Dragon story (fic game of thrones)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2:โชคชะตา

ตอนที่2:โชคชะตา

 โอเค! สถานการณ์ตอนนี้นรกแตกมาก ฟีน่าจ้องไปที่เซอร์แดนเวอร์ราวกับเข้าเป็นศัตรูคู่อาฆาต ส่วนเซอร์แดนเวอร์หวาดกลัวฟีน่าอย่างชัดเจนมาก เขาไม่กล้านั่งใกล้มันด้วยซ้ำ

  หลังจากที่เขาอธิบายทุกอย่างให้อัศวินของเขาฟัง เซอร์แดนเวอร์ก็ยังทำตัวไม่ถูก กับมังกรจอมห่วงตัวนี้ได้ ดูเหมือนว่าฟีน่าจะห่วงเดม่อนมาก มันระแวงเซอร์แดนเวอร์จะทำร้ายเขา

   มันจึงจับตามองเขาอยู่ตลอด เดม่อนคิดว่าอาจเป็นเพราะมันถูกมนุษย์ขังอยู่ในถ้ำที่เขาเจอมัน คิดว่าตอนนั้นมันอาจบาดเจ็บหรืออดยาก จนไม่มีแรงพอที่จะหนี จากขนาดตัวของมัน โซ่แค่นั้นคงไม่อาจตรึงมันได้หากมันอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

  จริงสิ! เขายังต้องกลับไปเอาสมบัติในถ้ำอีก ไหนๆพวกมันก็ไม่ใช่ของฟีน่าอยู่แล้ว แหม! ก็ตอนแรกคิดว่าฟีน่าเป็นมังกรเฝ้าสมบัตินี่นา แต่ดูแล้วมันเป็นคุกขังฟีน่ามากกว่า เสร็จจอมโจรน้อยอย่างเขาแน่ ฮิๆ

    “เซอร์แดนเวอร์ ผมกับฟีน่าจะเขาไปเอาของในถ้ำออกมาบางส่วนก่อน มันมีเยอะทีเดียว เดียวท่านกลับปราสาทไปก่อนนะ”

    “เอ่อ ได้ขอรับเจ้าชายระวังตัวด้วยนะขอรับขะ ข้าขอตัวก่อน”อัศวินหนุ่มรีบเดินกลับปราสาทอย่างกับว่ากลัวมันจะหายอย่างไรอย่างนั้นล่ะ

    นี่อัศวินของเขากลัวมังกรขนาดนั้นเลยหรอ นี่เขาเป็นห่วงผมบางไหมเนี่ย! แอบหงุดหงิดนิดๆแฮะ

    ไม่แปลกที่เซอร์แดนเวอร์จะรีบไปจากมังกร เพราะจากเรื่องเล่าในตระกูลของเซอร์แดนเวอร์ มังกรไม่เคยทำอันตรายผู้ขี่ แต่กับข้ารับใช้มีให้เห็นบ่อยไป ปู่ของเขาได้เล่าว่าเคยมีข้ารับใช้ในปราสาทเข้าใกล้มังกรมากเกินไป สุดท้ายก็ตกเป็นอาหารของมัน

    ดังนั้นเขาเองก็ต้องรักษาระยะห่างกับฟีน่าไว้จะดีกว่า ว่าแต่ชื่อของมันนี้จะหวานไปไหนเนี่ย!!  มังกรของทาร์แกเรียนต่างมีชื่อที่สง่างามและฟังดูเข้มแข็ง นี่เขาเลี้ยงเจ้าชายมาสำอางเกินไปหรือไม่

    ในใจของอัศวินหนุ่มกำลังคิดหากิจกรรมที่สมชายชาตรี ให้แก่เดม่อนทำเพื่อเสริมสร้างเด็กชายให้สมกับเป็นว่าที่กษัตริย์ เขากำลังคิดว่าจะบอกเรื่องมังกรกับลอร์ดวาริสดีไหม 

     เซอร์แดนเวอร์ไม่ใช่คนโง่ เขาไม่ได้ไว้ใจลอร์ดวาริสจนหมด มังกรอาจทำให้ผู้คนเปลี่ยนไป ทั้งเจ้าชายยังไม่พร้อมที่จะต่อสู้เพื่อทวงสิทธิ์ของเขา ไม่ต้องพูดถึงเจ้าชายวิเซริสเลย เขาเหลาะแหละแบบนั้นจะทำการใหญ่ได้อย่างไร

     เซอร์แดนเวอร์ตัดสินใจไม่บอกลอร์ดวาริสเรื่องของฟีน่า การมีมังกรต้องใช้อาหารอีกจำนวนมาก ครั้งหน้าเขาคงต้องซื้อแกะและวัวเพิ่มอีกร่วมถึงทาสที่ต้องทำงานเลี้ยงสัตว์พวกนั้นอีกล่ะ

     ดีที่เจ้าชายพบเหรียญทองในถ้ำนั้น แต่ก็ไม่รู้จะมากพอที่จะเลี้ยงมังกรทั้งหมดไหม หากเจ้าชายฟักไข่มังกรอีกสองใบได้สำเร็จ

     เอาเถอะไว้ค่อยหาวิธีก็แล้วกัน ตอนนี้เจ้าชายมีมังกรแล้วการหาผู้สนับสนุนคงไม่ใช่เรื่องยาก บัลลังก์เหล็กต้องเป็นของท่านอย่างแน่นอนแล้ว

     ก่อนอื่นต้องไปเตือนพวกทาสเรื่องมังกรก่อน เขาคิดว่าเขาปฏิบัติกับพวกทาสดีพอที่พวกนั้นจะไม่กล้าพูดอะไรออกไป แต่ก็ควรให้พวกนั้นหลีกเลี่ยงฟีน่าเอาไว้ ไม่งั้นเขาคงต้องหาทาสใหม่มาเรื่อยไปแน่

     ฟีน่าพาเดม่อนเข้าไปในถ้ำแต่มันกลับพาเขาไปอีกทางหนึ่ง เดม่อนคิดว่าฟีน่าตั้งใจจะพาเค้าไปดูอะไรบางอย่าง เขาสังเกตว่าระหว่างเขากับฟีน่าเหมือนสื่อจิตถึงกันและกันได้ เขาเข้าถึงความคิดอารมณ์และความรู้สึกของมัน

     เขาคิดว่าฟีน่าเองก็ด้วย นี่อาจเป็นหนึ่งในความลับของคนในตระกูลทาร์แกเรียนที่ขี่มังกรมาหลายร้อยปี พวกเขาสั่งการมังกรผ่านทางจิตได้

     “โฮกกกก”ฟีน่าเรียกสติของเดม่อนด้วยการคำรามเสียงต่ำ เดม่อนพึ่งรู้ตัวว่าพวกเขามาสุดทางแล้ว ในห้องนี้มีของอยู่ใจกลางห้องสองชิ้น

     ชิ้นแรกคือตรีศูล มันมีสีดำสนิทมองดูเผินๆเหมือนทำจากหิน แต่เมื่อดูใกล้ให้ละเอียดมันทำจากเหล็กวาลีเรี่ยน ฟีน่าส่งความคิดบางอย่างมาให้เขา มันบอกว่าอาวุธนี้ถูกหลอมด้วยไฟของมัน

     เดม่อนเอื้อมมือไปจับตรีศูล ทำให้ตรีศูลบาดมือเขาเลือดของเขาหยดลงบนอาวุธนั้น จู่ๆก็เกิดแสงสว่างขึ้น ตรีศูลที่เคยเป็นสีดำกลับเปลี่ยนแปลงไป

  มันกลายเป็นตรีศูลสีเงินอมฟ้า และมีอัญมณีมีสีน้ำทะเลประดับไว้ตรงส่วนโคนของปลายแหลมทั้งสาม เหมือนมันจะมีขนาดเล็กลงด้วยแฮะ

   “หรือมันจะปรับขนาดตามผู้ใช้ บ้างทีอาจเป็นของขวัญจากพระเจ้าก็ได้ เก็บไว้ก่อนแล้วกันนะ”ของอีกชิ้นเป็นสร้อยคอ เขาให้มือที่เปื้อนเลือดจับมันก็ปรากฏลายมังกรขึ้น

 ขนาดของมันไม่ใหญ่มากนัก เดม่อนเอามันมาสวมไว้ เปื้อนเลือดของเขานิดหน่อย เมื่อสวมมันเดม่อน เห็นความเป็นมาของเจ้าของคนก่อน 

  ดูเหมือนว่าสร้อยเส้นนี้จะสามารถเก็บของได้ไม่จำกัด มันเป็นมิติเก็บของนั้นเองและสามารถก๊อปปี้ของในมิติได้ เหมือนเจ้าของถ้ำของจะเป็นชาววาลีเรียน ซึ่งอาจเป็นบรรพบุรุษของทาร์แกเรียน

 โชคดีเกินไปหรือเปล่านะ เอาอย่างไรดีนะ เขาก็ไม่คิดจะเปลี่ยนเนื้อเรื่องมากนัก เขาอาจแอบช่วยตัวละครที่เขาชอบบ้าง 

เอาเถอะการที่เขาถูกส่งมาทั้งๆที่ยังมีความทรงจำเดิมติดมาด้วยแบบนี้ พระเจ้าเองก็คงจะให้สิทธิ์เขาในการเลือกทางเดินของเขาเอง

   หลังจากนั้นเดม่อนก็เอาสมบัติทั้งหมดออกจากถ้ำ รวมถึงโซ่เหล็กวาลีเรี่ยนที่ใช้ตรึงฟีน่าด้วย กว่าจะเอามันออกจากพื้นถ้ำได้ ฟีน่าต้องเผามันด้วยไฟแล้วใช้แรงดึงอยู่หลายนาที

 เดม่อนเก็บมันไว้ในมิติ เขาอาจหาช่างตีเหล็กหลอมดาบไว้สักสองสามเล่ม เหล็กวาลีเรี่ยนสามารถกำจัดพวกไวท์วอคเกอร์ได้เหมือนกับผลึกมังกร 

บางทีในเอสซอสอาจมีผลึกมังกรเหลืออยู่ เดม่อนคิดว่าเมื่อเขา เรียนรู้วิธีเอาตัวรอดในโลกยุคกลางที่เต็มไปด้วยสัตว์แปลกๆและคนบางพวกที่ใช้เวทมนตร์ได้ เขาจะออกเดินทางทั่วทวีป เพื่อปูทางให้กับแดเนริส

ตอนนี้เดม่อนง่วงนอนมาก ก็ไม่แปลกวันนี้ทั้งวันเขาใช้แรงไปไม่น้อย ร่างกายของเดม่อนตอนเป็นเพียงแค่เด็กอายุห้าขวบเท่านั้น  

เดม่อนบอกตำแหน่งของปราสาททางจิต จากนั้นเขาก็เผลอหลับไปบนหลับของฟีน่า เซอร์แดนเวอร์ที่เป็นห่วงเจ้าชายน้อยมายืนรออยู่ที่ระเบียงกว้างที่เหมือนจะเคยใช้เป็นที่เลี้ยงมังกร

“กรรร”ฟีน่าคำรามให้เซอร์แดนเวอร์กำลังจะรับตัวเด็กชายที่นอนอยู่บนหลังมัน

“ให้ข้าพาเขาไปนอนเถอะ ข้าไม่ทำอันตรายเขาหรอก”เซอร์แดนเวอร์พยายามทำให้ฟีน่าไว้ใจเขา

“ครืด”เสียงหายใจนิ่งๆทำ เป็นสัญญาณว่ามันยอมให้เซอร์แดนเวอร์เข้ามารับเด็กชาย ฟีน่า บินจากไปมันรู้จากเด็กชายว่ามนุษย์ผู้นี้ไว้ใจได้ 

ฟีน่าถูกขังเกือบร้อยห้าปี มันออกไปบินเล่นและหาอาหาร ทำให้มีคนพบเห็นมันเข้า ทำให้เกิดข่าวเกี่ยวกับการกลับมาของมังกรในรอบร้อยปี มันบินถึงใจการทวีปเอสซอส 

ที่นั้นเป็นที่ตั้งของเผ่าโดธากี ที่นั่นมีม้ามากมาย เรียกความสนใจจากฟีน่าไม่น้อย แต่ตอนนี้มันอิ่มแล้ว มันจึงทำเพียงบินวนไปมา

ไข่มังกรอีกสองใบ เดม่อนตัดสินใจนำกลับมาดูแล แล้ว ตั้งแต่เขามีฟีน่า เดม่อนก็มั่นใจว่าเขาอาจสามารถฟักมังกรได้ เนื่องจากเผ่าพันธุ์มังกรเกือบจะสูญพันธุ์  

ถ้ารวมมังกรที่ในอนาคตแดเนริสจะฟักออกมาแล้วก็มีเพียงหกตัวเท่านั้นแถมบางตัวอาจตายไปอีก เขาจึงตัดสินใจฟักพวกเขาโดยนำไข่มังกรทั้งสองวางไว้ในไฟที่ฟีน่าสร้างขึ้น

โดยที่ตัวเขาเองก็อยู่บนกองไฟนั้น เขาแอบทำตอนเซอร์แดนเวอร์ไม่อยู่ เพราะไม่อยากให้เขาตกใจ เสื้อผ้าของเขาถูกเผ่า แต่เดม่อนกลับไม่รู้สึกร้อนเลยสักนิด

อาจเพราะเป็นไฟของมังกร ไข่มังกรทั้งสองใบใช้เวลาฟักไม่นานนัก  พวกมันมองมาที่เขาและฟีน่า มันอาจคิดว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ มังกรตัวแรกมีสีเงินอมขาวมีตาสีฟ้าสวย ท่าทางเรียบร้อย

ตัวที่สองมีสีแดงอมดำ ตามีสีเหลืองสว่าง ดูท่าทางซุกซน มันวิ่งไปทั่วแถมบางครั้งยังแกล้งมังกรน้อยอีกตัวด้วย แต่เหมือนมังกรน้อยสีเงินจะแข็งแกร่งและตัวใหญ่กว่าเจ้าตัวสีแดง มันชนน้องชายจอมซนจนล้ม

“อืม จะตั้งชื่ออะไรให้พวกแกดีนะ ตัวสีเงินชื่อ ไวท์ ซิลเวอร์ก็แล้วกัน ส่วนสีแดงเป็นเรดวิงค์ อืมเอาตามนี้แหละ”เมื่อเซอร์แดนเวอร์กลับมา เห็นมังกรน้อยสองตัวก็ช็อคไปเลย เขายังคิดว่าเจ้าชายน้อยแค่ไปเล่นกับมังกรของเขาเท่านั้นตามประสาเด็ก

แต่นี้อะไรกันมังกรสามตัว นี้ไม่ใช่เหมือนกับตำนานของเอกอนผู้พิชิตหรอกหรือ บางทีการทวงบัลลังก์เหล็กอาจไม่ใช่ความเพ้อฝันอีกต่อไปแล้ว

เดม่อนฝึกฝนทุกอย่างที่กษัตริย์ต้องเรียนรู้ เขาใช้ชีวิตอย่างอิสระกับฟีน่าและเหล่ามังกร พวกมันโตเร็วมาก ฟีน่าพาพวกมันออกล่าบ่อยๆ

เดม่อนไม่อยากได้บัลลังก์เหล็กนั้นเลยสักนิด ไม่รู้ว่านั่งไปจะโดนบาดก้นไหม แต่จะทำอย่างไรได้เซอร์แดนเวอร์ดูตั้งความหวังกับเขาไว้เยอะ แต่การที่เขาเป็นทาร์แกเรียน ก็ทำให้เขากลับไปที่ 7 อาณาจักรไม่ได้ เพราะกษัตริย์โรเบิร์ตคงส่งนักฆ่ามาตามล่าเขาอีกแน่

ยิ่งตอนนี้ผู้คนเริ่มรู้ถึงการกลับมาของมังกรแล้ว ทาร์แกเรียนที่เหลือย่อมไม่ปลอดภัยอีกต่อไป จะกลับไปรวมตัวกับพวกวิเซริสก็คงยาก สงสัยต้องรอจนกว่าแดเนริสจะแต่งงานกับคาลโดรโกก่อน 

เพื่อให้เนื้อเรื่องไม่เปลี่ยนไปมากนัก เพราะตอนนี้เขาได้เปรียบพวกตัวละครหลักตรงที่ เขารู้อนาคตนี่แหละ รอจนกว่าพี่ชายของเขาจะถูกคาลโดรโกจัดการก่อนดีกว่า