คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แปลเนื้อเพลง : Capriccio Farce [VOCALOID×8]
เก้าอี้ของจำเลยยังคงว่าง
ที่นั่งของทนายความซึ่งเต็มไปด้วยความโลภ
เอาล่ะมาเริ่มกันเถอะ การตัดสิน
อันน่าขบขัน
เพราะได้รับคำสั่งจากพระเจ้าให้ออกตามหา
เรือที่มีอยู่เพียงลำเดียวบนโลกใบนี้
หากเจ้ารู้ว่ามันอยู่ที่ไหนแล้วล่ะก็
โปรดลั่นวาจาต่อ นักเวทย์แห่งกาลเวลา
กาลเวลาผ่านพ้นไป พร้อมกับการเปลี่ยนแปลง
ในที่สุดก็ได้ปรากฏตัวบนที่แห่งนี้
แม้ตลอดมาจะไม่รู้ว่าจะหามันได้ยังไง
บางทีอาจจะอยู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ได้
หา หา หาเธอผู้นั้นให้เจอ
ไม่ว่าจะทางไหนก็ต้องหาให้เจอ
ผู้ที่ครอบครองกุญแจทุกดอกไว้นั่นก็คือเจ้าแห่งยมโลก
การตัดสินอันน่าขบขันเหล่านี้น่ะ จะดำเนินไปถึงไหน
ทั้งที่มันก็ไม่มีอะไรมากมายจนเกินไป
วิญญาณของเจ้าพวกโง่ที่ถูกลวง ให้ตกลงสู่กับดัก
คำให้การของเจ้าน่ะจะไม่ได้ ผลอีก ต่อ ไปแล้ว
สถานการณ์ที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน
ความจริงที่ย้อมไปด้วยบาปกรรม
บทเพลงถูกบรรเลงโดยไม่ได้ตั้งใจ
สร้างท่วงทำนองที่เพ้อออกไป
ตำนานที่ถูกเมินเฉยด้วยน้ำมือจากพระเจ้ากับปีศาจ
ต้องดำเนินต่อไปด้วยตนเอง
ถ้าเขายังคงอยู่ที่นี่แล้วล่ะก็
จะกล่าวถ้อยคำอันแสนเศร้าหรือไม่นะ
ความหวาดกลัวที่แท้จริงนั้นมันคือ
ความปรารถนาอันโลภของมนุษย์
มาจัดเรียงข้อมูลกันใหม่หน่อยเถอะ
เจ้าที่มีสายเลือดอันแสนชั่วร้ายนั้นน่ะ
ข้าจะให้โอกาสกับเจ้าอีกครั้ง จงพูดมา
ถึงเหตุการณ์เมื่อตอนที่เจ้าเข้ามาในป่า แห่งนี้
ร่างกายของข้านี้มันมืดมนไปด้วยคำสาป
เพื่อที่จะลบล้างมันทิ้งไป ข้าจำเป็นต้องใช้
ดาบที่ตกทอดมาของบรรพบุรุษ
ข้ามาที่ป่าแห่งนี้ เพียงแค่ต้องการค้นหามัน
ฆ่าเขา กินเขา ถ้าจะให้ดีก็จับเขาไว้
ชายที่เข้ามาในป่าแห่งนี้
พิพากษาเขา พิพากษาเขา ไม่ว่ายังไงก็ต้องพิพากษาเขา
ตัดสิน ! พิพากษา ! โทษประหาร !
เมื่อตอนที่ข้าเตรียมใจที่จะถูกจับ กุมตอนนั้นน่ะ
เด็กสาวผู้เอาแต่ใจคนหนึ่งได้ยื่นมือมาให้ข้า
ฉันกำลังตามหาคนที่จะมาร่วมทำงานกับฉันด้วย
ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะเป็นคนสวน
นักเวทย์แห่งกาลเวลา
คนสวนผู้ต้องคำสาป
ตัวแทนของเรือซึ่งยังหลับใหลอยู่ในตอนนี้
ซุกซ่อนความต้องการที่แท้จริงนี้ไว้ในจิตใจ
ผู้ที่รุกรานซึ่งทำให้สมดุลนี้เสียหาย
ตุ๊กตาผู้กำกับ
เจ้าแห่งสุสาน
เกียร์
บริกร
เจ้าแห่งยมโลก
เมื่อดำเนินมาถึงฉากสุดท้ายของตอนจบ ใครกันที่จะได้แสระยิ้มพร้อมหัวเราะ
รู ริ รา รู ริ รา รู ริ รู ริ รา
มันคือเสียงสะท้อน ก้อง กัง วาล
มิตรภาพ บาดแผล
ความยุติธรรม ภาพมายา
ความหวัง ความฝัน ความโลภ
ความรัก ความตาย
ทั้งหมดนี้ได้หลอมลวม แปรเปลี่ยนจนกลายเป็นนิรันด์
ในท่วงทำนองของบทเพลงกล่อมเด็ก
ก่อนที่ชายผู้โดดเดี่ยวนั้นจะสิ้นลมหายใจ
ได้สร้างโรงละครขึ้นมา
ยูโทเปียที่เขาอยากได้นั้น
จะเป็นจริงหรือไม่นะ ?
เอาล่ะ ให้พวกเราได้ดูหน่อยสิ เรื่องของชีวิต
อันน่าขบขัน
----------------------------------------------------------------
อันน่าขบขัน ~~~ #ผิด
ขอไม่ใส่อักษรสีนะครับ แต่ว่า ผมเว้นไว้ ถ้าจะนำไปร้องก็ดูเว้นช่วงด้วยนะ
ขอจบเพียงเท่านี้ เจอกันเพลงหน้าครับ =w=
----------------------------------------------------------------
MA
Y
ความคิดเห็น