▲ A p p l i c a t i o n ▲

ลำดับตอนที่ #26 : ควินน์ เดเมียน | Quinn Damian

Application

https://i.pinimg.com/originals

“ มนุษย์.. งั้นหรอคะ? 

แน่นอน! พวกมันก็เป็นแค่ปศุสัตว์!! ”

ชื่อ-นามสกุล : ควินน์ เดเมียน | Quinn Damian

อายุ : 761 ปี

เพศ : ไม่แน่นอน

ส่วนสูง : 175 cm.

น้ำหนัก : 67 kg.

เผ่าพันธุ์ : แวมไพร์

ตำแหน่ง : อัศวิน

หน่วย/ลำดับ : 6

ประวัติ : เอมิเลีย และ เอเดน ในอดีดนั้นเคยเป็นเพียงมนุษย์สามัญชน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ห่างไกลจากเมืองหลวงกับครอบครัวที่พวกเขารัก ในหมู่บ้านทั้งคู่เป็นที่รักของชาวบ้านทุกคนไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์ที่งดงามราวกับบุตรของพระเจ้า แต่ยังสดใสร่าเริงราวกับพกพาฤดูใบไม้ผลิไปในทุกๆ ที่ที่ย่างกรายไป แต่แล้ววันคืนแห่งความสุขก็ต้องจบ ในกลางดึกคืนวสันต์หมู่บ้านของพวกเขาถูกโจมตีจากเหล่าแวมไพร์ที่ออกมาล่า ทุกสิ่งทุกอย่างถูกย้อมด้วยเลือกและเพลิงร้อนระอุ ผู้เป็นพ่อเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้ภรรยาผู้เป็นที่รักและลูกทั้งสองวิ่งหนีเข้าไปในป่า สามคนแม่ลูกวิ่งสุดกำลังแม่จะเหนื่อยจนแทบล้มตัวลงกับพื้นแต่ก็ไม่สามารถหยุดได้ เพราะรู้ดีว่าระยะทางเพียงเท่านี้ไม่สามารถหลุดรอดจากการรับรู้ของแวมไพร์ได้ และก็เป็นดังที่คิด.. มีแวมไพร์ตนนึงสังเกตุเห็นพวกเขาและตามไปอย่างเงียบๆ 

สามแม่ลูกพากันเข้าไปหลบในถ่ำขนานเล็ก มีอากดศีรษะของเด็กทั้งคู่ลงไม่ให้มองออกไปนอกถ่ำพร้อมทำเสียง ชู่วว เบาๆ เป็นการบอกให้เด็กทั้งสองเงียบเสียงเอาไว้ ด้านเอมิเลียผู้เป็นพี่สาวเอื้อมมือเล็กๆ ของตนไปกุมมือของเอเดนผู้เป็นน้องชายไว้แน่นรับรู้ได้ถือแรงสั่นจากมือเล็กๆ นั้นแต่เธอก็ทำได้แค่บีบมือเอาไว้ ที่มีอาตัดสินใจหลบเข้ามาอยู่ในถ่ำเป็นเพราะเธอรู้สึกว่ามีคนตามมาและแน่นอนในเวลานี้สิ่งนั้นต้องไม่ใช่คนแต่เป็นแวมไพร์… ในนขณะที่รอบข้างเงียบสงัด มีอาที่รอมาเนิดนานก็เริ่มจะเบาใจและคิดว่าอาจจะหนีรอดจากเจ้าสิ่งนั้นแล้วแต่ทันใดนั้น

‘ ชู่ววว~ เจอตัวแล้ว ’

ยังไม่ทันได้ส่งเสียงร้องแขนของมีอาก็ถูกกระชากออกจากถ่ำไปด้วยแรงมหาศาล หญิงพยายามที่จะบอกให้เด็กทั้งสองหนีไปแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากภาพตรงหน้าก็ค่อยๆ เปลื่ยนเป็นพื้นดินที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนกระแทกเข้ากับหน้าเธอก่อนภาพจะค่อยๆ หมุนจนมาหยุดอยู่ที่เท้าเล็กๆ สองคู่ซึ่งเปราะเปื้ยนไปด้วยดินโคลน.. สิ่งทุกท้ายที่เธอรับรู้คือ เสียงกรีดร้องของควินน์และเดเมียน เอมิเลียที่เห็นหัวของผู้เป็นแม่อยู่ตรงหน้าก็กอดน้องชายเอามาอ้อมแขนน้อยๆ ก่อนจะพากันเบียดตัวเข้าไปให้ถ่ำให้มากที่สุดเพื่อหนีเงื้อมมือปีศาจ แต่ยังไงก็ไม่อาจหนีพ้นเด็กทั้งสองถูกลากออกมาจากถ่ำในที่สุด ทั้งคู่ถูกจับห้อยอยู่กลางอากาศ เจ้าแวมไพร์ตนนั้นมองขึ้นลงเพื่อสำรวจเด็กทั้งสองด้วยสายตาแวววับก่อนจะสรุปกับตนเองว่าเขาพบวัตถุดิบชั้นเยี่ยมเข้าให้แล้วก่อนจะทำให้เด็กทั้งสองที่ร้องให้งอแงสลบไปและพากลับไปยังคฤหาสน์ของตน

เอมิเลียและเอเดนถูกเลี้ยงดูอยู่ภายในห้องใต้ดินลึกลงไปใต้คฤหาสน์ พวกเขาสองคนฟื้นขึ้นมาโดนไร้ซึ่งความทรงจำ.. แวมไพร์ต้นนั้นเลี้ยงฝาแฝดพร้อมกับมอบชื่อให้แก่เด็กทั้งคู่ที่ตอนนี้มีอายุอยู่ที่ 18 - 19 ปี โดยเอมิเลียได้ชื่อว่าควินน์ส่วนเอเดนได้ชื่อว่าเดเมียน สิ่งที่แวมไพร์ตนนี้ทำทั้งหมดก็เพื่อสั่งเกตุพฤติกรรมของมนุษย์ทั้งสองและตลอดระยะเวลาที่เฝ้าสังเกตุก็ทำให้เขาได้รับชื่อเสียงมามากมาย แต่แน่นอนว่ามันคงไม่ทำเพียงแค่เฝ้ามองพฤติกรรมของมนุษย์เพียงอย่างเดียว … มันทดลองร่างกายของมนุษย์เพื่อสนองความอยากรู้ของมันเองโดยมีเหยื่อทดลองเป็นควินน์และเดเมียนที่ต้องทนรับการทรมารทุกรูปแบบ อยากตายเพียงใดก็ทำไม่ได้เพราะทุกครั้งที่เจียนตายแวมไพร์ตนนั้นก็จะมอบหยดเลือดให้เพื่อร่างกายของพวกเขาฟื้นฟู และยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นไปอีกที่คนที่ทำให้พวกเขาเจ็บปวดคือคนที่พวกเขาเรียกกันว่า พ่อ .. แวมไพร์ที่เฝ้าสังเกตุมานานก็ใช้ถ้อยคำหวานหลอกล่อฝาแฝดเรื่อยมา.. กระทั่งวันนึงแวมไพร์ตนนี้ได้คิดที่จะสร้างสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในโลกใบนี้นั้นคือ ร่างที่มีดวงวิญญาณสองดวง มันจัดการเปลื่ยนควินน์ให้กลายเป็นแวมไพร์เสียก่อน เมื่อแน่ใจว่าเธอได้กลายเป็นแวมไพร์ไปแล้วมันก็จับเธอขึ้นไปมัดไว้บนเตียง ลากเอาตัวเดเมียนมามัดไว้ที่เตียงข้างๆ กับควินน์ เดเมียนที่สังเกตุว่าดวงตาของพี่สาวตนเปลื่ยนไปก็ตะโกนด่าแวมไพร์ที่กำลังเตรียมของสำหรับการทดลอง แม้ว่ามันชอบควินน์แต่มันก็อยากที่จะเก็บดวงตาที่เหลืองอร่ามของเดเมียนเอาไว้เพราะฉะนั้น .. 

แวมไพร์นั้นได้ใช้มือลวงเข้าไปเอานัยน์ตาสีทองของเดเมียนออกมาทั้งที่เขายังรู้สึกตัว เสียงร้องโหยหวนของเดเมียนและเสียงร้องให้ปานดวงใจถูกบีบทำลายดังลั่นไปทั่วชั้นใต้ดินแห่งนี้ แต่แล้วมันก็หันมาหาควินน์และทำแบบเดียวกับเดเมียนที่แน่นิ่งไปแล้ว เพียงแต่เธอไม่มีความรู้สึกเจ็บ.. ควินน์ได้แต่ร้องให้และสมเพชตัวเองก่อนที่สติและการมองเห็นของเธอจะดับไป.. เมื่อรู้สึกตัว.. สิ่งที่เห็นมีเพียงความมืดมิดและความรู้สึกที่ราวกับตัวเธอลองลอยอยู่ที่ไหนสักแห่งและไม่สามารถที่จะควบคุมตนเองได้.. แต่แล้วเธอได้ยินเสียงที่ถามว่าเธอเป็นอะไรแต่สิ่งที่ตอบกลับไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการจะพูด เสียงที่เปร่งออกมานุ่มนวลทว่าไม่สามารถแยกออกได้ว่าชายหรอหญิง ตัวเธอตอบกลับเสียงนั้นอย่างโกธรแค้นทันใดนั้นเสียงอีกเสียงก็กู่ร้องอย่างดีใจในความสำเร็จของตน.. ก่อนที่ควินน์ที่สามารถควบคุมร่างกายของตนเองได้อีกครั้ง.. ควินน์ถามออกไปว่าเธอเป็นใครและเกิดอะไรขึ้นกับเธอ.. เสียงตรงหน้าตอบว่าเขาเป็นพ่อของเธอแต่เขาพึ่งจะช่วยชีวิตของเธอเอาไว้ แต่กลับมีอีกเสียงดังขึ้นในหัวว่ามันโกหกพี่อย่าเชื่อมัน ควินน์ตอบกลับคนที่อ้างว่าเป็นพ่อว่าต้องการพักผ่อนเขาก็ให้เธอพัก เมื่อได้พูดคุยกับเสียงในหัวก็ได้ทราบว่าเสียงนี้ก็คือน้องชายของเธอ เดเมียน และได้รู้สึกเหตุการ์ณก่อนที่เธอจะหมดสติไปอีกด้วย.. เดเมียนพยายามบอกให้ควินน์หนีไปจากที่นี้แต่ควินน์ก็ตอบกลับไปว่าแล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน .. กลับไปหามนุษยก็ไม่ได้เพราะตอนนี้เธอได้กลายเป็นแวมไพร์ไปแล้วอีกทั้งยังมองสิ่งใด้ไม่เห็น หนีไปจากที่นี่ก็อาจจะถูกสัตว์ร้ายเข้าทำร้ายแวมไพร์ที่อ่อนแออย่างเธอในตอนนี้ไม่สามารถช่วยเหลือตอนเองอีกทั้งเพราะได้รับเลือดจากพ่อคนนั้นทำให้เธอจำเป็นต้องรับคำสั่งของเขาอย่างไม่อาจขัดขืนได้ เดเมียนที่ได้ฟังก็เงียบไปก่อนจะบอกว่าเราคงต้องพ่อคนนี้ไปเสียก่อน

ควินน์ได้รับการฝึกทั้งการใช้อาวุธ การใช้ประสาทสัมผัสจนสามารถรับรู้สิ่งต่างๆ รอบตัวได้แม้จะมองไม่เห็นภาพ และการใช้พลังที่ได้รับมาในฐานะแวมไพร์ เวลาผ่านไปเป็นสองร้อยปี พวกเขาเลือกที่จะหนีออกไปจากที่นั้นเพื่อเริ่มชีวิตใหม่ แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนๆ ก็ถูกขับไล่ทำร้ายต่างๆ นาๆ จนต้องกลับมาพ่อของพวกเขา.. ด้านแวมไพร์ตนนั้นรู้อยู่แล้วว่าอย่างไรควินน์ก็ต้องหนีไปสักวันแต่อย่างไรพวกเขาก็ต้องกลับมาเพราะความกลัวของมนุษย์นั้นฝังรากลึกจนไม่อาจหยั่งถึงไม่ว่าทั้งสองจะไปที่ไหนก็จะถูกมนุษยเข้าทำร้ายอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งแม้ว่าจะมีอายุ140แล้วก็ตามแต่ทั้งสองก็ยังไม่เคยออกนอกคฤหาสน์เลยสักทำให้ความคิดการอ่านยังคงเป็นเพียงเด็ก.. พ่อคนนี้ยิ้มอ่อนหวานแล้วต้อนรับควินน์กลับสู่บ้าน.. วันเวลาผ่านไปทั้งควินน์และเดเมียนได้ลืมสิ้นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในอดีด ควินน์ติดตามพ่อไปในทุกๆ เพื่อปกป้องและเรียนรู้งานจากเขาจนไปเตะตาขุนนางขึ้นเขาก่อนจะถูกยกให้เป็นผู้ติดตามของคนๆ นั้น

นิสัย : แม้จะมีวิญญาณสองดวงในร่างเดียว ทว่าอย่างไรร่างนี้ก็เป็นของควินน์ เดเมียนจะออกมาในเวลาที่มีคนต้องการพูดด้วยหรือต่อสู้เวลาที่ควินน์ไม่พร้อม ปรกติเดเมียนจะงีบหลับอยู่ภายในตัวของควินน์และพูดคุยกันสองคนภายในหัวตลอดเวลา ควินน์เป็นแวมไพร์สาวซึ่งได้รับฉายาว่าเซอร์เบอรัส ไม่ใช่เพราะเธอซื่อสัตย์กับเผ่าแวมไพร์แต่เป็นเพราะนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดและเธอก็ทุ่มเทกับมันเต็มที่ เธอเป็นคนมีเหตุผลและค่อนข้างใจเย็นในขณะเดียวกันเธอก็เลือดเย็นไม่ต่างจากแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ กลับกันเดเมียนแม้จะใจร้อน หยาบคายและ ปากสุนัขทว่าเขาก็ค่อนข้างใจอ่อนกับพวกมนุษย์แม้ตลอดหลายร้อยปีเขาและพี่จะถูกมนุษย์ทำร้ายมามากมาย เพราะเขาก็เข้าใจในสิ่งที่ควินน์เลือกเลยฆ่ามนุษย์ในคราวที่ไม่อาจเลี่ยงได้จริงๆ ควินน์เป็นพวกระเบียบจัด รักสะอาดและจริงจังกับสิ่งต่างๆ รอบตัว เธอเปรียบเสมือนแม่บ้านประจำคฤหาสน์เพราะพ่อ(แวมไพร์)ไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนเข้าออกคฤหาสน์เพื่อเก็บตัวเธอเอาไว้เป็นความลับ เธอที่ทนไม่ไหวจึงต้องลงแรงทำเองแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าฝุ่นพวกนี้ทำอะไรเธอไม่ได้ แต่เพราะเดเมียนบอกว่าอยากทำกิจกรรมร่วมกันเธอที่ชอบตามใจน้องชายก็เลยมาตลอดจนติดเป็นนิสัย ส่วนตัวเดเมียนเองก็รู้ว่าถ้าเขาเอ่ยปากบอกให้ควินน์เปลื่ยนฝั่งอย่างไรควินน์ก็พร้อมจะทำแม้จะไม่เต็มใจ แต่เพราะคิดเหมือนกันว่าอยู่ฝ่ายแวมไพร์อย่างไรก็ดีกว่าถูกด่าทอและมองด้วยสายตารังเกียจ เขาจึงเงียบและค่อยช่วยเหลือพี่สาวคนนี้ในทุกการตัดสินใจ และตัวควินน์เองก็รู้ความคิดนี้ของน้องชายแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะเธอมักจะสังเกตุและระวังสิ่งรอบตัวอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเดเมียนการเปลื่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเธอก็สามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว ควินน์เป็นแวมไพร์ดูแตกต่างจากแวมไพร์ตนอื่นเธอดูราวกับก้อนหินในเวลาปกติ แต่หากล่ำเส้นมากเกินไปก็จะได้รู้ว่าเธอเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นและเหลี่ยมจัดมากกว่าที่คิดเอาไว้ แต่กับแวมไพร์ที่อายุน้อยกว่าก็เหมือนจะไปสะกิดโดนปุ่มพี่สาว ควินน์จะค่อยดูแลเอาใจใส่แวมไพร์ตนนั้นอย่างดีไม่ต่างจากเดเมียนที่เป็นน้อยชายแท้ๆ ถึงแม้จะโดนเหวียงกลับมาแต่ก็ค่อยตามดูแลอยู่ไม่ห่างให้ความรู้สึกเหมือนหมีโง่ๆ ตัวหนึง ( - w -;;; )

ลักษณะรูปร่าง : ควินน์มีผิวซีดขาวราวกับกระดาษแต่ก็ทำให้ดวงตาสีเหลืองอร่ามและเส้นผมสั้นสีผ้าโดดเด่นขึ้นมา หุ่นเอวบางร่างน้อยแขนขายาวและหน้าอกคัพ D สวมใส่ชุดสไตล์โกธิคและถุงน่องยาวสีดำ ( ง่วงงงแล้ววว )

อาวุธประจำตัว / อาวุธศักดิ์สิทธิ์ : ขวานยักษ์ มีเพียงควินน์ที่ยกมันขึ้นได้ ถูกสร้างขึ้นเพื่อควินน์ในตอนที่ถูดส่งตัวไปเป็นผู้ติดตาม ไม่ได้มีอะไรพิเศษมาก เพราะมีเพียงแค่ควินน์ที่สามารถยกมันแกว่งไปมาเหมือนมีดปลอกผลไม้เล่มบาง

พลังความสามารถ :  ควินน์มีพลังที่เกี่ยวคล้องกับ ภาพลวงตาและการสร้างอาณาเขต โดยเธอจะสร้างอาณาเขตขึ้นมาซึ่งมาความกว้าง โดยมีเธอเป็นจุดศูนย์กลาง 20 เมตร เมื่อเข้ามาภายในอาณาเขตก็จะตกอยู่ในภายลวงตาของเธอ หากตกอยู่ในภาพลวงตาแล้วเข้าโจมตีร่างที่ถูกโจมตีจะแตกออกเหมือนภาพสะท้อนที่ถูกทุบ อีกทั้งพลังของเธอยังสามารถดัดแปลงให้ใช้ได้ในหลายกรณี แต่ด้านพลังของควินน์คนที่รู้ยังมีไม่มากนักเพราะยังไม่มีใครสามารถต้อนให้เธอใช้พลังเข้าสู้ได้

ค่าซิงโคร : -

ผลข้างเคียง : -

สิ่งที่ชอบ : เดเมียน แอปเปิ้ล เด็ก …(!!!!!!)

สิ่งที่ไม่ชอบ : พ่อ (แวมไพร์) 

เพิ่มเติม : 

 - อ่านไม่รู้เรื่องของโทษนะคะ งานรีบไม่รู้จะว่างตอนไหนอีก

 - น้ำเสียงของควินน์จะมีเอกลักษณ์ที่ไม่สามารถแยกออกได้ว่าชายหรือหญิง

 - ควินน์มองไม่เห็นนะคะ เพราะงั้นสัมผัสด้านอื่นเลยดีกว่าแวมไพร์ตนอื่นมากๆ โดยเฉพาะเสียง