คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : I don't know 2...เรียนวันแรกกับ...Accidentพาซวย(หรือพาNC)
Ch.2
เรียนวันแรก...กับAccident พาซวย(เอ๊ะ! หรือพา Nc)
“I don’t know…ทำไมใจฉันถึงเต้น~~”
“อะแฮ่ม! นักเรียนที่น่ารัก(น่าถีบ)ทั้งหลายเว้ยยยย! ฟังหน่อย!!!” อาจารย์หนุ่มคาคาชิพูดกับนักเรียนในห้องด้วยเสียงอันอ่อนโย้น~ อ่อนโยน~
“วันนี้มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่สามคน เอ้า! เข้ามาสิ~” คาคาชิพูดกับนักเรียนในห้องพลางหันไปเรียกเด็กใหม่ทั้งสาม
“เด็กใหม่หรอ? นายรู้เรื่องมั้ยซาซึเกะ?” ซุยเงสึหันมากระซิบถามซาสึเกะ ซึ่งไม่ได้ตอบอะไร...แต่ริมฝีปากกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที...
หึหึ..อยู่ห้องเดียวกันหรอเนี่ย(เสร็จตรู~~~)
เมื่อเด็กใหม่ทั้งสามเดินเข้ามาเสียงในห้องก็เริ่มอื้ออึง...งี้แหละ พวกชอบวิจารณ์
“สวัสดีคร้าบ~~ อุซึมากิ นารุโตะครับบบบ ฝากตัวดวยนะคร้าบ~~” นารุโตะแนะนำตัว และได้รับเสียงตอบรับเป็นเสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กสาวทั้งหลาย
“กรี๊ด! น่ารัก~~~/น่าร้ากอ่า~~” และเสียงต่างๆอีกมากมาย รวมถึงเสียงวิจารณ์ของเหล่าเด็กหนุ่มทั้งหลาย
“เฮ้ย! โคตรน่ารักว่ะ! เสียดายที่เป็นผู้หญิง!” “เออ! นั่นดิ” =*=+++ ซาสึเกะส่งสายตาอาฆาตใส่เด็กหนุ่มทั้งหลายจนยอมหุบปาก
“สวัสดีครับ ผมชื่ออุซึมากิ ซาอิ ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ ^^+++” ซาอิแนะนำตัวพลางยิ้ม และหันไปส่งสายตาพิฆาตใส่ซาสึเกะ
อย่ามายุ่งกับน้องชายผมนะครับ! ^^++
ทำไม! ฉันจะยุ่ง! :p
อยากตายเล่นหรอครับ ^^*
อย่ามายุ่งน่ะ! ถ้าไม่อยากโดนพี่ฉันทำแบบเมื่อเช้า :p
นี่คุณ!!!
ทามมาย~~~
ซาอิกับซาสึเกะที่ส่งสายตาอาฆาตคุยกัน ไม่ได้สังเกตบรรยากาศรอบห้อง ชิกามารุหาววอดๆ ก่อนจะแนะนำตัวแทรกบทสนทนา(ทางสายตา)อย่างเบื่อๆ
“นาระ ชิกามารุ (ไม่)ยินดีที่ได้รู้จัก =0=;;”
“งั้นพวกเธอสามคนไปนั่งต่อจะอุจิฮะนะ” คาคาชิพูด ก่อนที่ทั้งสามจะเดินไปนั่งต่อจากซาสึเกะ โดยมีนารุโตะนั่งหลังซาสึเกะ ซาอินั่งต่อจากนารุโตะ และชิกามารุนั่งหลังสุด ประจวบเหมาะกับความบังเอิ๊ญบังเอิญหรือพรหม(ไรต์)ลิขิตให้ที่นั่งนั้นติดหน้าต่างพอดี เพราะงั้นเมื่อเริ่มคาบเรียนชิกมารุก็หลับไม่เกรงใจใคร(ครู)ทันที
“เอ่อ ขอโทษนะ” ซาสึเกะหันไปหาคนที่เรียก ก็พบว่านารุโตะเรียกเขาอยู่
“มีอะไร?” เสียงทุ้มถามออกไป ร่างบางเกาหัวหน้าแดงพลางตอบ
“คือฉันไม่ได้เอาวิชานี้มาน่ะ ขอดูด้วยได้มั้ย?” ร่างสูงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนเก้าอี้ไปนั่งข้างร่างบาง โดยมีสายตาพิฆาตของซาอิเหล่ทันที
“เอ่อ...” จะเบียดทำบ้าไรฟระ!! ใจมันก็อยากจะด่าออกไป แต่ความรู้สึกดีก็สอดแทรกเข้ามาจนคำด่าหายไปไม่เหลือ
“-_-?” นี่แหละที่เขาว่ากันว่า ‘พวกหน้าซื่อใจคด คบไม่ได้!’ เอ้ย ‘โอกาสมีให้ฉวยก็ต้องฉวย!’
“ปะเปล่า =///=”
พักเที่ยง
“ชิกามารุ...ตื่นได้แล้วเว้ย!! ชิกามารุ!” นารุโตะปลุกเจ้าคนขี้เซาที่ไม่ทำท่าจะตื่นซักทีจน... “ไอ้บ้าชิกะจัง!!! แกจะตื่นม้ายยยยย~~~ =[ ]=!!!”
ผลัวะ หัวของนารุโตะหันไปตามแรงตบทันที “จะตบหัวฉันทำบ้าไรฟร้า~~ =[]=* ”
“ใครให้แกเรียกฉันชิกะจัง =*=” ชิกามารุพูดเสียงงัวเงีย “แล้วมีอะไร?” หน้าตาประมาณว่า ‘ตอบไม่ดีมีเฮ’
“พักเที่ยงแล้วครับ ไปห้องอาหารกัน” ซาอิตอบ ก่อนที่ทั้งสามจะมุ่งสู่ห้องอาหาร
ห้องอาหาร
“เฮ้! เจ้าหนูซาสึเกะ ได้ยินว่าที่ห้องมีนักเรียนใหม่ย้ายมาหรอ?” ชายหนุ่มหัวแดงหรือ ‘อากาซึนาโนะ ซาโซริ’ ถามขึ้น ตอนนี้ ‘สภานักเรียน’ กว่าสิบคนของโคโนฮะไฮสคูลมานั่งทานข้าวที่โรงอาหาร
“ใช่ครับรุ่นพี่ซาโซริ แล้วเมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมว่าเจ้าหนู =*=” ซาสึเกะตอบพลางเขม่นใส่หนุ่มหัวแดง
“โทษทีว่ะ มันติด ^^> ” คำแก้ตัวที่ทำเอาคนได้ฉายาอยากถีบคนตรงหน้า ถ้าไม่ติดว่าแม่ม สูงกว่า! ขาวกว่า! หล่อกว่า! เรื่องนั้น(เฮ้ย! เรื่องไหน?)เชี่ยวชาญกว่า ฉลาดกว่า! เก่งกว่า!(สรุปเมิงไม่มีอะไรดีกว่ามันเลยก็จบ! =*= : ไรต์)
“เห! มีนักเรียนใหม่ย้ายมาหรอครับ? ชายหรือหญิงครับ? โทบิอยากรู้ *0*” ชายหนุ่มท่าทางปัญญาอ่อน แถมใส่หน้ากากปัญญาอ่อน พูดด้วยเสียงปัญญาอ่อน(=_= มันก็ปัญญาอ่อนทั้งตัวเลยมั้ยล่ะ! : ไรต์)
“ชาย” อิทาจิและเพนตอบพร้อมกันไม่ต้องคิด
“ทำไมอิทาจิซังกับเพนซังถึงรู้ล่ะครับ? โทบิสงสัยจังเยย~~ *-*? ” สองหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“นี่ๆ ชิกามารุกินไรดีอะ?” เสียงหวานถามเพื่อนหนุ่มข้างตัวดังแบบไม่อายใคร แต่คนถูกถามแทบเอาหน้ามุดดิน
“พวกนั้นใครน่ะ? ไม่เคยเห็นหน้า...” ซาโซริเปรยเสียงเบา พลางเหลือบมองเพื่อนหนุ่มทั้งสองที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยทันที
“หรือว่าพวกเค้าจะเป็นเด็กใหม่ครับ *0*” โทบิคาดเดา
“ดูท่าจะเป็นอย่างนั้น” ซาโซริพูดอย่างเห็นด้วยพลางทอดสายตาไปยังซาอิที่ยืนหน้ายิ้ม (มันก็ยิ้มตลอดแหละ =_=!) ก่อนจะเหลือบไปเห็นซาสึเกะที่ลุกและเดินไปทางเด็กหนุ่มร่างบางทั้งสาม
“ไง! นารุโตะ มากินข้าวหรอ?” ซาสึเกะทักอย่างเป็นกันเอง
“มาห้องอาหารก็ต้องมากินข้าวสิครับ คุณคิดว่าผมจะมาทำอะไรล่ะ ^^ ” ซาอิตอบหน้ายิ้ม
“ฉันถามนารุโตะ”
“ก็ผมจะตอบ ^^+++” ระหว่างที่สองหนุ่มกำลังโต้วาทีกันอยู่นั้น ชิกามารุที่ไม่สนใจอะไรเลย (เพราะปลงแล้ว..ตายก็ตายวะ : ชิกามารุ) ก็เดินไปซื้อข้าวและเดินเยื้องไปนั่งโต๊ะที่อยู่คนละโยดกับพวกร่างสูงทันที
“ชิกามารุ...” “นายไม่ต้องไปสนหรอก..กินๆเข้าไป” ไม่ทันที่นารุโตะจะพูดอะไร ชิกามารุแทรกขึ้นอย่างรู้ทัน
พอๆๆ พอกันที! ตายเป็นตายวะ! น่ารำคาญว้อย~~
เพล้ง ซ่าส์! เสียงของตกกระทบพื้นพอดีกับที่น้ำก๋วยเตี๋ยวที่เหลืออยู่ในชามจะกระเด็นใส่ตัวของร่างบางจอมขี้เบื่อ...
“......” นิ่ง
“.......T[]T โทบิขอโทษก๊าบ!!!” ชิกามารุเหลือบมองคนซุ่มซ่ามเล็กน้อย พบว่าเป็นไอ้บ้าใส่หน้ากากโลลี่ป็อป
“ไม่เป็นไร...” ซะที่ไหน... ไอ้หน้ากากปัญญาอ่อนวอนตาย...=*=
“แง้ๆๆ T[]T ให้โทบิช่วยเถอะนะคร้าบ~~” เจ้าบ้านี่ยังตื๊อไม่เลิก ขณะเดียวกันที่อารมณ์ของชิกามารุค่อยๆเดือด..และเดือด
ฟึ่บ! ร่างบางถูกอ้อมแขนแกร่งดึงไปอุ้มท่าเจ้าสาว
“จะพาไปห้องพยาบาล” เพนพูดเสียงเรียบ พลางเดินออกจากห้องอาหารไปท่ามกลางสายตางุนงงของหลายๆคน...=[]=!
ประธารจอมเย็นชาคนนั้น! เจ้าประธานน้ำแข็งนั่น! =[]=! โอ้ มาย ก็อด! โลกล่ม!!!
“เดี๋ยวก๊าบ! เพนซัง โทบิไปด้วย~~~” โทบิตะโกนไล่หลังพลางวิ่งตาม
“เฮ้ย! เดี๋ยวจะทำอะไร!! =[]=!” ชิกามารุโวยวายใส่ร่างสูง พลางดิ้นขัดขืน
“พาไปห้องพยาบาล” มันไม่สะทกสะท้านเลย~~~
“แค่น้ำแกงสาดใส่เนี่ยนะ! ไม่ต้องเว้ยยยย~~” เพนเหลือบมองคนในอ้อมแขนเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทาง...
“คุณเพนจะไปไหนคร้าบบ~ รอโทบิด้วย~~”
“นายไม่ต้องตามมา เจ้านี่ฉันดูแลเอง!” เพนหันไปพูดกับโทบิ ก่อนจะอุ้มร่างบางไปที่....
ห้องพักของเขา!!! (เฮ้ยๆ เพนซัง~~ จะเอาเลยหรอจ๊ะ : ไรต์) (หึ! : เพน)
“เฮ้ย! นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่!!” =[]=! รู้งี้ให้มันพาไปห้องพยาบาลดีกว่า ร่างสูงไม่ตอบเดินไปที่ห้องน้ำพลางโยนร่างบางลงอ่างอาบน้ำที่มีน้ำอยู่เต็ม
ตูม! “โอ๊ย! ทำบ้าไรฟะ!” ก้นกบตรู~~~ T[ ]T
“จะอาบเอง..หรือจะให้ฉันอาบให้?”
“อะอาบเองสิฟระ! =//[]//=” ร่างบางหน้าแดงไปถึงหู ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไปจากห้องน้ำโดยไม่ลืมล็อกประตูให้...(แต่อย่าลืม...เขามีกุญแจนา~~)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลงแล้วนะครับ>0<
เป็นไงบ้างเอ่ย? สนุกมั้ย...
แต่ัยังไงก็ช่วยเม้นให้ทีนะครับ
GG ..
ความคิดเห็น