คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ZERO เจ้าชายสายเลือดต้องสาป (ได้รับการอนุญาต)
บทความนี้ถูกจัดทำเพื่อการ DE-Trailer
อาจมีการสปอยเนื้อหาบางส่วน หรือกระทบกระทั่งจิตใจ
ซึ่งทางฝ่ายจัดทำต้องขออภัยเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วย
.
.
.
_______________
แต่ละสัปดาห์(หรืออาจสองวัน?)
เราจะติดตามหาเรื่องเล่าอันแปลกประหลาด
โดยเราจะไม่มีวันรู้ว่าพรุ่งนี้ เราจะได้รับฟังเรื่องเล่าแบบไหน
และนี่ก็คือ…
เรื่องราวเหนือธรรมชาติแบบใหม่
ที่ยังคงกลิ่นอายอันซ้ำซาก…เหมือนกับปัจจุบันมานี้(ห๊ะ!)
.
.
.
ZERO
เจ้าชายสายเลือดต้องสาป
เปิดฉากการดำเนินเรื่องแบบตัวสล็อตคลานเล่น
จากนั้นจึงค่อยกระชับให้ฉับพลัน เหมือนกับเสือชีต้าร์(ไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย)
หากมองดูอย่างผิวเผิน…
เราจะรู้ว่านักเขียนระดับพระกาฬคนนี้ ได้จัดวางเนื้อเรื่องเอาไว้อย่างลงตัว
แต่สุดท้ายเราก็ต้องมานั่งเม้นริมฝีปาก
เมื่อเราอ่านไปอ่านมา แล้วพบว่ามันยังไม่ได้เข้าใกล้ความจริงเสียที?
(อย่าเพิ่งตัดช่องน้อยแต่พอตัวสิพวก)
(ขนาดเชอร์ล็อคโฮล์มส์ ผมยังกุมขมับมาแล้ว)
หิ้วกระเป๋าสัมภาระเอาไว้ให้ดี
เมื่อจุดเริ่มต้นก่อนจะสู่ความเป็นพระเอก
…คือโรงเรียนม.ต้นอันแสนจะธรรมดา
คือ…มันอาจไม่ธรรมดาก็ได้นะ
ถึงมันจะเป็นโรงเรียนบ้านนอก ที่แทบจะไม่มีอะไรน่าดูชม
นอกเสียจาก…
รุ่นพี่สาวที่โคตรสวยฉิบหาย
อาจารย์ใหญ่มาดเฮี้ยบ ที่ถอดแบบมาจากครูในมังงะเรื่องโรงเรียนลูกผู้ชาย
กลุ่มเพื่อนที่คบแล้วก็รังแต่บั่นทอนปัญญา(ว่าไงนะ?)
การแอบส่งซิกให้กับน้องสาวเพื่อน(ช่างกล้านะเอ็ง)
และตัวเอกผู้เป็นโรคร้ายรักษาไม่หาย
ซึ่งนั่นก็คือ…
โรคติดพี่สาว
(รู้อะไรมั้ย)
(คุณทำให้ผมนึกถึงนิยายรักหวานแหวว ที่ตอนจบมักจะ BAD END เสมอเลย)
สัมผัสกับความซาบซึ้งกินใจ
ในนิยายแนวแฟนตาซีต่อสู้ ยังคงมีฉากดราม่ามาให้เราได้ดูชมอย่างสม่ำเสมอ
ถึงแม้ว่ามันจะแทบไม่ค่อยสู้กันก็เหอะนะ(?)
คุณจะรู้สึกซาบซึ้ง กับฉากดราม่าเบาๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ริโกะหยิบม้วนกระดาษขึ้นมาแล้วปล่อยให้มันไหลลงสู่ด้านล่าง
…อนาคต…ความทรงจำ…มิตรภาพ
สามคำที่ถูกเขียนบนม้วนกระดาษ มันได้สื่อข้อความนับไม่ถ้วนในหัวของผมอย่างรวดเร็ว ไม่นานอยู่ๆผมก็รู้สึกนึกถึงความทรงจำเก่าตอนที่เรียนอยู่ที่นี่เมื่อสามปีก่อน
ภาพต่างๆจากตอนนั้นถึงตอนนี้ มันค่อยๆกลายเป็นภาพคล้ายแผ่นฟิล์มไหลเข้ามาในหัวผม
น้ำตาของผมไหลออกมาเองโดยไม่รู้ตัว แน่นอนทุกคนที่อยู่รอบๆผมเองก็เช่นกัน
สุดยอด!!!
ผมคิดว่าตัวเองน่าจะลองเอาสามคำนี้ไปใช้ดูบ้างนะ
เริ่มจากการเอากระป๋องสเปรย์ไปฉีดพ่นคำนี้ที่กำแพงโรงเรียน
ผมคาดว่าทุกคนคงจะต้องจดจำผู้รังสรรค์ประโยคนี้อย่างผมเอาไว้แน่ๆ
(จดจำน่ะใช่…แต่ไม่ได้จดจำในแง่ดีสักเท่าไหร่?)
ปมปริศนาอันแยบยล
นอกจากจะเป็นนิยายแฟนตาซีต่อสู้(ที่แทบจะไม่สู้)
ต้องขอบคุณที่ไรท์เตอร์ยังใจดี ช่วยเขียนพัซเซิลเกมปริศนามาให้คนอ่านได้เล่น
ซึ่งไอ้ปริศนานี่ มักจะมาปรากฏตัวอยู่ทุกซอกทุกมุมของฉากเนื้อเรื่อง
และมันยังทำให้คนอ่านอย่างเราๆ รู้สึกหวาดกลัวที่จะอ่านตัวอักษรถัดไป
(…อีกประมาณบรรทัดหนึ่งนี่แหละ)
(…..ไม่เอาน่าเพื่อน)
(ฉันเคยเห็นลักษณะนี้มาจากนิยายสยองขวัญมาก่อนหรอกนะ ไม่ได้แดรกตรูหรอก!!!)
(ห๊ะ! อะไรนะ บรรทัดต่อไปไม่มีปริศนางั้นเหรอ?)
(เอางั้นก็ได้ พอเราอ่านบรรทัดต่อไปมันก็จะ…Oh Shit!!! ปริศนาอีกแล้ว!!!
WTF!! sucking***!! F*ther you ******!!!!!)
โครม!!! เพล้ง!!!....(เสียงคอมสตูดิโอDT โดนทุ่ม)
หลักการอันสมจริง
การดำเนินเรื่องจะขาดความสมจริงไปไม่ได้
และต้องขอขอบคุณไรท์เตอร์อีกรอบ(แกมประชด)
ที่ทำให้เราได้รู้ว่าผู้เขียนยังให้ความสำคัญกับตัวประกอบอดทน
อยากรู้หรือเปล่า?
ว่านิยายเรื่องนี้นำเสนอตัวประกอบแบบใด
ผมจะช่วยสรุปยอดมาให้ดูแบบง่ายๆก็ได้
คุณพ่อตัวเอก=เดี้ยง
คุณแม่ตัวเอก=เดี้ยง
โรงเรียนเก่าของตัวเอก=ถูกลืม
อาจารย์ใหญ่ของตัวเอก=ถูกลืม
เหล่าเพื่อนๆผู้บั่นทอนปัญญา=ถูกลืม
เพื่อนสนิทของตัวเอก=ถูกลืม
น้องสาวของเพื่อนตัวเอก=ถูกลืม
และอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวถึง=ถูกลืม
(เหอะ!!)
(แม่มโคตรสิ้นเปลืองทรัพยากรบุคคลเลย???)
อัดแน่นไปด้วยคุณสมบัติพิเศษ
ซีโร่เป็นพระเอกผู้มีความสามารถรอบด้าน
โดยความพิเศษนี้ อาจเกิดขึ้นอย่างบังเอิญหรืออาจจงใจก็ไม่ทราบ
ทว่าส่วนใหญ่แล้ว มักอุบัติขึ้นมาจากความฟุ้งซ่านผสมกับความผิดเพี้ยนของเนื้อความ
อาทิเช่น…
ตัวเอกไม่เคยจะทันข่าวสารกับใครเขา
ในสมองเอาแต่คิดเรื่องสัดส่วนผู้หญิงตามสไตล์ของเขา
ชอบทำสายตาหื่นๆเพื่อตอบสนองตัณหาของตัวเขา(เอาจริงดิ???)
มีโอกาสเข้าถึงตัวสาวๆเพราะความเป็นพระเอกของเขา(บวกเทพสุดแสนจะโลลิอีกหนึ่ง)
มีสาวสวยระดับกราเวียร์ไอดอลสนใจ(เลือด)ในตัวเขา
มีธาตุแฝงในร่างกายสองชนิด ที่พยายามเสนอฮาเร็มให้แก่เขา
มีเพื่อนร่วมหอที่มาปลุกโดยการสาดน้ำใส่เขา
มีอาจารย์น่ารักๆที่อยากเห็นการต่อสู้ของเขา
มีศัตรูหลายคนจ้องจะเอาชีวิตเขา
มีคนหลายๆคนต้องซวยเพราะเขา
มีตัวประกอบจำนวนไม่น้อยที่ถูกลืมเพราะเขา
มีคนจากหออื่นรู้สึกอยากจะกระทืบเขา
และยังมีไรท์เตอร์ที่อยากจะกลั่นแกล้งเขา(ทำไมวะ??)
ฉันว่านายคงจะต้องรู้สึกอิจฉาใครสักคนแน่ๆเลยซีโร่
ช่าย…นายคงจะอิจฉาไอ้หน้าแป๊ะยิ้มนี่แน่ๆ
ฝากความค้างคาใจเอาไว้
เมื่อการต่อสู้ครั้งแรกยังไม่จบสิ้นเพราะโดนตัดจบตอนเสียก่อน
ผนวกกับปริศนาหลายๆอย่าง ที่ยากจะแก้ไข
ซึ่งผู้อ่านทุกคน คงรู้สึกอยากจะกระชากคอไรท์เตอร์ให้ทะลุออกมาจากจอคอมพิวเตอร์
เพื่อที่จะให้ไอ้ตัวคนเขียน ได้มานั่งอภิปรายความเป็นจริงทั้งหมด
เฮ้! มันจะไม่โหดเกินไปหรอกเหรอ?
ขนาดผมยังแค่แฮ็คกิ้งระบบ เพื่อตามหาที่อยู่ของไรท์เตอร์เองนะ
(เอ็งนั่นแหละเลวสุดแล้วครับ ไอ้คุณได!!!!)
ตื๊ดดดดดด…..(ไม่มีการตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่คุณเรียกค่ะ..)
พบและสัมผัสกับสิ่งซ้ำซากของนิยาย
เมื่อตัวเอกต้องทดสอบพลังแล้วเข้าโรงเรียน
ได้เจอผู้หญิงน่ารักๆหลายคน และต่อสู้กับเด็กหออื่นอย่างลำบากใจ
ตลอดจนต้องมาต่อสู้เตะต่อยปล่อยพลัง โดยทำตามความคิดบ้าๆของผู้อำนวยการโรงเรียน
จากนั้นพี่ซี่โร่จึงจะมานั่งกลุ้มใจกับความซวยบรมของตัวเอง
อาจไม่มีใครรู้
และอาจไม่มีใครเห็น
แต่ซี่โร่ก็เคยอัพรูปภาพนี้ลงเน็ต เพื่อระบายความในใจของเขา
“จงส่งมอบความยุติธรรม และความสมเหตุสมผลเข้ามาในตัวฉ้านนน!!!!!”
(โธ่เพื่อน..นายคงจะทำใจลำบากล่ะสิ
แต่น่าเสียดายที่ผมคงจะให้กำลังใจได้เพียงแค่คำสั้นๆว่า…)
(กมฺมุนา วตฺตติ โลโก...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม)
.
.
.
ZERO
เจ้าชายสายเลือดต้องสาป
BY :: 3 Prince Cursed
LINK :: http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1488213
เหนือจากความโชคดีมีอะไรน่ะเหรอ? ก็มีความซวยยังไงเล่า!
ปล. การDTนี้ ใส่สีตีไข่เกินความเป็นจริง
ดังนั้นคุณควรใช้หลักอนุมานในการอ่านด้วย
ปล.2 ส่วนที่ผมไม่ถามหาคือส่วนไม่เฟลครับ
ถ้าถามหาเยอะคือเฟลเยอะนั่นเอง
ผลงานเรื่องนี้ทำการรีไรท์
อาจมีข้อมูลไม่ตรงกัน
ก็ขออภัยครับ
ความคิดเห็น