คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผมรักพี่นะ
ตอนที่ 6
ผมรักพี่นะ
-บันทึกพิเศษของไดโนเสาร์-
สวัสดีครับ ผมชื่อไดโนเสาร์ ทุกคนคงรู้จักผมกันหมดแล้ว แต่พวกคุณคงไม่รู้ความลับของผมหรอกใช่ไหมครับ ผมจะบอกให้ก็ได้ ผมเป็นโรคหัวใจครับ ตอนนี้อาการของผมเข้าขั้นโคม่าแล้ว ต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจอย่างเร่งด่วน แต่ผมไม่คิดที่จะผ่าหรอกนะครับ เพราะหัวใจดวงใหม่ของผม มันอาจจะลืมคนๆนึงที่อยู่ในหัวใจของผมไป ผมจึงเลือกที่จะเก็บหัวใจดวงนี้ไว้ เพื่อที่จะมีเขาคนนั้นอยู่ในหัวใจตลอดไป ^0^
ผมไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับพี่ฟินหรอกนะครับ เพราะผมอยากใช้ชีวิตเฮือกสุดท้ายนี้ไปกับรอยยิ้มและความทรงจำดีๆกับพี่ฟินให้ได้มากที่สุด ไม่อยากให้พี่ฟินต้องมาเศร้า และทนเห็นสภาพที่น่าทุเรศของผมไม่ได้
ผมเจอพี่ฟินครั้งแรกในวันที่ฝนตก พี่ฟินกำลังเดินกลับบ้าน แต่แล้วพี่ฟินก็หยุดชะงัก แล้ววิ่งกลับไปที่ท้ายซอย เพื่อที่จะช่วยเจ้าลูกหมาที่ถูกทิ้งไว้ข้างทาง ใบหน้าของพี่ฟินดูอ่อนโยนมาก ผมรู้สึกหลงรักพี่ฟินมาตั้งแต่ตอนนั้น แล้วผมก็แอบสืบข้อมูลของพี่ฟินมาเรื่อยๆ สะกดรอยตามพี่ฟินตอนกลับบ้านเสมอ จนมาวันหนึ่ง พี่เจคก็เข้ามา ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันมาก ผมแอบดูพี่ฟินเดินกลับบ้านกับพี่เจคทุกวัน บางวันก็จะปั่นจักรยานกลับด้วยกัน จนมาถึงวันนั้น วันที่ฝนตกอีกแล้ว พี่ฟินกลับบ้านช้ามาก ผมรู้สึกเป็นห่วง จึงเดิยออกมาดูที่หน้าปากซอย แล้วพี่ฟินก็วิ่งชนผม ผมดีใจมาก แต่ก็อดเป็นห่วงพี่ฟินไม่ได้ พี่ฟินร่างกายอ่อนแอ โดนผมนิดเดียวก็ไม่สบายแล้ว แล้วตอนนั้นพี่ฟินก็สลบลงไปต่อหน้าผม ผมเลยอุ้มพี่ฟินมาส่งที่บ้าน แล้วคอยเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ พี่ฟินดูเหมือนจะร้องไห้มาหนักมาก อาจจะเป็นเพราะพี่เจค แต่ไม่เป็นไรนะครับพี่ฟิน ต่อจากนี้ผมจะดูแลพี่เอง
วันนี้ ผมรู้สึกว่าอาการของผมเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผมยังไม่ได้บอกความจริงให้พี่ฟินได้ฟังเลย ได้โปรดเถอะนะหัวใจ นายอย่าเพิ่งหยุดเต้นตอนนี้เลย ให้โอกาสฉันได้บอกพี่ฟินว่าฉันรักเขาขนาดไหนบ้างเถอะ.. ได้โปรด..
-จบบันทึกพิเศษของไดโนเสาร์-
ก็อกๆ
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ามาหาใครหรอครับ” ผมถามผู้หญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้า
“นี่ใช่บ้านหนูฟินรึเปล่าจ๊ะ”
“ใช่ครับ เชิญเข้ามาก่อนครับ” ผมบอกแล้วจัดเตรียมน้ำมาต้อนรับคุณน้า
“น้าเป็นแม่ของไดโนเสาร์จ๊ะ” คุณน้าบอกผมเสียงเครือ
“อ๋อครับ ผมไม่เห็นไดโนเสาร์มาตลอดสองสัปดาห์เลย ไม่ทราบว่าเขาหายไปไหนหรอครับ” ผมถามอย่างสงสัย
“ไดโนเสาร์เขาป่วยจ๊ะ น้าเพิ่งได้อ่านบันทึกของเขาเมื่อวานนี้ น้าเลยตัดสินใจที่จะมาหาหนู ลองอ่านดูสิจ๊ะ” ผมรับบันทึกมาอ่านไว้ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่มีสาเหตุ
“ได้โปรดเถอะจ๊ะ น้าขอร้อง ช่วยไปบอกให้เขายอมผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจเถอะนะ” คุณน้าคุกเข้าลงอ้อนวอนผม
“ไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอกครับ คุณน้าช่วยนำทางผมไปหาเขาที” ผมบอกแล้วรีบปิดบ้านเตรียมตัวไปโรงพยาบาลทันที
“อ้าว นี่นายจะไปไหนอ่ะ” พี่เจคเดินมาถาม
“ไม่ต้องพูดมากแล้วตามผมมา” ผมบอกแล้วคว้าแขนพี่เจคขึ้นรถมาด้วย
-ที่โรงพยาบาล-
“ไดโนเสาร์ ได้ยินเสียงผมไหม” ผมกุมมือไดโนเสาร์แน่น เขาปรือตาขึ้นมามองผมอย่างอ่อนแรง
“นายต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจนะ ถ้านายไม่เปลี่ยน ฉันจะเกลียดนายไปตลอดชีวิต” ผมพูดทั้งน้ำตา ไดโนเสาร์พยักหน้าเล็กน้อย แล้วกระชับมือผมแน่น
“ผมกลัว หมอบอกว่ามีโอกาสที่จะรอดเพียงแค่ไม่กี่เปอร์เซ็น” ไดโนเสาร์พูดผ่านเครื่องช่วยหายใจ
“นายต้องรอดสิ สัญญากับผมนะ ผมยังไม่ได้เลี้ยงไอศกรีมคุณเลย” ผมพูดทั้งน้ำตา ไดโนเสาร์ไม่มีแรงที่จะตอบอะไรผมเลย เขาได้แต่พยักหน้า แม่ของเขาร้องไห้โฮแล้วบอกให้หมอเริ่มผ่าตัดทันที
“หมอคะ ลูกของฉันเป็นยังไงบ้างคะ” แม่ของไดโนเสาร์ถลาเข้าไปหาหมอทันทีที่เขาออกมาจากห้องผ่าตัดพี่เจคบีบมือผมอย่างให้กำลังใจ
“ร่างกายเขาไม่ตอบรับกับหัวใจดวงใหม่ครับ เราพยายามได้แค่นี้ คนไข้อยู่ได้อีกแต่ไม่เกินหนึ่งวัน” คุณหมอบอกอย่างหมดหนทาง คุณแม่ของไดโนเสาร์ปล่อยโฮ ผมจึงพยุงคุณแม่เข้าไปดูอาการของไดโนเสาร์เป็นครั้งสุดท้าย
“นายเป็นยังไงบ้าง” ผมถามเสียงสั่น
“หัวใจผมมันบอกว่ามันเหนื่อยแล้วที่จะเดินทางไปกับผม ^^”
“นายไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“อย่ามาโกหกผมเลยครับ ^^”
“แต่ผมยังไม่ได้เลี้ยงไอศกรีมนายเลยนะ”
“เอาไว้โอกาสหน้าที่เราเจอกันก็ได้ครับ ^^”
“สัญญานะ”
“ผมมีอะไรจะบอกพี่ก่อนนาทีสุดท้ายนี้จะหมดไป”
“ผมรักพี่นะ รักมานานมากแล้ว..” เปลือกตาของไดโนเสาร์ค่อยๆหลับลง เป็นการจากลาพร้อมกับรอยยิ้ม
--------------------------------------------------------------------------------------------
Comments & Votes 
ความคิดเห็น