ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ >ย้อนรอย
14 ปีที่แล้ว
ฝรั่งเศส
ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ณ ปารีส
2:30 P.M.
"แฮกๆๆ"
เด็กน้อยอายุประมาณ 5 ขวบผู้มีหน้าตาหล่อเหลาตั้งแต่เด็กวิ่งกระหืดกระหอบ ตรงดิ่งไปยังสะพาน
ข้ามแม่น้ำเล็กๆในสวนสาธารณะ
"เบลโล~ ^O^;;;/"
"วิลเลี่ยนนน^O^/"
เด็กชายผู้หล่อเหลาวิ่งเข้าไปหาเด็กอีกคนที่มีหน้าตาสวยสดงดงามที่อายุเยอะกว่าเขาไป 1 ปีส่งยิ้ม
อย่างไร้เดียงสา เขาตรงไปกอดร่างนักอย่างแน่นจนคนถูกกอดต้องตีเป็นสัญญาณให้ปล่อย
"วิลเลี่ยนง่ะ กอดแรงไปแล้วนะ โลว์หายใจไม่ออกนะ"
เสียงเล็กๆน่ารักบอกพลางสูดลมหายใจเข้าออกใหญ่ ทำเอาวิลเลี่ยนทำหน้าเศร้าลงไปเลย
"วิลเลี่ยนเป็นอะไรหรือเปล่า"
เบลโลที่เห็นสีหน้าของวิลเลี่ยนที่ไม่ค่อยร่าเริงจากมุมต่ำ[เบลโลเตี้ยกว่าวิลเลี่ยน]ก่อนจะเป็นฝ่ายไป
กอดแทน
"เปล่าหรอก เราแค่ไม่อยากไปจากเบลโลเลยกอดแรงไปน่ะ ^^"
"อย่ายิ้มเศร้าๆอย่างนั้นสิ แล้วอะไรเหรอที่ไม่อยากจากไปอ่ะ"
"รู้มั้ยทำไมเราถึงโทรนัดเบลโลมา"
[อายุนิดเดียวมีมือถือใช่กันแล้วเหรอวะเนี่ย - - ]
"ไม่รู้สิ แต่โลว์สงหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องไม่ดีใช่มั้ย"
"อืม...เบลโล...เราจะไม่อยู่ที่ฝรั่งเศสแล้วนะ"
"...."
เบลโลนิ่งเงียบก่อนจะกอดซบที่อกของวิลเลี่ยน แรงสั่นน้อยๆทำให้วิลเลี่ยนถึงกับชาไปทั้งตัว...
เบลโลของเข้ากำลังร้องไห้
"เบลโล...."
วิลเลี่ยนพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นแล้วลูบผมสีน้ำตาลนุ่มเบาๆ
"ฮึก...วิลเลี่ยนอย่าไปไหนได้มั้ย"
เบลโลเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตาขึ้นสบตาสีเหล็กวาววับของวิลเลี่ยน
"ไม่ได้หรอกเบลโล เราต้องไปพร้อมกับครอบครัว"
"ไม่เอานะ...บอก..บอกพ่อแม่ของวิลเลี่ยนสิว่าไม่ไป บอกว่ามาอยู่กับโลว์นะ...โลว์อยากอยู่กับวิ
ลเลี่ยน T T"
เบลโลกอดวิลเลี่ยนแน่นขึ้นเหมือนว่าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตัวไปไหน วิลเลี่ยนกอดเบลโลตอบก่อนจะ
ดันเบลโลออกช้าๆแล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้พตาที่แก้มใสๆของเบลโลเบาๆ
"อ่ะ!"
วิลเลี่ยนนึกอะไรบางอย่างออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำที่ตัดเฉพาะ แล้ว
หยิบบางอย่างขึ้นมา
'แหวนทองคำขาวฝังทับทิม'
"มันคือ..."
"เบลโลอยากอยู่กับวิลเลี่ยนตลอดไปใช่มั้ย"
"อือ"
"งั้น...เราจะขอจองเบลโลไว้ล่วงหน้าเลยนะ"
"อ่ะ~ วิลเลี่ยน...โลว์เป็นผู้ชายนะ"
"เรารักเบลโลนิ"
"แต่โลว์ยังไม่รู้จักนะว่ารักคืออะไรอ่ะ"
"ถึงเราไม่รู้ว่ารักนั้นเป็นอย่างไร แต่เราใช้ความรู้สึกที่มีให้เบลโลเป็นการตัดสินใจ...ตกลงจะเป็นเจ้า
สาวในอนาคตของเรามั้ย"
"....โลว์ตกลง^^ ถ้าจะทำให้โลว์ได้อยู่กับวิลเลี่ยนตลอดไป"
"อือ ยื่นมือมาสิเจ้าสาวของผม"
เบลโลยื่นมือ 2 ข้างมาให้เพราะไม่รู้ว่าจะใส่ข้างไหน วิลเลี่ยนนิ่งก่อนจะเลือกสวมที่นิ้วนางข้างขวา
ของเบลโล
"ถึงเราจะให้เบลโลเป็นเจ้าสาวนะ แต่เบลโลเป็นผู้ชาย เราถึงสวมแหวนให้ข้างขวา"
"งงอ่ะ"
"ผู้ชายที่สวมแหวนข้างขวาคือหมั้นแล้ว พ่อเราบอกน่ะ"
"อื้ม แล้วหมั้นกับโลว์แล้ว แสดงว่าวิลเลี่ยนจะอยู่นี้ต่อใช่มั้ย"
เบลโลยิ้มแล้วเช็ดน้ำตาออกเหมือนดีใจ
"ไม่หรอก"
แต่คำตอบนั้นกลับไม่ใช่อย่างที่เบลโลคิด ทำให้เบลโลตั้งท่าจะร้องอีกรอบ แต่ก็ถูกหยุด......
"อื้ม~!"
ด้วยริมฝีปากสีส้มเชอเบทนั้น
"อืม....ไม่ร้องนะ"
"O.O"
เบลโลเกิดอาการอึ้งชั่วขณะ ทำให้วิลเลี่ยนต้องเขย่าตัวซะ 2 - 3 ทีถึงจะได้สติ
".......เมื่อกี้วิลเลี่ยนทำอะไร"
"อืม....ผู้ใหญ่เค้าเรียกว่า จูบ พอดีเห็นพ่อทำกับแม่เลยลองทำดู ^^"
"- / / / - "
"เบลโลแก้มแดงเชียวอ่ะ"
"วิลเลี่ยนอ่ะบ้าๆๆๆ ><"
เบลโลตีๆที่แขนของวิลเลี่ยนเป็นการเขิน
"โอ๊ยๆ อย่าทำร้ายสามีนายอนาคตของเบลโลสิ"
"วิลเลี่ยนอ่ะ ก็ซ้อมๆดูก่อนที่โลว์จะได้เป็นภรรยาในอนาคตของวิลเลี่ยนไง > / / / <"
"555+...อ่ะ"
วิเลี่ยนหยุดหัวเราะเพราะรู้สึกถึงแรงสั่นในกระเป๋ากางเกง วิลเลี่ยนหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบข้ความ 1
ฉบับ
' นายน้อย ได้เวลาแล้วครับ....'
วิลเลี่ยนที่เห็นข้อความนี้ก็รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกพอรู้ว่าเวลาที่เขา
จะได้อยู่กับเบลโลนั้นหมดลงแล้ว
"เบลโล...."
"วิล...ร้องไห้ทำไมน่ะ!"
เบลโลตกใจแล้วเอื้อมมือไปจับที่หน้าของวิลเลี่ยนที่มีน้ำตาใสๆไหลรินออกมาไม่หยุด ก่อนจะ....
"ปัง !!! "
เสียงปืนปริศนาดังขึ้นทำให้ผู้คนพากันแตกตื่นกันทั่วสวนสาธารณะต่างวิ่งหนีกันเอาตัวรอดอย่างเอา
เป็นเอาตาย บอดี้การ์ดของเบลโลและวิลเลี่ยนที่ซ้อนอยู่ตามพุ่มไม้ต่างวิ่งมากันนายน้อยของพวก
เขาแล้วพาแยกออกจากกันไป
"จะเอาวิลเลี่ยนไปไหน เอาคืนมาน้า~ "
เบลโลพยายามดิ้นออกจากแขนของบอดี้การ์ดคนหนึ่งแต่ก็ไม่มีแรง ทั้งเตะทั้งจิกกัดก็ไม่สามารถ
หลุดออกไปได้
....อ่ะ ทำไมที่มือเรามึเลือด...
เบลโลมองมือของตัวเองก่อนจะมองรอดไปหาตัววิลเลี่ยนที่ถูกบอดี้การ์ดอุ้มไป พบว่ามีเลือดซึมมา
จากหลังเสื้อสูทของเขา...ใช่แล้ววิลเลี่ยนโดนยิง
"วิลเลี่ยนนนน วิลเลี่ยนนนน อย่าเป็นอะไรนะ~~ วิลจะต้องอยู่กับเบลโลนะ!!!!"
เบลโลตะโกนไปสุดเสียงเท่าที่จะมีเพื่อให้วิลเลี่ยนได้ยิน วิลเลี่ยนพยายามลืมตาแล้วมองไปหาคนที่
เขาขอหมั้น ถึงจะเห็นไม่ชัดแต่รู้ว่าเบลโลกำลังร้องไห้อย่างหนัก เพราะเขาถูกลอบยิง... อยากจะ
โอบกอด อยากจะปลอบโยน...แต่ตอนนี้แรงลืมตาก็ยังแทบจะไม่มีเลย...
"วิลเลี่ยนนนนนนนนนนนนน"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วกับบทนำนะครับผม ต่อไปก็จะเป็นบทที่1 แล้ว แฟนๆอยากให้มีบทสัมภาษณ์มั้ย
ครับผม ^O^ อยากให้สัมภาษณ์ใครบอกๆด้วยนะ ไม่เม้นไม่อัพคร้าฟฟฟฟ
ฝรั่งเศส
ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ณ ปารีส
2:30 P.M.
"แฮกๆๆ"
เด็กน้อยอายุประมาณ 5 ขวบผู้มีหน้าตาหล่อเหลาตั้งแต่เด็กวิ่งกระหืดกระหอบ ตรงดิ่งไปยังสะพาน
ข้ามแม่น้ำเล็กๆในสวนสาธารณะ
"เบลโล~ ^O^;;;/"
"วิลเลี่ยนนน^O^/"
เด็กชายผู้หล่อเหลาวิ่งเข้าไปหาเด็กอีกคนที่มีหน้าตาสวยสดงดงามที่อายุเยอะกว่าเขาไป 1 ปีส่งยิ้ม
อย่างไร้เดียงสา เขาตรงไปกอดร่างนักอย่างแน่นจนคนถูกกอดต้องตีเป็นสัญญาณให้ปล่อย
"วิลเลี่ยนง่ะ กอดแรงไปแล้วนะ โลว์หายใจไม่ออกนะ"
เสียงเล็กๆน่ารักบอกพลางสูดลมหายใจเข้าออกใหญ่ ทำเอาวิลเลี่ยนทำหน้าเศร้าลงไปเลย
"วิลเลี่ยนเป็นอะไรหรือเปล่า"
เบลโลที่เห็นสีหน้าของวิลเลี่ยนที่ไม่ค่อยร่าเริงจากมุมต่ำ[เบลโลเตี้ยกว่าวิลเลี่ยน]ก่อนจะเป็นฝ่ายไป
กอดแทน
"เปล่าหรอก เราแค่ไม่อยากไปจากเบลโลเลยกอดแรงไปน่ะ ^^"
"อย่ายิ้มเศร้าๆอย่างนั้นสิ แล้วอะไรเหรอที่ไม่อยากจากไปอ่ะ"
"รู้มั้ยทำไมเราถึงโทรนัดเบลโลมา"
[อายุนิดเดียวมีมือถือใช่กันแล้วเหรอวะเนี่ย - - ]
"ไม่รู้สิ แต่โลว์สงหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องไม่ดีใช่มั้ย"
"อืม...เบลโล...เราจะไม่อยู่ที่ฝรั่งเศสแล้วนะ"
"...."
เบลโลนิ่งเงียบก่อนจะกอดซบที่อกของวิลเลี่ยน แรงสั่นน้อยๆทำให้วิลเลี่ยนถึงกับชาไปทั้งตัว...
เบลโลของเข้ากำลังร้องไห้
"เบลโล...."
วิลเลี่ยนพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นแล้วลูบผมสีน้ำตาลนุ่มเบาๆ
"ฮึก...วิลเลี่ยนอย่าไปไหนได้มั้ย"
เบลโลเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตาขึ้นสบตาสีเหล็กวาววับของวิลเลี่ยน
"ไม่ได้หรอกเบลโล เราต้องไปพร้อมกับครอบครัว"
"ไม่เอานะ...บอก..บอกพ่อแม่ของวิลเลี่ยนสิว่าไม่ไป บอกว่ามาอยู่กับโลว์นะ...โลว์อยากอยู่กับวิ
ลเลี่ยน T T"
เบลโลกอดวิลเลี่ยนแน่นขึ้นเหมือนว่าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตัวไปไหน วิลเลี่ยนกอดเบลโลตอบก่อนจะ
ดันเบลโลออกช้าๆแล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้พตาที่แก้มใสๆของเบลโลเบาๆ
"อ่ะ!"
วิลเลี่ยนนึกอะไรบางอย่างออกก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำที่ตัดเฉพาะ แล้ว
หยิบบางอย่างขึ้นมา
'แหวนทองคำขาวฝังทับทิม'
"มันคือ..."
"เบลโลอยากอยู่กับวิลเลี่ยนตลอดไปใช่มั้ย"
"อือ"
"งั้น...เราจะขอจองเบลโลไว้ล่วงหน้าเลยนะ"
"อ่ะ~ วิลเลี่ยน...โลว์เป็นผู้ชายนะ"
"เรารักเบลโลนิ"
"แต่โลว์ยังไม่รู้จักนะว่ารักคืออะไรอ่ะ"
"ถึงเราไม่รู้ว่ารักนั้นเป็นอย่างไร แต่เราใช้ความรู้สึกที่มีให้เบลโลเป็นการตัดสินใจ...ตกลงจะเป็นเจ้า
สาวในอนาคตของเรามั้ย"
"....โลว์ตกลง^^ ถ้าจะทำให้โลว์ได้อยู่กับวิลเลี่ยนตลอดไป"
"อือ ยื่นมือมาสิเจ้าสาวของผม"
เบลโลยื่นมือ 2 ข้างมาให้เพราะไม่รู้ว่าจะใส่ข้างไหน วิลเลี่ยนนิ่งก่อนจะเลือกสวมที่นิ้วนางข้างขวา
ของเบลโล
"ถึงเราจะให้เบลโลเป็นเจ้าสาวนะ แต่เบลโลเป็นผู้ชาย เราถึงสวมแหวนให้ข้างขวา"
"งงอ่ะ"
"ผู้ชายที่สวมแหวนข้างขวาคือหมั้นแล้ว พ่อเราบอกน่ะ"
"อื้ม แล้วหมั้นกับโลว์แล้ว แสดงว่าวิลเลี่ยนจะอยู่นี้ต่อใช่มั้ย"
เบลโลยิ้มแล้วเช็ดน้ำตาออกเหมือนดีใจ
"ไม่หรอก"
แต่คำตอบนั้นกลับไม่ใช่อย่างที่เบลโลคิด ทำให้เบลโลตั้งท่าจะร้องอีกรอบ แต่ก็ถูกหยุด......
"อื้ม~!"
ด้วยริมฝีปากสีส้มเชอเบทนั้น
"อืม....ไม่ร้องนะ"
"O.O"
เบลโลเกิดอาการอึ้งชั่วขณะ ทำให้วิลเลี่ยนต้องเขย่าตัวซะ 2 - 3 ทีถึงจะได้สติ
".......เมื่อกี้วิลเลี่ยนทำอะไร"
"อืม....ผู้ใหญ่เค้าเรียกว่า จูบ พอดีเห็นพ่อทำกับแม่เลยลองทำดู ^^"
"- / / / - "
"เบลโลแก้มแดงเชียวอ่ะ"
"วิลเลี่ยนอ่ะบ้าๆๆๆ ><"
เบลโลตีๆที่แขนของวิลเลี่ยนเป็นการเขิน
"โอ๊ยๆ อย่าทำร้ายสามีนายอนาคตของเบลโลสิ"
"วิลเลี่ยนอ่ะ ก็ซ้อมๆดูก่อนที่โลว์จะได้เป็นภรรยาในอนาคตของวิลเลี่ยนไง > / / / <"
"555+...อ่ะ"
วิเลี่ยนหยุดหัวเราะเพราะรู้สึกถึงแรงสั่นในกระเป๋ากางเกง วิลเลี่ยนหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบข้ความ 1
ฉบับ
' นายน้อย ได้เวลาแล้วครับ....'
วิลเลี่ยนที่เห็นข้อความนี้ก็รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกพอรู้ว่าเวลาที่เขา
จะได้อยู่กับเบลโลนั้นหมดลงแล้ว
"เบลโล...."
"วิล...ร้องไห้ทำไมน่ะ!"
เบลโลตกใจแล้วเอื้อมมือไปจับที่หน้าของวิลเลี่ยนที่มีน้ำตาใสๆไหลรินออกมาไม่หยุด ก่อนจะ....
"ปัง !!! "
เสียงปืนปริศนาดังขึ้นทำให้ผู้คนพากันแตกตื่นกันทั่วสวนสาธารณะต่างวิ่งหนีกันเอาตัวรอดอย่างเอา
เป็นเอาตาย บอดี้การ์ดของเบลโลและวิลเลี่ยนที่ซ้อนอยู่ตามพุ่มไม้ต่างวิ่งมากันนายน้อยของพวก
เขาแล้วพาแยกออกจากกันไป
"จะเอาวิลเลี่ยนไปไหน เอาคืนมาน้า~ "
เบลโลพยายามดิ้นออกจากแขนของบอดี้การ์ดคนหนึ่งแต่ก็ไม่มีแรง ทั้งเตะทั้งจิกกัดก็ไม่สามารถ
หลุดออกไปได้
....อ่ะ ทำไมที่มือเรามึเลือด...
เบลโลมองมือของตัวเองก่อนจะมองรอดไปหาตัววิลเลี่ยนที่ถูกบอดี้การ์ดอุ้มไป พบว่ามีเลือดซึมมา
จากหลังเสื้อสูทของเขา...ใช่แล้ววิลเลี่ยนโดนยิง
"วิลเลี่ยนนนน วิลเลี่ยนนนน อย่าเป็นอะไรนะ~~ วิลจะต้องอยู่กับเบลโลนะ!!!!"
เบลโลตะโกนไปสุดเสียงเท่าที่จะมีเพื่อให้วิลเลี่ยนได้ยิน วิลเลี่ยนพยายามลืมตาแล้วมองไปหาคนที่
เขาขอหมั้น ถึงจะเห็นไม่ชัดแต่รู้ว่าเบลโลกำลังร้องไห้อย่างหนัก เพราะเขาถูกลอบยิง... อยากจะ
โอบกอด อยากจะปลอบโยน...แต่ตอนนี้แรงลืมตาก็ยังแทบจะไม่มีเลย...
"วิลเลี่ยนนนนนนนนนนนนน"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วกับบทนำนะครับผม ต่อไปก็จะเป็นบทที่1 แล้ว แฟนๆอยากให้มีบทสัมภาษณ์มั้ย
ครับผม ^O^ อยากให้สัมภาษณ์ใครบอกๆด้วยนะ ไม่เม้นไม่อัพคร้าฟฟฟฟ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น