คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 4 กอดหนูสิคะ | 1
ร่าระหในุเรื่อแบบวัยใสนั่เ็น้ำาป้อยๆ
อยู่บนโฟาปลายเีย ผมเปียอเธอยุ่เหยิเพราะุบับอเาอยู่นาน
เสื้อผ้า็ยับยุ่ไปหม รวมถึแ้มเธอแัลามถึปลายมู
แพนาอนยาวยัมีน้ำาเาะเป็นเม็ๆ ราวับเพรพลอยแสนสวย
อปราบเินลับออมาาห้อน้ำพร้อมผ้านหนูุบน้ำอุ่นหมาในมือ
เาหยุยืนรหน้าแล้วึมือบาออาใบหน้าเปรอะน้ำา
านั้น็เ็หน้าให้เธอราวับพี่ายูแลน้อน้อยเหมือนแ่่อน
วนิาเบ้หน้า้วยวามิถึวามหลั
อยาให้เาลับไปเป็นแบบนั้นอีั พี่ปราบนีที่อยูแลปป้อเธอไม่ห่า
เาอ่อนโยน เ้มแ็ และเป็นรัแรรัเียวอวนิา
เธอรู้มาลอว่าเนื้อแท้อิใเา อปราบเป็นผู้ายแสนสุภาพและเป็นนี
แ่ทำไมเาโรธเลียเธอหลัลับมาเอันอีรั้เนี่ย
วนิาเอ็่อยมั่นใเหุผลเหมือนัน เพราะเาไม่เยพูมันออมา...
“หยุร้อเสียที” เาุเสียอ่อน
“มูแหมแล้ว”
อปราบเยาสาวน้อยให้เยหน้าึ้นให้เาเ็หน้าเ็า
แ่ยิ่เ็ น้ำาอเธอ็ยิ่รินอาบแ้ม ายหนุ่มึถอนหายใแรๆ
แล้วยัผ้าผืนเล็ใส่มือเธอ
“เ็เอแล้วัน”
วนิานั่ถือผ้าอุ่นๆ
มอเาที่ยืนหันหลัให้ แผ่นหลัว้าอเามีระแสวามเหินห่าเย็นาเสมอ
ทว่าเธอรัเาเหลือเิน และไม่อยาให้เาเ้าใเธอผิแบบนี้เลย
่ำอหรือ...เาไม่มีทารู้หรอว่ามันเิอะไรึ้นับเธอหลัาแม่เสียีวิแล้วพ่อพาผู้หินนั้นเ้ามาในบ้าน
มิหนำ้ำอนพ่อป่วยหนั ยัให้ลใทะเบียนรับวนิาเป็นบุรบุธรรม้วย
ท่านอให้วนิายินยอมเพราะอนนั้นสาวน้อยเพิ่อายุสิบหปี
ำลัอยู่ในวัยหัวเลี้ยวหัว่อ
‘ให้พ่อไ้หมห่วว่าวิปะมีน้าลอยูแลัารทุอย่าให้ไ้
หนูเป็นเ็ผู้หิ พ่อห่วไปหม พ่อะไ้ายาหลับนะวิปนะ’
พ่อบอเสียแหบพร่าบนเียพยาบาลทั้น้ำาลอ
แล้ววนิาะปิเสธอะไรไ้เล่า
ะบอพ่อไ้อย่าไรว่าลอเวลาที่พ่อเินทาไปทำานที่่าประเทศ
่อนะลับมาป่วยนอนมแบบนี้ ผู้หินนั้นทำอะไรับเธอไว้บ้า
ลใน่ำทราม!
ความคิดเห็น