เซน&เข็มกรัด

“  พี่คับพี่จำวันนั้นได้มั้ย  ”   ร่างบางถามร่างสูง

“ วันไหนหรอคับ “  ร่างสูงทำหน้างงๆ

“ ก็วันที่เราเจอกันวันแรกไง “   พี่ลืมแล้วหรอคับ   ร่างบางทำหน้าเศร้า

“ พี่ไม่เคยลืมหรอ  สุดที่รักของพี่น่ารักมากในวันที่เราเจอกัน “    ร่างสูงพูดเอาใจร่างบาง

“  ปากหวานจริง แฟนใครก็ไม่รู้  “    ร่างบางพูดพรางจองหน้าร่างสูง

“ ใครบอกว่าพี่ปากหวาน   เรานั้นล่ะปากหวาน  “   ร่างสูงเฉยคางร่างบางขึ้น

“พี่รู้ได้ไงว่าผมปากหวาน”     ร่างบางพูดพร้อมกับหันหน้าหนี

“ถ้าปากไม่หวานพี่ไม่จูบหรอก”  ร่างสูงพูดเสร็จก็กระกบปากอุ่น  เพื่อแลกลิ้นร้อน     

“อุบ อุ  อุบบ ”    ร่างบางบ่นในลำคอ  พร้อมกับพรักร่างสูงออก 

“อะไรหรอคับ  ไม่ชอบหรอ”   ร่างสูงเอ่ยถาม

“ปะ   ป่าวคับ  แต่ผมหายใจไม่ออก”  ร่างบางพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว  

“พี่ครับออกไปลื้อฟื้นความหลังกัน”   ร่างบางพูดพร้อมยืนมือออกมากุมมือของร่างสูงไว้

“ป่ะ  ย้อยสู่อดีตที่แสนหวานกัน “  ร่างสูงพูดพร้อมเดินจูงมือร่างบางเข้าสู่อดีต

2ปีก่อน

“ตอนนี้ก็ได้เวลาที่จะเปิดงานรับน้องใหม่เข้ามาวิทยาลัยของพวกเรา”

ชายคนที่ทำท่าเหมือนเป็นพิธีกรจัดงานในครั้ง  ”พวกรุ่นพี่เตรียมพร้อมประจำที่รอเจอน้องรหัสนะคับ ”ชายผู้เป็นพิธีกรพูดพร้อมทำหน้ายิ้มแย้ม

“เฮ้ย คิว  กุหาน้องไม่เจอ”ร่างสูงพูดโวยวาย

“คุณคะ  รหัสของคุณคือ ? ” หญิงร่างบางถามกลับ

“ 099 อยู่ไหนล่ะ คุณผู้หญิงคนสวย” ร่างสูงถามต่อ

“อยู่นั้น นะ” หญิงร่างบางพูดพลางชี้นิ้วไปที่เป้าหมาย

“รุ่นพี่คับ”  ร่างบางพูดพร้อมด้วยสีหน้าเรียบๆ

“คับน้อง”  ชายผู้ที่เป็นรุ่นพี่ขานรับอย่างว่าง่าย

“พี่รหัสอะไรหรอคับ”   ร่างบางถามพรางทำหน้าสงสัย

“098”  ชายผู้เป็นรุ่นพี่ตอบ

  ในขณะนั้นเอง

ฮาโหล  ชายผู้เป็นรุ่นพี่หยิบโทรศัพท์ราคาขึ้นแนบหูของตน ร่างบางเห็นอะไรแวบๆที่ห่างตา เพื่อความแน่ใจเขาเลยหันไปดูให้แน่ใจ (เฮ้ย สะ สีชมพู เคสโทรศัพท์สีชมพู   โอ้พระเจ้า โลกมันเปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย)ร่างบางบ่นกับตัวเองเป็นเวลานานพอสมควร ในขณะที่ร่างบางยังคุยอยู่กับตัวเองไม่เสร็จนั้น 

“น้องครับ”  ชายร่างสูงปริศนาโผล่มาสะกิดหลังของร่างบาง

“คะ คับ”  ร่างบางหลุดออกจากการสนทนากับตัวเอง

“น้องรหัส 099  ใช่มั้ยคับ”  ชายร่างสูงปิศนาเอ่ยถาม

“คับ แล้วพี่คือ  พี่รหัสผม?”  ร่างบางมองชายร่างสูงเป็นเชิงถาม

“คับ พี่ชื่อ เซน นะ แล้วน้องชื่อ?” ร่างสูงมองหน้าคำร่างบางเพื่อหาคำตอบ

“ผมชื่อ เข็มกรัดคับ  ฝากด้วยนะคับรุ่นพี่”  ร่างบางพูดแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มหวาน

“มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ”  ร่างสูงพูดพร้อมเอื้อมมือไปแตะบ่าของร่างบางเบาๆ

“คับพี่”   ร่างบางตอบรับอย่างว่าง่าย

เข็มกรัด   :   เล่าเรื่อง

หลังจากจบพิธีต้อนรับน้องใหม่จบลงทั้งวันก็จะเป็นเวลาแนะนำตัวแลกเปลี่ยนข้อมูลการเรียนกับรุ่นพี่  ในตอนนี้ร่างสูงนำร่างบางเดินชมสถานที่ต่างๆที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวัน  แต่ร่างสูงก็ไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนที่มองเขาอยู่ ใครคนนั้นคิดว่าถ้า นี้คือความรู้สึกแบบไหนกันนะ ความรู้สึกที่เห็นคนที่เคยเจอเป็นครั้งแรกแต่กลับทำให้มีความรู้สึกที่ประหลาดเกิดขึ้นจนเขาอดคิดไม่ได้

“น้องคับเดี๋ยว พี่พาเราไปหอพักนะ จำทางไว้ด้วยล่ะ”   ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

“  ....   “    ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่างบาง

“ น้องคับ “ ร่างสูงทำท่าโบกมือไปมา

“ คับๆ พี่ “  ร่างบางทำหน้าตกใจ

“ พี่เห็นน้องมองหน้าพี่  มีอะไรติดอยู่หรอ “    ร่างสูงพูดเสดก็ทำท่าปัดๆหน้าของตัวเอง

“ ป่าวคับไม่มีไรติดคับ  พี่จะพาผมไปหอใช่มะคับไปกัน “    ร่างบางพูดพร้อมออกเดินนำหน้าร่างสูง

“ น้องคับ จะเดินไปไหนคับ  หออยู่ทางนี้  “    ร่างสูงพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางตรงข้ามกับที่ร่างบางเดินไป

“ อ้าว  “   ขอโทษคับผมเดินผิดทาง

“น้องคับถึงแล้วคับ  ของทั้งหมดอยู่ในห้องแล้วเหลือให้น้องจัดเอง “  ร่างสูงเปิดประตูให้เห็นภายในห้องพักที่กว้างข้วางสวยงาม

“แล้วไม่มีคนจัดของให้หรอคับพี่  กิกิ “   ร่างบางแอบขำในใจ

“ 555  ไม่มีหรอกคับอันนี้จัดเอง   ทำความสะอาดเองด้วยคับห้องนี้  “  ร่างสูงพูดพร้อมมองไปรอบๆห้อง

“พี่คับแล้วหลังจากเก็บของแล้วทำอะไรต่อคับ“   ร่างบางถามพรางเอาของออกจากกระเป๋าเก็บเข้าตู้

“ก็ทำ….การบ้าน“   ร่างสูงพูดและเดินเข้าไปหาร่างบางอย่างช้าๆ 

“พี่จะทำอะไรคับ“   ร่างบางถอยค่อยหลังจนหลังจนพนังห้องสีนวลๆ

“พี่ก็จะชวนเราทำการไงคับ น้องเข็มกรัด“   ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างบางจนหน้าของเขาสองคนใกล้กันขนาดสัมผัสลม “        หายใจของกันได้ “    ร่างบางหลับตาสนิทแต่เมื่อร่างบางรู้สึกว่าอีกฝ่ายถอยห่างไปก็ลืมตาขึ้นเขาก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นและสิ่งที่ได้ยิน

“ น้องคับช่วยพี่คิดงานตีมงานเลี้ยงพรุ่งนี้ ได้ ?  “  ร่างสูงพูดเสร็จก็ทำหน้าเศร้าใส่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ ได้คับพี่  ผมพร้อมช่วยพี่เสมอคับ“   ร่างบางพูดพร้องชูสองนิ้วให้ร่างสูง