ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : It Shouldn't Be 'Chanabadin' ?!
It Shouldn't Be 'Chanabadin' ?!
Rate : PG13
Ship : Ton*Jay
เครียด บอกกันตรง ๆ เลยว่าตอนนี้ผู้ชายมุ้งมิ้งแบบชนาทิปกำลังเครียด สาเหตุที่เครียดก็ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เป็นเพราะรูป แฟนอาร์ต แฟนคว้อท ที่แฟนบอล แฟนคลับ ตัดต่อรูปและคำพูดหวาน ๆ เลี่ยน ๆ ใส่ลงในภาพคู่ของเค้ากับนฤบดินทร์ คือทำแล้วฟินกันเองไม่พอ ยังแท๊กมาด้วยนี้สิ คืออันที่จริงก็ไม่ได้เครียดหรอกถ้าดูจากพวงแก้มทั้งสองข้างของคนตัวเล็กกำลังซับสีเลือด น่าจะค่อนไปทางเขินซะมากกว่า
ชนาทิปนั่งดู นั่งอ่านรูปที่บรรดาแฟนคลับแท๊กมาให้เค้า ดูไปก็เขิลไป โดยเฉพาะรูปหนึ่งที่บอกว่าเค้า เอออ 'อยากกินต้น นฤบดินทร์' อ่านจบแล้วเหมือนมีระเบิดมาลงที่ใบหน้า ร้อนซู่ไปถึงลำคอ ถ้าไม่ติดว่าตัวดำนี้สงสัยเค้าคงแดงทั้งตัว แฟนคลับคิดได้ยังไงว่าเค้าจะพูดคำแบบนี้ อยากกินต้น นฤบดินทร์เนี่ยะนะ ! ถ้าจะมีใครพูด ต้องโน่น ไอ้ตี๋โย่งโน้น ชอบนัก ชอบแกล้งให้เค้าเขิน ไม่รู้สนุกอะไรนักหนา
คนตัวเล็กนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่เอี่ยมที่เพิ่งได้มาจากคุณลุงสรยุทธ์ใจดี พร้องทั้งส่งกระแสจิตให้คู่กรณีตัวสูงโทรมา อิตอนอยากให้โทรเป็นงานเป็นการนี้ไม่เคยจะรู้จักโทรมาหร๊อก ! ยึ้ยยยย หมั่นไส้
ชนาทิปสลัดความคิดตลก ๆ ของตัวเองออกไปจากหัว และมานั่งทบทวนว่าอะไรทำให้แฟนคลับ จิ้นเค้ากับนฤบดินทร์ได้ เอาจริง ๆ ตอนออกสื่อเค้าก็ทำกับนฤบดินทร์แบบที่ทำกับทุกคน เออ .. อาจจะน้อยกว่าไปบ้างเพราะ “ความเขิน”
แต่ก็นั้นแหละ เค้าทำกับทุกคน พีชัปปุยงี้ พี่ตังงี้ ทำไมไม่ชิบ ปุยเจ แรง ๆ บ้าง มาชิป ต้นเจ หนัก ๆ แบบนี้เค้าก็เขินนะบางทีก็ทำหน้าไม่ถูกเวลาคุยกับอีกคน
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ทำให้คนตัวเล็ก หลุดออกจากภวังค์ เห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาแล้วทำให้ร่างเล็กยิ้มกว้าง ตายยากจริง !
‘หมีตาตี๋’
“ฮะแฮ่ม .. ฮัลโหลว่าไง” ร่างเล็ก ที่ยังเขินกับความคิดของตัวเองกระแอมไล่ความเขินพอเป็นพิธี ก่อนรับโทรศัพท์เสียงใส
“ก็ไม่ว่าไงอ่ะ คิดถึงเฉย ๆ ได้ป่ะ”
‘ตู้มมมมมมมมมม’ ระเบิดกลายเป็นโกโก้ครั้นช์
“อะ อะ อื้มม”
ได้ยินเสียงตอบรับกระตุกกระตักของคนตัวเล็กที่อยู่ไกล นฤบดินทร์ก็ได้แต่หัวเราะชอบใจ ชอบที่สุดเลยเวลาคนคนนี้เขิน ถ้าอยู่ใกล้เค้าคงอดใจไม่ไหว อยากจะฟัดแก้มแดง ๆ นั้นสักที
“หัวเราะอะไร” ร่างเล็กถามอีกฝ่ายเสียงขุ่น ก็รู้ว่าเขิน ชอบนักชอบแกล้งนัก
“ป่าวสักหน่อย ก็อารมณ์ดี ได้คุยกับ ‘เจ’ ”
“ชิ!” ร่างเล็กจิ๊ปากแบบไม่พอใจเล็กน้อยใจก็อยากแกล้งคนตัวสูงนี้บ้าง แต่ก็รู้ว่าไอ้หมีตาตี๋นี้เคยมีความอายซะที่ไหน คิดดูว่าคนเรากล้าดึงกางเกงโชว์ก้นต่อสาธารณะนี้ก็ไม่ไหวนะ !
“นี้ ๆๆ เจ มีไรจะอ่านให้ฟัง”
“อ้ายคนจนจำต้องมนปั่นรถถีบจะไปจีบน้องเจคนงาม...”
“เฮ้ยยยยยย” เสียงคนตัวเล็กตะโกนขึ้นอย่างตกใจ นฤบดินทร์ได้แต่หัวเราะคิกคัก เค้าชอบจริง ๆ รูปที่แฟนคลับจิ้นแล้วเอามาใส่มาคำพูด รู้แน่หล่ะว่าคนตัวเล็กเห็นแล้วต้องตกใจ จากนั้นก็อายม้วน เหมือนแฟน ๆ มานั่งอยู่ในใจเค้ายังไงยังงั้น คำหวานเลี่ยนหลายคำบางทีก็อยากจะพูดกับคนตัวเล็ก แต่เจ้าตัวก็เขินเหลือเกิน มีครั้งหนึ่งที่เค้าเคยร้องเพลงฮิต ของพี่บี้เดอะสตาร์ ให้คนตัวเล็กฟัง เจ้าตัวกลับขู่เค้าอย่างจริงจังทั้ง ๆ ที่หน้าแดงว่า
‘ถ้าพูดแบบนี้อีกโกธรจริงนะเว้ย’
ถามกลัวมั้ย ? .. กลัวสิ ใครจะชอบให้คนตัวเล็กนี้โกธรกัน แต่ว่าหน้าตาตอนที่คนตัวเล็กขู่นี้ทำให้เค้าอดใจไม่ไหว ก็กลายเป็นชนาทิปเสียเปรียบไปตามระเบียบ แต่เค้าได้เปรียบนะ !
“เฮ้ย อารายยยยย เขินอ่ะดิ๊” นฤบดินทร์ลากเสียงยาวอย่างคนขี้แกล้งที่คนตัวเรียกเสียงแบบนี้ว่า สำเนียงเรียกตีน หมั่นไส้จริง ๆ นะไอ้หมีขาว !
“ไม่ใช่เว้ย”
“ไม่ใช่แล้วทำไม หน้าแดง” ร่างเล็กเอามือจับแก้มตัวเองทันที่อีกฝ่ายพูดจบ สัมผัสถึงความร้อนผ่าวที่แก้ม เค้าก็รู้แหละว่าตัวเองหน้าแดง แต่อีกฝ่ายนี้สิมารู้กับเค้าได้ยัง นี้มีกล้องคอนเฟอร์เรนท์หรือไง ?!
ชนาทิปถอดหายใจแบบปลง ๆ ต่อให้ขู่ไปเค้าก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่หยุดแกล้งเค้าไปตลอดชีวิตแน่นอน สู้ยอมรับแล้วลดดีกรีความเขินลงเพื่อช่วยหัวใจตัวเองดีกว่าเกิดเขินมันบ่อย ๆ มีหวังเค้าคงเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ
“นี้ต้นนน ถ้ารู้ว้าเขินแล้วทำไมแกล้งนักหล่ะ” แทบอยากจะตบปากไวไวของตัวเองถามคำถามนี้เข้าตัวชัด ๆ
“ก็ชอบ ชอบเวลาเจเขินแค่นั้นเอง” นั้นไงเค้าคิดไว้ไม่ผิด ถามเองแล้วก็ต้องมานั่งเขินกับคำตอบของอีกฝ่ายเอง ร่างเล็กเอามือมาทาบตรงตำแหน่งของหัวใจ เค้ารู้สึกได้เลยว่า หัวใจเค้าเต้นเร็วขึ้นอีก 10 ครั้งต่อวินาทีเพราะคนคนนี้แท้ ขนาดได้ยินแต่เสียงยังทำหัวใจเค้าวุ่นวายได้ขนาดนี้
“นี้ ๆ คุณชนาทิป ผมอนุญาตให้เขินกับผมได้คนเดียวนะครับ ถ้าไปเขินกับคนอื่น มีเรื่องแน่ !” คนขี้หึงสัมทับกับคนขี้อายอย่างขึงขัง คนตัวเล็กได้แต่หัวเราะเบา ๆ
“อื้อ รู้แล้ว ก็มีคนเดียวนี้แหละที่ทำให้เขิน”
“...”
ใครบอกว่านฤบดินทร์เขินไม่เป็น แค่ประโยคที่อีกฝ่ายตอบกลับมาก็ทำเอาเค้าหน้าแดงหูอื้อไปหมด ใครจะไปคิดว่าคนขี้อายพูดประโยคน่ารัก ๆ แบบนี้ออกมา
‘คนเดียวที่ทำให้เขิน’
ตอนนี้ในหัวเค้าได้ยิน ประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมา คนตัวสูงแทบจะหาเสียงตอบกลับอีกฝ่ายไม่เจอ นี้ถ้าคนตัวเล็กอยู่ใกล้ ๆ เค้าคงจะโดนล้อแน่เลย แต่คงไม่ให้ล้อหรอกเค้าคงจับคนขี้อายนั้นมาฟัดให้เต็มรักทีเดียว
“เขินบ้างแล้วใช่ม้า ฮ่า ๆๆ” คนตัวเล็กได้แต่หัวเราะสะใจ ในที่สุดเค้าก็เอาคืนอีกฝ่ายได้บ้างแม้ว่าประโยคที่พูดออกไปนั้นเค้าต้องนับ 1-10 อยู่ในใจก่อนจะพูดไปก็เถอะ พูดเองก็เขินเองแต่ได้ทำให้อีกคนเขินบ้างมันก็คุ้มนะ
“พอ ๆ ก่อนที่จะไร้สาระ เอาจริง ๆ นะต้น เครียดว่ะ”
“เครียด เรื่องไร” ร่างสูงถามอีกฝ่ายออกไปด้วยความเป็นห่วง แค่ต้องทำให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียวเค้าก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว ยิ่งพอตอนอีกคนมีปัญหาแล้วไม่ได้อยู่ใกล้เค้ายิ่งเกลียดตัวเองชะมัด
“กะกะกะก็เรื่องคู่จิ้นนี้แหละ”
ได้ฟังคำตอบคนตัวเล็กนฤบดินทร์ก็หัวเราะเสียงดัง โธ่เอ๊ยยยไอ้เราก็นึกว่าเรื่องทีม หรือเรื่องคอขาดบาดตายอะไร เรื่องคู่จิ้นเค้ากับตัวเล็กนี้มันน่าเครียดตรงไหนเนี่ยะ
“เฮ้ย จริงจังนะเว้ย ทำไมคนชิปคู่เราหนักจัง ทั้ง ๆ ก้อทำกับต้นเหมือนคนอื่นตลอด”
“อ้าวววว ก็ ’เคมี’ ไงไม่รู้จักเหรอ”
“จะมาเคมีอะไร เรียนโรงเรียนกีฬา โว๊ะ”
“ม่ายช่ายยยย” นฤบดินทร์แทบจะขำเพราะอ่อนใจกับคำตอบของคนตัวเล็ก แต่ต้องยั้งไว้ก่อนเค้ารู้ว่าตอนนี้ คนตัวเล็กคง ‘เครียด’ จริง ๆ
“ก็พี่ย้ง ฮอร์โมนเคยพูดไว้ว่า ถ้าคนสองคนมาอยู่ใกล้กันแล้วทำให้คนอื่นรู้สึกถึงบางอย่างได้นั้นเรียกว่าเคมีระหว่างกัน เหมือนพี่มาร์ชกับน้องตั๊ว ฮอร์โมนไง”
ร่างสูงอธิบายยาวเหยียดเพื่อให้คนตัวเล็กเข้าใจแถมยกตัวอย่างจากตัวละครวายในซีรีย์ที่ดังทั่วบ้านทั่วเมืองอย่างฮอร์โมน
“อ๋อ ๆ แบบภูธีร์อ่ะเหรอ แต่ในบทเค้าสองคนชอบกันนะเว้ยคนเค้าก็รู้กันหมด”
“อ้าวแล้วราสองคนไม่ได้รักจริง ๆ หรือไง !”
‘ตู้ม’ ระเบิดลูกที่สองตามมา ร่างเล็กได้แต่อึ้งกับคำบอกรักทื่อ ๆ ของอีกฝ่าย ไอ้รักนะรักแต่ที่เค้าเครียดเพราะไม่อยากให้ เธอคนนั้นคิดมาก เท่าที่เค้ากับนฤบดิทร์ทำอยู่นี้เค้าก็รู้สึกแย่กับตัวเองพออยู่แล้ว เค้าไม่อยากอะไร หรือ คำพูดไหน ไปกระทบให้เธอคิดมากหรือเสียใจ
“ก็รู้ใช่มั้ยว่าทำไมถึงเครียด”
นฤบดินทร์ได้แต่ถอนหายใจกับคำพูดของอีกคน เค้ารู้ ทำไมจะไม่รู้ว่าเหตุผลที่คนตัวเล็กคิดมากเพราะอะไร ชนาทิปแคร์เธออีกคน เค้าไม่อยากชนาทิปคิดแบบนี้ เค้าไม่อยากให้ชนาทิปโทษตัวเอง เค้าไม่อยากให้คนตัวเล็กแสนซนนั้นต้องมากไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น
“อย่าคิดถึงคนอื่น คิดถึงแต่เรื่องของเราก็พอ..นะ”
“อื้มม”
ได้ยินเสียงคนตัวเล็กตอบรับแบบนี้นฤบดินทร์ก็สบายใจไปในระดับหนึ่งถึงแม้ว่าคนตัวเล็กจะยังเครียดอยู่แต่อย่างน้อยการที่คนตัวเล็กตอบรับกับเค้าก็เหมือนเป็นสัญญาที่ชนาทิปจะต้องทำให้ได้
“เปลี่ยนเรื่อง ๆ ไม่เครียดนะคะ”
“จะมานะคงนะคะ อารายว่ะ”
“อ้าวก็อย่านะคะกับที่รัก”
“ไอ้หมี !” คงตัวเล็กได้แต่ขึ้นเสียงใส่โทรศัพท์ในมืออย่างเกี้ยวกราดปนอาการหน้าแดง จะมานะคะ จะมาที่รักอะไร นี้ใจคอไอ้โย่งนั้นจะไม่ให้เค้าได้พักหายใจหายคอเลยใช่มั้ย แล้ววันนี้ก็แกล้งจั๊ง !
“เออ แต่ว่ามีอีกทฤษฎีจากพี่ย้งนะเจ”
“ทฤษฎีร่ะ?!” ร่างเล็กตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ เพื่อข่มความอายไว้
“ความจริงชื่อคู่จิ้นเรามันไม่น่าจะเป็น ‘ชนาบดินทร์’ นะแต่ต้องเป็น ‘นฤธิป’ ”
“อ้าวทำไมง่ะ?” คนตัวเล็กถามออกไปด้วยความสงสัย
“ก็พี่ย้งบอกว่า ชื่อคนแมนต้องขึ้นก่อนชื่อคนเคะไง”
“ไอ้ตี๋ !!!!!!!!!!”
ฮ่า ๆๆๆๆ แกล้งคนตัวเล็กนี้ สนุกที่สุดในชีวิตแล้ววว
Special
“พี่มาร์ช ๆ นักบอลทีมชาติมีคู่จิ้นด้วยอ่ะ” เศษฐวุฒิตะโกนบอกพี่ชายคนสนิทของตัวเอง
“เหมือนคู่เราเลยเนาะ” ไม่รู้ว่าจุฑาวุธเคลื่อนตัวมาตั้งแต่ตอนไหน แขนแกร่งทั้งสองข้างค้ำโต๊ะที่ใช้ว่างแลปทอปเครื่องเล็กไว้จากด้านหลัง ตอนนี้กลายเป็นว่า เศษฐวุฒิตกอยู่ในวงแขนล้ำ ๆ ของอีกคน ร่างบางเงยหน้าขึ้นเชิด ๆ ตอบอีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้
“ไม่เห็นเหมือนเลย พี่ต้นนฤบดินทร์หล่อ กว่ ....”
“อ๊ะ ๆๆ อย่าเชียวนะ” เสียงต่ำ ๆ เซ็กซี่ ๆ ของจุฑาวุธกระซิบจนชิดท้ายทอยของเค้า แค่นั้นขนของร่างบางก็ลุกไปทั้งร่าง
“ถ้าตั๊วชมว่าเค้าหล่อกว่าพี่ละก็ พรุ่งนี้ไม่ได้ไปถ่ายแบบแน่” พูดจบพร้อมกดจูบร้อน ๆ ลงบนท้ายทอยของอีกฝ่าย เศษฐวุฒิแต่ย่นคอหนีสัมผัสของเค้า พร้อมกับแก้มแดง ๆ นั้น
ฮ่า ๆๆ แกล้งคนคนนี้สนุกที่สุดในชีวิตเลย
Talk after read
แอร๊ยยยย พี่ย้ง มาร์ช ตั๊ว มาไงไม่รู้ พรุ่งนี้ตั๊วจะได้ไปถ่ายแบบมั้ย ไม่รู้ สนองนี๊ดคนเขียนกันปายคร๊าาาา ฟิคนี้เกิดเพราะความเขินจากใน OPV จากในรูป จากในบ้านชนาบดินทร์ล้วน ๆ
เค้าบอกว่า ถ้าเขินอยู่ก็แสดงว่ายังรักมาก ๆ อยู่เนาะ แล้วก้อคิดว่าเจมันเล่นกับน้องต้นกว่าคนอื่น ทางนี้ก็มโนไปว่าเขินป่าวว๊าาาาา
เลยออกมาเป็นฟิคนี้แหละค่ะ ส่วนทฤษฎีของพี่ย้งที่คุนชายหมีนฤบดินทร์อ้างอิง หาดูได้จากรายการ ฮอร์โมน โฮมรูม ซีซั่น 1 ประมาณตอนที่ 9 หรือ 10 นะคะ
สำหรับคนที่เข้ามาอ่านพลอยขอนะคะ
1. อย่าก็อปฟิคพลอยไม่ว่าจะประโยคเดียวก็ช่างฟิคถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญา ถ้าพลอยเหนที่อื่นพลอยจะหยุดแต่งทุกฟิคทันที
2. อย่าเร่ง อย่าทวงฟิคนะคะ ของแบบนี้ต้องมีอารมณ์มีพล็อตมาก่อน
enjoy ฟิคค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น