คืนราคะ

คืน..."ราคะ"
By Red_Rose

ขออนุญาตบอกก่อนว่าเรื่องนี้นอกจากชายหญิงแล้วยังมีคู่ชายชายด้วยนะคะ 

ถ้าต้องการอ่านนิยายชายหญิงล้วนๆแนะนำนิยายของไรท์อีกเรื่อง ชื่อเรื่อง รอยราคี เป็นรุ่นลูกๆจากเรื่อง คืนราคะ ค่ะ แต่อ่านแยกได้ไม่เป็นปัญหา ^^

 

 

** บุคคลในรูปไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรใดๆกันทั้งสิ้น ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น* 

    

คืน"ราคะ"

 

...จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยคาดฝัน...มันกลับกลายเป็นจุดพลิกผันที่มิอาจหวนกลับได้ 
......ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงชั่วลมหายใจในคืนที่เต็มไปด้วยไฟแห่ง "ราคะ" ของชายเพียงผู้เดียว
 " ฉันเพิ่มให้อีกห้าหมื่น ก็แค่นอนอ้าขารับมันคงไม่หนักหนาอะไรหรอก เธออาจจะชอบก็ได้มันส์จะตายวินวินทั้งสองฝ่าย"
" ผู้หญิงไม่ได้ยินดีกับการขายศักดิ์ศรีและร่างกายเพื่อแลกกับเศษเงินของคุณทุกคนหรอกนะ "  เสียงหวานตะหวาดกร้าวพร้อมตวัดดวงตาเรียวสวยขึ้นจ้องคู่สนทนาด้วยแววพร่าหม่น เขาจำเธอไม่ได้มันก็ไม่แปลกอะไร แต่ทำไมการกระทำและวาจาถึงได้เลวทรามต่ำช้าราวซาตานxกำหนัดเช่นนี้ นี่นะเหรอคือบุคคลที่เธอเทิดทูน นี่นะหรือบุคคลที่เคยแสนดีในอดีต  นี่หรือคือพี่ธัญ ที่ยังอยู่ในหัวใจมาตั้งแต่เล็กจนบัดนี้ 
" เหรอ..แล้วถ้าฉันจ่ายซักสิบเท่าล่ะ เธอจะขายมั้ย? " 
"คุณ!!"

..............

 

...ความบังเอิญนำพาให้มาพบเจอ ความพลั้งเผลอนำพาให้แสดง"ราคะ"ออกไปโดยมิได้ยั้งคิด

......แต่นับจากวินาทีนี้ไปทุกอย่างมันจะเป็นไปด้วยความตั้งใจ มิใช่เพียงเพราะบังเอิญ...หรือ "ราคะ" 

 " คนอื่นงั้นเหรอ "

" เออ " 

" ถ้าเป็นคนอื่นแล้วยุ่งไม่ได้พี่คงต้องเป็นผัวนายแล้วล่ะ " พูดจบก็ตรึงใบหน้าหวานเข้าหาแล้วบดจูบริมฝีปากสีสวยจิ้มลิ้มตรงหน้าด้วยเพลิงอารมณ์  

"อื่อ...อื้อ!!..." ร่างที่เล็กกว่าพยายามดิ้นรนออกจากการคุกคามอันจาบจ้วงอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ทำยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เจ็บใจตัวเองนักที่ปล่อยให้อีกคนได้มีโอกาสรุกรานตนถึงเพียงนี้ 

บ้าเอ๊ย!! กินควายมาทั้งตัวรึไงถึงแรงเยอะขนาดนี้ 

"มันไม่เลวเลยใช่มั้ยล่ะ?" หลังจากจัดเบาๆไปให้พอรู้รสก็ละออกให้อีกคนได้หายใจหายคอบ้าง

"เชี่ยเอ๊ย" คุณหมอหน้าหวานสบถใส่ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลักอย่างเดือดดาล พลางพุ่งหมัดเข้าหากรามคมสัน แต่ดันถูกจับข้อมือเอาไว้แล้วไพล่ไปข้างหลัง

"โอ๊ย!!"

"นี่คือรางวัลของคนปากดี" มือใหญ่อีกข้างคว้าหมุนเอวเล็กเข้าประชิด ก้มลงลักจูมพิตผู้เสียทีอีกครั้ง 

 ................

 

...สิ่งที่เก็บซ่อนไว้นับวันมันยิ่งทวีคูณ

......จากที่เคยคิดไว้ว่าจะเก็บต่อไปอยู่ๆกลับทนไม่ไหวที่จะเก็บงำกับแรง "ราคะ" ที่สั่งสมมาเนิ่นนาน

" ผู้ชายที่รักผู้หญิงอายุมากกว่ามันผิดตรงไหน? บอกผมมาสิ ลดา " แววตาคมวูบไหว รีบคว้าข้อมือบางเอาไว้ พร้อมกล่าวสิ่งที่อยู่ในใจออกไปอย่างเหลืออด

" ผมรักคุณ ผมรักคุณได้ยินมั้ย "

" คุณ!!!" 

" ผมจะไม่ยอมให้คุณหลบหน้าผมอีกแล้ว " พลอยลดา ชงักงันเมื่อถูกอีกฝ่ายดันเข้าประชิดติดกำแพงพลางกักไว้ไม่ให้ไปไหนด้วยสองแขน

" อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ คุณเป็นน้องชายของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของฉันนะ "

" แล้วทำไมต้องเป็นเขา? ทำไมไม่ใช่ผม?

 ................

 

...ความเข้าใจผิดนำพามาซึ่งความไว้วางใจ

........ความชิดใกล้ผูกพันธ์ค่อยๆก่อเกิดสายใยบางๆถักทอก่อร่างสร้าง"ราคะ"และความรักขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

"คุณเป็นเกย์ไม่ใช่รึไง" หญิงสาวก้าวถอยไปข้างหลัง ดวงตากลมมองอีกคนจนแทบจะถลนออกมา

"ใครบอก? หรือเธอคิดเอง?" ได้ยินคำนี้ถึงขั้นตาขวางขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ชายหนุ่มก้าวเข้าหาคนพูดอย่างเอาเรื่อง 

"คุณกำลังเล่นตลกอยู่ใช่มั้ย? แกล้งฉันอยู่ใช่รึเปล่า?" เสียงเล็กเริ่มสั่นไหว เมื่อเห็นใบหน้าเอาจริงเอาจังแบบนั้น 

ใครจะไปรู้ก็แต่งเนื้อแต่งตัวพร็อพเยอะขนาดนี้ชายแท้ที่ไหนเขาทำกันเล่า..ได้แต่คิดในใจเบาๆคนเดียว

"จะยังตลกอยู่ป๊ะ..ถ้าฉันจะพิสูจน์ความเป็นชายกับเธอ?"

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะคุณวินนี่ เอ๊ย คุณวิน!! "

 

โปรดอย่ามองคู่รักที่มิใช่ ชาย-หญิง เป็นของแปลกปลอมและแตกต่าง

มันคือธรรมดาของโลกที่มีมาช้านาน มันคือธรรมดาของความรักชอบที่แตกต่างทางรสนิยม

รัก ไม่มี ถูก หรือ ผิด

รัก ใยต้องจำกัดด้วย เพศ หรือ วัย

ไม่ว่าผู้ใด เพสไหนก็มีสิทธิ์ที่จะ รัก ได้ด้วยกันทั้งนั้น

หากเพียงเข้าใจกันและพร้อมจะเดินเคียงข้าง ร่วมฝ่าฟันด้วย รัก ที่มีให้กันตลอดไป