คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Tales of Adose การผจญภัยของเอโดส (ได้รับการอนุญาต)
บทความนี้ถูกจัดทำเพื่อการ DE-Trailer
อาจมีการสปอยเนื้อหาบางส่วน หรือกระทบกระทั่งจิตใจ
ซึ่งทางฝ่ายจัดทำต้องขออภัยเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วย
.
.
.
_______________
เพราะการอ่านนิยายแฟนตาซีต่อสู้
มันชอบมีปริศนามาบังตาเป็นระยะๆ
กับนิยายแนวอบอุ่นหัวใจ
ที่คุณคงไม่อยากจะเจอกับฉากดราม่า(ยังเล่นไม่เลิกอีกนะ ไอ้คุณได)
ดังนั้นตัวเลือกสุดท้ายในการอ่านนิยายสนุกๆ
ก็จะเหลือเพียงแต่นิยายผจญภัยที่ชวนปวดตับ(อ้าว?)
.
.
.
Tales of Adose
การผจญภัยของเอโดส
เปิดศักราชใหม่แห่งโลกนิยาย
เมื่อบทความนี้เต็มไปด้วยความแปลกใหม่ และความคิดสร้างสรรค์
แต่ถึงอย่างไรซะ...
คุณไรท์เตอร์ก็จะไม่มีวันหนีรอดไปจากการDTครั้งนี้ได้อยู่ดี(?)
หลายๆคนอาจเริ่มสงสัยแล้วว่า...
การวิจารณ์นิยาย กับการDTมันต่างกันยังไงวะ?
ผมก็จะขอบอกไปตรงๆเลยว่า
การวิจารณ์นิยายคือการสับแหลก อย่างไร้ซึ่งความปรานี
ส่วนการDTคือการเจาะทะลวงแหลก ไปจนถึงตับไตไส้พุง
จากนั้นจึงค่อยเอาผลงานเละๆนั่น มาแฉประจานอย่างชั่วช้าสามานย์
(เพราะเอ็งเอาแต่พูดแบบนี้ไง ลูกค้าถึงไม่ค่อยจะมี...)
โครม!! เคร้ง!! เคร้ง!!! (ใครสักคนในสตูดิโอDTทะเลาะกัน)
ปิดเปลือกตาหลับฝัน
พร้อมกับท่องโลกไปกับความฝันเฟื่องของตัวเอก
เมื่อเขาเอาแต่คิดเรื่องโง่ๆประมาณว่า...
"สิ่งที่ตูข้าได้ฝัน จักต้องกลายเป็นจริง"
จากนั้นหลายวันต่อมา
ไอ้คุณพระเอกนี่ก็เริ่มพยายามจะฝันถึงเวทมนตร์
ทั้งๆที่เด็กอนุบาลสองยังรู้เลยว่า...
ไอ้เรื่องไร้สาระพรรค์นี้
มันจะมีเพียงแต่ในทีวีช่องเก้าการ์ตูนทุกวันเสาร์อาทิตย์เท่านั้น
และบางที ความใฝ่ฝันของนายอาจจะเป็นจริงก็ได้...
ถ้าหากนายคือโนบิตะ แล้วก็มีไอ้แมวอ้วนๆที่ชื่อโดเรม่อนมาเป็นเพื่อนละก็นะ?
เริ่มเรื่องอย่างรวดเร็วและฉับพลัน
สิ่งเดียวที่คุณจะรับรู้จากนิยายเรื่องนี้ก็คือ ปัจจุบัน
สิ่งต่อมาที่คุณจะได้เห็นก็คือ ปัจจุบัน
สิ่งถัดมาที่คุณจะได้พบเจอก็คือ ปัจจุบัน
ซึ่งผู้อ่านทุกท่าน(รวมผมด้วย)
จะไม่มีวันรู้Haอะไรนอกจากสถานการณ์ปัจจุบัน
ซึ่งอาการนี้ช่างเหมือนกับเจไดที่ยังไม่รู้จักหน้าพ่อตัวเอง
แต่ถึงกระนั้นแล้ว ไรท์เตอร์ก็ยังไม่ย่อท้อ
เขาพยายามจะสอดแทรกปมปริศนาที่ดูออกง่ายๆ
พยายามเล่าเรื่องย้อนอดีตที่ดูออกง่ายๆ
พยายามทำให้คนอ่านจินตนาการตอนต่อไปไม่ออก...
ด้วยอนาคตแบบง่ายๆ(อีกแล้ว?)
(ไม่เคยมีใครบอกนายรึไง ได)
(ว่าอดีตเราแก้ไขอะไรไม่ได้ ส่วนอนาคตเราก็มองไม่เห็น
ดังนั้นสิ่งสำคัญที่สุดก็คือปัจจุบันยังไงเล่า!!)
ความมุ่งมั่นอันแรงกล้า
เมื่อตัวเอกมีความต้องการจะเก่งในทุกๆด้าน
โดยไม่สนใจว่า ไอ้สิ่งนั้นมันจะลำบากยากเย็นสักแค่ไหน
ซึ่งผลก็ปรากฏว่า มันทำได้เว้ย!
หากจะให้ผมพล่ามแบบย่อๆก็คงประมาณว่า...
อยากฝันถึงเรื่องเวทมนตร์
อยากฝึกร่างกายให้แข็งแกร่ง
และก็อยากฝึกวิชาดาบอีกที
แต่ความละโมบมันยังไม่จบสิ้นลงแต่เพียงเท่านั้น(ยังอีกเหรอ?)
เมื่อไอ้ตัวเอกเปลี่ยนใจจะมาเอาดีทางด้านเวทมนตร์
ก่อนจะประกาศก้องว่า...
"ฉันจะต้องเป็นจอมเวทอันดับหนึ่งของจังหวัดนี้...
ไม่สิ อันดับหนึ่งของประเทศต่างหาก!!!!"
ซึ่งไอ้หน้าพระเอกผู้นี้อาจไม่รู้ตัวเลย...
ว่าคำพูดของตัวเอง บัดนี้ได้กลายมาเป็นเชือกรัดคอเขา
เมื่อจอมเวทอันดับหนึ่งของโลก...
กำลังออกไล่ล่าหาตัวเอกนิยายเรื่องนี้อย่างไม่สบอารมณ์
"มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน..."
(คราวหน้าคราวหลัง นายก็หัดคิดก่อนพูดด้วยสิ)
(ไม่รู้รึไง ว่าสมัยนี้โลกเรามันอยู่ยากขึ้นเรื่อยๆ)
ความสมเหตุสมผล
หลังผ่านการเปิดตัวนิยายสู่สายตาชาวโลก
นักอ่านหน้าใหม่หลายคน ก็เริ่มให้ความสนใจกับนิยายเรื่องนี้
เมื่อหลายๆสิ่งที่นิยายเรื่องนี้มีให้...
มันช่างมีเหตุมีผลอย่างหนักแน่น
ยกตัวอย่างเช่น...
การที่ตัวเอกไม่ยอมมองโลกแห่งความเป็นจริง
ก็เพราะว่าเขามีEQต่ำ(?)
การฝึกวิชาแบบไหนก็เทพได้
เพราะเขาใส่รองเท้าเบรกเกอร์(สั่งได้ดั่งใจ)
การออกเดินทางไปล่าความฝัน
เพราะเขาคิดว่าทำไปแล้วมันเท่ระเบิด(หรือเปล่าวะ?)
การฝึกเวทมนตร์
เพราะความรู้สึกได้ไม่รู้จักพอของตัวเอก
การโดนคนอื่นงัดหน้าแบบโคตรซวย
เพราะเผลอไปนั่งผิดโต๊ะ(หมู่นี้มีแต่พระเอกดวงตกแฮะ)
การฆ่าคนตายอย่างหน้าตาเฉย
เพราะในหัวไม่มีเรื่องศีลธรรม(อ้าว??)
นักอ่านหลายท่าน คงอยากจะจิ้นสาวสวยสักคนหนึ่งมาให้แก่พระเอก
และผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากจะจิ้นด้วย
ซึ่งผมคิดว่าตัวเอกเรื่องนี้คงจะชอบเธอคนข้างล่างแน่ๆ
"ถามว่าทำไมมนุษย์ถึงกินหัวมันงั้นเหรอ?"
(และพวกนายก็จะเป็นคู่ปุจฉาวิสัชนา ที่กวนTeenที่สุดในสามโลก)
ตกตะลึงกับความจริงช็อคโลก
ผู้อ่านทุกคน(รวมผมด้วย)
จะได้พบกับฉากเปิดเผยความจริงอันถี่ยิบ
ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ตัวคุณคาดไม่ถึง และก็เป็นสิ่งที่ตัวเอกเพิ่งจะเคยรู้(แปลกใจจัง?)
โดยความจริงหลายๆอย่างนั้น
จะเปิดออกมาแบบ 'ปัง' อย่างไม่มีการหมกเม็ดหรืออมภูมิ
มันอาจจะดูดี เพราะเราจะได้ไม่ต้องมาสวมบทเป็นนักสืบหาความจริง
หากแต่ว่ามัน...
ไม่พุ่งออกมารัวๆเหมือนกับคอมโบโชริวเคนอ่ะนะ(ข้ามค่ายละไอ้สึด!!!)
ตัวอย่างเช่น...
เพิ่งจะรู้ว่าคุณป้าที่ตัวเองไปขออยู่อาศัยมีคนรัก
(อ๊ะ!!)
รู้อีกทีว่าคนรักของคุณป้า เป็นจอมเวทตัวจริง
(อุ๊ฟ!!)
และรู้ทันที ว่าทั้งสองมีลูกสาวอีกหนึ่งคน
(อั่ค!!!)
รู้ตัวว่าโดนกระทืบในร้านข้าว เป็นเพราะไปแย่งนั่งโต๊ะขาโจ๋
(อ๊อก!!!!)
จากนั้นมารู้อีกว่า คนที่ตัวเองฆ่าตายดันเป็นผู้ปกครองพื้นที่
(โอ๊กกก!!!)
และคนอ่านก็รู้อีกทีหนึ่งว่า...
ไอ้ชื่อเอโดสของพระเอก มันถูกชาวบ้านเรียก(ตั้งให้)
ซึ่งไม่ใช่ชื่อของมันแน่ๆ
(อ้ากกกกกก!!!!!!!!!)
และความจริงทั้งหมดนี้...
ก็มีดาเมจมากพอจะทำให้HPผู้อ่านต้องหมดเกลี้ยง
คุณจะรู้สึกราวกับโดนก้อนพลังแห่งความจริงพุ่งกระแทก
อาการประมาณไหนน่ะเหรอ???
คงประมาณนี้แหละมั้ง??
.
.
.
Tales of Adose
การผจญภัยของเอโดส
BY :: galaxy joker
LINK ::http://my.dek-d.com/galaxy136/writer/view.php?id=1484263
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย(แต่ข้าจะตายเพราะความจริง)
ปล. การDTนี้ ใส่สีตีไข่เกินความเป็นจริง
ดังนั้นคุณควรใช้หลักอนุมานในการอ่านด้วย
ปล.2 ส่วนที่ผมไม่ถามหาคือส่วนไม่เฟลครับ
ถ้าถามหาเยอะคือเฟลเยอะนั่นเอง
ความคิดเห็น