ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SNSD/Taeny]Believe
Title : Believe
Status : ShortFic
Author : Redblood15
Pairing : Taeyeon x Tiffany
----------------------------------------------------------------------------------------
"แทแท ตื่น ครูเข้าแล้ว"
"อืมๆ -o-" ง่วงจัง = =
อย่าถามนะคะว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่...หลับในห้องเรียนค่า ^o^
ฉันมักจะหลับในห้องเรียนเป็นประจำ เพราะชอบกลับบ้านไปเล่นเกมจนดึกบ่อยๆ ไม่ยอมหลับยอมนอน ส่วนคนที่ปลุกฉันก็คือทิฟฟานี่ เพื่อนสนิทที่น่ารักของฉันค่ะ^^
ที่จริงแล้วฉันกับฟานี่แตกต่างกันมาก ฟานี่เป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ เก่งทุกวิชาเลย(โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ) แถมยังเก่งที่สุดในโรงเรียนด้วย นิสัยก็น่ารักเรียบร้อย ขยัน ตั้งใจเรียน แตกต่างกับฉันเป็นอย่างยิ่ง ฉันเป็นคนที่เรียนไม่เก่งเลย มาโรงเรียนก็นอนตลอดแต่ฉันมีเพื่อนเยอะเพราะฉันเป็นเด็กกิจกรรม
"ฟานี่ Believe แปลว่าอะไรอ่ะ"
"เชื่อ"
ฉันก็รู้นะว่าฉันไม่เก่งภาษาอังกฤษ แต่ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไม่เคยจำคำนี้ได้เลยซักครั้ง พอเห็นคำนี้ก็ต้องถามฟานี่ตลอด แต่ฟานี่ก็ตอบให้ฉันทุกครั้ง
ปกติฉันจะมาโรงเรียนเช้ากว่าฟานี่ แต่เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อยฉันเลยตื่นสาย วันนี้ก็เลยมาสายกว่าฟานี่ พอฉันเดินเข้าห้องเรียนไปก็เห็นฟานี่นั่งคุยอยู่กับยูริ
"ฟานี่จ๋า~" ฉันวิ่งเข้าไปกอดเอวฟานี่ทันที(แอบดึงฟานี่ออกมาห่างๆจากยูริด้วย)พร้อมกับเรียกฟานี่เสียงหวาน
ฟานี่ไม่พูดอะไรแต่ลุกไปหยิบสมุดในกระเป๋าที่โต๊ะของตัวเองมาให้ฉัน ฉันเลยนั่งเก้าอี้ที่ฟานี่นั่งเมื่อกี้(ข้างยูรินั่นแหละ)
"ไม่ไปนั่งโต๊ะตัวเองล่ะ"
"อยากนั่งตรงนี้อ่ะ"
"ฟานี่ยังคุยกับยูลไม่จบนะ"
"งั้นคุยต่อเลย นั่งดิ" ฉันดึงฟานีงนั่งเก้าอี้อีกข้างนึงของฉัน ก็คือตอนนี้ฉันนั่งตรงกลางระหว่างฟานี่กับยูริ ฉันปล่อยให้ทั้งคู่คุยกันต่อไปหูก็คอยฟังและแทรกเป็นระยะๆ ส่วนมือก็หยิบสมุดของฉันออกมาแล้วจัดการลอกการบ้านซะ!
ฟานี่มักจะรู้ใจฉันเสมอแม้ว่าฉันจะไม่ได้ขอ เหมือนกับว่าเราแค่มองตากันก็รู้ว่าอีกคนต้องการอะไร
"แทแท ใกล้สอบปลายภาคแล้วนะ อ่านหนังสือได้แล้ว"
"อือ อ่านอยู่"
"นั่นมันหนังสือการ์ตูน อ่านหนังสือเรียนสิ"
"อืม เดี๋ยวอ่าน...ฟานี่"
"หืม"
"Believe แปลว่าอะไร"
"เชื่อ"
ทำไมฉันจำคำนี้ไม่ได้ซักทีนะ ทั้งที่เมื่อ2วันก่อนก็พึ่งถามฟานี่ไป
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาเราสอบปลายภาคกันเสร็จแล้ว ฟานี่ได้ที่1แน่นอน ส่วนฉันแค่พอผ่านก็พอ
"แทแท ไปส่งฟานี่ที่บ้านหน่อยได้มั้ย"
"หืม ได้สิ"
ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะถึงฉันจะไปเที่ยวที่บ้านฟานี่บ่อยๆแต่ก็ไม่เคยไปส่งฟานี่หลังเลิกเรียน บ้านของฟานี่อยู่ใกล้โรงเรียน นั่งรถประจำทางไปไม่กี่นาทีก็ถึง ส่วนบ้านฉันอยู่ไกลกว่านั้นมาก
"ฟ...ฟานี่ ทำไมบ้านถึงโล่งอย่างนี้ล่ะ"
"แทแท ฟานี่...ต้องไปอเมริกา"
"หา! ท...ทำไม"
"พ่อให้ฟานี่ไปเรียนต่อที่นู่น"
"แล้วฟานี่ไม่เรียนอีกปีให้จบม.ปลายก่อนล่ะ ค่อยไปต่อมหาวิทยาลัย"
"พ่อฟานี่อยากให้เรียนปีสุดท้ายที่นู่น จะได้ใช้เกรดเข้ามหาวิทยาลัยง่ายๆ"
"ฟานี่จะกลับเมื่อไหร่"
"ไม่รู้สิ อาจจะไม่กี่ปี หรือ...ไม่กลับมาเลย"
"!!"
"..."
"ฟานี่...จะไปเมื่อไหร่"
"อาทิตย์หน้า ฟานี่รอรับเกรดแล้วก็ไป"
"เร็วเกินไป..." ฟานี่ไม่ตอบอะไรฉัน แค่ยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไปที่มุมหนึ่งที่มีข้าวของวางกองกันไว้ แล้วหยิบตุ๊กตาหมีออกมา ฉันจำได้ว่านั่นเป็นตุ๊กตาหมีที่ฟานี่รักมาก
"ฟานี่ให้แทแทนะ คิดว่านี่เป็นตัวแทนฟานี่"
ตลอด 1สัปดาห์นี้ ฉันพยายามใช้เวลาร่วมกับฟานี่ให้มากที่สุด เราไปเที่ยวกันหลายๆที่ หาอะไรทำกันหลายๆอย่าง ฟานี่ดูมีความสุขมาก ฉันก็เช่นกัน ฉันมีความสุขเมื่อได้อยู่กับฟานี่ แต่พอคิดว่าจะไม่ได้เจอฟานี่...หัวใจฉันก็เจ็บไปหมด
ฉัน...คิดกับทิฟฟานี่มากกว่าเพื่อน
แต่ถึงจะอย่างนั้น
"แทแท"
"?"
"แทแทอยากให้ฟานี่ไปรึเปล่า" แน่นอนว่าฉันไม่อยากให้ฟานี่ไป
"มันเป็นอนาคตของฟานี่นะ"
"แปลว่าแทแทอยากให้ฟานี่ไป?"
"อืม"
"งั้นหรอ..."
สุดท้ายวันนี้ก็มาถึง วันที่ฟานี่ต้องไปอเมริกา
ฉันมาส่งฟานี่ที่สนามบิน พยายามปั้นหน้ายิ้มให้มากที่สุด ทั้งๆที่ในใจกลับตรงกันข้าม
"แทแท ฟานี่ไปนะ^^"
"อืม^_^"
ฟานี่เดินไปแล้ว ห่างออกไปแล้ว
ฉันควรจะทำยังไงดี หัวใจฉันมันบีบรัดจนหายใจไม่ออก
แต่ก็ยังเรียกร้องบางอย่าง
"ฟานี่!" ฉันทนต่อหัวใจไม่ไหว ตะโกนเรียกฟานี่เสียงดังและวิ่งไปกอดตัวฟานี่ไว้
"ฟานี่...แทรักฟานี่!"
"!! แทแท..."
"แทรักฟานี่จริงๆนะ แทอยู่ไม่ได้ถ้าขาดฟานี่!"
"แทแท...ฟานี่ก็รักแทแท"
"..."
"แทแทเชื่อฟานี่นะ...ฟานี่จะกลับมา^^"
ฟานี่ยื่นหน้ามากระซิบที่หูฉัน
"Believe me"
เชื่อฉัน...
ตอนนี้บางสิ่งบางอย่างในชีวิตฉันมันขาดหายไป
ฉันขึ้นเรียนม.ปลายปีสุดท้ายด้วยความรู้สึกโหวงในช่องอก...คงจะเป็นหัวใจของฉัน ที่มันหายไป ถึงแม้ฉันจะมีเพื่อนมากมายที่รู้จักและรายล้อมอยู่ แต่มันกลับเทียบกันไม่ได้เลยกับฟานี่คนเดียว
การที่ฉันเรียนม.ปลายปีสุดท้ายนั้นทำให้ฉันต้องขยันเรียนมากขึ้นเพราะนี่จะเป็นตัวตัดสินอนาคตของฉันเลย ฉันไม่สามารถหลับในห้องเรียนได้อีกแล้วแถมยังลอกการบ้านใครไม่ได้ด้วย ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะการเข้ามหาวิทยาลัย แต่อีกส่วนหนึ่งฉันรู้ดีที่สุดว่า...ฉันไม่สามารถหลับในห้องเรียนได้ถ้าคนที่นั่งข้างๆคอยปลุกฉันไม่ใช่ฟานี่และความรู้สึกของฉันต่อต้านถ้าต้องลอกการบ้านคนอื่นที่ไม่ใช่ฟานี่
การเรียนโดยไม่มีฟานี่อยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยแบบที่ไม่เคยเหนื่อยมาก่อน หลายครั้งที่ฉันรู้สึกท้อ แต่เพราะตุ๊กตาหมีตัวนั้นทำให้ฉันยังสู้ต่อไป
ทิฟฟานี่...กำลังใจของฉัน
จากความขยันในการเรียนของฉันทำให้ฉันสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของเกาหลีได้ ที่นั่นเป็นมหาวิทยาลัยในฝันของทั้งฉันและฟานี่ ถึงฟานี่จะไม่ได้มาเรียนที่นี่อย่างที่เคยพูดไว้แต่ฉันจะช่วยต่อยอดความฝันของฟานี่เอง
"ฟานี่!!"
"!!"
"ขอโทษค่ะ ทักผิดคน" ไม่ใช่...
วันนี้ฉันมามอบตัวกับทางมหาวิทยาลัย มีเด็กเหมือนกับฉันมามอบตัวกันมากมาย ฉันเห็นคนคนหนึ่งเหมือนกับฟานี่มาก แต่ไม่ใช่ ฉันคงเพ้อไปเอง ฟานี่ไม่อยู่ที่นี่หรอก
"ฟานี่!" นั่นอีกแล้วไง ตาฉันคงจะมีปัญหาบางอย่าง
"น้อง! เงียบๆหน่อยครับ!"
"ไม่ต้องเกาะกลุ่มกันน้อง! แยกๆกันหน่อย"
"เฮ้ย! ตรงนั้นน่ะเลิกจีบกันได้ยัง!
"ฮ้าวววววว~"
เสียงโหวกเหวกโวยวายของทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องดังขึ้นจนรำคาญรูหูของฉันเป็นอย่างยิ่ง งานที่รุ่นพี่เป็นใหญ่ ใช้อำนาจสั่งการรุ่นน้องตามใจชอบ...งานรับน้อง
น่าเบื่อ...
ฉันไม่ชอบงานพวกนี้เลยจริงๆ คนที่ไม่รู้จักมารวมตัวกันเยอะแยะและส่งเสียงดังน่ารำคาญ แต่งานนี้มันหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
"น้องคนนั้นน่ะ ยืนขึ้นหน่อย" เอาอีกแล้ว รุ่นพี่เริ่มวางอำนาจกับรุ่นน้องอีกแล้ว
"น่ารักจังอ่ะน้อง ชื่อไรหรอ"
"ซ...ซันนี่ค่ะ" เฮอะ ที่แท้ก็จีบเด็ก
"น้องคนนั้นอ่ะชื่อไรจ๊ะ" เอาอีกแล้ว...
"ท...ทิฟฟานี่ค่ะ"
!!!
"ฮะ!?"
ฟ...ฟานี่! ฟานี่จริงๆด้วย!
"เฮ้!น้องตรงนั้นน่ะ ไม่ต้องยืนเองหรอกครับ พี่รู้ว่าน้องน่ารัก เดี๋ยวพี่เข้าไปคุยด้วยอยู่แล้ว"
"ชื่อไรจ๊ะน้องสาว~"
"ฮิ้ววววว~"
ฉันไม่สนใจคำพูดใดๆของรุ่นพี่ที่โห่แซวฉันหรืออะไรทั้งนั้น เพราะคนที่ฉันสนใจมีแค่ทิฟฟานี่เท่านั้น คนที่ฉันเฝ้ารอมา1ปีเต็ม ฉันเดินไปฉุดแขนฟานี่ออกมาจากตรงนั้นทันทีโดยไม่ฟังเสียงห้ามของใครทั้งนั้น
"ฟานี่!กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็...น่าจะเดือนที่แล้ว"
"ทำไมฟานี่ไม่บอกแทล่ะ แทคิดถึงฟานี่นะรู้มั้ย"
"ฟานี่ก็นึกว่าแทแทรู้ วันที่มอบตัวแทแทก็เห็นฟานี่ แทแทเรียกฟานี่แต่ไม่เดินมาหาเอาแต่ปิดตากุมหัวอ่ะ-^-"
"แท...แทนึกว่าตาฝาด แทคิดถึงฟานี่มากจนมองคนอื่นเป็นฟานี่ตลอดเลย"
"^_^ แต่ตอนนี้ฟานี่กลับมาแล้วนะ แทแทเชื่อฟานี่ใช่มั้ยที่ฟานี่บอกว่าจะกลับมา"
"แทเชื่อฟานี่ แทเชื่อมาตลอดว่าฟานี่จะกลับมา แทรักฟานี่นะ^^"
"ฟานี่ก็รักแทแทเหมือนกัน^^"
END
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น