[Fic : KHR]มหาลัยป่วน ● คุณหนูก๊วนมาเฟีย!?

ลำดับตอนที่ #5 : [Chapter 2]แยกห้องเรียน!! (8%)

�[Chapter 2]แยกห้องเรียน!!

�


� � �" โยจังจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ.. เฮ้อ~ " เสียงหวานเอ่ยพร้อมถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน �ร่างบางผมสีน้ำตาลอ่อนเหมือนตุ๊กตานัั่งลงบนม้านั่งที่ทำขึ้นจากไม้ชั้นดี �...เธอนั่งอยู่หลังโรงเรียน พร้อมแกว่งเท้าไปมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

� � �" คุณ... " เสียงที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ ทำให้ร่างบางต้องหันไปมอง �...ซึ่งทำให้เธอพบกับเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล ดวงตากลมโตแบบไร้พิษภัยนั่น มันทำให้เธอวางใจลงไปเมื่อพบเห็นเขา

� � �" สึนะคุง...? " ฟุรินากะเอ่ยขึ้นพร้อมดวงตาสีทับทิมที่จ้องไปหาสึนะ �ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อเห็นสึนะเอียงคออย่างแปลกใจ

� � �" คุณรู้จักผมด้วยหรอฮะ? " สึนะเอ่ยถามอย่างสงสัย �ทั้งๆที่ในใจเค้าเองก็ดีใจด้วยล่ะที่มีคนน่ารักขนาดนี้รู้จักเขา

� � �" อะ... เอ๋? " ฟุรินากะทำหน้าลนลานแปลกๆ �ใบหน้าหวานมีเหงื่อซึมขึ้นมานิดๆ �...เพื่อนสนิทเก่าของเธอนี่นะ จะจำเธอไม่ได้...

� � �" คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ...? " สึนะว่าพร้อมกำลังลงมานั่งข้างๆฟุรินากะ �

� � �" อะ... คือ.. ขอตัวก่อนนะคะ ! �" ฟุรินากะเอ่ยพร้อมวิ่งออกห่างจากสึนะไปอย่างรวดเร็ว �จนทำให้เจ้าของผมฟูฟ่องนั้นต้องงงไปโดยปริยาย

� � �" ฟุรินจัง... รึเปล่าน่ะ...? " สีนะเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ ...ก่อนจะเกาแก้มอย่างเขินๆ �ที่เค้าจำเธอไม่ด้ในช่วงแรกๆ

� � �...แหงสิ...ก็ฟุรินากะน่ะ ตอนโตขึ้นแล้วน่ารักกว่าเดิมตั้งเยอะ...






� � �ณ สวนสายน้ำ

� � �" คุฟุฟุ �คุณนี่เงียบจังนะ " เจ้าของเสียงหัวเราะอันแปลกประหลาดที่เป็นเอกลักษณ์นั่นทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆถงมีความรู้สึกอยากถีบให้ตกขึ้นมาตงิดๆ

� � �" คูต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น ^ ^ " คุมิหันมายิ้มสดใสให้เจ้าของไร่สับปะรดสุดหล่ออย่างเขา �พร้อมกระโดดลงมาจากเก้าอี้สูง (เพราะความสูงเธอมัน... เอ่อ... "")

� � �" ว้าว เก้าอี้เตี้ยแค่นี่ก็ต้องโดดลง คุณนี่สูงจังเลยนะครับ คึหึหึหึ ^ ^ " เจ้าของไร้สับปะรดหันมายิ้มให้เธอกลับมา... แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงด้วยความเจ้าเลห์...

� � � � � � �------------------------8%---------------

� � �ขอเนียนดองไว้ก่อนละกันคร้าบบ �-w-;;