ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ▲ A p p l i c a t i o n ▲

    ลำดับตอนที่ #18 : Deadly Zombie ll โคลอี้ มอเรตซ์ [ Chloe Moretz ]

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ค. 62



    A p p l i c a t i o n

     

    "  ขอบ. . . คุณนะ "

    " บางที.. โคลก็รู้สึก.. เศร้า.. ทำไมกันนะ "




    บท : ผีดิบตัวแรกที่มีความรู้สึกนึกคิด


    ชื่อ-ชื่อกลาง(ถ้ามี) : โคลอี้ มอเรตซ์ [ Chloe Moretz ]


    ชื่อเล่น : โคลอี้


    เมืองที่อยู่ : เคมบริดจ์


    เพศ : หญิง ชอบเพศ : ชาย


    ฉายา : [ None ]


    อายุ : 16 ปี (จากลักษณะทางกายภาพ)


    ส่วนสูง/นํ้าหนัก : 165 cm. / 49 kg


    ชนชั้นฐานะ : ดีมาก


    อาชีพ : นักเรียน


    สถานะ : โสด


    ลักษณะตัวละครรวมถึงชุดที่ใส่ : โคลอี้ มอเรตซ์ เด็กสาวหน้าตาแก่นแก้วถูกปกคลุมด้วยเส้นผมหนาสีคาราเมลหยัดศกเล็กน้อย เธอมีรูปร่างที่สมส่วนผิวขาว(ปัจจุบันมีผิวขาวซีดและมีรอยช้ำทั่วทั้งตัว)เนียนละเอียดชวนสัมผัส คิ้วตรงรับกับดวงตากลมโตสีช็อคโกแลตภายใต้แพขนตางอนสวย จมูกทรงหยดน้ำได้รูปรับกับริมฝีปากบาง โคลอี้ปรากฏตัวในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ กางเกงยีนส์เข้ารูปสีกรมท่า กับรองเท้าบูทสั้นสีดำ


    อุปนิสัยใจคอ : ไม่มีใครทราบถึงนิสัยก่อนที่เธอจะเสียชีวิต โคลอี้ในตอนนี้เหมือนกับเด็กทารกแรกเกิดที่พึ่งลืมตาดูโลก เธอนั้นมักจะกลัวคนแปลกหน้าแต่ในขณะเดียวกันเธอก็มีอยากรู้อยากเห็นจึงมักจะเห็นเธอหลบอยู่หลังคนอื่นและจ้องหน้าคนแปลกหน้าอยู่นานเป็นชั่วโมงๆ โคลอี้มีนิสัยขี้หวงอะไรที่เป็นของเธอ เธอจะไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องหรือยุ่งด้วยแม้จะเป็นคนที่เธอไว้ใจ หากเข้าไปยุ่งกับของชิ้นนั้นเธอก็จะแสดงท่าทางเกรี้ยวกราดใส่และอาจรุนแรงถึงขั้นทำร้ายร่างกาย เพราะไม่สามารถควบคุมตนเองได้ อีกทั้งยังไม่รู้ถูกและผิดจึงไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นผิด แต่เธอก็มีความรู้สึก.. โคลอี้นั้นจะทำตามความรู้สึกของตัวเองรู้สึกอย่างไรก็พูดออกไป หากรู้สึกเศร้าเธอก็จะไปถามกับคนที่ไว้ใจว่าต้องทำอย่างไร และมักจะถูกได้คำตอบให้ปขอโทดและบอกความรู้สึกของตนเอง ซึ่งเธอก็เชื่อฟังคนๆ นั้นและไปบอกความในใจกับคนๆ นั้น แต่เธอมักจะพูดตะกุกตะกักเพราะยังไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่คิดกับคำพูดได้ดี สิ่งที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนในตัวเธอคือโคลอี้เป็นเด็กขี้เหงาอีกทั้งยังขี้อ้อนโดยไม่รู้ตัวเธอชอบที่จะเข้ามากอดเมื่อรู้สึกไม่ดี


    ชอบ : การรับรู้ความรู้สึก , เพลงคลาสสิก , ดอกไม้ , หมี

    ไม่ชอบ : หัวหอม , ห้องมืด

    กลัว : การนอนหลับ , คนแปลกหน้า


    คำพูดที่ใช้เรียกแทนตัวเองหรือคำพูดประจำ : โคลอี้มักแทนตัวเองด้วยโคลโดยที่ตัวเองก็ไม่ทราบสาเหตุ คำพูดที่เธอพูดเป็นประจำคือ ขอบคุณนะ


    งานอดิเรก : เขียนไดอารี่เกี่ยวกับตัวเอง


    อาวุธ/อุปกรณ์เสริม(มีหรือไม่มีก็ได้) : [ None ]


    ความสามารถพิเศษ : ไม่หิวหรือกระหายน้ำ , ไม่ถูกโจมตีโดยผีดิบ , มีกำลังมากขึ้น


    ประวัติตัวละคร : โคลอี้ มอเรตซ์ เด็กสาวอัจฉริยะซึ่งเป็นที่กล่าวถึงของทุกคนว่าเป็นคลื่นลูกใหม่ที่จะพัฒนาวิทยาศาสตร์ให้ก้าวหน้าไป เธอเกิดมาในครอบครัวมีฐานะพ่อทำอาชีพเป็นนักวิทยาศาตร์ระดับสูง ส่วนแม่นั้นมีอาชีพเป็นดีไซน์เนอร์ชื่อดัง แม้โลกภายนอกจะกล่าวชื่นชมเธอขนานไหนสิ่งนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่น้อย ด้วยเพราะอาชีพของผู้ปกครองทั้งสองทำให้คนทั้งคู่ไม่ค่อยได้กลับบ้าน สิ่งที่เธอต้องการคือการได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาแต่ตั้งแต่จำความได้เธอก็ไม่เคยได้กินข้าวพร้อมพวกท่านเลย แต่โคลอี้ก็ต้องแสดงออกว่าไม่เป็นไรเพราะไม่ต้องการให้คนทั้งคู่เป็นห่วง และการอยู่คนเดียวในบ้างที่กว้างใหญ่เธอก็ชินกันมันไปเสียแล้ว..


    แต่การที่เด็กผู้หญิงอยู่คนเดียวไม่ควรจะเกิดขึ้น.. ในวันที่ฝนตกเพราะพายุเข้ามีอย่างบางเปิดประตูเข้ามาในห้องขนานี่เธอกำลังหลับอยู่.. ชายแปกหน้า.. ท่าทางน่ากลัว มันขึ้นมาคร่อมบนตัวเธอ.. มือที่ใส่ถุงมืออยู่กดลงที่ปิดของเธอเพื่อให้เธอส่งเสียงร้อง ก่อนที่มืออีกข้างจะฉีกกระชากชุดนอนของเธอออกอย่างไม่มีสิ่งดี โคลอี้พยายามดิ้นหนีและส่งเสียงขอความช่วยเหลือแต่ก็ถูกต้องเข้าที่หน้าอยู่หลายครั้งจนไม่มีแรงที่จะส่งเสียงร้อง .. มันค่อยถอดกางกางนอนของเธอออกและลงมือทำในสิ่งที่ไม่มีใครต้องการให้เกิดขึ้น.. ร่างเล็กขยับไปตามแรงเคลื่อนไหว เจ็บปวดไปทั่วร่างรวมถึงร่างกาย น้ำตาที่ใหลออกมาเปลื่ยนจากสีใสเป็นสีแดงฉานของเลือด.. เมื่อมันเสร็จแทนที่มันจะออกไปจากห้องและทิ้งร่างที่บอบช้ำเอาไว้มันกับหยิบเชือกออกมาจากกระเป๋าที่มันทิ้งไว้ข้างเตียง และผูกเข้าที่คอของโคลอี้ เชือกรัดแน่นอยู่ที่คอของเธอจนเกิดรอยแดง.. โคลอี้พยายามส่งเสียงร้องของชีวิตแต่มันก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด.. ก่อนที่ลืมหายใจจะดับลง สิ่งที่ได้ยินสิ่งสุดท้ายคือ ' ต้องโทษพ่อเธอแล้วนะที่ไม่ยอมรวมมือกับฉันน่ะ! ' พร้อมกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาเผยให้เห็นภายหน้าของคุณลุงที่เธอรัก.. เพื่อนร่วมงานของพ่อที่มักจะแวะเวียนมาที่บ้านบ่อยๆ... โคลลี้รู้สึกตัวขึ้นมาในสถานที่ๆ ไม่คุ้นเคย.. เธอค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงและเดินออกไปสู่โลกที่เปลื่ยนไปพร้อมกับคำถามที่ว่าเธอคือใคร...?


    เพิ่มเติม :


    - สามารถแก้ไขตัวละครในบางจุดได้หรือไม่

    = ได้ค่ะ จะเพิ่มนิสัยเข้าไปก็ได้เพราะนึกไม่ออกแล้วคนตายต้องการอะไรเพิ่มอีก

    - คุณจะยอมรับในเรื่องการมีโอกาสตายของตัวละครได้หรือไม่

    = น้องตายอยู่แล้วนะคะ...? ( _ _) ยอมรับค่ะ

    - cr.ภาพ

    = https://i.pinimg.com/originals/90/57/5d/90575d379e43e7f6022d077639078ebf.jpg

    - ชื่อเจ้าของไอเดียตัวละคร

    = Arang



    Good luck :)





    S
    N
    A
    P
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×