คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เตรียมงานนิทรรศการ
ตอนที่ 4
เตรียมงานนิทรรศการ
“นี่คุณจงใจจะชนไดโนเสาร์หรอครับ” ผมถามเสียงเย็น
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม ต่อยผมอีกหรอ เอาสิ” พี่เจคยียวน
“อย่านะครับ ผมไม่เป็นไรครับพี่ฟิน เราไปกันเถอะ” ไดโนเสาร์จูงมือผมเดินออกมาจากตรงนั้น แต่พี่เจคก็ยังขับรถตามมา
“ไม่ต่อยผมอีกหรอไงครับ ผมรออยู่นะ” ตามมาเห่าหอนอีกจนได้
“ใจเย็นนะครับพี่ฟิน” ไดโนเสาร์กระชับมือที่จับไว้แน่น
“ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!! ปล่อยมือจากฟินเดี๋ยวนี้นะ ไอ้เด็กก่อนยุคหิน!!” พี่เจคโวยวาย
“หยุดเห่าหอนแล้วไปดูแลแฟนของตัวเองเถอะไป!!” ผมตะโกนแล้วลากไดโนเสาร์ไปที่โรงอาหาร
“อ้าว สวัสดีฟิน วันนี้พี่เจคหายไปไหนซะล่ะ” ลาสทัก
“ตายแล้ว” ผมบอกเสียงห้วน
“แล้วนั่นใครกัน ยืนตาแป๋วซะน่ารักเชียว”
“อ๋อ.. น้อง..”
“ผมเป็นว่าที่แฟนใหม่ของพี่ฟินครับ” ไอ้เด็กนี่ - -
“ว้าว.. รุกแรง” ลาสยกนิ้วให้
“เรื่องนิทรรศการจะว่ายังไง” ลาสเข้าเรื่อง
“นายไปคุยกับพี่เจคเอาเองนะ ถ้าเขาไม่โอเคเราก็จะมาทำบ้านผีสิงกัน” ฉันบอกเสียงเรียบ
“พี่เจคจะทำอะไรหรอครับ” ไดโนเสาร์ถามอย่างสนใจ
“อ๋อ พอดีว่าพวกพี่จะให้พี่เจคมาเป็นพ่อครัวในงานนิทรรศการที่จะถึงนี้อ่ะ” ลาสตอบ
“ผมก็ทำอาหารเป็นนะ” ไดโนเสาร์เสนอตัวทันที
“แล้วอร่อยไหมล่ะ”
“มากที่สุดเลยครับ ^0^/”
“งั้นนายสนใจมาเป็นพ่อครัวให้พวกฉันไหม” ลาสถามอย่างตื่นเต้น
“ยินดีเสมอเลยครับ ^0^” สองคนนี้มันเข้ากันง่ายจริงๆเลย - -
“งานมันมีพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอไง นายไม่รีบไปจัดห้องล่ะ” ผมถามเสียงนิ่ง
“เออ นั่นสิ ฉันลืม” ลาสบอกแล้ววิ่งออกไป
“แล้วม.สี่ไม่จัดนิทรรศการหรอ” ผมหันไปถามไดโนเสาร์ที่ยังสนใจกับการเล่นเกมในไอโฟน
“อ๋อ จัดครับ แต่ว่าพวกเพื่อนๆไม่ให้ผมช่วยอะไรน่ะ” ไดโนเสาร์บอก
“งั้นไปช่วยพวกพี่จัดหน่อยไป มานั่งเล่นแบบนี้ก็เสียเวลาเปล่าๆ” ผมบอกแล้วลุกไป
“ยินดีเสมอเลยครับ ^0^”
“ขนนั่นด้วย”
“ขนนี่ด้วย”
“อันนั้นอีกนะ”
ตอนนี้บรรยากาศในห้องวุ่นวายได้ที่เลยล่ะ ไดโนเสาร์เป็นคนที่ถูกใช้งานเยอะที่สุด แต่ก็ไม่เคยบ่นอะไร
“เหนื่อยไหม” ผมถามพลางยื่นน้ำเปล่าให้
“ไม่หรอกครับ สนุกดี” ไดโนเสาร์รับน้ำไปแล้วดื่มอีกเดียวหมด น่าทึ่งๆ - -
“ขอโทษด้วยนะที่ต้องรบกวนนายตลอดเลย”
“ไม่หรอกครับ ผมยินดีให้พี่รบกวนตลอดชีวิต” อืม.. รุกแรงไปไหม - -
“อ่า.. ขอบคุณ”
“ที่ผมช่วยพี่ในวันนี้อาจจะเป็นในฐานะของรุ่นน้อง แต่ที่ผมดูแลพี่เมื่อวาน มันในฐานะของคนๆหนึ่งที่มีความรักนะครับ” ไดโนเสาร์บอกเสียงจริงจังแล้วผละตัวไปช่วยคนอื่นต่อ
“ช็อคค้างเลยสิท่า” ลาสเดินมาแซว ไอ้นี่มันก็น่าถีบ - -
ผมก็ยังง่วนอยู่กับการออกแบบป้ายของร้านและการทำแผ่นพับ บลาๆๆ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับงานเอกสารผมเป็นคนจัดการ ทั้งๆที่งานแบบนี้ผู้หญิงก็สามารถทำได้ แต่ไม่มีใครยอมให้ผมช่วยงานที่ออกแรง เพราะพวกมันอ้างว่าผมบอบบางเกินไป ถือของนิดหน่อยกระดูกอาจจะหักได้ - -
“ไดโนเสาร์มาดูนี่ๆ” ผมเรียก
“ครับ มีอะไรครับ”
“นายว่ายังไง สวยรึยัง” ผมหันไปถามความเห็น
“เฮ้ย!” ผมตกใจ เพราะจมูกผมมันไปโดนแก้มไดโนเสาร์พอดี มันจงใจรึเปล่าวะ - -
“อิอิ หลงกลผมด้วยแฮะ” ไดโนเสาร์หัวเราะเจ้าเล่ห์ ไอ้เด็กนี่ - -
“พวกเอ็งจะหวานกันมากไปป่าววะ พวกข้าจะอ้วก” ทอมบอกพลางทำท่าจะอ้วก
“ก็คนมันรักนี่ครับพี่ทอม” ไดโนเสาร์บอกยิ้มๆ
“โอ๊ย ข้าขอตัวไปอ้วก” ทอมบอกแล้วเดินออกไปนอกห้อง
“ผมว่าสวยแล้วล่ะครับพี่ ถ้าไม่เชื่อถามพี่ลาสดู” ไดโนเสาร์ว่าแล้วลากลาสมาดู
“เออๆ สวยดี” ลาสบอก
“แล้วจะให้ผมทำอะไรอีก”
ไดโนเสาร์กับลาสมองหน้ากันแล้วพูดพร้อมกันว่า “นั่งดู!”
“เออ - -”
---------------------------------------------------------------------------
Comments & Vote 
ความคิดเห็น