SIN HUNTING เกมประหารบาป

ลำดับตอนที่ #7 : Step 2 : เด็กสาวผู้กระหายชัยชนะ

     "เมื่อกี้หลานว่าไงนะ?"

     ชายหนุ่มผู้ใส่เสื้อสูทคนหนึ่งถามเหมือนจะไม่เชื่อหูตัวเอง เขามองตรงไปยังเบื้องหน้า ก็เห็นหลานสาวของตัวเองกำลังนั่งกดโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่ราคาเหยียบหลายแสน และบนโต๊ะกระจกของที่ประชุมตรงฝั่งเธอ ก็มีกระดาษเอกสารใบหนึ่งวางเอาไว้

     ที่ข้างหลังเธอคนนั้น มีบอดี้การ์ดรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งยืนกอดอกมองตรงมายังชายหนุ่ม เหล่าผู้เข้าร่วมห้องประชุมหลายคนเริ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อเบาๆ

     "ฮ่ะฮ่าฮ่า ลุงว่าหลานต้องล้อลุงเล่นแน่ๆเลยใช่มั้ย เมงุเระ"

     ชายหนุ่มคนนั้นพยายามฝืนหัวเราะ แต่เด็กสาวคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกฝ่าย

     เธอเป็นเด็กสาวม.ปลายร่างเล็ก ที่ได้สิทธิในการเข้าเรียนก่อนอายุ เรือนผมสีเงินรับเข้ากับดวงตาสีแดง ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอนั้นเหมือนจะไร้เดียงสา แต่ขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยพิษภัยและเล่ห์กล ชุดนักเรียนสีขาวกับกระโปรงสีเทาที่ไม่สมส่วนกับรูปร่างนั้น ทำให้เมงุเระดูน่ารักน่ากอดมากเป็นพิเศษ...แต่นั่นคือความเป็นจริงหลอกๆเท่านั้น

     "จะให้หนูพูดอีกครั้งก็ได้นะคะ ว่าหนูจะขอถอนหุ้น"

     หนนี้คุณลุงของเมงุเระถึงกับหน้าถอดสี เขาพยายามยิ้มแป้นแล้วผสานมือเหมือนจะวิงวอนขอร้อง

     "ไม่เอาน่าเมงุเระ เราก็ญาติๆกันเองนะ อย่าเพิ่งทำอะไรที่มันหุนหันพลันแล่นสิ"

     เมงุเระไม่ได้ฟังคำ เธอป้องปากแล้วฮาวออกมาอย่างน่ารัก นิ้วมือนุ่มๆยังรัวกดบนหน้าจอโทรศัพท์ ซึ่งแสดงเกมหมากรุกกับAI ที่ขึ้นชื่อว่าสามารถเอาชนะเชสมาสเตอร์(เซียนหมากรุก)ลงได้

     "สิ่งที่หนูไม่ชอบเป็นอันดับสอง ก็คือการพูดซ้ำไปซ้ำมาในเรื่องเดิมๆ"

     บอดี้การ์ดคนข้างหลังล้วงปากกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ พร้อมยื่นส่งให้กับเมงุเระ ซึ่งเด็กสาวก็คว้ามาแล้วกดปากกาเบาๆ ก่อนจะชำเลืองมองยังผู้เป็นลุงแท้ๆ ไม่สิ...ผู้ที่เป็นหนึ่งในเครือญาติอันน่ารังเกียจเดียดฉันท์ต่างหาก

     "แต่อันดับแรก...คือการนั่งฆ่าเวลาโดยเปล่าประโยชน์"

     เมงุเระพูดจบก็จัดการเซ็นชื่อลงบนกระดาษเอกสารอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเซ็นชื่อเสร็จก็เอานิ้วดีดกระดาษใบนั้นไปหยุดตรงหน้าคุณลุงแสนรัก ก่อนเด็กสาวจะดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้องประชุม

     ซึ่งในขณะที่เธอกำลังเดินผ่านคุณลุงนั้น มันก็เป็นเวลาเดียวกับที่เกมหมากรุกในโทรศัพท์ ได้จบลงด้วยชัยชนะของฝ่ายเธอ เมงุเระแกล้งกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างเป็นการสั่งลา

     "ตอนนี้เกมโอเวอร์แล้วล่ะค่ะ คุณลุง"

     เธอพูดจบก็เดินออกไปจากห้องนั้นพร้อมๆกับบอดี้การ์ดส่วนตัว ตัวคุณลุงที่เป็นประธานบริษัทเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษที่เมงุเระเซ็นขึ้นมาดู เขามองตัวเลขที่มีหนึ่งนำหน้า และเลขศูนย์อีกมากมายนำหลัง

     เขาจะเอาปัญญาที่ไหน ไปหาเงินมาคืนยัยเด็กนี่กัน!!

     "ว้ากกกกกก!!!!"

     "จะกลับบ้านก่อนเลยมั้ยครับคุณหนู"

     บอดี้การ์ดรายนั้นบอกก่อนจะสตาร์ทรถยนต์คันหรู เมงุเระเองก็เปิดประตูหลังแล้วกระโดดขึ้นมานั่งข้างใน เธอบิดขี้เกียจก่อนจะคว้าโทรศัพท์เครื่องโปรดออกมาเปิดเกมใหม่ จากนั้นจึงค่อยให้คำตอบกลับไป

     "พาฉันไปแวะห้างแถวๆนี้ก่อน"

     บอดี้การ์ดคนนั้นผงกหัวรับคำเบาๆ ก่อนตัวเองจะเอามือจับพวงมาลัยแล้วบิดซ้ายบิดขวา เพื่อเป็นการเตรียมตัวถอยรถออกจากตัวอาคาร

     ทว่าบอดี้การ์ดคนนั้นก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อสิ่งที่เขาควรเห็นอยู่หลังเบาะรถ ควรจะเป็นร่างเด็กสาวตัวเล็กๆคนเดิม แต่ว่าในตอนนี้เธอกลับหายสาปสูญไปโดยไม่เห็นแม้แต่เงา