คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Future Movie นิวเพอเพิ้ลฮาร์ท VS เพอเพิ้ลซิสเตอร์ Episode I
Shin Jigen Game Neptune The Next
Generation Movie
ตอน ศึกสายเลือดชี้ซะตาโลกแห่งเกมส์!!!
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ท VS เพอเพิ้ลซิสเตอร์
[หมายเหตุ: ตอนพิเศษนี้คั่นระหว่างตอนที่ 8-11]
ฉากจบ BAD END ของ Chou Jigen Game Neptune MK.2 or Re-birth 2
ช่วงคําพูดในตอนจบหลังจากตนได้ปราบตัวโกง เเละได้ฆ่าเทพธิดาบนโลกทุกคนหรือเเม้เเต่พี่ตนเองเพื่อนําพลังไปใช้ศัตรู โดยใช้ดาบที่มีเเค่ความโศกเศร้าของตนเอง
ณ ปัจจุบันในโลกเเห่งเกม นี่เป็นครั้งเเรกเเละครั้งเดียวที่ประเทศทั้ง4ได้รวมกันเป็นหนึ่ง
ในฐานะที่ชั้นเป็นเทพธิดาคนเดียวในโลก หน้าที่ของชั้นคือการเดินทางไปยังพื้นที่ๆหนึ่งที่เคยเป็นอิสระเเละมีคนคอยร่วมทาง.
เนปเกียร์: คุณไอเอฟ คุณคอมป้า พวกคุณจะไปจริงๆหรอค่ะ?
คอมป้า: ใช่เพรางั้นชั้นอาจจะได้เห็นที่นี่เป็นครั้งสุดท้ายเพราะชั้นละเลยการเรียนมามากเเล้วเจ้าค่ะ
IF: ตอนนี้ทุกคนก็ต่างกลับบ้านตัวเองเเล้วด้วยเหตุผลเดียวกัน
เนปเกีย:ชั้นเสียใจจริงๆที่จะไม่ได้เห็นพวกคุณอีก
IF:อย่าทําหน้าเศร้าเเบบนั้นสิ
คอมป้า: เธอเป็นเทพธิดาเธออาจจะไม่เป็นอิสระเหมือนพวกเราเเต่ยังไงก็ได้พบกันเจ้าค่ะ
เนปเกีย:ชั้นรู้...ชั้นขอโทษ ชั้นเเค่เป็นห่วงพวกคุณนะค่ะ
IF: เอาละได้เวลาไปกันเเล้ว ขอให้โชคดีนะ
เนปเกีย: พวกเขาได้ทิ้งชั้น....เเละชั้นจะต้องยืนด้วยตัวเองด้วยขาคู่นี้เพียงลําพัง
“ในโลกเเห่งเกม ยังมีประชาชนมากมายที่ยังมีปัญหาเเละชั้นต้องไปเเก้ไข.........
ยังมีข่าวอย่างเเพร่หลายเรื่องการหายตัวไปของ เหล่าเทพธิดาจํานวนมาก ที่พวกเธอกลับมาหลังจากห่างหายไปนาน
บางคนก็เข้าใจว่าเมืองตัวเองได้กลายเป็นเหมืองเเร่เเละบางคนก็เสียใจกับเรื่องนี่
ความคิดเนปเกียที่คิดถึงสิ่งที่มาเจค่อนพูด: ทุกประเทศที่ได้กลายเป็นหนึ่งที่ถูกปกครองโดยเทพธิดาคนเดียวบนโลก มันจะต้องสงบสุขเเน่นอน.....ใช่โลกที่สงบสุขโดยไม่ต้องทําสงครามเเละเพื่อให้เเน่ใจว่าโลกนี่สงบสุขทุกคน... ชั้นจะต้องจัดการกับเรื่องนี้เอง .....นี่เป็นเส้นทางที่มืดมิด...เเละชั้น...จะเดินทางเส้นนี้คนเดียว........
ความคิดเนปเกียที่คิดถึงสิ่งที่มาเจค่อนพูด:ใช่.......โลกที่ไม่มีความขัดเเย้ง...ไม่มีการต่อสู้....ไม่มีการเเข่งขัน...เเละไม่มีการก้าวหน้า มนุษย์จะพึงพอใจกับสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้หลังจากที่พวกนั้นได้จากโลกไป โลกก็มีเเต่ความนิ่งเงียบโดยไม่มีอะไรพัฒนาเเต่สุดท้ายคําพูดของ มาเจค่อน ก็ยังสะท้อนอยู่ในความคิดของชั้น...
ชั้นจะไม่ให้มันเกิดขึ้น!จะไม่ให้เกิด!ถ้าเกิดขึ้นชั้นจําเป็นต้องใช้วิธีบางอย่าง อย่างจําเป็นเเละชั้นจะไม่ใช้มันถ้าไม่ได้ตัดสินใจจากประชาชน ไม่เหมือนกับที่ชั้นกล่าวไว้เมื่อก่อน สิ่งนี้ถ้าชั้นเลือกมันต้องเป็นวิธีการเเก้ปัญหาที่ถูกต้อง บางครั้ง...ความคิดเหล่านี้ก็กําลังเหมือนจะครอบงําชั้นไป....”
“ ชั้นจะมาตอบสนองทุกคนอีกครั้งเมื่อ ทุกคนต้องการ.. ”
แต่ทว่า.....ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อฉันพบเด็กคนนั้น...............
ณ ลานกว้างใจกลางของแพลนเนปจูนซึ่งมักจะมีผู้คนเดินกันพลุ่นพล่านแต่กลับมีแค่เด็กสาวสองคนซึ่งทั้งสองสวมเสื้อคล้ายกันแต่คนแรกสวมเสื้อสีดำ ส่วนอีกคนสวมชุดสีขาว
“..ถึงเวลานี้สินะ อา...ไม่สิ..เนปเกียร์ ” สาวเสื้อดำเอ่ย..พร้อมหยิบออเร้นล็อกซีดกับเมทริกฮาร์ท!?
“ อา....มันถึงเวลาตัดสินแล้ว ...ลูกของพี่สาวในอีกโลกอื่น......” เนปเกียร์เอ่ยเรียกบีมเซเบอร์แล้วแปลงร่างเป็นเพอเพิ้ลฮาร์ท...ที่จริงควรเรียกว่า...เพอเพิ้ลซิสเตอร์เวอรชั่นโตมากกว่า บอดี้สูทแบบปกติที่สัดส่วนรัดรูปที่ใหญ่ขึ้นและมีสีดำแทนสีขาวออกชมพูเก่า
“ [Orange] ” คิโอริกดปุ่มปลดล็อกซีดให้ทำงานแล้วนำเมทริกฮาร์ทแล้วมีเสียงดังว่า.................พร้อมเสียงตะโกนของคิโอริที่แฝงไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเต็มเปี่ยม.......
“ แปลงร่างงงงงงงง!!!!!!!!!!! ”
“ [ Ignition Kamen Rider !! : Masked Rider Gaim Orange Arms !! ] ” แล้วกดไปที่ไกของเมทริกฮาร์ทแล้วก็จะมีวงเวทย์ตัว N ของแพลนเนปจูนโผล่ใต้เท้า แล้วเกราะผลไม้สีส้มแล้วตกลงร่างของคิโอริที่แปลงร่าง.....
"[Soiya! Orange Arms: Hanamichi on Stage!]" คิโอริแปลงร่างมาสไรเดอร์ไกมุออเร้นอาร์มพร้อมชักดาบไดไดมารุและมุโซเซเบอร์ออกมาตั้งท่าสู้...
“ คราวนี้ต้องจบในที่นี่!!! ” แล้วทั้งสองพุ่งเข้าฟาดดาบปะทะกันเป็นเปิดฉากศึกชี้ซะตาโลกแห่งเกมส์แล้วทำไมทั้งสองต้องสู้กัน เดี่ยวพวกเรามาย้อนกันตั้งแต่เริ่มเลย //เปิดเพลงฟังก่อนเริ่ม
ณ แพลนเนปจูนเวลา 5.55 น. เป็นเวลาใกล้ฟ้าส่างและยังเป็นช่วงเวลาคนที่อยากตื่นสายเพราะวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ดังนั้นจึงไม่มีคนออกมาทำงานแต่เช้า... ทว่าตรงแถวระเบียบของแพลนเนปทาวเวอร์มีหญิงสาวผมยาวสีม่วงในชุดวอร์มสีขาวกำลังเหยียดขาไปข้างๆไปมาสลับกัน
“ ..1-2ๆ ” ตอนนี้นางเอกของเรา “คิโอริ”
กำลังวอร์มร่างกายเพื่อออกกำลังกายอย่างที่เธอทำมาทุกวัน..แต่คราวนี้เธอมีจุดประสงค์อื่นเพราะด้านหลังเธอมีกองล็อกซีดอยู่จำนวนหนึ่ง…..
“ [ เอ่อ.....มาสเตอร์ค่ะ...เมื่อวานมาสเตอร์เพิ่งไดร์ฟไทป์จ่างๆ
มาวันนี้จะลองของไกมุเหรอค่ะ] ” คริซหรือเมทริกซ์ฮาร์ท
ดีไวซ์คู่ใจของคิโอริเอ่ยกับเจ้านายของตนที่ตอนนี้กำลังทำหน้ายิ้มแปล้บเหมือนเด็กน้อยที่ได้ของเล่นใหม่เลย
“ อย่าบ่นมากสิ คริซ
คุณเคียวอิจิโร่อุตส่าห์มาช่วยพวกเราจัดการพวกที่มาบุกประเทศของพี่ซากุระแล้วก่อนกลับเขาก็ให้ล็อกซีดอันใหม่ให้ฉัน..แถมคุณโคทาโร่เคยเป็นอาจารย์ของคุณแม่ด้วย
ว้าย...ปลื้มใจสุดไปเลย ^0^!!! ” คิโอริเอ่ยด้วยความปลื้มสองการ์เดี่ยนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักจริงๆตอนแช่อ็อนเซ็นรวม ก่อนหันมามองกองล็อกซีด คริซก็แปลงสภาพเป็นเซ็นโกคุไดรเวอร์ในสภาพใส่ออเร้นล็อกซีดด้วยไม่เต็มใจแต่ลึกๆก็สนุกกับเจ้านายเหมือนกันและคริซผ่านการปรับปรุงให้แปลงเป็นเข็มขัดไรเดอร์ได้โดยฝีมือของเมจิสซึ่งได้รับของพวก
UG (Ultimate Guardians) หรือพวกไรเดอร์หมายเลข 3
ครับผม....0
“ เอาล่ะ....เลือกอันดีนะ เยอะเหมือนกันนะเนี่ย ...อันที่เคยใช้ก็มีเลมอน...คาดิโดกิ...ไดร์ฟ..และก็ออเรนจ์อันนี้..”
เธอมองไปคิดจนสะดุดล็อกซีดฟ้าใสลายลูกพีทชมพูจึงหยิบขึ้นมา...
“ เริ่มจากไอ้นี่แล้วกัน ”
“ [Peach Energy] ” เสียงแบบอาราเบียบดังจากพีทเอ็นเนอจี่ก่อนถูกใส่ในเซ็นโกคุไดรเวอร์ซึ่งถอดส่วน ไรเดอร์อินดิเคเตอร์ ออก แล้วนำ เจเนซิสคอร์ ของเจเนซิสไดร์เวอร์มาใส่แทนแล้วล็อกทั้งสองแล้วเสียงบรรเลงศึกแบบญี่ปุ่นดังขึ้นจากเข็มขัด ในขณะที่เกราะ “ส้ม” และ “ลูกท้อ” ลอยออกมาจากรอยมิติที่คล้าย"ซิป"วงกลมหรือ “แครก” ก่อนมารวมกันเป็นเกราะสีดำพอดีใช้ตัทติ้งเบลด"หั่น"ออเร้นล็อกซีดให้เปิดฝาออกพร้อมพีทเอ็นเนอจี่ล็อกซีดซึ่งแยกฝาออกอย่างอัตโนมัติ
“[Soiya!]”
แล้วเกราะจินบะอาร์มตกลงร่างคิโอริก่อชุดไรเดอร์แวร์ของไกมุและก็.....มีเสียงตามมา
“ [Mix: Jimber Peach! Ha-Ha!] ”
และแล้วมาสค์ไรเดอร์ไกมุจินบาพีชอาร์มสก็ปรากฏออกมาแล้ว แต่คิโอริรู้สึกแปลกๆกับร่างนี้....
“ อ้าว...อ้ะ...อืม.... ”
คิโอริมองไปรอบร่างของตัวตนพลางนโนภาพถึงพลังของร่างนี้
“ อืม...คงไม่ใช่จอมพลังแน่ๆ..จินบะเลมอนมีพลังการต่อสู้สูงแล้ว
” คิโอรินึกถึงจินบะเลมอนอาร์มสที่ใช้ไปเมื่อไม่นานนี้เพราะแค่ฟันดาบไปกี่ครั้งก็ล้มอินเวสเป้นสิบๆตัวแล้ว
“ แล้วคงไม่ใช่พลังความเร็วสูงของจินบะเชอร์รี่ฮาร์มหรือพลังป้องกันสูงของจิบะเมล่อนฮาร์มแน่ๆ
” เธอยังนึกถึงจินบาอาร์มที่ยังไม่เคยใช้งานสักนิด.....ระหว่างที่เธอกำลังครุ่นคิดก็มรเสียงอะไรบางอย่างดังในหูเธอ
“ อ้ะ..เสียงอะไรน่ะ? ”
“ จิ๊บ...จิ๊บ...จิ๊บ ”
เสียงเล็กๆๆที่ฟังแล้วพากันดึงดูดจากรังของนกกระจอกแถวนี้
บ่งบอกถึงว่ายามเช้าวันนี้เป็นวันท้องฟ้าอากาศสดใสปลอดโปร่ง
คิโอริยืนฟังเสียงต่างๆนาๆ อย่าง แม่น้ำไหล กระรอกวิ่งปีนต้นไม้ เป็นต้นและยังมีเสียงอีกมากมายที่ล่องลอยตามสายลมที่พัดพาอย่างแผ่วเบาจนเข้าใจว่าร่างนี้มีความสามารถพิเศษในการเพิ่มทักษะโสตประสาททางการฟัง
ทำให้สามารถได้ยินเสียงได้จากระยะไกล....
“ อืม...ได้ยินเหมือนฉันไหม..คริซ...”
“ [ ค่ะ ได้ยินเหมือนกันค่ะ..เสียงของทุกชีวิตในแพลนเนปจูน]
”
“ ใช่....ฉันอยากปกป้องเหล่านี้ให้คงอยู่ต่อไป.... ”
“[ ดิฉันเองเหมือนกัน สรุปร่างนี้มีพลังการได้ยินเสียงที่ห่างไกลได้สูง]
” คริซทำการบันทึกข้อมูลของอารืมสนี้เข้าเซิฟเวอร์ของแพลนเนปทาวเวอร์และทำการแบ็คอัพที่เธอด้วย
“ ต่อไปก็..เจ้านี้... ” คิโอริหยิบล็อกซีดอีกอันหนึ่งที่ต่างกับล็อกซีดทั่วไป
มันมีสีทอง ขนาดใหญ่กว่าล็อกซีดปกติ รูปร่างที่เป็นล็อกซีดรูปแบบกุญแจและหมายเลขบ่งบอกของมันเขียนว่า
LS-∞ มันคือล็อกซีดซึ่งสร้างจากเศษเสี้ยวของพลังจากผลไม้ต้องห้ามหรือ
คิวามิล็อกซีด สำหรับแปลงร่างเป็นมาสค์ไรเดอร์ไกมุ คิวามิอาร์มส ร่างสุดยอดของไกมุนั้นเอง
“ ว่าแต่เจ้านี้คงใช้พร่ำพรึ่งและใช้บ่อยๆคงจะไม่ได้...เคยได้ยินจากคุณเคียวอิจิโร่กับคุณไคโตะบอกว่า
คุณคาสึราบะ โคตะหรือไกมุคนแรกหลังจากที่ได้รับคิวามิล็อกซีดจาก DJ ซางาระหรือจิตของป่าเฮมเฮล
ก็ใช้พลังนั้นต่อสู้มาตลอดโดยที่เริ่มกลายเป็นเฟมชินมุ(โอเวอร์ลอร์ดอินเวส)ไปเรื่อยๆ
โดยที่ตนไม่รู้ตัวโดยแสดงอาการออกมาคือไม่รู้สึกอยากกินอาหารของมนุษย์เรื่อยๆ
เอ่อ......ฟังแล้วขนลุกเลย ”
“ [ เหมือนผลค้างเคียงของคิงฟอร์มสินะค่ะ
] ” คริซเอ่ยถึงผลข้างเคียงของคิงฟอร์มเมื่อผู้ใช้งานนานเกินไปจะทำให้คนนั้นกลายเป็นอันเดดนั้นเอง
“ งั้นเจ้านี้ใช้เวลาคับขันแล้วกัน...งั้นจินบะเชอร์รี่แล้วกัน
อืม...จะเร็วเท่ากับซีนอนเฟสไทป์สปีดน่า ^_^ ” คิโอริหยิบล็อคซีกลวดลายลูกเชอร์รี่สองลูกขึ้นมาก่อนกำลังจะเอาพีทเอ็นเนอจี่ล็อคซีกออก
ก็มีเสียงประหลาดๆแทรกเข้าโสตประสาทเธออย่างเบาๆ
ชั้นจะกลับมาสนองตวามต้องการทุกคนอีกครั้งเมื่อทุกคนประสงค์......
“ เอ๊ะ!? ” คิโอริหันซ้ายขวารีบฟังหาที่มาของต้นเสียงเมื่อกี้
แต่ทว่า.....แม้พยายามเพ่งฟังเสียงแค่ไหนก็ได้ยินเสียงแบบเดียวที่เธอใช้อาร์มนี้ช่วงแรกๆ
“ [มาสเตอร์ค่ะ
เป็นอะไรค่ะ?] ” คริซรู้สึกว่าเจ้านายตนเองได้ยินอะไรบางอย่างจึงถามด้วยความเป้นห่วง
" เปล่า ไม่มีอะไรนะ. คริซแต่
ได้เวลาไปเตรียมตัวไปตลาดแล้วล่ะ" คิโอริยกแขนขวามาดูเชิงเหมือนมีนาฬิกา
"[ค่ะ มาสเตอร์]". ใช่แล้ว่
วันสุดสัปดาห์นี้เป็นที่คิโอริกับคริซต้องไปตลาดเพื่อซื้อของบริโภคสำหรับทำประกอบอาหารสามมื้อ
แต่ที่เป็นแบบนี้เมื่อก่อนโดยปกติเธอกับเนปเกียร์ฟิวเจอร์จะไปตลาดคนละวันเว้นวัน
แต่การมีพวกเนปจูนที่ข้ามกาลเวลามาเพิ่มจึงต้องปรับตารางเวรไปจ่ายตลาดกันใหม่โดยมีดังนี้
1.
วันจันทร์ถึงอังคาร-เนปจูนกับเนปเกียร์
2.
วันพุธถึงวันพฤหัสบดี-พูรุทกับพีเช่
3.
วันศุกร์ถึงวันเสาร์-เนปเกียร์ฟิวเจอร์กับฮิตสโตลฟิวเจอร์
4.วันอาทิตย์-คิโอริกับคริซ
". เอาล่ะ ชิ้นสุดท้ายล่ะนะ" คิโอริหยิบใส่คิวามิล็อคซีดลงกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีดำ ตรงฝาปิดมีสัญลักษณ์ N ของแพลนเนปจูนเป็นอันสุดท้าย แต่หารู้ไม่ว่ากล่องที่เก็บล็อคซีดทั้งหมดจะมีขนาดแค่เท่ากล่องดินสอเอง!?
"
ว่าแต่ของที่น้าเมจิสสร้างขึ้นเนี่ยใช้ได้ดีเกินคาด
ถึงครั้งแรกเราเกือบเอารถยนต์ใส่ไปล่ะ. แฮะๆ".ใช่ครับ
กล่องนี้สร้างขึ้นจากฝ่ายพัฒนาของแพลนเนปจูนที่นำทีมโดยเมจิส
กล่องใบนี้มีความสามารถย่อส่วนสิ่งของที่อยากใส่แม้จะมีขนาดใหญ่กว่ากล่อง
แล้วคิโอริคิดลองยัดรถยนต์เข้าในครั้งแรกที่ได้รับจนพวกเนปจูนที่มาด้วยเพราะจะเอาเวพพอนเซ็ตมาเช็ดสภาพกับปรับแต่งอะไรเล็กน้อยจึงรีบห้ามทันทีเพราะว่าดังเป็นรถรุ่นเฟอรารี่สีนำเงินของเนปเกียร์ฟิวเจอร์ที่เพิ่งออกจากอู่ซ่อม
" อ้าว~อรุณสวัสดิ์จ้ะ คิโอริจัง"
เนปเกียร์ในชุดนอนสีชมพูเดินออกมาทักที่คิโอริเดินเข้ามาจากลิฟท์พอดี
" ค่ะ อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะ
อาเกียร์......."
จู่ๆคิโอริก็ชะงักเล็กน้อยเพราะว่าเสียงประหลาดที่ได้ยินตอนใช้จินบะพีทอาร์มมันคล้ายเสียงของเนปเกียร์มาก?......
" อ้ะ...มีอะไรจ้ะ
คิโอริจัง".
เนปเกียร์เห็นหลานตนเองที่จู่ๆนิ่งไปซะพักก่อนคิโอริจะสะดุ้งก่อนยิ้มด้วยสีหน้าว่สไม่มีอะไรแล้วรีบเดินผ่านเธอเพื่อไปอาบน้ำ
"…….!?......."
เนปเกียร์ยืนมองแผ่นหลังคิโอริที่กำลังเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนหันเดินเข้าไปครัว
"......"คิโอริชะเงยมองว่าอาเธอจะคิดอะไรกับท่าทางเมื่อกี้เปล่าพร้อมคิดในใจว่า..........
"(สงสัย...คิดไปเองมั้ง....เรา)"
ณ ตลาดในแพลนเนปจูนซึ่งมักคั่งอยู่ทุกวันยิ่งวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันสุดสัปดาห์จะมีคนเดินหนาแน่นเป็นพิเศษ
" เอาล่ะ ต่อไปต้องเนื้อสันหมูสามชั้น"
คิโอริเดินถือกระเป่าสะพายผ้าใบสีน้ำตาลอ่อนสำหรับซื้อของซึ่งตอนนี้มีถุงพลาสติกหลายถุงก็มีผักบุ้งจีนหนึ่งกำ
ไข่ไก่หนึ่งโหล เห็ดหนึ่งโหล และฯลฯ
"[ดูจะใกล้ครบรายการที่ต้องซื้อสำหรับวันนี้นะค่ะ]"
" อืม...ก็คุณแม่รับประทานอาหารเยอะนี่นา
ถ้าทานเกินไปจะอ้วน....เฮ้อ~ว่าแต่เค้า
ตัวเองต่างหากที่ทานจุกมากกว่า~" คิโอริถอนหายใจพลางพับเก็บลิสรายการซื้อของเข้ากระเป่าก่อนจะมีรถสปอร์ขนากเล็กสีแดงมาวิ่งกระโจนจากฝั่งเนื้อขึ้นบนบ่าคิโอริพร้อมถุงที่ใส่เนื้อสันหนูสามชั้น
" อ้าว~สปีด...ซื้อเสร็จแล้วเหรอจ้ะ"
คิโอริหันหน้าส่งยิ้มให้รถสปอตร์แดงที่ส่งเสียงแตรเชิงว่าซื้อเสร็จแล้ว
"[ว่าแต่
ไม่น่าเชื่อชิฟ์ทคาร์ซื้อก็ได้นะค่ะ]" คริซที่กางปีกแสงขนนกสีม่วงที่ถืิอถุงใส่ผักผลไม้สองสามชนิด.....
"[=[]=]" สปีดบีบแตร่พร้อมมีรถสปอตส์สีส้มมาพร้อมกับรถยนต์พ่วงมอเตอร์ไซต์(รถจักรยายนต์)สีขาวสลับแดงที่ชูป้ายบอกว่าจะซื้อสันหมูสามชั้นพร้อมบอกว่าจะเอาสามขีด~
"[ อืม...นับถือความพยายามของพวกคุณจริงๆ]''
" แฮะๆๆ....ก็ฟรุ้ตกับเดธฮีทก็ไปช่วยถือป้ายกับไฮ-สปีดกับฟอมูล่านิ~"
แล้วรถสปอต์สีเงินคล้ายสปีดมาพร้อมรถฟอมูล่าวันสีน้ำเงินก็ส่งแตร์เหมือนกันจนคริซกระพือปีกเป็นพักๆเชิงขอโทษ
"แฮะๆๆๆแต่คงพอแล้วละ
แค่นี้เจาะกระเพาะคุณแม่ได้แล้ว^^" คิโอริตัดบทคู่กรณีทันทีเพราะเดี่ยวเหล่าในเนปทาวเวอร์กำลังรอวัตถุดิบอย่างมากจนสาวเทัาออกตลาดทันทีโดยไม่มีว่าระหว่างทาวกลับแพลนเนปทาวเวอร์นั่นจะเกิดเหตุการณ์ที่เธอจะจดจำไปตลอดชีวิต
ณ
ระหว่างกลับคิโอริเดินไปอย่างสบายใจเรื่อยๆโดยพวกชิฟ์ทคาร์แล่นตามมาอย่างติดๆจนกระทั่งกำลังผ่านซอกตึกแห่งหนึ่ง
่พวกเขาทึ้งฉันไปแล้ว ฉันต้องลุกขึ้นเพียงลำพัง
"อ้ะ!?"คิโอริรู้สึกได้ยินอะไรบางอย่างดังเข้ามาจากตรอกซอยแถมเสียงนี้เป็นเสียงเดียวที่เคยได้ยินตอนใช้จินบะพีทเมื่อเช้านี้เลย!?
"...เสียงเมื่อกี้....."คิโอริค่อยๆเดินเข้าตรอกนั่นอย่างระมัดระวังโดยไม่ฟังเสียงคริซที่บินอยู่ว่่าจู่ๆตนถึงหันตัวไปยังตรอกนี้
"[มาสเตอร์ทำไมถึงเปลี่ยนทางนะค่ะ.
นี่ไม่ใช่ทางลัดกลับบ้านนะ......ค่ะ]" คริซบินมาหยุดหลังคิโอริก่อนบินวนมาดู
ทำไมเจ้านายถึงหยุด....เมื่อบินวนข้างดูก็ตกใจสิ่งตรงหน้า
"...เครื่องเกมส์....ของ...อา..เกียร์....นี่..."สิ่งที่ทำให้คิโอริกับคริซต้องตกตะลึงคือเครื่องเล่นเกมส์สีดำมีปุ่มกดสี่ปุ่มขวาซ้ายระหว่างจอภาพตรงกลางซึ่งคล้ายของที่เนปเกียร์หรือเนปเกียร์ฟิวเจอร์พกติดตัวตลอดเวลาแต่สิ่งกลับดูเก่าเหมือนถูกทิ้งมานาน.
ตัวเครื่องมีรอยถลอกมากมายจอแสดงภาพแตกเหมือนโดนอะไรกระแทก
"........"คิโอริยืนมองสักพักก่อนจะ.........หยิบเครื่องเกมส์นั่นมาปัดฝุ่นก่อนมองด้วยวายตาเศร้าว่าใครกันนะที่ทึ้งลงได้อย่าวลงคอ
"[........!?]" จู่ๆคริซก็จับปฎิกิยาพลังงานบางอย่างจากเครื่องเกมส์นั่นแล้วจังหวะจะบอกให้เจ้านายตัวเองรีบทึ้งทันทีแต่ทว่า........
แวบบบบบบบบ
"ว้ายยยยย แสงอะไนเนี่ย.....อ้ะ0-0!?" คิโอริหลับตาพร้อมปล่อยจากเครื่องเกมส์ตกพื้นแล้ว
จู่ๆก็เกิดหลุมอุโมงค์มิติรูปน้ำวนสีดำออกมาจากเครื่องเกมส์นั่นแล้วเกิดแรงดูดอันมหาศาล......
ครืน~~~~~~~
" อึ่ก......กริ๊ดดดดดดดดดดด"
"[มาสเตอร์!!!!!!!!]"
คริซพยายามยิงแส้พลังงานเพื่อดึงร่างเจ้านายแตแรงดูดอันรุนแรงนั่นก็ทำให้คิโอริกับคริซถูกดูดเข้าไปในหลุมดำนั่น
"[0-0!!!]"
พวกชิฟ์ทคาร์เห็นเหตุการณ์ตรงหย้าจึงรีบเร่วเครื่องตามเข้าภายในหลุมดำก่อนจะปิดตัวลง
ทุกอย่างในตรอกซอยได้กลับมาเงียบอีกครั้งเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นอย่างเช่นเหตุการณ์นี้.........
ณ ห้องครัวในแพลนเนปทาวเวอร์
เพลี้ยง!!!!!!
“ ว้าย!? ”
เสียงแตกของถ้วยชามในห้องครัวดังนอกห้องจนหญิงสาวที่ดูสุขุมผมชมพูเข้มที่มัดรวบไว้เป็นทรงหางม้าที่รัดผมสีชมพูติดกิ้ปรูปตัว
+ สวมเสื้อสีม่วงแขนยาวลายดอกซากุระคลุมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว
กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาวล้วน ถุงเท้ายาวสีฟ้าสลับสีขาว
รองเท้าบูทสั้นโลลิต้าสีม่วง เธอมีดวงตาที่มีตราเทพฺธิดาสีฟ้าอมม่วงอ่อนๆได้รีบวิ่งมาดูเด็กสาวที่ท่าทางหน้าตาเหมือนเธอแต่ดูอ่อนเยาว์กว่ามากในชุดแขนยาวคล้ายชุดกะลาสีถึงต้นขาสีขาว
ผ้าพันคอสีเหลืองติดที่ล็อกสีขาวตัว N ถุงเท้ายาวถึงต้นยาวชมพูสลับขาวสวมรองเท้าบูทสีขาวซึ่งกำลังหยิบเศษถ้วยชามสีม่วงลายขวางสองเส้นสีขาวที่แตกกระจายอยู่
“ เนปเกียร์!!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ ” หญิงสาวเอ่ยถามเด็กสาวผมชมพูอ่อนหรือเนปเกียร์ที่กำลังค่อยๆหยิบเศษถ้วยชามไว้บนมืออย่างระมัดระวัง
“ แฮะๆๆๆ บังเอิญฉันเผลอชนค่ะ….เนปเกียร์เอฟ*^_^||| ” เนปเกียร์ยอ้มแหย่ๆพร้อมตอบหญิงสาวที่หน้าตาและชื่อเหมือนเธอด้วยน้ำเสียงมีความผิดที่จู่ๆเหม่อตอนล้างจานที่ค้างเมื่อคืนนี้
(หมายเหตุ : ชื่อเนปเกียร์เอฟซึ่งถูกเรียกโดยเนปเกียร์อีกคน
จะหมายถึง เนปเกียร์ฟิวเจอร์ {Nepgear Future} น่ะครับ แล้วนับตั้งแต่ภาคพิเศษนี้และในฟิดซี่รีย์ของเรื่องนี้
ตัวละครที่ลงคำท้ายว่า “ฟิวเจอร์” จะเรียกย่อว่า “เอฟ” ครับ
กรุณารับทราบนะนี้ด้วยครับ จากเรดเฟลม^^)
“ งั้นหรอก....ถ้างั้นฉันจะไปหยิบไม้กวาดกับที่ตักขยะมากวาดเศษที่เหลือนะ^^ ”
“ ค่ะ^^ ”
แล้วเนปเกียร์เอฟก็สาวเท้าเดินจากไปเพื่อหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด โดยทึ้งท้ายว่าให้อยู่นิ่งอย่าขยับไปไหนเพราะอาจจะยังมีเศษถ้วยชามที่มองไม่เห็นซึ่งถ้าเดินพุ่งพล่านอาจจะตำฝ่าเท้าของเธอได้
“ เฮ้อ...ทำไมจู่ๆ เราถึงเหม่อตอนล้างจานได้ล่ะเนี่ย
=_= ” เธอบ่นพึมพำไปพลางเก็บเศษที่ยังเยอะอยู่คนเดียวเงียบๆโดยทุกคนในแพลนเนปทาวเวอร์ยังไม่ทราบว่า...คิโอริ..ทายาทของพวกเค้าได้พบเหตุการณ์ประหลาดที่อาจชี้ชะตาดลกแห่งเกมส์อีกใบหนึ่ง!?
ณ
ป่าสนแห่งหนึ่งทีความอุดมสมบูรณ์มาก
แต่ก็เกิดหลุมดำบนท้องฟ้าพร้อมมีแสงสีม่วงพุ่งออกมาจากหลุมดำและลูกไฟหลากสีอีกหกจุดโดยแสงสีมวงแปลงสภาพเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักๆผมสีม่วงเข้มยาวถึงกลางหลัง
ดวงตาสีฟ้าอ่อนใสชุดกันหนาวสีดำขอบม่วงกำลังตกซึ่งมาพรัอมเสียงกริ๊ดดังถึง 350
เดซิเบล
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
เจ้าของเสียงที่รบกวนสัตว์นั่นก็คือ. มุราซากิคิโอริ นางเอกของพวกเราเอง!?
"ใครก็ได้!!!!!!
ช่วยฉันที!!!!!!"คิโอริกำลังจะดิ่งโม่งพื้นโลกนั้น
ก็เห็นคริซกำลังบินดึ่งหาเธออย่างรวดเร็วจนบินมาข้างเธอแล้วก็เปล่งแสงสีม่วงออกมา
"[แปลงร่างฉุกเฉิน!! Ingtion: New Purple Heart!!]" คริซแปลงเป็นพลังงานรูปแสงก่อนมารวมที่ร่างคิโอริแล้วแปลงร่างเป็นนิวเพอเพิ้ลฮาร์ท
" แชร์วิง!!!!!!"
เธอรีบกางปีกแสงแบบเดียวกับเพอเพิ้ลฮาร์ทซึ่งโดยปกติเธอจะบินแบบไม่ต้องกางปีกสักครั้ง
แต่ที่กางออกมาเพื่อเพิ่มแรงต้านแรงโน้มถ้วงของโลก
ตุบ~
ลงพื้นได้สวยงามครับ..........
" เฮ้อ~นึกว่าจะได้ไปเฝ้าท่านโยมบาลแล้วสิเรา=[]="
"[ค่ะ...ดีแล้วค่ะ....ที่มาสเตอรกางแชรวิงทันนะค่ะ]"
" อา~ไม่คิดเลยว่าจะใช้จริงๆทั้งที่ฉันบินได้เองโดยไม่ต้องพึ่งปีกของเทพธิดา....ว่าแต่..เจ้าหลุมดำพาพวกเราไปที่ไหนเนี่ย..คริซ..พอรู้ไหม?"
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทหันมองซ้ายขวาก็พบเพียงต้นสนหลายต้นที่กระจัดกระจายรอบตัวเธอ
"[อืม...จากการดุจพินิของดิฉัน...คาดว่าพวกเราน่าจะอยู่พื้นที่ป่าสงวนของแพลนเนปจูนกับลัสเตชั่นค่ะ]"
"
อย่างงั้นหรอก...งั้นช่วยไม่ได้ลองติดต่อพวกคุณแม่หรือพวหคุณโนวาลแล้วกัน..ขืนบินออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าโดนด่ายับแน่..-_-||"
" [ค่ะ^_^]" แล้วคริซก็ฉายภาพโฮโลแกรมในการติดสื่อสารรูปหน้าจอสี่เหลี่ยมโปร่งแสงซึ่งคนแรกที่จะติดต่อคือเนปเกียร์ฟิวเจอร์
อาของเธอ
ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~
" อืม~ทำไมถึงอาเกียร์ยังไม่รับโทรศัทพ์ล่ะเนี่ย?"
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทที่ได้กลับร่างเดิมเป็นคิโอริเรียบร้อยแล้ว....จึงยืนรอสายของอาเธอเริ่มติดต่อหาเธอได้สามนาทีแล้วแต่.....
ตริ๊ด~ ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~
"อืม~-_-"
สี่นาทีผ่านไป........
ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~ตริ๊ด~
"อืม~~=_="
"[^_^||||]" ยังติดต่อใครไม่ได้สักคนเดียว~
ตริ๊ด~~~~~~~~~~~~~
"[ขอโทษค่ะ...หมายเลขเบอร์โทรศัทพ์ในขนาดนี้ยังไม่เปิดบริการ~]" โห~คริซเล่นเป็นคอลเซ็นเตอร์ให้เลยแฮะ
"..ฮึ่ม~~ไง..ต้องสื่อสารทางจิตกับพวกนัวร์จัง
."
คิโอริหลับตาพร้อมตั้งสมาธิเพื่อติดต่อเหล่าเพืัอนพ้องหรือลูกสาวเทพธิดาของแต่ละประเทศ...ดูแล้วน่าจะเป็นวิธีที่ส่งข่าวรวดเร็วกว่าโทรไปอีก...ถ้า...นะ...
"[ กรุณาฝากข้อความ..ให้กดหนึ่งค่ะ]"เอาเข้าไป~~คริซเอ่ย~
กา~~~~~
ฟุบ!!
"==|||||" ตอนนี้คิโอริของพวกเรานั่งลงก้มหัว...แบบ..จ่อยไปแล้วครับ..พี่น้อง....
"[มาสเตอร์?.....]" คริซค่อยๆลอยมาลอยข้างๆคิโอริที่ซึ่มไปแล้ว.....
"ทำไมน่า~ ถึงติดต่อทุกคนไม่ได้สักนิด.....ขนากสื่อสารทางจิตก็ไม่ได้ผล...อย่างกับ...!?"
จู่ๆคิโอริรีบลุกพรูดขึ้นมาอย่าวนึกอะไรบางอย่างออกมา.... .
"[มาสเตอร์!?]" คริซรีบหลบคิโอริที่จู่ๆลุกขึ้นไม่บอกกล่าว...ไม่งั้นก็คงโดนชนกระแทกอย่างจัง
".....ที่....นี่....ไม่...ใช่...โลกแห่ง...เกมส์ที่พวกเราอาศํย!?" คิโอริเอ่ยในสิ่งที่น่าจะเป็นได้อย่างหนึ่ง
เพราะในเมื่อติดต่อสื่อสารทางดีไวซ์หรือสื่อสารทางจิตกับใครไม่ได้สักคนก็แสดงว่า...ที่แห่งนี้เป็นโลกที่พวกเธอไม่ได้อาศัยอยู่นั่นเอง!!!
"[ดิฉันก็ทราบเรื่องทฤษณีโบกคู่ขนานซึ่งกล่าวคำพูดหนึ่งว่า....โลกคู่ขนานบางใบอาจจะมีตัวพวกมาสเตอร์อีกคนที่อาจจะไม่ใช่เทพธิดาหรือไม่มีตัวตน....แต่การที่ติดต่อสื่อสารใครไม่ได้แบบนี้คงจะเป็นไปได้นะคะ]"
"ใช่.......ยิ่งพวกนัวร์ด้วยเพราะพลังของฉันเชื่อมต่อกับพวกเธอ....."คิโอริเว้นคำพูดสักพักก่อนจะเอ่ยต่อ......
"พวกเรา...ก็เป็นพี่นัองกัน....ทางสายเลือด...เดียวกันแม้จะมีเลือดของพวกอาโนวาลไหลเวียนอยู่ปนกัน....."
คิโอริกุมมือสองข้างไว้ที่อกก่อนลืมตาอีกครั้ง
"แต่ตอนนี้..พวกเราต้องออกจากป่านี้ก่อนค่อยหาทางติดต่อคนอื่น"
"[ค่ะ^^...แต่....]" คิโอริเอะใจก่อนมองที่ตัวเองกำลังถือถุงสะพายตอนหลังกลับตลาดนั้นเอง...เพราะกลิ่นของวัตถุดิบอาหารอาจจะล่อพวกมอนสเตอร์บางตัวแถวนี้มาโจมตีพวกเธอก็เป็นได้....
"...อ้อ...ฉันลืมสนิทเลย..งั้นคริซ...."เธอยื่นถุงให้ดีไวซ์ของตนที่ลอยอยู่..เหมือนจะทำอะไรบางอย่าง....
"[ค่ะ!]"คริซเปล่งแสงสีม่วงอ่อน..ก็ถุงสะพายที่คิโอริจะเรืองแสงสีขาวออกมาแปลงเป็นลูกแสงกลมๆก็ค่อยๆลอยเข้าคริซทันที...แล้วถุงอื่นก็เช่นกัน...
"เอาล่ะ...ไปกันเถอะ!!"เธอให้คริซมาสวมคอเธอก่อนเดินออกที่นั่นทันที..แต่หากรู้ไม่ว่ามีใครบางคนเฝ้ามอง......!?
"....เป็นไปไม่ได้!?....ทำไมเธอคนนั้นถึง..!?"เสียงหญิงสาวในชุดฮู้ดคลุมสีดำที่ใบหน้าที่ถูกปกปิดเบิกตากว้างและน้ำเสียงที้เย็นชาเยือกเย็นแต่เสียงนี้มันคุ้นเคยอย่างไม่ชอบมากล.....
ณ..ฐานทัพ UG Base ที่ลักษะคล้ายกองบัญชาการใหญ่ของกรมควบคุมมิติกาลเวลามิจชิดด้าในโลกนาโนฮะมาก...มีความแตกต่างแค่...มีขนาดใหญ่กว่าของเดิมมาก..
ฐานแห่งนี้มีปืนใหญ่เลเซอร์กำลังสูงขนาด65มิมิเมตรสามลำกล้องตั้งรอบๆในสภาพพับเก็บใช้งานแล้วและเมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างกองยานต่างมิติหหรือสัตว์ประหลาดเข้าบุกโจมตีฐานแห่งนี้..ก็เปิดใช้งานพร้อมยิงลำแสงความร้อนกระหน่ำพร้อมกับฝูงจรวดมิสไซต์ป้องกันการรุกรานและมีชิลด์ขนาดใหญ่หนาแน่นปกคลุมล้อมฐานในโอกาสศัตรูอาจเล็กเหลือการโจมตี..
UG Base แห่งนี้นอกจากเป็นป้อมปราการแล้วยังเป็นกองบัญชาการสูงสุดขององค์กรป้องกันและแซงแทรกการก่อการร้ายต่างมิติ
Ultimate Guardian หรือเรียกย่อๆสั้นว่า."UG"ซึ่งก่อตั้งและสร้างฐานแห่งนี้มา14ปีมาแล้วซึ่งตอนนี้ในห้องทำงานส่วนตัวของเจ้าหน้าที่ระดับหัวหน้าหน่วยคนหนึ่งที่ตั้วบริเวณซีกซ้ายของท่าเรือรูปแบบยานรบอวกาศ,ยานโดยสารข้ามมิติหรือยานขนส่งเสบียงและฯลฯในขณะนี้............
ปิ๊ดๆๆๆๆๆๆ
"............"เสียงพิมพ์ข้อมูลบนแป้นพิมพ์สามมิติเขียนอะไรบางอย่างของหญิงสาววันรุ่นประมาณนักเรียนมัธยมต้น...เธอมีเรือนผมสีดำรวบถักเป็นเปียข้างเดียว..ดวงตาสีฟ้าเหมือยท้องทะเล.ใบหน้ารูปไข่เรียวสวยในชุดกะลาสีสีดำสนิทมีปกเสื้อสีขาวลายทางสีแดงและขอบแขนเสื้อสีขาวและชายเสื้อขอบสีขาวและเนกไทสีแดง..สวมกระโปรงมิมิสเกิร์ตวสีดำ
ถุงสีดำพร้อมรองเท้าหนังสีน้ำตาลและเธอมีกิ๊ปทรงกลมสีแดงหางสีทองประดับบนผมด้านซ้าย....และข้างๆเธอมีถุงมือสีดำขอบขาวไร้นิ้วคู่นิ้ววางบนเอกสารปิกหนาอะไรสักอย่าง.....พอเห็นแค่...หัวข้อว่า"Kai
San Project"
ปิ๊บ~ปิ๊ป~
"หือ? ช่องทางสื่อสารระดับSS
หรอก....ของคุณเคียวชิโร่สินะ" ในหน้าจอโฮโลแกรมที่เธอกำลังเขีียนรายงานอะไรบางอย่าง...ก็มีการสื่อสารกระทันหันจากผู้บังคับบัญชาระดับSS
ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงกว่าระดับหน่วยย่อทั่วไปที่มีระดับแค่AถึงAAA และระดับหน่วยพิเศษหรือSหรือS+ แต่คนระดับSS มาติดต่อฉุกเฉินแบบนี้......
" ดูถ้าจะเกิดเรื่องใหญ่สินะ….. " เธอรีบเชื่อมต่อการสื่อสารนั้นทันที..พร้อมแสดงภาพของชายวัยกลางคน.ผมยักศกสีดำ..ดวงตาสีน้ำตาลออกจะดำสนิทในสีหน้าเคร่งเครียดอะไรบางอย่างแล้วเอ่ยกับหญิงสาวผมดำทันที
"ขอโทษนะ ชิงูเระ
ที่ฉันมาขัดจังหวะเวลาเธอเขียนรายงานของตอนไป Hypetr Verse bbsaver กับคิซารากิแค่สองคน"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทราบบค่ะว่า
ทางเราต้องส่งไปตรวจสอบองค์กรนั้นโดยใล้คนจำนวนน้อยที่สุดและแทรกซึมได้ว่ายที่สุด
และสำหรับหน่วยของฉันก็มีประวัติการแทรกซึมมาอย่างโชกโชนตั้งแต่หัวหน้ารุ่นก่อนนะค่ะคุณเคียวชิโร่
ไม่สิ ผู้บัญชาการซังโกะ^^" ชิงูเระหรือหญิงสาวผมเปียสีดำคนนั้นกล่าวทักทายชายวัยกลางในหน้าจอ......ใช่..ชายคนนั้นคือมาสค์ไรเดอร์(หน้ากากมด)ซังโกะ(หมายเลขสาม)ซึ่งรับหน้าที่เป็นผู้นำกองทัพไรเดอร์ทุกโลกและเป็นคนระดับSSด้วย
"..เฮ้อ~เธอก็ว่าไป-_-"
"แฮะๆๆ....ค่ะ...แต่..เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ".
ชิงุเระเปลี่ยนจากสีหน้าคนใจดีกลายเป็นคนจริงจังทันที.....เล่นเคียวชิโร่เห็นท่าทางแบบนี้ถึงกังถอนหายใจเพราะเคยชินกับความจริงจังต่อหน้าที่ของชิงุเระตั้งแต่เข้าเป็นสมาชิกใหม่ๆจนสร้างผลงานได้รับตำแหน่งหัวหน้าของหน่วบสืบสวนพิเศษ
"อืม......คือว่าเมื่อชั่วโมงก่อน..ฉันได้รับราบงานจากหน่วยเฝ้าระวังการเกิดข้ามมิติว่า..พบการข้ามมิติแบบกระทันหันนะ"
"งั้นหรอกค่ะ......แล้วมันมีปัญหาหรอกค่ะ?"เธอรู้สึกถึงว่ามันมีเรื่องต่อจากนี้แน่ๆ
"ใช่......มันมีตรงที่...เราตรวจพบการข้ามมิติจากโลกแห่งเกมส์...แถม
คนที้ข้ามมิติไม่ใช่พวกหน่วยเสริมของUDเพียงอย่างใด..แต่เป็น..ลูกสาวของเทพธิดาแห่งแพลนเนปจูน'นิวเพอเพิัลฮาร์ท'.....".ชิงุเระลุกพรวดจนเก้าอี้ล้มลงไป...เพราะ...."จริงหรอกค่ะ....คิโอริ..งั้นหรอก0_0!?"
"อืม......ต้องนี้พอทราบแล้วล่ะ...ว่าเจ้าตัวไปโลกแห่งเกมส์อีกใบหนึ่งที่เป็นอีกด้านของโลกแห่งเกมส์ดั้งเดิม"
"แล้วแผนรับมือล่ะค่ะ....."
"งานนี้....คงให้เด็กหนุ่มคนนั้นช่วยแล้วล่ะ...."
"หนุ่มคนนั้น....ใครค่ะ...คุณเคียวชิโร่?"
ชิงุเระเริ่มเอะใจกับประโยคกับรอยยิ้มแปลกๆของผู้บังคับบัญชาของเธออย่างงุนงง
" บุคคลที่ถูกเรียกว่า'พระเจ้าแห่งจักรวาลและผู้ที่ครอบครองผลไม้ต้องห้าม....."
ชิงุเระนั่งลุกเก้าอี้พร้อมถอนหายใจแล้วเหล่สายตาไปมองกองเอกสารปิกหนาอะไรสักอย่าง.....ซึ่งไม่สามรถมองเห็นเนื้อหาได้แค่พอเห็นหัวข้อว่า
"Kai San Project" แล้ว
บุคคลที่เคียวชิโร่เอ่ยถึง..หมายถึงใครกันแน่...แล้วซะตากรรมของคิโอริที่กำลังประสบในโลกแห่งเกมส์ที่เป็นอีกด้านหนึ่ง.จะเป็นเช่นไร
ต้องติดตามกันต่อไป...........
ณ ป่าสนซึ่งตอนนี้คิโอริกำลังเดินหาทางออกจากป่าแห่งนี้โดยเร็วที่สุด ซึ่งขณะนี้เธอกำลังพักผ่อนพลางตักน้ำจากลำธารมาแก้กระหายร้อน..แม้จะมีลมหนาวอ่อนพัดผ่านก็เถอะ.....
ซ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“เฮ้อ.....เมื่อไรพวกเราจะออกจากป่าแห่งซะทีน่ะ..-_- ” เธอนั่งบนโขดหินบ่นพึมพำไปพลางตักน้ำจากลำธารมาดื่มด้วยกระบอกไม้ไผ่ที่ตัดมาจากกองงต้นไผ่ที่ผุดขึ้นแถวนี้
ซึ่งเธอตัดผ่ามันด้วยสันมือของเธอ...เอ่อ...มือคนหรือ.มีดกันแน่=0=|||||||
“ [อีกประมาณแปดกิโลเมตรค่ะ...ถึงจะออกเขตป่าแห่งนี้ค่ะ]
” คริซในห้อยบนคอคิโอริเอ่ยพร้อมค่อยจับสัญญาณของสิ่งมีชีวิตแถวนี้เผื่อในช่วงเวลาอาจจะมีมอนสเตอร์บางตัวมามุ่งร้ายมาสเตอร์ของเธอ
เธอจะทำการแปลงร่างให้ทันทีเลย
“ งั้นเหรอ -_- ” เธอเอ่ยพร้อมยกกระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำดื่มแก้กระหายร้อนพลางเหล่ามาฝูงนกโบยบินบนท้องฟ้าและเหล่ก้มมองฝูงปลาในลำธาร
“ อืม..ไหนๆแล้ว..แช่น้ำในลำธารดีกว่า...... ” ในเมื่อไม่มีอะไรทำข้ามเวลานี้เลยคิดถอดเสื้อผ้าลงแม่น้ำลำธารเย็นๆซะเลย..ดีนะที่ไม่มีผู้คนหรือสัตว์ป่ามาเดินระแวนแถวนี้
แต่คิโอริเหล่ซ้ายขวาเพื่อความแน่ใจก่อนค่อยๆรูดซิปเสื้อกันหนาวออกให้เผยเห็นผิวนวลน้ำนมที่แสดงให้ถึงการดูแลเป็นอย่างดี
จน....ถอดชิ้นสุดท้าย(ขอไม่กล่าวว่าคืออะไรครับ^^)ออกแต่เธอพับทุกชิ้นจนเรียบร้อย
ซ่า~~~
“ อา.....สบายตัวจัง ” เธอเคลิ้มไปเลยแล้วเริ่มเอามือขัดนวลผิวของตันเองทันที
จนผ่านไป 15 นาที
“ เอาล่ะ...” เธอกลับมาสวมชุดเสื้อเดิมแล้วหลังแช่น้ำนานพอแล้วจะเริ่มออกเดินทางต่อทันที...........แต่ทว่า..มีอะไรบางคล้ายในป่ากำลังเคลื่อนไหวอยู่
พรึ่บ~
“ หือ!? ” คิโอริรีบหลบอะไรบางอย่างคล้ายของเหลวสีม่วงอย่างทันที...เลยโดนแค่โขดหินที่เธอใช้เป็นที่นั่งพักผ่อนเมื่อสักครู่แต่ของเหลวมันละลายหินระเหิดเป็นไอ!?
“ [ของเหลวสีม่วงมีความกรดสูงมากเลยค่ะ!!] ”
“ อา....ดีนะ ที่หลบทัน....แต่ว่า ”
“[พบสัญญาณของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ค่ะ] ” คิโอริรีบตั้งการ์ดมือเปล่าพร้อมรอมอนสเตอร์ที่กำลังออกจากที่ซ่อนในป่าสน....และแล้ว...มันก็โผล่ออกมา..
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“ แซ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!! ”
“งูยักษ์!!! ” คิโอริอึ้งกับขนาดที่ใหญากว่างูทั่วไปมาก...ตัวยาวตั้ง
35 เมตร.....แถมตอนนี้งูยักษ์
ใครจะไปยอมเล่า!!!!!!!” คิโอริพุ่งตัวเข้าหางูยักษ์แล้วใส่ฮับเปอร์คัตใส่คองูยักษ์ขึ้นฟ้าพร้อมสำลักน้ำกรดกระจายทั่ว ทำให้เธอรีบม้วนตัวหลบพร้อมใช้ศอกขวาเหวี่ยงกลับเข้าใส่ท้องมันกระเด็นลงกองพื้นอย่างจังๆ
“เอาล่ะน่ะ!!” เธอดึงคริซออกจากคอแล้วคริซเปล่งแสงสีม่วงและแปลงสภาพเป็นเมทริกฮาร์ท(สำหรับใครยังไม่เคยอ่านนะครับ
ดีไวซ์ของคิโอริลักษณะคล้ายกิงกะสปาร์คในเรื่อง “อุลตร้าแมนกิงกะ”
แต่สีม่วงสลับขิบทองแทน) กางเท้าซ้ายไปทางข้างๆ ยื่นแขนขวาไปทางข้างจนสุดแขน
“ [ ค่ะ
มาสเตอร์ standby ready] ” Matrix Heart ตอบรับ
ซึ่งระหว่างงูยักษ์ม้วนตัวกลับมาตั้งหลักแล้วจะพ่นกรดนั้นอีกครั้ง แต่ทว่า!?
พรวดดดดดดดดดดดดดดด
มันกลับพ่นลูกไฟขนาดใหญ่แทน!?
“ SET UP!! ” คิโอริที่เห็นลูกไฟบรรลัยกันย์ซึ่งกำลังพุ่งเข้าหาแต่ก็ชูแขนที่ถือ
Matrix Heart ขึ้นฟ้าแล้วมากระทบมือข้างล่างและตัวดีไวซ์ดันฝาเปิดด้าหน้าขึ้นเผยตัวอักษรตัว
N สีม่วงทับแชร์คริสตัลไว้และเปล่งแสงสีม่วงจ้าออกมา
“ [ Ignition : New Purple Heart !!!]” วงเวทย์วงกลมสีม่วงผุดจากใต้ฝ่าเท้าของคิโอริและร่างของเขาเปล่งแสงหลากสีจนปกคลุมทั่วร่าง
และ.........ลูกไฟนั่นก็
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!
ลูกไฟของูยักษ์โดนร่างของเธออย่างจังๆจนระเบิดกินบริเวณป่าสนด้านหลังราบเป็นหน้ากองด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชกเหมือนนรกดิน
“ หึ.....มาเตะเสยคางข้านะ
เจ้ามนุษย์(ภาษางูจ้า) ” มันค่อยๆเลื้อยร่างยาวไปยังจุดที่ตนพ่นลูกไฟใส่คิโอริจนเกิดเพลิงไฟไหม้จนควันฟุ้งเต็มไปหมดอย่างช้า.......
ครืนนนนนนนน~~~~~~~
แต่ทว่า!?
ซูม! ซูม! ซูม!
ปัง! ปัง! ปัง!
จู่ๆก็มีลำแสงสีชมพุที่พุ่งออกจากกลุ่นควันอย่างควงสว่าน 3 นัดและกระสุนหัวรูสีเงิน
อีก 3 นัดใส่ร่างผิวแข็งๆ ก็ร่างของหญิงสาวผมสีม่วงเข้มปลายสีฟ้ารวบผมด้วยกกิ๊ปทรงกลมสีน้ำเงินเรืองแสงขอบดำแล้วปล่อยผมสองข้าง
ดวงตาที่มีตราของเทพธิดาสีน้ำเงินเข้มซึ่งเรืองแสง ติดกิ๊ปตัวกลมสีดำแบบมีตัว +
สีฟ้าและใบหน้าส่วนล่างถูกปกปิดด้วยหน้ากากเหล็กสีเงิน
ในชุดยูนิทแบบเดียวเพอเพิ้ลฮาร์ทแต่สวมเสื้อแจ็คเก็ตแขนขาเรียบๆสีดำขอบสีม่วง
ตรงเนินอกมีอัญมณีรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนสีฟ้าซึ่งกำลังเรืองแสงติดไว้
แขนเสื้อซึ่งทับถุงมือยูนิทตั้งแต่แขนถึงมือสวมเกราะสีสีสลักลายเพลิงสีแดงและถุงมือแบบกงเล็บสีดำมันเงินกำลังถือปืนไรเฟิลเรียบยาวสีเทาติดกล้องสี่เหลี่ยมแบบเซนเซอร์สีเขียวข้างตัวปืนที่มีรอยต่อระหว่างลำกล้องปืนและท้ายซึ่งด้ามจับมีฐานรองมือไว้
เธอพาดมันไว้บนบ่าขวาสลับปืนไรเฟิลผสมปืนแม็กมั่มสีเงินมันเงาที่มีลำกล้องยาวซึ่งมีควันฟุ่งอยู่เพราะเพิ่งยิงไปนาน
และมีปลอกกระสุนสีทองสามนัดเกลื่อนใต้เธอ..........
ใช่....นี่คือร่างอันเป็นร่างแท้ที่จริงของคิโอริ
ผู้สืบทอดนามของเพอเพิ้ลฮาร์ท.....หรืออีกชื่อคือ นิวเพอเพิ้ลฮาร์ท!!!!!
“ เฮ้ย 0_0!? ” เจ้างูยักษ์ถึงกับอึ้งและทึ้งเพราะเมื่อครู่ยังเป็นเด็กสาววัยประมาณ
12 ปี มาตอนนี้เป็นสาววัยเนื้อแตกสาวในชุดออกรบสุดเซ็กซี่ซึ่งกำลังควงปืนไรเฟิลผสมลูกโม่สีเงินขึ้นมา....พร้อมเล็งไรเฟิลอีกกระบอกยิงบีมเฉียวหน้างูยักษ์ไปนัดหนึ่งก่อนกระโดดขึ้นฟ้าพร้อมเก็บไรเฟิลกระบอกขวาไว้ด้านหลังแล้วอื่มชักดาบคาตานะญี่ปุ่นด้ามสีม่วงสลับดำจากฝักสีมวงที่สลักว่า
“ริวเซย์มารุ” ที่แขวนกับเกราะเกราะโปรงแบบแผ่นโค้งมนสามอันซ้อนข้างเอวทับผ้ายาวสองจีบสีม่วงออกที่พริ้วตามสายลายออกมา
ฉัวะ!!!!
แค่แวบเดียวใบหน้าซีกขวาของงูยัก์ก็มีเลือดพุ่งออกมา
ในจังหวะที่นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทพุ่งมาอยู่มาใต้คางมัน ก่อนใช้เท้ายูนิทเสียดสีของพื้นที่เป็นโขดหินจนเกิดประกายไฟแล้วแตะเสยคางขึ้น
ก่อนหมุนคาตานะทวนเข็มนาฬิกาลงเสียดสีพื้นจนเกิดประกายไฟจนลุกไฟทั่วเคลือบตัวคมดาบแล้วเธอฟันเฉียงใส่ร่างงูยักษ์แบบเวลาพ่อครัวเอามีดสไลด์เนื้อไม่มิปาน
ฉัวะ!!!!!!
“ แซ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!! ” เจ้างูร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวก่อนจะตวัดหางแหลมที่หุ้มด้วยเกราะแข็งใส่
แต่นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทกระโดดหลบพร้อมกระหน่ำยิงกระสุนใส่หางทันที
แต่กระสุนทุกนัดปะทะหางอย่างจังๆกลับกระเด้งออกไปเฉยๆ
“ อืม ด้านหลังของงูตัวนี้แข็งใช้ได้นิ ” เธอฟาดคาตานะที่ลุกไฟปะทะผิวหลังของูยักษ์หลายทีพร้อมยิงกระสุนซ้ำจนหมดแม็กกาซีน(ตลับกระสุนปืน)
แกร็ง!
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทถอดตลับปืนสีดำแล้วใส่ตลับสีเงินซึ่งบรรจุกระสุนแบบทะลวงเกราะพร้อมปรับโหมดจากนัดต่อนัดเป็นกึ่งออโต้แล้วกระหน่ำยิงพร้อมบินวนรอบตัวงูยักษ์
“หนอย!!!!!!!” งูยักษ์ก็ไม่ยอมแพ้ก็พ่นกระสุนเพลิงพลางตวัดหางป้องกันไว้
แต่เข้าทางนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทแล้ว
“ หึ..ติดกับแล้วสินะ^^ ” เธอแสร้งยิ้มภายใต้หน้ากากก็เปลี่ยนคาตานะเป็นบีมคาตานะของเพอเพิ้ลฮาร์ทและจุดเพลิงสีแดง
แล้วขว้างออกไปดั่งมูเมอแรง แต่มันกลับเฉียดแค่ใบหน้างูเอง เธอพลาดรึ!?
“ หึ….” เธอยังยิ้มภายใต้หน้ากากเงินแม้กำลังจะถูกหางอันแหลมคมของงูยักษ์ทิ่มแทงตนก็ตาม
“ ตายซะ!!!!!!! ” งูยักษ์คำรามอย่างบ้าคลั่ง
แถมลำพองใจว่าตนจะกุมชัยชนะจึงร้อนใจและขยับหางพุ่งเข้าหานิวเพอเพิ้ลฮาร์ท
ฟิ้ว!!!!!
ในขณะนั้นเอง!!!!!!!
ฉัวะ!!!!!
“ แซ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!! ” บีมคาตานะซึ่งหุ้มเปลวเพลิงอันร้อนแรงของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทซึ่งคำนวณทิศทางไว้เรียบร้อยได้หมุนย้อนมาฟันหางอันแข็งแกร่งจนขาดกระจุย
แล้วทึ้งไรเฟิลลงพื้นและชักคาตานะอีกเล่มจากฝักขวา “มุราซากิมารุ”
ก่อนแปลงสภาพเป็นบีมคาตานะอีกเล่มซึ่งจุดกระแสไฟฟ้าออกมา เธอกระโดดขึ้นฟ้าโดยเหยียบหัวงูลงพื้นอีกครั้งแล้วคว้าบีมคาตานะอีกเล่มไว้
“ เฟไลเนอร์มูเลอร์... ”
เธอเอ่ยประโยคอย่างหนึ่งอย่างแผ่วเบาก็หมุนร่างตนเองแล้วขว้างบีมคาตานะทั้งสองเล่ม
หมุนควงดั่งกงจักรสองชิ้นก็ด้ามจับมาหมุนจ่อกันเป็นกงจักรเปลวเพลิงหุ้มไฟฟ้า.....จนเปล่งแสงประกาย...
ฉัวะ!!!!!!!!!!!!!
ร่างของงูยักษ์ถูกมูมเมอแรงเปลวเพลิงไฟฟ้าผ่ากลางขึ้นไปจนขาดสองซีก
ก่อนร่างจะเปล่งแสงหลากสี และแตกกระจากเป็นกระจกรูปแปดเหลี่ยมหลายชิ้นและสลายไป
“ อืม~ จบสักที~ ” เธอถอนหายใจพักหนึ่งก่อนยกแขนทั้งสองขึ้นก่อนบีมคาตานะทั้งสองเล่มจะย้อนกลับมาอยู่ในมือเธอและสะบั้นดาบลง
เลือดกระเซนตามเลือด
เธอควงบีมคาตานะรอบหนึ่งก่อนแปลงสภาพกลับเป็นคาตานะเดิมและสอดใส่ฝักทั้งสองเป็นที่เรียบร้อย
“ [ค่ะ
งูตัวนั้ในโลกใบนี้คงไม่ทราบถึงการมีตัวตนของมาสเตอร์] ”
คริส ดีไวซ์ของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทหรืออัญมณีสี่เหลี่ยมเปียกปูนสีฟ้าตรงอกเอ่ยความเป็นไปได้จากเจ้านายสันนิษฐานว่าโลกนี้ไม่ใช่โลกที่พวกเธออาศัย...
“ใช่ ปกติถ้าเป็นสัตว์ในป่าของดลกพวกเรา ส่วนใหญ่ดูเป็นมิตรทั้งนั้น
แต่เจ้างูยักษ์คงจะมาจากถิ้นอื่นละมั้ง ” เธอเดินไปหยิบไรเฟิลที่วางทึ้งตะกี้แล้วหันไปยังจุดวางกระบอกน้ำไม้ไผ่ไว้
แต่ระหว่างเธอกำลังจะดื่มน้ำที่ตักไว้....ก็
ปัง!!!!
“ อ้ะ!? ” เธอเบนตัวถอยออกไปพลางปล่อยกระบอกไม้ไผ่แล้วมีแสงสีชมพูทะลุผ่านตัวกระบอกจนลุกไฟกองกับพื้น
“ [มาสเตอร์ มีปฎิกิริยาของสิ่งมีชีวิตจากทิศ 12 นาฬิกา!!]
”
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทรีบหยิบด๊ดสไรเฟิลซึ่งรีชาร์จพลังเรียบร้อยออกมาก่อนหันตัวไปทางทิสที่ลำแสงเมื่อกี้ลอบโจมตี
แต่ก็มีลำแสงอีกนีดพุ่งมาทะลุตัวด็อดสไรเฟิล
ตูมมมมมมม!!!!!!
“ หนอย!!! ” เธอรีบโยนด๊อดสไรเฟิลที่กำลังมีกระแสไฟฟ้าหลั่ง
“แปล๊ะๆๆๆ ” จากรูที่ถูกยิงก่อนจะระเบิด
แล้วเธอรีบชักไกปืนไอออนกันพร้อมเปลี่ยนตลับจากสีเงินเป็นกรอบสีน้ำเงิน(ไฟฟ้า)
“ ลีเนีย…ช็อต!!!!!!
”
ปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!!!!!!!!!!!!!!!
กระสุนหัวหลุมที่เคลือบไฟฟ้าสีฟ้าจากการใช้ตลับ ‘ลีเนียซ็อต’ ซึ่งจะมีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนเคลือบตัวกระสุนนั้น
เมื่อถูกยิงจากปากกระบอกปืนของไอออนกัน..จะมีไฟฟ้าสีฟ้าเคลือบไว้กลายเป็นรูปแบบกึ่งละอองแสง
ทำให้มีพื้นที่สัมผัสกับวัตถุอย่างกระสุนมากขึ้น และพลังทำลายจะมากขึ้นตามความเร็วในการชาร์จพลังและจังหวะการยิง.............
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
กระสุนเคลือบแม่เหล็กไฟฟ้าเข้าเป้าอย่างจัง ก่อนจะมีคนสวมชุดคลุมสีดำ
และสวมฮู้ดปกปิดใยหน้าให้เห็นแค่ปอยผมสีชมพู... นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทกำลังจัดท่าปืนแบบมือปืนอาชีพก้เหลือบมาอาวุธรูปแบบปืนติดใบมีดขนาดใหญ่สีดำ.....ซึ่งมันคุ้นเคยกับเธอมาก..มันคล้ายกับอาวุธประจำตัวใครบางคนที่เธอเคารพเหมือนดุจดั่งมารดาอีกคนของเธอ...
“ นั่นมัน..กันเบลดสีดำ..หมายความว่า... ”
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทเบิกตากว้างเมื่ออีกฝ่ายเอามือขวาดึงฮู้ดสีดำลงมา เผยให้เห็นใบหน้าหญิงสาวสวยที่ใบหน้าบ่งบอกถึงวัยอันควรและเรือนผมยาวถึงกลางหลังสีชมพูอ่อนอันแสนอ่อนโยน
แต่ทว่า.... ดวงตาสีม่วงคู่นั้นแสนไร้ความรู้สึก และใบหน้าที่นิ่งเยือกเย็น......อย่างกับรูปปั้นกำลังจ้องมองนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทที่กำลังอึ้ง..ก่อนยกกันเบลดที่มือซ้ายถือขึ้นมาไว้..ก่อนจะ..
“ อา....”
ปัง!!!
“ โอ้ย!!! ” หญิงสาวคนนั้นยิงกันเบลดใส่ไออนกันของยิวเพอเพิ้ลฮาร์ทอย่างจังจนลง..แต่ไม่ระเบิด.......เพราะตัวปืนได้เย็นตัวลงและมีกระสุนนัดไหนหลงเหลือในตลับและรังเพลิง* แล้วพุ่งตัวเข้าหาในจังหวะนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทกำลังจับข้อมือซ้ายของเธอเอง....หมายจะฟันในครั้งเดียว!!!!!
แกร๊งงงงงงงง!!!!!
“ !? ”
“อึ่ก...ย้าก!! ”
พลั่ก!!!!
แต่ทว่า...... นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทไหวตัวทัน จึงชัดมีดความร้อนที่ซ่อนภายใต้เกราะแขนติดพลอยหกเหลี่ยมสีฟ้าทั้งสองข้างออกมาป้องกันได้ทัน
และยันตัวกระโดดถีบเท้าคู่ใส่อกของอีกฝ่ายจนกระเด็น
ตามด้วยเธอรวบพลังจนสร้างลูกบอลเปลวเพลิงปนสายฟ้าจากมือทั้งสอง พอเธอโยนขึ้นไปและใช้มีดความร้อนฟันลูกบอลกระจายออกไปปะทะร่างอีกฝ่าย
ตูมมมมมมม
เธอคนนั้นโดนอย่างจังๆ และนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทยืนตั้งการ์ดพลางจ้องกลุ่มควันของจุดที่เอสาดกระสุนเวทย์มนต์
ก้รีบหลบลำแสงพุ่งจากกลุ่มควัน...แล้วเธอรีบตั้งแขนขวาขึ้นและแขนซ้ายตั้งแตะใต้ศอกขวาเป็นตัว
L
“ ลำแสงไวด์ซ็อต!!!!!!!!!!
”
แซ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!!!!!!!!!!!!!!!
ตูมตูมตูมตูมตูมตูมตูมตูม!!!!!!!!!!!!!!!!
ลำแสงสีขาว “ไวด์ซ็อต”
ได้เคลื่อนที่เข้าปะทะกับกระสุนลำแสงสีชมพูของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง
แล้วนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทกางวงเวทย์ใต้เท้าและดีดตัวพุ่งออกไป
อีกฝ่ายตั้งกันเบลดฟันใส่ แต่เธอเบนตัวอ้อมมาด้านหลังและชุดคาตานะสองเล่มฟันหลัง
แม้อีกฝ่ายจะกางบาเรียเวทยืมนต์แต่ก็ไม่สามารถต้านทานแรงฟันของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทจนกระเด็น
แต่ในใจของเธอมีความสงสัยปนกับอึ้งมากว่า จู่ๆเนปเกียร์หรือเธอคนนั้นจะมาสู้กับเธอแบบนี้
ไหนจะแววตาเย็นชาแบบนี้ มันแปลกชอบกล?
“ (อาเกียร์..ไม่สิ.. คนนั้นคงต้องเป็นเนปเกียร์ของโลกนี้แน่ๆ แต่ทำไมถึงมาโจมตีเรานะ? ทำไม? อ้ะ!! นี่มัน!!) ” เธอคิดไปพลางมองคาตานะแล้วต้องตะลึงว่า
มันมีรอบร้าวตรงจุดที่ปะทะม่านพลังเวทย์เมื่อกี้!! ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้!! เพราะดาบตาคานะเองก็ได้หุ้มพลังแชร์บวกกับโลหะผสมกันดาเรี่ยมที่ใช้ตีดาบทั้งสองเล่มทำให้มีความทนทานสูงซึ่งดูดซับพลังแรกกระแทกของการโจมตีทางกายภาพหรือการโจมตีระยะไกลอย่างปืนหรือเวทย์โจมตีมากระจายออกไปในอากาศ
แต่นี่มันอะไรกันแน่
ฉัวะ!!
“ ว้ายยย!!! ” อีกฝ่ายพุ่งมาข้างนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทแล้วฟันกัรเบลดใส่เอวจนเซไปเล็กน้อยพร้อมกระหน่ำยิงด้านหน้าอย่างจัง
แต่ส่วนใหญ่โดนคาตานะของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทปัดจนหมด......และเธอก็กระโดดถีบคู่ใส่ท้อง
ตามด้วยล็อกตัว ทุ้มลงพื้นอย่างจังๆ ถึงขนาดเกิดรอยร้าวเลย..และก็ยิงกระสุนเพลิงจากปลายคาตานะออกเป็นชุด
“ แฮ่กๆๆๆๆๆๆ ”
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทบินขึ้นด้านบนเพื่อหาข้อได้เปรียบพลางมองจุดควันคลุ้งฝุ่นบดบังคนที่เธอเล่นงานจนไม่ได้...จนสักพักเธอคนนั้นก็พุ่งออกมาพร้อมกันเบลดที่อาบพลังออร่าสีม่วงทมิฬ..
ฉัวะ!!
เพล้ง!!
พลั่ก!!
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทซัดหมัดเพลิง
“ไฟร์เยอร์เพอเพิ้ลพันซ์” ใส่กันเบลดจนระเบิดโดยแลกกับคาตานะเล่มขวาของเธอ
ถึงหักจนสลายไป
แต่อีกฝ่ายก็ซัดฮุคซ้ายใส่ท้องนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทจนเซไป..แต่เธอก้โต้กลับด้วยหมัดเพลิงอีกครั้ง
แม้จะเฉียดตัวจนเธอเสียการทรงตัวสักพักก็กลับตั้งหลัก....แล้วบินมองอีกฝ่ายในสสภาพเธอหอบหายใจอย่างถี่ๆ......
“ (เฮ้อ.... ท่าทางจะหินกว่าที่คิดแฮะ แถมเราซัดท่าแรงๆแล้วนะ
ยังไม่สะทะสะท้านเลย สงสัยต้องจัดหน้าแล้วล่ะ) ” นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทเริ่มรวบรวมพลังที่มือขวาจนมีออร่าเปล่งรอบๆมือ
มือซ้ายก็เหยียดไปข้างหน้าพร้อมหมุนทวนเข็มนาฬิกาสร้างวงเวทย์ออกมา
และแล้วก็มีละอองเปลวเพลิงจากด้านล่างมารวมตัวกลายเป็นลูกบอลไฟตรงหน้า
“ เบิร์นนิ่ง.....สตาร์ไลท์......อิมแพ็คคคคคคคคค!!!!!!!! ” เธอชกหมัดขวาอันเปี่ยมล้นด้วยพลังเวทย์อันกล้าแกร่งผ่านม่านวงเวทย์จนขยายตัว
ตามด้วยชนกับลูกบอลเปลวไฟจนกลายเป็นลำแสงสีชมพูซึ่มีเปลวเพลิงล้อมรอบเพิ่มพลังทำลายอีกขั้น
ซูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“.................”
อีกฝ่ายก็ลอยนิ่งพลางจ้องลำแสงชมพูที่เปลวเพลิงอย่างไม่มีความทีท่าจะหลบ
แต่กลับเรียกอาวุธอีกชิ้นนอกจากกันเบลดแล้ว
ชิ้นนี้เป็นอาวุธอันตรายที่สุดสำหรับเหล่ามอนสเตอร์...และเทพธิดาอย่างคิโอริ!?
เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ โกหกน่า!!!!!!!!!! ” นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทถึงเบิกตากว้าง เมื่ออีกฝ่ายใช้เพียงดาบเล่มเดียวเท่านนั้น
ก็ผ่าท่าเบิร์นนิ่งสตาร์ไลท์อิมแพ็คของเธอออกเป็นสองซีก
แถมยัวพุ่งตรงเข้าหาจนเธอรีบตั้งท่าปะทะอย่างจัง
แกร๊ง!!!! กึกกึกกึกกึกกึกกึกกึกกึกกึก!!!!!!!!!!!!!!
“ อึ่ก......... ”
“ ............... ”
ดาบทั้งสองปะทะอย่างจัง คนที่เสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัดคือนิวเพอเพิ้ลอาร์ทซะเอง
ถึงแม้จับดาบคาตานัสองมือแน่นแต่รับน้ำหนักที่อีกฝ่ายใช้แค่มือขวาเพียงข้างเดียวจับดาบพร้อมกดเพิ่มน้ำหนักจนข้อมือของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทเริ่มบิดไปทางขวาเรื่อยๆ
แถมตอนนี้พาวเวอร์เกจรูปคริสตัลแปดเหลี่ยมสีฟ้าบริเวณข้างอกเริ่มเปลี่ยนสีจากฟ้าเป็นแดง
และเริ่มกะพริบเป็นจัวหวะแล้ว
“ (อึ่ก..แย้แล้ว เวลาจะหมดแล้ว...อั่ก!!!!) ”
อีกฝ่ายชกหมัดซ้ายใส่หน้ากากข้างขวานิวเพอเพิ้ลฮารืทในจังหวะดาบเธอบิดไปข้างขวาจนเปิดช่องว่าง..แถมเร็วและแรงจนเธอกระเด็นออกไปชนหน้าผาหินจนถล่ม...
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ ................................” เนปเกียร์ที่ลอยบนอากาศก้มลงมองซากต้นไม้ขนาดใหญ่ แล้วนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทก็พุ่งขึ้นมาในสภาพเสื้อแจ็คเก็ตขาดบางส่วน ชุดยูนิทมีรอยฉีดจนเผยผิวนวลนมที่มีมีแผลฉีกเล็กๆหลายจุด เกราะแขนขวามีรอยร้าวแทบจะแตกทุกเมื่อกับเกราะขาซ้าย ส่วนที่สองด้านแตกไปแล้ว.......หน้ากากของเธอแตกละเอียด...มีเลือดออกที่ปากเล็กน้อย...แต่หนักที่หน้าผากที่ไหลเยอะจนลืมตาขวาไม่ขึ้น แต่ยังไงเธอยังมีความุ่งมั่นที่จะเอาชนะ!!!!!!
“ แฮ่ก.......แฮ่ก.................แฮ่ก.........แฮ่ก..... ”
“ เธอ..นะ.... ”
“ อ้ะ?.....”
ฉึก!!!!!!!!!
“ ไม่ควร...มีชีวิต..ใน..โลกนี้....”
“ อ้ะ......อั่ก!!!!!? ” จู่ๆ
นิวเพอเพิ้ลฮาร์ทก็กระอั่กน้ำสีแดงเหนียว..หรือ “เลือด” ออกมาก่อนก้มมองที่เอว..
เธอโดนดาบอีกฝ่ายแทงที่เอวขวาจนทะลุออกด้านหลัง มุราซากิมารุค่อยๆร่วงหล่นจากมือที่ไร้เรี่ยวแรงจะจับมั่นคงได้.......ดวงตาคู่สีม่วงซึ่งมองแววตาสีม่วงแสนเย็นชาของอีกฝ่ายก็ค่อยๆหรี่ตาลงเรื่อยๆพร้อมร่างซึ่งกำลังค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาจากดาบที่ปัก ไม่สิกำลังเลื่อนตัวลงตกลงสู่ธรณีพิภพ....
“..........................” สายตาอันเยือกของเนปเกียร์แห่งโลกใบนี้กำลังจ้องมองร่างนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทที่กำลังร่วงลงสู่แผ่นดิน
ซึ่งกำลังคิดว่าปล่อยให้ตกลงแล้วตายอย่างทรมาณแต่ทว่า..จู่ๆเธอก็ชูดาบที่เปื้อนโลหิตของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทชี้ฟ้า..
“ ต้อง..จัดการ..ให้...สิ้น..ซาก...” และจู่ๆโลหิตของนิวเพอเพิ้ลฮาร์ทก็ซึมเข้าไปในตัวดาบแล้วเปล่งออร่าเปลวเพลิงสีม่วงออกมา...
ครืน.....ครืน.......ครืน........ครืน.......ครืน..
“ หาย..ไป..ซะ...เทพธิดา..แสน..น่า..รังเกียจ..”
และแล้วเธอก็ฟาดดาบลงปลดปล่อยคลื่นดาบพลังงานสีม่วงพุ่งเข้าหานิวเพอเพิ้ลฮารืที่ตอนนี้แทบไม่มีสติหรือเรี่ยวแรงมาโต้ตอบ
แต่ทว่า มือเรียวสวยที่เปื้อนโลหิตก็ขยับไปมาอย่างอัศจรรย์ วงเวทย์สีม่วงประจำแพลนเนปจูนก็ปรากฏพร้อมปืนกระบอกใหญ่ที่จานหมุนดิสเพลย์ติดแถมยังมีคาชิโดกิล็อกซีดติดไว้..
“ หือ!? ”
“ [Kachidoki
Charge!] ”
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Future Movie : Shin Jigen Game Neptune The Next Generation Movie Episode 1 END
To be continue
ตัวอย่างตอนต่อไป
คิโอริได้ถูกช่วยชีวิตจากบุคคลที่ไม่น่าเชื่อ?
“ นี่เรา............”
“ คิดถึงจังเลยเจ้าค่า เนปเนป!!”
“ เธอไม่ใช่..เนปโกะสินะ...”
แล้วศัตรูหน้าใหม่โผล่ตรงหน้าคิโอริที่ยังบาดเจ็บสาหัส
“ ฉันจะมาจัดการกับเธอคนนั้น ทั้งสองอย่างมายุ่งค่ะ!!”
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของคิโอริ
“ อั่ก........อึ่ก.....อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!
”
พร้อมการปรากฏตัวของเทพธิดาอีกคน!?
“ อืม..ไม่น่าเชื่อว่า ..พวกเราจะพบใครบางคนที่เหมือนยัยบ้าคนนั้น...”
ความคิดเห็น