คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : บทที่สิบ 100%
ลัลล์พาเธอมายัสถานที่ที่เาำลัะสร้ารีสอร์
ึ่เริ่ม่อร่าึ้นมาไ้พอสมวร
รีสอร์แห่นี้อยู่ไม่ห่าาบ้านพัอเามานั
ถ้าเินเท้าไปามายหา็ใ้เวลาไม่ถึยี่สิบนาที และว่าะพาเธอลับมาบ้านพั็ปาเ้าไปบ่ายสี่โมเย็น
“หิว้าวไหม” เาถามเบาๆ ะประอร่าบาเ้ามาในห้อพั้วยริยานุ่มนวลราวับว่าเธอือเ้าหิที่้ออยูแลอย่าี
“หิว่ะ เมื่อเ้านี้ทานไปนิเียวเอ”
“ั้นไปอาบน้ำไ้แล้ว
ันะพาไปิน้าวที่รีสอร์อีที่” เาบอ พลาถอเสื้อออ
เผยให้เห็นแผอว้าำยำเ็มๆ า ่อนเาะปลเ็มั รูิปาเยืนรูผ่านาแ็แร
และามมา้วยาเในสีาวสะอาา
“นบ้า ถอออมาไ้ยัไ” เธอร้อเสียหล
พลาเบือนหน้าหนีาภาพอุาา
“เยเห็นมันบ่อยแล้วไม่ใ่เหรอ ะอายทำไม”
เายิ้มาพราวระยิบระยับเป็นประาย ทำเอาหิสาวหน้าแ่ำเพราะวามระาอาย
เาลับส่ายหน้าเบาๆ พร้อมว้าแนเธอไปห้อน้ำ้วยัน “ไปอาบน้ำันเถอะ”
“ไม่เอา่ะ ุไปอาบ่อนเถอะ” รุาัืน
ไม่ยอมไปับเา่ายๆ แ่สุท้าย็้อพ่ายแพ้ให้นที่มีแรมาว่า
เมื่อประูห้อน้ำปิล ็ไม่มีใรรู้ว่าเิอะไรึ้นในนั้นบ้า
นอาเาและเธอเพียสอน
~~~~~~~
ใน่ว่ำอวันนั้นลัลล์็พารุาลับมาเินเล่นมาว
ฟัเสียลื่นบนหาส่วนัวหน้าบ้านพัหลัามที่ห้ามนภายนอเ้ามาพลุพล่านในทุรี
แม้แ่ลุที่นูแลบ้านหลันี้ ยเว้นะไ้รับอนุาาเ้าอเท่านั้น
สอแนโอบร่าเล็แนบิอย่าหวแหน ราวับว่าเธอือนรั...ไม่ใ่นาบำเรอ
“หนูนา เธออบที่นี่ไหม?”
เาหันมาถามเมื่อเห็นเธอทอสายาไปยัทะเลว้าให่ใน่ว่ำที่แ่แ้มไป้วยแสอวาวนับล้านที่ส่อแ่ับวันทร์วให่
“อบ่ะ ที่นี่สวยมา”
“ันีใที่เธออบ
พรุ่นี้เราไปำน้ำูปะารัันนะ”
“ไหนุบอว่าะไปสัมมนาที่เาะสิมิลันไะ”
“ไม่ล่ะ อยาอยู่ับเธอนานๆ
เพราะลับไปถึรุเทพฯ ัน็้อืน...”
ลัลล์หยุพูแ่นั้น
รู้สึหัวใเ็บแปลบลึๆ เมื่อเห็นรุา้มหน้ามอผืนทราย
เาอบไม่ไ้ว่าีใหรือเสียใันแน่เมื่อสัาบล...หรือว่าแ่เสียายเท่านั้น
“หนูนา...” เาุหน้าับออนุ่มแล้วสูลมหายใเ้าปอแรๆ
่อนะับไหล่อเธอให้หันมาเผิหน้าัน
รุา้อาเาล้ายมีมน์สะเอาไว้
ริมฝีปาบายับแย้มเล็น้อย ะที่เา่อยๆ โน้มหน้าลมา
ว่าเธอะรู้สึัวามน์เสน่ห์นั้น ปาร้อนๆ อเา็สัมผัสเ้าับเรียวปาอิ่มแนบสนิท
เาูบเธออย่าเร่าร้อน สอมือยึ้นมาประอแ้มเอาไว้
เพื่อะไ้มอบุมพิหวานล้ำให้เธอไ้อย่าถนัถนี่ยิ่ึ้น
“พอแล้ว่ะุรัน เี๋ยวมีนมาเห็น”
เธอบอเาอย่าเอียอายทันทีที่เาถอนริมฝีปาออ
“ที่นี่เป็นหาส่วนัวอัน ไม่มีใรล้ามายุ่หรอ”
เา้อลึเ้าไปในวาหวาน วามปรารถนาเือพล่านเมื่อไ้สัมผัสผิวายเธอ “อูบหน่อย
นิเียวเท่านั้น”
ร่าบาสั่นสะท้าน ผิวร้อนวูบวาบไปทั่วร่าาย
มือให่เริ่มลูบไล้แผ่นหลับอบบาอย่าอ้อยอิ่เมื่อรู้ว่าเธอเริ่มใอ่อน...เาอยิ้มไม่ไ้
“นิเียวนะะ” รุา่อยๆ
หลับาลเมื่อมูโ่แะลบนแ้มนวลแผ่วเบา
เาสูมวามหอมอายสาวที่เยสัมผัสมาแล้วไม่รู้ี่รั้อย่าหลใหล
นถึริมฝีปาที่เผยอึ้น เธอหอบหายใน้อยๆ ริมฝีปาอเา็ลอเล้าับปานุ่มๆ
อย่าอ้อยอิ่ ลมหายใหอมรุ่นผสมผสานับูบหวานล้ำ ทำให้นิเียวไม่พอเสียแล้ว...สำหรับวาม้อารที่ำลัพลุ่พล่านอยู่ในร่าายอเาอนนี้
“พอไ้แล้ว่ะ”
หิสาวหายใหอบระรัวราวับนำลัาอาาศหายใเมื่อเาผละาริมฝีปาเธอ
ลัลล์้อไปในวาหวาน่ำู่นั้นอย่าัพ้อ เมื่อเธอพยายามยมือันเาให้ออห่า
“เธอ็รู้ว่าัน้อารเธอมาแ่ไหน”
“แ่ว่า...” ายหนุ่มยมือปิปาเธอ ่อยๆ
ผ่อนร่าบาลับผืนทรายละเอีย เนื้อัวนุ่มนิ่ม หอมรุ่น ปาอิ่มยวนใ
ทำให้วามอทนอเาาสะบั้น ลัลล์้มล ประบปาูบเธออย่าหนัหน่ว
และหิวระหาย ่อนะเรื่อยไปามเรียวปาเพื่อเปิปารับลิ้นอุ่นเ้าไปวาิมวามหวานภายใน
รุาูบอบเาอย่าเ็มอเ็มใเหมือนที่เาเยสอนให้เธอทุรั้ที่ไ้ร่วมอภิรมย์
อาารอบสนออสาวน้อยยิ่ทำให้อารม์ายหนุ่มระเิมาึ้น ปาอวบอิ่ม ถูบยีู้บลไปรั้แล้วรั้เล่า
นัวเธออ่อนระทวยไปับผืนทรายื้น
อุ้มือให่เริ่มปลระุมเสื้อเธออทีละเม็
เผยให้เห็นทรวออิ่มุ่อนอยู่ใ้ยทรสีหวาน
่อนะรั้ระโปรึ้นมาอไว้รอบเอว
นิ้วเรียวเี่ยวปราารวาทารัลมาามเรียวา
ลัลล์มอใบหน้านวลที่แ่าน่อนะหลุบมมมอออวบนุ่ม
เรื่อยลมานถึเอวอ สะโพผายหนั่นแน่น ทำให้เิวามหวามไหวและไฟราะในร่าาย็ปะทุึ้นอย่ารุนแร
มีเพียรุาเท่านั้นที่ทำให้เาหมวามเป็นัวอัวเอ
“หนูนา๋า...” เาราแผ่ว ลมหายใหอบระั้น
่อนะสอมือเ้าไปเาะุมอบัวูมใ้เสื้อั้นใน มืออี้า็สอเ้าไป้านหลัเพื่อลายพันธนาารนั้นออ
รุาัริมฝีปาแน่น้วยวามาบ่าน
เมื่อมือร้อนๆ เริ่มสำรวไปามเรือนร่าอเธอ วามริบวามอไปทั่วร่าเปลือยเปล่าาวโพลน
อยู่ท่ามลาแสันทรา ทุสัมผัส่อให้เิวาม้อารึ้นมาอย่าสุ้านทานไหว หน้าออวบถูหยอเย้าแผ่วเบาสลับเ้นลึหนัหน่ว
เรียเสียราผะแผ่วพร้อมไฟพิศวาสทีุ่ให้ลุโน
ร่าบาผวาลมหายใาห้วเมื่อเายัไม่หยุทรมานเธอ้วยวามเสียว่าน
ลัลล์วึ้นมาูบเรียวปาเธออีรั้
ฝ่ามือให่เล้าโลมไปทั่วเรือนายที่สั่นสะท้าน ริมฝีปาผละาปานุ่มหวาน
ุไ้ออ ระเรื่อยไปามลาไหล่เนียน
และ่ำลมาเรื่อยๆ นหิสาวราระเส่าบิาย้วยวามรัวน
รุาัวอ่อนปวเปียไปับสัมผัสเร่าร้อนอเา
วามาบ่านที่แผ่ระายไปทั่วายั้แ่ศีรษะรปลายเท้าสร้าวามหรรษาให้เธออย่ายิ่ยว
มือเล็ที่ยำเม็ทราย่อยๆ ลายออ แล้วเลื่อนึ้นมาสอเ้าไปในเส้นผมำ
สอเท้าิลับพื้นเมื่อไม่สามารถ้านทานับ
รสสวาทแสนหวานที่เาำลัปรนเปรอ
“ุรันะ...” รุาหายใหอบระรัว
พยายามเรียื่ออเาออมาอย่ายาเย็น ใบหน้ามเ้มละายออึ้นมามอเธอนิหนึ่
พร้อมับรอยยิ้มหวาน
“อย่าห้ามันเลยหนูนา
รู้ไหมว่าัวเอน่ารัน่าสัมผัสนาไหน”
มือให่เลื่อนลไปยับแยเรียวาออห่า ่อนนิ้วแ็แระสัมผัสวามนุ่มแผ่วเบาราวปีผีเสื้อ
รุาัปาแน่นอย่าทรมาน แ่ที่สุ็ทนไม่ไหว เธอรวราออมาไม่หยุเพื่อระบายแรปรารถนาที่อัแน่นอยูภายใน
“ุรัน...หนูนาไม่ไหวแล้ว...”
ายหนุ่มยิ้มอย่าสมใ เมื่อรู้ว่าเธอำลัร้ออสิ่ใาเา
ปลายนิ้วเรียวไล้ลูบไปบนเรือนร่าามอย่ามีั้นเิ
ปรนเปรอให้อย่าที่ใเธอร้ออ ร่าน้อยระสับระส่ายไปับพื้นทรายเปียื้น
เมื่อสายลมพัพาลื่นระลอเล็สาัเ้ามาระทบแผ่นหลั
เธอเบียายแนบิรอรับรสรัอายหนุ่มที่ำลัปรนเปรอวามหฤหรรษ์ให้อย่า่อเนื่อ
่อนร่าเปลือยะสะท้านเฮือผวาเ้าอรัเา้วยวามสุสม
“หนูนา๋า ให้ันรัเธอนะที่รั”
ทันทีที่สัมผัสวามพร้อมอเธอ ายหนุ่ม็ลุึ้นสลัาเเลอออย่ารวเร็ว
แล้วนัุ่เ่าับพื้นทรายละเอีย
ายหนุ่ม่อยๆ โน้มัวลไปแนบิเพื่อหล่อหลอมเิมเ็มวามผูพันที่่อยๆ
่อัวึ้น วามอบอุ่นถูถ่ายทอผ่านสัมผัสอ่อนโยนละมุนละไมแ่แฝไป้วยแรปรารถนา
ร่าามอหิสาวสะท้านไหวที่เาเ้าทัทายเปิเมรัอย่า้าๆ ทว่าหนัหน่วย
“อ่า...”
รุาอ้าปาหอบเมื่อเาี้วนให้เธอเพลิเพลินไปับบทรัร้อนแร
ไม่นาน เสียหอบนั้น็ลายเป็นเสียราระเส่า
ทุแรพิศวาสที่เาปรนเปรอสร้าวามเสียว่านรัวนใให้ับเธอเหลือล้น
ร่าบาพลิพลิ้วไปามลื่นพิศวาสที่ถาโถมเ้าใส่อย่าสอล้อ
พอเาถอยห่าเธอ็ามไปิ เมื่อยามเาบุรุ็อบรับอย่าอิ่มเอม
ลัลล์พาเธอโลแล่นไปในมิิแห่รั
สอร่าอเี่ยวระหวัแนบิไม่ห่า
่อนลื่นสวาทลูแล้วลูเล่าะสาัเ้าใส่ทัู้่ไม่ยั้และประับประอันและันไปสูุ่หมายที่รออย
อันพร่าพราวไป้วยวาวรยิบระยับนับล้านว
“หนูนา...” เาราระเส่า
พลา้มลูบะไปทั่วใบหน้าามที่หลับาพริ้มอย่ามีวามสุ
่อนะอุ้มร่าบาที่อ่อนปวเปีย้าวยาวๆ ึ้นมายับ้านพัหลั
หลัาพายุสวาทบนผืนทรายผ่านไปอย่าเร่าร้อน
ความคิดเห็น