คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไฟรัฟ ไฟแค้น ตอนที่ 1
สายลมพัดพลิ้วไหวหาดทรายสีทองละเอียดอ่อน เรือเร่หาปลาจอดอยู่ตามริมฝั่งของชายหาด
น้ำทะเลที่ซัดหาเข้าริมฝั่ง ทุกคนเรียกที่นี้ว่าหมู่บ้านชายทะเล ที่นี้เป็นสถานที่เกิดของซีวอน
ชายหนุ่มร่างสูงมีอาชีพเป็นชาวประมงหากุ้งหอยปูปลา ไปขายเพื่อเลี้ยงปากท้องลูกและภรรยา
ที่เขารักและเทิดทูลบูชายิ่งกว่าชีวิตตัวเอง ซีวอนนั้นแต่งงานกับฮันคยองจนมีลูกสาวอายุ 5 ขวบ
ในเวลานี้ซีวอนออกมาดูสภาพเรือของตนอยู่
" ไอ้วอน กูว่าแล้วว่ามึงต้องมาอยู่ที่นี้ " เสียงของแจจุงเอ่ยดังขึ้นสีหน้ายิ้มแย้มมาแต่ไกล แล้ว
ชายหนุ่มที่เดินตามหลังแจจุงมานั้นก็คือยุนโฮนั้นเอง ซีวอนที่กำลังก้มหน้าอยู่นั้นจึงหยุดมือ
แล้วหันหน้าขึ้นมามองเพื่อนรักทั้งสอง
" ไงมึง จะออกเรือมึงถามเมียอันเป็นที่รักยิ่งของมึงหรือยังวะ " ยุนโฮเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไป
ตบบ่าเพื่อนรัก
ในหมู่บ้านชายทะเลแห่งนี้ไม่มีใคร ไม่รู้กิตติศัพท์ของฮันคยองภรรยาหรือเรียกอีกอย่างว่าเมียของ
ซีวอนนั้น เป็นคนที่หึงหวงซีวอนและโมโหร้ายมากแค่ไหน ปากจัดด่าทอชาวบ้านไม่ว่าชายหรือ
หญิงทีเข้ามายุ่งกับซีวอนเธอเล่นด่าไม่แบบคลำทางกลับบ้านไม่ถูกเลยที่เดียว แต่ที่ด่ากัดจิกกัน
เป็นประจำนั้นก็มีเพียงแต่ชางมินเท่านั้น
ซีวอนนิ่งเงียบอยู่นานจึงเอ่ยตอบกับไปว่า
" ยังวะ กูไม่กล้าพูดแค่มองหน้ากูยังกลัวเลย = = " ยุนโฮก็ได้ แต่มองอย่างช่วยอะไรไม่ได้
" กูไม่เข้าใจมึงเลยวะไอ้วอน ว่าตอนนั้นมึงเลือกฮันคยองได้ยังไงวะ " แจจุงเอ่ยด้วยสีหน้าที่ข้องใจ
แต่แล้วเสียงแสบแก้วหูก็ดังมาจากข้างหลัง เอ่ยเรียกร้องหาซีวอนด้วยเสียงดังลั่น
" ตาวอน ไอ้วอนโว๊ย เอ็งอยู่ไหน "
" เฮ้ย...ตายอยากวะพูดปุ๊บมาปั๊บตายยากฉิบเป๋ง " แจจุงเอ่ยขึ้น ซีวอนส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า
" อยู่ทางนี้จ้า " ฝีเท้านั้นเดินตรงเข้ามาเมื่อซีวอนเอ่ยตอบกลับไป สีหน้าของอีกฝ่ายมองมายังซีวอน
อย่างไม่พอใจ
" ไอ้วอน นี้มันกี่โมงแล้วทำไมเอ็งไม่ไปทำกับข้าวกับปลาหา มาสุ่มหัวอะไรกันอยู่แถวนี้ ห๊า.... "
เมื่อฮันคยองมองไปที่เรือและเห็นซีวอนกำลังตรวจดูสภาพเลยเอ่ยเสียงดังว่า
" หรือว่าเอ็งจะออกเรือ ห๊า...ไอ้วอน " ฮันคยองเอ่ยขึ้นพร้อมเอามือกอดอก ซีวอนมองหน้าเมียรัก
เอ่ยเสียงตะกุกตะกักไปว่า
" เอ่อ...คือ ชะ... "
" ข้าไม่ให้เอ็งไป แล้วลุกขึ้นไปทำกับข้าวเร็ว ๆ ก่อนที่ข้าจะมีน้ำโห " ซีวอนจึงลุกขึ้นยืนเดินคอตก
กลับบ้านไป โดนมีเสียงบ่นของฮันคยองไล่ตามหลัง
" เฮ้อ...เห็นแล้วกลัวแทนมันเลยวะ ฮันคยองคนนี้ก็ขึ้นชื่อหึงผัวตัวเองแบบสุด ๆ " ยุนโอเอ่ยขึ้น
" นั้นดิ...หน้าตาก็ดี แต่...ก็สู้มินนี่ของกูไม่ได้หรอกโว๊ย "
" มินนี่ ใครกันวะ ไอ้แจ " ยุนโฮเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย หรือว่าเพื่อนกูจะมีกิ๊กก็ดีจะได้ไม่มีใครมาแย่ง
ชางมินที่รักของกูอีก 5555
" ก็น้องชางมินของข้าไงล่ะวะ 555 "
" เฮ้ย...ของมึงที่ไหน น้องมินเขาเป็นของกูตั้งหากโว๊ย "
ทางด้าน ซีวอน เมื่อกลับมาถึงบ้านฮันคยองใช้ให้เขาไปทำกับข้าว กวาดบ้านทำความสะอาดบ้าน
ซึ่งซีวอนไม่สามารถปฎิเสธฮันคยองได้เลย ส่วนฮันคยองนั้นไปสังสรรที่บ้านของคุณนายยูจี
ภรรยาหมู่ใหญ่บ้านแห่งหมู่บ้านชายทะเล เมื่อเสร็จแล้วซีวอนก็เดินไปหาฮานึลลูกสาว
" ฮานึล วันไม่เป็นเล่นกับเพื่อน ๆ เหรอลูก " เด็กสาวส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มให้พ่อของเขา
" พ่อขา แล้วแม่ล่ะค่ะ ไปไหน " ซีวอนยิ้มให้ฮานึลเล็กน้อย แต่ตัวเขานั้นไม่ได้ตอบอะไร
จนเด็กหญิงต้องถามพ่อของเขาอีกครั้ง
" พ่อขาแล้วแม่ล่ะค่ะ "
" แม่เขาไปธุระข้างนอกนะลูก กลับมาก็คงจะดึก ๆ " ซีวอนเอ่ยขึ้น ฮานึลมองหน้าซีวอนครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า
" พ่อค่ะ หนูอยากให้แม่อยู่กับหนูค่ะ " ซีวอนขยับเข้าไปฮานึลกอดลูกสาวพร้อมกับพูดปลอบว่า
" พ่อก็เหมือนกันลูก "
เมื่อถึงเวลาเย็น ซีวอนและฮานึลก็มานั่งกินข้าวอยู่ที่ลานกลางบ้านแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของฮันคยอง
" กินเยอะ ๆๆ นะลูก " ซีวอนยิ้มพร้อมกับตักปลาให้กับฮานึล แต่แล้วก็มีเสียงเรียกจากหน้าประตูบ้านดังขึ้น
" พี่ซีวอน ฉันชางมินนะ " เสียงเรียกของหนุ่มร่างสูงบาง ผิวสีน้ำผึ้ง เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับ
ถ้วยแกงที่ถือเอาไว้ในมือ
" อ้าว...มิน เข้ามาก่อนสิ " ชางมินยิ้มรับพร้อมเอาถ้วยแกงวางลงที่โต๊ะกับข้าวที่สองพ่อลูก
กำลังทานอยู่
" พี่วอน ฉันทำแกงจืดมาให้พี่กับฮานึลจ๊ะ "
" ขอบใจจ๊ะมิน ที่หลังไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ " ชางมินยิ้มรับ แต่เขาอยากทำให้ด้วยความ
เต็มใจ แต่แล้วชางมินก็มองไปรอบ ๆ บ้านเพื่อหาใครบางคน
" แล้วพี่ฮัน เขาไปไหนเสียล่ะ "
" เขาไปบ้านผู้ใหญ่นะ ไปหาคุณนายยูจี " ซีวอนตอบพร้อมยิ้มกลับ แล้วเอ่ยกับชางมินอีกว่า
" มินกินข้าวด้วยกันสิมา... "
" ไม่ล่ะพี่ เดี๋ยวฉันกลับก่อนดีกว่าเดี๋ยวแม่จะรอนาน " ว่าแล้วชางมินก็ขอลากลับก่อนเดินลงจากบ้านไป
หลังจากที่ชางมินกลับไปบ้านไปได้สักพัก ฮันคยองกลับมาถึงบ้านพอดีเห็นชางมินนั้นเดิน
ลงจากบ้านของตนออกมาจึงเข้าไปหาชางมินทันที
" ชางมินเอ็งหยุดเดี๋ยวนี้นะ ขึ้นไปทำอะไรบ้านคนอื่นโดยเฉพาะกับผัวของข้าสองต่อสองวะ "
ฮันคยองเอ่ยมองไปยังชางมินเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ชางมินจึงหันมายิ้มเยาะ
" ที่หลังถ้าพี่ หึงหวงพี่วอนมาก ที่หลังก็ปิดป้ายแขวนคอเอาไว้เลยสิจะได้ไม่ต้องไปตามหวงคนโน่นคนนี้
มีผัวมีลูกอยู่แล้วแทนที่จะดูแลกลับไปเล่นไพ่อยู่กับคุณนายยูจี คงจะเจริญหรอก "
" นี่ ไอ้ชางมิน มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะมาว่ากูแบบนี้นะโว๊ย กูจะเล่นไพ่กูจะไปไหนมันก็เรื่องของกู "
ชางมินส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ พร้อมกับเดินไปโดยที่ไม่พูดอะไรกับฮันคยองอีกเลย แต่ฮันคยองนั้น
จะเรียกชื่อเขาเสียงดังแค่ไหนก็ตาม ฮันคยองเมื่อเห็นดังนั้นจึงขึ้นบ้านด้วยอารมณ์โมโห
" ไอ้วอน !! " เสียงฝีเท้าปึงปังบวกกับอารมณ์ของร่างบาง ทำให้ซีวอนหันมามองทันที
" มีอะไรเหรอจ๊ะ ฮันนี่ "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ค้างไปก่อนนะครับ แต่ยังคิดไม่ออก 555 ขอโทษที่หายไปนาน ตอนนี้กลับมาอัพแล้วครับผม
หวังว่าคงไม่ลืมกันนะ เรื่องที่สองรอหน่อยนะครับแต่มาอัพแน่นอน อ่านเรื่องนี้ไปก่อน
ความคิดเห็น