คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : I don't know 1...การพบเจอที่...วุ่นวายสุดteen
Ch.1
การพบเจอที่...วุ่นวายสุดTeen!
“I don’t know...นายเป็นใคร?”
วันต่อมา...ณ โคโนฮะไฮสคูล
“ผอ.ครับ! สรุปว่าเรียกพวกเรามาทำพระแสงด้ามง้าวบ้าไรครับ(ฟระ)?” เด็กหนุ่มร่างสูงผู้มีใบหน้ากวน(Teen)อยู่ตลอดเวลา ‘อุจิฮะ ซาสึเกะ’ ถามขึ้นพลางยกขาทั้งสองข้างพาดโต๊ะอย่างไม่เกรงใจ
“อุจิฮะ ซาสึเกะ!!! สำรวมกิริยาหน่อย!” ผอ.สาว(มานานแล้ว)ตวาดขึ้นพลางมอง ‘สภานักเรียน’ อย่างไม่พอใจ
“ซาสึเกะ มารยาทหายไปไหน ผอ.ยิ่งแก่ๆอยู่เดี๋ยวจะชักตายซะก่อน” ข้างๆชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคล้ายคลึงกับเด็กหนุ่มนามซาสึเกะถากถางอย่างเนียนๆ
“อุจิฮะ อิทาจิ! เธอนี่มัน!” ฝ่ายอิทาจิแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“อิทาจิ! ซาสึเกะ! ไม่เอาน่า” ประธานหนุ่มผู้มีรอยเจาะบนใบหน้าเยอะแยะปรามสองพี่น้อง ก่อนจะหันไปทางผอ.สาว “แล้วสรุปว่ามีเรื่องอะไรหรอครับถึงได้อุตส่าห์ใช้เวลาอันมีค่าของผอ.เรียกพวกผมมาพบ” ชายหนุ่มพูดจากวนประสาทพลางหันไปทางผอ.สาวที่กำลังหน้าแดงด้วยความโกรธ
“ฮึ่ย! พวกเธอนี่มัน!” ผอ.สาวกุมหัวด้วยความเบื่อหน่าย...(เจ้าพวกเด็กเปรตเวรนรกกกกก) “ช่างเถอะ! ที่ฉันเรียกพวกเธอสามคนมาวันนี้น่ะ! เพราะอยากให้ช่วยดูแลนักเรียนใหม่ให้หน่อย”
“นักเรียนใหม่?” ซาสึเกะหันมาทางผอ.อย่างสนใจ “ชายหรือหญิง?”
“นักเรียนชายย่ะ! กะว่าจะให้พวกเขาพักที่ห้องพวกเธอ เป็นรูมเมทกันน่ะ”
“ไม่เอา/เรื่องสิครับ/ผอ.ฝันอยู่หรอ?” ผอ.สาวแทบอย่างกระโดดก้านคอหนุ่มทั้งสาม
“ไม่เอาก็ต้องเอาย่ะ! ไม่งั้นไล่ออกสถานเดียว!!!”
เมื่อหนุ่มทั้งสามออกจากห้องมา...
“ไรวะยัยแก่ผอ.@!#@#$” ซาสึเกะเดินบ่นตลอดทาง เช่นเดียวกับอิทาจิที่ขมวดคิ้วมุ่นและเพนที่หน้านิ่งแต่พึมพำบางอย่างตลอดเวลา...
ปึก! เด็กหนุ่มร่างสูงหมายจะโวยเจ้าคนเดินมาชนแบบไม่รู้เวลา แต่ดวงตาสีรัตติกาลคมดันไปสะดุดกับใบหน้าหวานน่ารักของคนเดินชนซะก่อน
“อูย ขอโทษครับ” ใบหน้าหวานก้มต่ำเพื่อขอโทษที่ตนเดินชน...
“นายเป็น....” “นารุโตะ!!!!!” ก่อนที่ร่างสูงจะได้ถามอะไร เสียงหวานของคนคนหนึ่งก็ดังขึ้น ส่งผลให้เจ้าของร่างบางสะดุ้งโหยง...
“พี่ซาอิ..ชิกามารุ” เสียงหวานอ่อยลงทันที
“นายทำบ้าไรเนี่ยยยยยย ถ้าเกิดนายเป็นอะไรขึ้นมาคนที่ซวยมันฉันนะเฟ้ย!!!” ชิกามารุโวยเจ้าเพื่อนสนิทและเจ้านายอย่างไม่เกรงใจ
“อย่าว่านารุโตะคุงเลยครับชิกามารุคุง นารุโตะคุงคงไม่ได้ตั้งใจใช่มั้ยครับ?” เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาพูดขึ้นอย่างเข้าข้างน้องชายเต็มที่ ซึ่งฝ่ายคนหาพวกได้ก็พยักหน้ารัวอย่างเห็นด้วย
“ซาอิ...นายเลิกเข้าข้างเจ้านี่ซะที! มันน่ารำคาญมาก!!!” คราวนี้ใบหน้าหวานคมหันไปตวาดเด็กหนุ่มพี่ชายบุญธรรมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทอีกคนทันที
“ผมไม่ได้เข้าข้างซะหน่อย~” ซาอิเถียงหน้ายิ้ม แต่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาอีกคู่หนึ่งจ้องมองเขาอยู่
“นายก็อย่าบ่นนักสิ...ชิกามารุ” นารุโตะบ่นอุบอิบ...ซึ่งก็ได้เป็นสายตาคมกริบของเพื่อนหนุ่มตอบกลับมา
ขืนฉันดูแลพวกนายไม่ดี อามินะก็ฆ่าฉันเซ่!!!!
“พวกนาย...เป็นใครน่ะ” ผู้มาใหม่พึ่ง(ได้)สังเกตว่ามีคนอีกสามคนมองพวกเขาอยู่
“นารุโตะคุง..หมอนั่นใครน่ะ?” ซาอิถามนารุโตะหน้ายิ้ม รังสีอาฆาตเริ่มแผ่ออกมาเมื่อเห็นเจ้าหัวเป็ดมองน้องชายเขาอยู่
“เอ่อ..คือผมเดินชนเขาน่ะ แฮ่ะๆ =//=> ”
“พวกเธอเป็นนักเรียนใหม่?” อิทาจิถามเด็กสามคนตรงหน้า ซึ่งหนึ่งในนั้นก็พยักหน้ากลับมาให้
“แล้วพวกคุณคือ....?” ซาอิถามหน้ายิ้มแย้ม(อีกแล้ว)
“พวกฉันเป็นสภานักเรียนของที่นี่น่ะ” เพนตอบ พลางมองชิกามารุที่หาววอดๆอย่างไม่เกรงใจใคร
“อ้อ! งั้นสิครับ แสดงว่าโรงเรียนนี้ห่วยแตกน่าดู ถึงได้เลือกพวกคุณเป็นสภา ^^;” ซาอิแดกดันยิ้มแย้ม
“ปากดีจังเลยนะ...” อิทาจิเปรยขึ้นเบาๆ พลางมองหน้าซาอิอย่างสนใจ
“ขอบคุณสำหรับคำชม แต่กองไว้ตรงนั้นแหละครับ ^^+ ”
“หึ!”
หึทำซากปรักหักพังอะไรกันครับ...
“ปากดีแบบนี้น่ะ...ไม่รู้ว่าอย่างอื่น...” พูดพลางกวาดสายตาโลมเลียไปทั่วร่างบาง “จะดีเหมือนกันรึเปล่า...” ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อ
“นารุโตะคุง ชิกามารุคุงรีบไปกันเถอะครับ เสียเวลาชะมัดเลย!!!” ซาอิหันมาพูดกับเพื่อนตนอย่างหงุดหงิดพลางทำท่าจะลากเพื่อนหนุ่มทั้งสองไปแต่...........
“เดี๋ยวสิ...” “มีอะไรอี..อุ๊บ!!!” ท่อนแขนแกร่งดึงตัวร่างบางมาจูบ ปลายลิ้นสอดแทรกไปทั่ว ร่างบางพยายามขืนตัวออกจากคนร่างสูงกว่า
“เฮ้ย!!!” ชิกามารุที่หายจากอาการอึ้งแล้วรีบเข้าไปคว้าตัวซาอิออกมาอย่างเร็ว สร้างความไม่พอใจแก่ร่างสูงสุดๆ
ด๊วก!!! ตายแน่งานนี้!!! T^T
ยังไงตรูก็ต้องหาเพื่อนร่วมตาย!!! เมื่อคิดได้จึงหันไปโวย
“แกทำเบื๊อกอะไรฟระ!!!” ใบหน้าหล่อคมหันมาเลิกคิ้วประมาณว่า ‘ตรูผิด?’
“ตายๆๆๆๆๆๆ ตายแน่งานเน้!!!! TAT”
“หมอนั่นจูบพี่ซาอิแล้วนายทำไมนายต้องตายอะ?” นารุโตะถามอย่างใสซื่อ พลางคิด...
หรือมันแอบชอบพี่ซาอิ..?
“T^T++++ -.,-?” ร่างบางแทบอยากตวาดออกไป...
เพราะพ่อพวกนายจะฆ่าฉันน่ะเซ่!!! น่ารำคาญชะมัดเล้ยยยยยยย~~~~
“ยังต้องถามอีกเรอะ!!”
“-..-;?” ไอ้โง่เอ๊ย!!!! ชิกามารุแทบอยากกระโจนไปถีบไอ้คนหน้าตายกับเจ้าบ้าใสซื่อ และก็ไอ้หล่อไม่เกรงใครตรงหน้าถ้าไม่ติดว่า....
“อิจฉาขนาดนั้นเลยหรอ...” เสียงทุ้มเปรยเบาๆก่อนที่ร่างสูงของอีกหนึ่งหนุ่มจะดึงตัวร่างบางมาหมายจะปิดปาก..แต่คนตัวเล็กกว่ารู้ทันรีบออกจากระยะนั้นทันที...
“โหว รู้ทันด้วยแฮะ...”
“โทษทีพอดีฉันไม่ได้ใสซื่อเหมือนเจ้าสองตัวนี้...” ชิกามารุจ้องเพนอย่างระแวดระวัง ร่างสูงก็ยักไหล่เป็นเชิงบอกว่า ‘งั้นหรอ?’
“ซาอิ นารุโตะ รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวต้องทำเรื่องเข้าหออีก! น่ารำคาญชะมัด~~~” ชิกามารุรีบลากเจ้าสองคน(ตัว)ไปทันที ก่อนจะเกิดเรื่องมากกว่าเดิม
“เดี๋ยวสิ! พวกนายยังไม่ได้บอกชื่อเลยนะ” ซาสึเกะเคลื่อนตัวมาขวางหน้าเอาไว้
“ถ้าบอกชื่อจะให้ไปใช่มั้ย?” ร่างสูงพยักหน้า
“ฉันอุซึมากิ นารุโตะ ส่วนคนที่โดนจูบเมื่อกี้ชื่ออุซึมากิ ซาอิ แล้วเจ้าบ้าขี้รำคาญนี่ชื่อนาระ ชิกามารุ” ซาอิหน้าแดงทันที ส่วนชิกามารุเขกหัวนารุโตะอย่างแรงทันที
“อูย~ มันเจ็บนะเจ้าบ้าเขกอยู่ได้ทุกวัน ไม่กลัวฉันโง่บ้างเรอะ!!!” นารุโตะหันมาโวยคนเขก
“ก็ใครใช้ให้นายพูดจาไม่ดูกาลเทศะ แถมไม่ต้องเขกนายมันก็โง่อยู่แล้ว(ว้อยยยย!!!)” ซาอิแอบพยักหน้าเห็นด้วยกับคำของชิกามารุ ฝ่ายนารุโตะกลับค้อนใส่ก่อนจะจ้ำอ้าวเดินไปไม่สนใจใคร แว่วได้ยินเสียงชิกามารุมาแต่ไกล
‘เดี๋ยวก็หลงทางอีกหรอก~~~’
“อ้าก!! เจ้าเพื่อนบ้า =[]=!!!!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แฮ่มๆ! เริ่มสู่ช่วงสัมภาษณ์สดตัวละคร..วันนี้แขกรับเชิญของเราคือ อิจจี้(โดนคาถาลูกบอลเพลิงตายคาที่ : ไรต์) และซาอิคุงครับบบบ~~~
เซ็น : สวัสดีครับ อิทาจิซัง ซาอิคุง
อิทาจิ/ซาอิ : สวัสดีเช่นกันครับ
เซ็น : เพื่อไม่ให้เสียเวลา...คำถามแรกนะครับ 'อิทาจิซังรู้สึกยังไงตอนkiss กับซาอิคุงครับ ^^'
อิทาจิ : ก็...(แสยะยิ้ม)...หวานดี
ซาอิ : =////=(ก้มหน้างุด)
เซ็น : อะแหมๆ ซาอิคุงเขินใหญ่แล้ว~~ โอ๊ะๆผมล้อเล่นครับ~~ (รีบแก้ตัวก่อนโดนดินสอแทงตา) คำถามที่สองนะครับ...'ซาอิคุงอยากคู่กับใครมากกว่าครับระหว่างอิทาจิซังกับซาโซริซัง ^^;'
ซาอิ : (เหล่อิทาจิ) ก็ถ้าให้นึกถึงความเอาใจใส่ผมอยากคู่กับซาโซริซังมากกว่าคุณอิทาจิครับ
เซ็น : (เหลือบมองอิทาจิ) ทำไมล่ะครับ? ^^
ซาอิ : ก็แหม~ ซาโซริซังอ่อนโยนกว่าผมมากกว่าใครบางคน..(เหล่อิทาจิ)อีกนี่ครับ
อิทาจิ : ซาอิ...วันนี้ไม่อยากนอนหรอ? (แสยะยิ้ม)
เซ็น : =-=;; อะเอาเป็นว่าเราจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้ก่อนเถอะครับ...(ตั้งกล้องไว้ที่ห้องของอิทาจิ)
ซาอิ : ดะเดี๋ยวสิครับ! ทิ้งกันเลยหรอ(โดนอิทาจิคว้าเข้าห้อง)
เซ็น : ^^;; ขอโทษนะซาอิคุง..แต่เซ็นยังไม่อยากตายอะ..(เดินจากไปด้วยท่าทางสำนึกผิด?)
ซาอิ : เดี๋ยวก่อนครับบบบ!!!!=[]=!!
[ไว้อาลัยแด่ซาอิสามวิ...พรุ่งนี้ไปถอดกล้องมาเปิดดูดีกว่า=3=]
GG ..
ความคิดเห็น