คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Love Pain 5+ เมษา ลำธาร และสายหมอก (ตอนที่ 1)
เมษา ลำธาร และสายหมอก
ที่คอนโดฯ อีกแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ลำธารมาขออาศัยหมอกซุกหัวนอนมานานร่วมสามปีได้แล้ว หลังจากตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เพราะความเห็นไม่ลงรอยกับแม่บังเกิดเกล้า ที่อยากให้เรียนต่อด้านธุรกิจจะได้ดูแลกิจการต่อในฐานะลูกชายคนโต ตั้งแต่พ่อเสีย แล้วแม่ต้องจัดการทุกอย่างทั้งหมด ตั้งแต่นั้นก็เริ่มบงการชีวิตของลูกชายตัวเองด้วย แต่เขาเองก็มีความคิดฝันเป็นของตัวเอง อีกอย่างน้องชายของเขาก็ชอบงานที่บ้านมาก แต่แม่ไม่ยอมมองตรงนั้น กลับพูดแต่เรื่องลำดับเกิดก่อนก่อนหลังอยู่ได้ เขาเลิกรับเงินจากแม่ เพื่อไม่ให้แม่ตามหาเขาเจอ จนกว่าจะเรียนมหาลัยฯจบ เขาจึงต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองทั้งงานสุจริตที่เป็นที่ยอมรับ และงานสุจริตที่ไม่เป็นที่ยอมรับ -_-
เรื่องของเรื่อง เขาเคยไปทำงานที่ผับ แล้วมีพี่สาวลูกครึ่งญี่ปุ่นคนหนึ่ง มาจ้างเขาให้เป็นเพื่อนนั่งดื่มด้วย พอพี่สาวบอกต่อๆ งานก็เข้าเรื่อยๆ ไม่น่าเชื่อ ได้เงินเยอะกว่าตอนที่ยืนขาแข็งชงเหล้าในบาร์อีก แต่ไม่มีเรื่อง...แบบนั้นเด็ดขาด มันถึงเรียกว่าเป็นงานสุจริตได้ยังไงล่ะ
ลำธารมีความฝันว่าอยากทำหนังของตัวเอง เลยเรียนออกแบบภาพยนตร์ ค่าเรียนในมหาลัยฯ เอกชนซึ่งมีชื่อทางสาขานี้แน่นอน ไม่ใช่น้อยๆ ไหนจะค่าอุปกรณ์การเรียนอีก ดังนั้นรายได้จากงานเป็นเพื่อนคุยกับพี่สาวจึงเป็นรายได้หลักที่ช่วยให้ลำธารยันตัวเองมาได้จนถึงปี 3 อีกแค่หนึ่งปีเท่านั้น! ถึงจะเพิ่งผ่านช่วงสอบไป แต่ก็มีงานที่อาจารย์สั่งให้ทำระหว่างปิดมาจ่อก้นถึงสองงาน! ปิดหนึ่งสัปดาห์ แต่ส่งงานเหมือนปิดสักหนึ่งปี! เขาจึงเร่งทำทุกวัน บางวันได้นอนแค่ครึ่งชั่วโมง
“นี่มึงเพิ่งตื่นหรือยังไม่ได้นอนวะ”
หมอกเกาหัว งัวเงีย ผลักประตูห้องที่ยกให้เพื่อนสนิทไปเลยห้องหนึ่งนั้น เข้ามาด้านใน เห็นลำธารกำลังหน้าดำคร่ำเครียดอยู่กับกระดาน tablet ข้างหน้า ลำธารไม่ตอบ เพราะรู้ว่าคนถาม ถามไปอย่างนั้น
เมื่อเห็นเพื่อนไม่ตอบ เลยเดินมานั่งตรงขอบเตียง มีบางอย่างอยากถามมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่ไม่มีโอกาส
“มึงคบกับฟ้าใหม่จริงๆ หรอวะ นี่กูอยู่กับมึงตลอด ยังไม่รู้เลยว่ามึงมีแฟน กูน้อยใจนะโว้ย แถมยังเป็นเพื่อนเลิฟ กับแฟนเก่าอีก นี่กูเริ่มจะเชื่อแล้วนะว่าโลกมันกลม”
“แฟนเก่ามึงเคยจ้างกูครั้งนึง”
หมอกรู้เรื่องทุกอย่างของลำธาร เพราะเขาไม่มีอะไรต้องปิดบัง
“เฮ้ย! อย่างฟ้าใหม่เนี่ยนะ ใช้เงินซื้อผู้ชาย”
“มึงช่วยเปลี่ยนคำพูดใหม่จะดีมาก มันฟังดูเหมือนกูขายตัว”
“สงสัยตั้งแต่อกหักจากกูก็หาใหม่ที่ดีกว่ากูไม่ได้อีกแล้วล่ะซิ ฮ่าๆ”
“ไอ้หลังตัวเอง”
“หรือไม่จริง”
ลำธารไม่อยากเถียง จึงปล่อยให้เพื่อนได้สบายใจในสิ่งที่ตัวเองคิดต่อไป เมื่อเพื่อนไม่ขัด หมอกจึงพูดพร่ามต่อไป
“คนหวงตัวอย่างฟ้าใหม่ ถ้ายอมผู้ชายคนไหนก่อนแต่งงาน กูจะให้ห้าหมื่นเลย”
คราวนี้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อาจจะเพราะงานตรงหน้าไม่ง่ายอย่างที่คิด เขาละสายตาจากงานเป็นครั้งแรก
“มึงพูดจริงเปล่า”
“เรื่องอะไร”
“ห้าหมื่น”
“จริง ถ้ามีคนทำได้กูยอมจ่ายให้เลย”
ความเงียบเข้าครอบงำคนทั้งคู่โดยไร้สาเหตุ แล้วจู่ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ขัดขึ้น บานประตูถูกผลักเข้ามา ปรากฏร่างอ้อนแอ้นในเสื้อยืดตัวใหญ่ กับกางเกงขาสั้น ยังไม่หายงัวเงีย เธอคือ เมษา แฟนที่คบกันมาตั้งแต่ม.5 ของหมอก
“ตื่นมาไม่เจอ มาอยู่กับธารนี่เอง เห็นแบบนี้เราเลยอยากเป็นผู้ชายบ้างเลย”
“ทำไม จู่ๆ อยากเป็นผู้ชายขึ้นมาล่ะ” หมอกถามขณะมองแฟนสาวไม่วางตา
“เห็นหมอกสนิทกับธารมากกว่า เราก็อิจฉาเหมือนกันนะ”
“เมษาเป็นผู้หญิงน่ะดีแล้ว”
“ทำไมล่ะ ไม่อยากสนิทกับเมษาหรอ”
“เปล่า ถ้าเมษาเป็นผู้ชายแล้วเราจะกอดเมษาแบบนี้ได้ยังไงล่ะ”
ว่าแล้วหมอกก็ลุกขึ้น พุ่งเข้าไปสวมกอดเอวของเมษา แอบหอมซอกคอขาวๆ อีกหนึ่งที
“ว้าย หมอกล่ะก็ ธารก็อยู่ด้วยนะ”
แต่คนที่ถูกกล่าวอ้าง กลับยังจดจ่ออยู่กับสิ่งเดียวเหมือนเดิม แต่หารู้ไม่ ในดวงตาสีน้ำตาลลึกล้ำนั้น ได้ล่องลอยไปยังที่ไกลโพ้นราวกับกำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่าง
ความคิดเห็น