผมจะ

    ตะโกนด่าออกไปก็หยุดชะงักเพราะเห็นนักเรียนชายประมาณ 10 กว่าคนยืนอยู่หน้าอาคารเรียน โดย

    คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเป็นคนที่ผมไม่อยากเจอที่สุด...มาร์โซ =__=

    "เอาไงดีอ่ะอิคไซท์T__T"

    ผมเขย่าแขนของอิคไซท์เหมือนกำลังเขย่าค็อกเทล จนอิคไซท์รำคาญจับผมดันเข้ากับกำลังแพงแล้วเอามือทับกำแพงเหนือหัวผม

    รู้สึกว่ามันเริ่มเรทแล้วนะเนี่ย=__=

    "เงียบเหอะน่ะ ชั้นกำลังคิดอยู่นะ-__-^"

    "งั้นก็อย่าเอามือมากั้นอย่างนี้เด้ มันเหมือนฉากเรทในการตูนตาหวานนะเฟ้ย!"

    "ก็ถ้าพูดแล้วเธอจะหยุดเขย่าชั้นมั้ยล่ะ"

    "ก็พอมีเปอร์เซ็นที่จะฟังนะ=__="

    "มีติ๊ดเดียวอ่ะดิ   มาวางแผนก่อนจะเอาไง"

    "อืม...เฮ้ย! อั่งเปา ^O^"

    ในขณะที่ผมกำลังระดมแผนการลับเพื่อหลบหนีปีศาจหื่น(-__-)สายตาผมก็ไปปะทะกับร่างๆหนึ่งกำลังเดินกรีดกรายมาจากบันได นั้นคือ

    อั่งเปา ^O^

    "มานี้เร็วอั่งเปาเร็วๆๆๆๆๆ"

    "ฮะ อ่ะครับๆ เหวอ~"

    ผมกวักมือเรียกอั่งเปาที่ยืนเอ๋ออยู่ที่บันไดก่อนที่อั่งเปาจะเดินมาอย่างกับหอยทากพิการ   ในเมื่อไม่

    ทันใจก็เรียกวิ่งไปกระชากแขนอั่งเปามาที่หลังเสาด้วยกัน

    "มีอะไรเหรอครับ ลัคกี้"

    "เห็นนู้นมั้ย"

    ผมชี้นิ้วไปทางมาร์โซที่ตอนนี้กำลังเดินไปเดินมาอยู่หน้าอาคารเรียน

    "อ่ะครับ เฮียโซนั้นเอง...คุณมีเรื่องกันเหรอ"

    "ก็ไม่เชิง หมอนั้นบอกว่าจะมาดักรอชั้นตอนกลับบ้านอ่ะ"

    "กำลังจะหนีกันเหรอ"

    "อือฮือ  ชั้นจะหาทางหนีไปกับอิคไซท์  หมอนี่เป็นบอดี้การ์ดฉุกเฉินของชั้นตอนนี้"

    "อ่ะ...คุณอิคไซท์ที่เป็นเพื่อนของเฮียโซเหรอO.o"

    อั่งเปาตกใจจนตาตี่ๆ โตมานิดนึง-__- แล้วเอามือกุมปากตัวเอง ดูๆไปอั่งเปาเริ่มเหมือนกระเทยแล้ว

    นะ

    "ก็นะแล้วทำไงง่ะ"

    "ก็ปกติคุณอิคไซท์น่ะหยิ่งจะตาย แถมยังชอบจิกกัดด้วยอ่ะ เย็นชาสุดๆ แล้วก็แล้งน้ำใจ...."

    อั่งเปากำลังสาธยายนิสัย[เลวนิดๆ]ของอิคไซค์ยังไม่ทันจบก็ต้องเจอกับ...

    "-  -+++ชิ้ง~"

    สายตาอาฆาตของอิคไซท์ที่มองอั่งเปายังกับกินเลือดกินเนื้อ เมื่ออั่งเปาเห็นก็ถึงกับเหงื่อแตกยังกับ

    วิ่งรอบโลก 2 รอบ -__- แล้วสงบปากสงบคำทันที

    "ที่อั่งเปาบอกอ่ะจริงดิ- - "

    ผมหันไปสบตาของอิคไซท์

    "มีส่วนถูกนิดนึง"

    "ตรงไหนล่ะ ทั้งหมดอ่ะดิ"

    "เออ ทั้งหมดก็ได้วะ"

    อะโด่ ทำมาเป็นเท่ห์ ถุ่ย!

    "แต่มันก็เป็นบุญของเธอนะที่คนแล้งน้ำใจอย่างชั้นช่วยอ่ะ"

    "เออ บุญมากเลยค้า คุณอิคไซท์ - O -"

    "ไม่ต้องมาประชดกันเลยนะ จะเอาไงกันล่ะเรื่องไปโซ"

    "นั้นดิจะได้กลับบ้านมั้ยวะเนี่ย"

    ผมบ่นอย่างหัวเสียก่อนจะคว้ากระเป๋าแบนด์เนมสุดหรู[ที่ไม่ใช่แบรนด์ที่ผมชอบ]เขวี้ยงลงไปกับพื้น

    อย่างแรง

    "ตุ้บ!"

    "O.O เฮ้ย!"

    ผม อิคไซท์ และอั่งเปาต่างเหวอกันเป็นแถบและรีบถอยกรูหลบที่หลังกำแพงให้มิดที่สุดเท่าที่จะมิด

    ได้ เพราะไอ้มาร์โซกำลังเดินมาทางกระเป๋าผมแล้ว>O<

    "ชั้นเห็นเธอแล้วนะ ^__^"

    เสียงทุ้มคุ้นๆทำให้ผมหันไปก็เจอนายมาร์โซยืนถือกระเป๋าของผมและยืนเต๊ะเท่ที่ข้างกำแพง[ตรง

    หน้าอั่งผมเป๊ะเลย]

    "o[]o"< ผม

    "- O -" < อิคไซท์

    "O[]O!"< อั่งเปา(ทำไมมันตกใจมากกว่าผมล่ะเนี่ย-___-)

    "ชั้นไม่ใช่ผีนะ ตกใจอะไรกันนักหนาเนี่ย^^"

    นายไม่ใช่ผมนายมันซาตาน =__=!

    "ก็ไม่มีอะไรหรอก...กลับกันเหอะ"

    ผมคว้าแขนของอิคไซท์และก็อั่งเปาเตรียมวิ่งวิ่งโลด แต่ยังไม่ทันได้เริ่มก็ถูกนายมาร์โซเอื้อมมือมา

    คว้า ไม่ๆ กระชากผม[ปลอม]ของผมจนเกือบหลุดออกจากหัว ดีนะที่รีบปล่อยแขน 2 คนนั้นแล้วกำ

    ผมทัน

    "อะไรเนี่ย! ดึงผมชั้นทำแป๊ะอะไรวะ"

    "ไม่สุภาพซะเล้ย -__-^"

    "ชั้นเป็นของชั้นแบบเนี่ย นายข้องใจไรป่ะ"

    "ก็ไม่นะ เหมาะกับชั้นดี^^"

    ทำเป็นยิ้มระรื่น เดี๋ยวพ่อเตะเสยคางคมๆแมร่งเลยนิ[เตะตอนนี้ไม่ได้เพราะใส่กระโปรง-__-]

    "แล้วนายมาดักรอชั้นทำไมเนี่ย"

    "ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าตอนเลิกเรียนเจอกัน"

    "แต่ชั้นไม่อยากเจอนายนิหว่า"

    "แต่ชั้นอยากเจอเธอนิ^^"

    "อิคไซท์ช่วยหน่อยดิ"

    ผมหันไปตีแขนและกระซิบอิคไซท์ที่ยืนบื้อเป็นยีราฟหลับของความช่วยเหลือ นายอิคไซท์พยักหน้า

    ทีเป็นการตกลงก่อนจะเดินไปหามาร์โซ

    "เอาล่ะๆ ชั้นขี้เกียจคำเลี่ยนๆของแกว่ะไอ้โซ  แกปล่อยให้ลัคกี้กลับบ้านอย่างสวัสดิ์ภาพซะครั้งซิวะ"

    อิคไซท์ตบไหล่ของมาร์โซไปที

    "ก็กลับกับชั้นเนี่ยแหละ สวัสดิ์ภาพที่สุด^^"

    มาร์โซตบกลับแล้วทำหน้ายิ้มแย้มเหมือนกับว่าโลกนี้มันช่างฟรีนาเล่ซะเหลือเกิน-__-

    "ชั้นช่วยเธอได้เท่านี้แหละ มันหน้าหนาอย่างเนี่ยแหละทำใจเหอะ"

    อิคไซท์โบกไม้โบกมือให้ผมก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าออกไปจากอาคารเรียน....อ้าวเฮ้ย!!! หนีกันดื้อๆ

    เลยหร้อกกกกก ไอ้ไซท์!!!!!!>O<

    "หึๆ เธอเสร็จชั้นแน่ที่รัก ^^ "

    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    จบแล้วงับกับตอนนี้ แต่ยังมีตอนนี้ตอน 2 อยุ่น้า  รอไปก่อน แต่ผมจะคั่นไว้กับบทสัมภาษณ์พิเศษ

    ของอิคไซท์นะครับ บ๊ะบาย รอด้วยนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×