คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่จะทำเพื่อนาย
ตอนที่ 1
พี่จะทำเพื่อนาย
-ปัจจุบัน-
“พี่เจค ตื่นได้แล้วน่า ผมจะไปโรงเรียนไม่ทันนะ” ผมทำตามกิจวัตรประจำวันของตัวเอง คือการมาปลุกพี่เจคไปโรงเรียนทุกเช้า เราอยู่โรงเรียนเดียวกันน่ะครับ
หมับ!
“พี่เจค ปล่อยผมนะ เสื้อยับหมดแล้ว” พี่เจคดึงผมมากอด
“ขอนอนต่ออีกหน่อยน่า” พี่เจคงอแง
“งั้นผมไปโรงเรียนก่อนนะ มีนัดกับลาส”
พรึบ!
“งั้นพี่ไปด้วย” เร็วจริงนะ - -
“อย่ามาแก้ผ้าให้ผมดูได้ไหม ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำไป คนอะไรโสโครกชะมัด” ผมบ่น
“จ้าๆ พ่อคนระเบียบจัด”
“นี่ เมื่อไหร่เราจะได้คบกันสักที” พี่เจคถามระหว่างที่ปั่นจักรยานไปด้วย ส่วนผมมีหน้าที่ซ้อนท้าย เป็นอย่างนี้ทุกวันล่ะ
“ก็บอกไปแล้วไง ว่าให้เรียนจบก่อน” ผมบอกเสียงนิ่ง
“อีกไม่กี่เดือนพี่ก็จะเรียนจบแล้วนะ ลดหลั่นไม่ได้หรอ -3-”
“ผมหมายถึงผมเรียนจบนะ” ผมบอกเสียงนิ่ง
“ไม่ยุติธรรมอ่ะ พี่จีบแกมาตั้งแต่พี่อยู่ม.สี่ จนตอนนี้พี่อยู่ม.หกแล้วนะเว้ย” พี่เจคโวยวาย
“งั้นก็ไม่ต้องจีบ” ผมบอกเสียงเรียบ
“ไม่เอาอ่ะ เค้ารักไปแล้ว จะให้เลิกรักได้ไง -3-” พี่เจคบ่นแล้วเลี้ยวจักรยานเข้าไปในโรงจอดรถจักรยาน จะว่ารถเราเป็นคันเดียวที่เอามาจอดเลยก็ว่าได้ เพราะนักเรียนที่นี่ขับรถยนต์มาเองกันทั้งนั้น อีกไม่นานโรงจอดรถจักรยานก็คงถูกทุบทิ้งแล้วล่ะ
“ผมไปก่อนนะครับ ตั้งใจเรียนนะ” ผมบอกลา
“ไหนบอกว่าจะไปหาลาส - -”
“ก็จะไปหาลาสนี่ไง”
“งั้นพี่ไปด้วยนะ *-*” ทำตาแป๋ว
“ก็ได้ แต่อย่าไปกวนลาสก็แล้วกัน ผมต้องคุยเรื่องงานนะ” ผมบอกเอือมๆ พี่เจคก็อยู่ห้องคิงของสายชั้น แต่ไม่เคยตั้งใจเรียน ผมล่ะอิจฉามันสมองของพี่แกมากๆ แต่ผมก็อยู่ห้องคิงเหมือนกันนะ แต่ผมไม่ได้ฉลาดมาตั้งแต่เกิด ต้องอ่านหนังสือจนหลังขดหลังแข็งเลยล่ะ
“หวัดดีลาส” ผมทักทายลาสที่นั่งรอผมอยู่ที่ม้าหินอ่อนข้างๆโรงอาหาร
“หวัดดี เพื่อนของฟิน” พี่เจคทักทายลาส - -
“สวัสดีครับพี่เจค หวัดดีฟิน นั่งสิๆ ^^” ลาสทำตัวเหมือนรังสีอัมหิตของพี่เจคไม่มีตัวตน
“ขอบใจลาส มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า นายจะปรึกษาผมเรื่องนิทรรศการของห้องเราหรอ” ลาสเป็นหัวหน้าห้องน่ะ
“ใช่แล้วล่ะ ฉันตัดสินใจไม่ได้ว่าเราจะทำห้องเรียนผีสิง หรือจะทำเป็นร้านอาหารดี ^^” รอยยิ้มของลาสทำให้ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆแฮะ
“ผมคิดว่าร้านอาหารนะ” ผมบอก
“ปัญหาคือ ห้องของเราไม่มีใครที่ทำอาหารเป็นเลยน่ะสิ ^^” ขนาดเป็นปัญหานายยังยิ้มหรอลาส - -
ผมหันไปมองพี่เจคนิ่ง
“อะไรหรอ” พี่เจคถามอย่างงงๆ
“วันที่จัดนิทรรศการพี่ว่างไหมครับ” ผมถาม
“น่าจะว่างมั้ง หลังจากขึ้นแสดงเสร็จแล้วอ่ะนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกลาส ผมสามารถหาพ่อครัวให้นายได้แล้ว และร้านของเราจะเป็นร้านที่ฮอตที่สุดเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกลาสแล้วคว้าคอเสื้อพี่เจคออกมา
“เมื่อกี้นายพูดกับมันว่าเรางั้นหรอ” พี่เจคถามอย่างฉุนเฉียว
“ใช่ ของห้องเรา พี่มีปัญหาหรอ”
“ไม่ครับ ว่าแต่นายถามพี่แบบนั้น หมายความว่ายังไงหรอ”
“ผมอยากจะขอร้องพี่ให้มาเป็นพ่อครัวในงานนิทรรศการของห้องเรียนของผมได้ไหมครับ”
“หือ.. นี่คือการขอร้องของนายหรอ เหมือนเป็นการสั่งมากกว่านะ” ผมอยากชกหน้าพี่เจคมากเลย - -
ผมลากพี่เจคเข้าไปในมุมที่จะไม่มีใครเห็น แล้วคุกเข่าจับมือพี่เจคแน่น แล้วสบตาพี่เจคอย่างแน่วแน่
“พี่เจคครับ พี่ช่วยมาเป็นพ่อครัวให้ห้องเรียนของผมนะครับ” ผมรีบพูดแล้วลุกขึ้นทันที
“เหมือนขอแต่งงานเลยแฮะ -///-”
“แล้วจะเป็นให้ไหมเนี่ย” ผมกลับเข้าสู่โหมดปกติ
“ไม่อ่ะ” ผมจะถีบไอ้หมอนี่แล้วนะ - -
“ฉันทำอาหารให้นายกินได้แค่คนเดียว เพราะนายเป็นคนพิเศษ” -///- คำพูดนี้ของพี่เจคทำให้ผมเขิน
“งั้นพี่ก็คิดซะว่า ทำอาหารเพื่อผมก็แล้วกัน”
“ก็ได้ พี่จะทำเพื่อนาย แต่นายต้องตอบแทนที่พี่ช่วยด้วยล่ะ ;)”
--------------------------------------------------------------------------------
Vote + Comments 
ความคิดเห็น