ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic naruto I don't know...ว่าเผลอตกหลุมรัก yaoi

    ลำดับตอนที่ #3 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 4 เม.ย. 55


    Intro

     

    "I don't know...ว่าเผลอรักนายเข้าให้แล้ว"

     

                    ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูสองครั้งพอเป็นมารยาท ก่อนที่ผู้อยู่ในห้องจะอนุญาติเพราะรออยู่แล้ว

     

                    “เข้ามาสิ” หลังได้รับเสียงอนุญาติ ร่างบางของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งก็เดินเข้ามา ดวงตาสีฟ้าใสมองไปยังผู้เป็น พ่อของตนด้วยความรู้สึกหลากหลาย...

     

                    “ลูกคงได้ยินเรื่องแล้ว...” ผู้เป็นพ่อเปรยขึ้น ก่อนจะมองสำรวจลูกของตนอย่างพอใจ...คุชินะเลี้ยงมาดีนะเนี่ย!

     

                    ร่างบางของเด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองตัดซอยฟูฟ่อง ดวงตากลมโตสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้า...จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากสีสด คิ้วเรียวสีทองโก่งขึ้น...เนื่องด้วยคำสั่งของผู้เป็นพ่อ อุซึมากิ มินาโตะ

     

                    “ครับ ผมได้ยินจากพี่ซาอิแล้ว” เด็กหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น “แต่ผมไม่เข้าใจว่าพ่อจะให้ผมย้ายโรงเรียนทำไม? ในเมื่อที่ซึนะก็ดีอยู่แล้ว...”

     

                    “พ่อเองก็มีเหตุจำเป็นของพ่อ ลูกไม่ต้องถาม” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาซึ่งใครรู้ก็ต้องไม่เชื่อว่าคนคนเนี้ย...สามสิบแล้ว~~(เฮียมินะ...หน้าอ่อน =[]=!)

     

                    “แต่...เข้าใจแล้วครับ ผมจะไปเตรียมตัว” เด็กหนุ่มตั้งท่าจะเถียง แต่ก็เห็นสายตาแกมบังคับของผู้เป็นพ่อ จึงต้องตกลงอย่างจำใจ

     

                    “ดี แล้วบอกให้ซาอิกับชิกามารุเตรียมตัวด้วย”

     

                    =[]=! นี่ให้ผมย้ายโรงเรียนไม่พอ พ่อยังให้เจ้าบ้าขี้รำคาญนั่นตามไปด้วยเรอะ!” เด็กหนุ่มหันมาเถียงขวับ

     

                    “ก็ใช่น่ะสิ -_- ” มินาโตะยังคงหน้านิ่ง ส่วนฝ่ายลูกชายหน้าหวานน่ะหรอ...

     

                    =[]=! ม่ายๆๆๆ ให้พี่ซาอิไปคนเดียวก็พ๊อ!!! ไม่ต้องให้เจ้าบ้าจอมบ่นนั่นตามไปด้วยร้อกกก~~” เด็กหนุ่มส่ายหน้าเป็นพัลวัน

     

                    “ให้ฉันตามไปแล้วโลกมันจะแตกรึไง นารุโตะ?” นารุโตะค่อยๆหันไปตามเสียง ก็พบ...

     

                    =_= แล้วนายคิดว่าฉันอยากตามไปรึไง? น่ารำคาญชะมัด~~” ชิกามารุยังคงบ่นรำคาญต่อไป

     

                    “เอาน่ะ! ชิกามารุน่ะเป็นคนมีฝีมือ และยังอยู่กับลูกตั้งแต่เด็ก พ่อเชื่อว่าเขาคงปกป้องลูกได้” มินาโตะกล่าวพลางยิ้มให้ผู้มาใหม่(ที่ไม่รู้มาเมื่อไร) “แล้วที่ท่านผู้นำตระกูลนาระมาที่นี่ในวันนี้มีอะไรรึเปล่า?”

     

                    “เลิกล้อผมเถอะครับคุณอามินะ...พ่อฝากของมาให้” เด็กหนุ่มเกาหัวแก้อาย พลางยื่น ของที่พ่อของเขาฝากมาให้มินาโตะ

     

                    “ขอบใจมาก อีกอย่างอาฝากนารุโตะได้รึเปล่า?”

     

                    “ผมมีทางเลือกมั้ยล่ะ? น่ารำคาญชะมัด~~” เด็กหนุ่มมองผู้ใหญ่ตรงหน้าอย่างรู้ทัน ถึงเขาปฏิเสธคุณอาที่แสนดีก็คงหาสารพัดวิธีมาทำให้เขาต้องเข้าโรงเรียนจนได้สิน่า!

     

                    “ไม่คิดจะถามความเห็นผมหน่อยหรอ!!” นารุโตะโวยขึ้นมาเมื่อตนถูกกันออกจากวงสนทนา

     

                    “นายคิดว่าจะเถียงอามินะได้มั้ยล่ะ?” นารุโตะสะอึกไป พลางส่ายหน้า

     

                    “งั้นไปเหอะ! ฉันนัดซาอิไว้ที่ห้องนายน่ะ” ชิกามารุพูดพลางลากคอนารุโตะออกจากห้องไป

     

                    “คิก! น่ารักจริงๆน้า~ ลูกชายเรา” มินาโตะยังคงยิ้มอารมณ์ดี...เมื่อมองของในกล่องที่ผู้เป็นเพื่อนส่งมาให้....  

     

                    “พวกมันกลับมาแล้ว...มาเพื่อเอา บางอย่างในตัวลูก...” มินาโตะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน “ชิกามารุกับซาอิคงปกป้องลูกได้...รวมถึง พวกนั้นด้วย!

    GG ..
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×