ฉันรักเธอเมื่อไหร่ไม่รู้When I love You?

ลำดับตอนที่ #3 : ทะเลาะ 20%

ฉันเดินลงมาจากบนบ้านเพื่อนมาพบแขกของคุณแม่ แต่ว่าทำไมแขกของคุณแม่หน้าคุ้นๆคล้ายกับ......
"หวัดดี"
แขกคนนั้นทักฉัน
"คุณเป็นใครทำไมหน้าคุ้นจัง"
"จำฉันไม่ได้เหรอ"
"...."
" 'แคนน่อน' ไง แค่นี้ก็จำไม่ได้"
"O_O"
"เธอดูโตขึ้นมากนะ ไม่เหมือนแต่ก่อนผอมแห้ง ปัญญาอ่อน ติ๊งต๊องแล้วก็......"
"พอแล้วนายก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ แต่ก่อนขาลายอย่างกับตุ๊กแก"
"อ้าว แคนน่อนมานานยังจ๊ะ" คุณแม่มาพอดี เกือบฉันได้ด่าไปเยอะกว่านี้แล้วมั้ยล่ะ ยังด่าไปได้ไม่เยอะเหมือนแต่ก่อนเลยTT
"สวัสดีครับคุณน้า สบายดีมั้ยครับ"
"สบายดีจ่ะ แคนน่อนล่ะ"
"ก็โอเคครับ เฉยๆ"
"ต้นหนาวนั่งสิ จะยืนทำไม"
"ฮ่าๆ" หัวเราะทำไมยะ
" :( " ฉัน
"ต้นหนาวนั่งคุยกับแคนน่อนไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปรับโทรศัพท์ก่อน"
"ค่ะ" ได้เวลาทะเลาะแล้ว start!!
"นี่นาย เมื่อกี้ตอนที่แม่ว่าฉันหัวเราะทำไม"
"ฉันก็หัวเราะเฉยๆ ไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้!!"
"ทำไมล่ะ มีกฎยกเว้นห้ามหัวเราะที่นี่เหรอ??"
"คิดจะกวนฉันเหรอ"ฉันกำลังจะตีไปที่ไหล่ของแคนน่อนแต่คุณแม่ดันมาก่อน ฉันเลยชักมือของตัวเองกลับเข้าที่เดิม>< 
"มาแล้วจ่ะ คุยกันสนุกมั้ยยังทะเลาะกันเหมือนเดิมอยู่มั้ย:)"
"ไม่แล้วครับ ต้นหนาวดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลยครับ"
"><"
"เป็นอะไรต้นหนาวทำหน้าแบบนั้นทำไม" แหม ขนาดฉันทำหน้าใส่หมอนั่นแม่ยังมาเห็นอีก สายตาไวจริงเรื่องนี้เนี่ย
"เปล่าค่ะแม่หนูซ้อมละครเฉยๆ"
"มาซ้อมละครอะไรตรงนี้ล่ะ ฮ่าๆ" ทั้งแม่และแคนน่อนหัวเราะพร้อมกันอย่างมีความสุข น่าหมั่นไส้นัก!!! 
"คุณน้าของฝากครับ อ่ะต้นหนาวของฝาก" 
"ขอบใจนะจ๊ะ"
"...." ฉัน
"ต้นหนาวขอบใจแคนน่อนสิ"
"......ขอบใจ:( "
แม่ตีเข้าที่แขนของฉันเบาๆ
"แม่!!"
"จิ๋ว เอาของไปวางบนโต๊ะสิ"
"ค่ะ คุณผู้หญิง"
"แคนน่อนน้าฝากความคิดถึงถึงแม่เราหน่อยนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอเลย"
"ครับ คุณน้า"
"แม่ต้นหนาวขอตัวก่อนนะคะ" 
"ไปไหนล่ะ"
"ต้นหนาวลืมไปน่ะว่านัดเพื่อนเอาไว้ สายแล้ว"
"อืม ไปเถอะ เอ่อแม่ยังไม่ค่อยเห็นเราสองคนคุยกันเลยนะ"
ฉันไม่ฟังที่แม่พูด รีบเดินออกไปสตาร์ทรถออกไปข้างนอกทันทีเพราะฉันไม่อยากพูดกับแคนน่อน จะมาทะเลาะต่อหน้าแม่ก็ไม่ได้เดี๋ยวก็โดนดุอีก แม่เห็นแคนน่อนดีกว่าฉันตลอดTTเซ็ง
"คุณน้าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"อย่าลืมนะที่น้าบอก"
"ครับ สวัสดีครับ"
"จ้า"
...