คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Save your heart: EP19
Save Your Heart: EP19
ฟึบ!!
“โอ้ย!”
ผมร้อออมาเมื่อินโลาผมเ้ามาในอนโหรูอเา่อนะเหวี่ยผมลบนเีย ิ้วอผมมวเ้าหาัน้วยวามโรธ่อนหันลับไป้ออีนที่อนนี้สีหน้าเา็ทั้โรธและ้อารำอบาผมไม่แพ้ัน
“นายทำบ้าอะไรอนาย ยัะ้อารอะไราันอีห๊ะ!”
“ันสิ้อถามว่านายทำอะไร นายอยาให้ันบ้าายรึไ!!” มือว้าบีบเ้าที่แนอผม่อนระาเ้าหาัว
“นายะาย็ายไปสิมันเรื่ออนาย” ผม้อานรหน้าอย่าอวี
“ิ ริ โนะ!!” ินโะหวาใส่ผมเสียันผมเริ่มลัว แ่ไม่ไ้!! ผมะทำให้ไอ้นใร้ายนี่ิว่าผมลัวไม่ไ้!!
“ปล่อยันนะ มันเ็บ!!” ผมเริ่มโอรวเมื่อแรบีบที่แนอผมมันเริ่มแรึ้น
“เ็บเหรอ มันไม่ทรมานเท่าที่ันเป็นหรอ”
“อื้อ!!!”
ไม่ทันั้ัวริมฝีปาหนา็ประทับูบลบนริมฝีปาผม ผมพยายามัืนแ่ลับทำอะไรนรหน้าไม่ไ้เลย ินโผมลบนเีย่อนึมือผมไว้เหนือหัว เาูึริมฝีปาผมนเ็บไปหม ลิ้นร้อนเริ่มรุรานเ้ามาในโพลปาพลาวานิมวามหวานไปทั่ว ผมไ้แ่ส่เสียอื้ออึในลำอ ูบนี้มันบเบียอย่ารุนแรนผมเริ่มรู้สึลัว
ผ่านไปสัพัที่นัวสูื่ม่ำับรสูบนพอใ ใบหน้าน็่อยๆผละออ แล้ว้อมอวาผมอย่าสื่อวามหมาย ผมรับรู้ไ้ว่านรหน้าเศร้าและทรมานนแทบะเ็บวามรู้สึไว้ไม่อยู่ แ่ใรัน.. ใรันที่ทรมานว่า..
็ผมนนี้ไ..
ผมเบี่ยหน้าหลบสายาอเาพลาเม้มริมฝีปา่มอารม์ไว้ นัยน์าอผมเริ่มลอ้วยน้ำใส้วยวามรู้สที่ถาโถม
“ันทำผิอะไรหรอิริโนะ บอันไ้มั้ย..”
“...”
“อนนั้นเรายัีันอยู่เลย แล้วทำไม.”
“...”
“อย่าหนีันไปไหนอีนะ ไ้โปร..”
“...”
“ันิถึนายเหลือเิน..”
ใบหน้ามเลื่อนมาที่้าหู่อนระิบ้วยน้ำเสียแผ่วเบา นผมสั่นไปทั้ใ
ผมยัอยู่ใ้พันธนาารอเาและไม่ไ้โ้อบอะไรไ้แ่่มวามรู้สึัวเอไว้ในใ ลมหายใร้อนอร่าสูเริ่มเลื่อนมาที่ออผม ่อนะ่อยๆ สูมวามหอมพลาบเม้มและไร้ไปทั่วลำอ
“อึ.. อย่านะ..”
ผมร้อท้วเมื่อวามรู้สึผมมันปั่นป่วนไปหม ผมเ็บ.. ั้แ่วันนั้นที่ผมเห็นภาพเาและู่หมั้น และผมไม่อยามีอะไรับออ ‘นอื่น’
“่อให้นายอร้อ ัน็ะไม่ปล่อยให้นายไปไหนอี”
“อย่าินโ! อื้อ..” มือหนาเริ่มไล้ไปทั่วเรือนร่าอผมนผมรู้สึเสียวไปหม
“นายเป็นอันิริโนะ และะเป็นลอไป!”
ไม่รอ้า ินโรอบรอูบอผมอีรั้อย่าหื่นระหาย ่อนมือหน้าะระาเสื้อเิ้อผมออนระุมแทบะหลุออทุเม็ ปลายนิ้วเรียวบยี้ยอออผมอย่าล่อมือ ส่วนอีมือ็ไม่ปล่อยให้ว่าาน เานวลึส่วนที่อยู่รระหว่าาอผมนวามรู้สึผมอนนี้แทบอ่อนระทวย
“มะ ไม่!!!”
ผมพยายามันนรหน้าออาัวสุแรและพยายามลานหนีแ่นัวให่ว่า็ไม่วายามมาทับผมไว้ใ้ร่าเหมือนเิม ินโปลระุมาเยีนส์อผม่อนะร่นมันออา่วล่าอผมนถึเ่าพร้อมั้นในัวบา
“ฮึ.. อร้อ ปล่อยันเถอะ”
ผมร้อออีน้วยวามทรมาน อย่าทำให้ัน้อเ็บไปมาว่านี้เลยินโ
“ันบอแล้วไ ว่า่อให้นายอร้อ ัน็ะไม่ปล่อย อื้ม..”
ริมฝีปาหนาเม้มเบาที่ใบหูอผม มือหนาเริ่มล้วเาไปอบุมวามเป็นายอผมนมันเริ่มแ็ัว ่อนะลูบไปมาเบาๆ เพื่อสร้าอารม์ให้ผมเสียวเล่นๆ
“อ่ะ.. อย่าทำอย่านั้น อ๊า.. อย่าทำเหมือนันเป็นอเล่นอนายะไ้มั้ย.. ฮือ..”
“หื้ม.. ใรบอว่านายเป็นอเล่นัน”
ใบหน้ามเริ่มลอเลียแผ่นหลัอผมอย่าไม่สนใว่าผมะล้ำลืนร้อไห้นน้ำาเอ่อนอไปหม
“ฮึ.. นายมันเลว!! อ๊ะ!!” ินโบแผ่นหลัผมอย่าแรนผมรู้สึเ็บ
“ถ้านายอยาให้ันเลวนั ัน็ะเลวให้นายู อแ่มีนายอยู่้าๆ แ่ให้นายมอว่าันเลว..”
“... อือ..”
“ัน็ยอม!!!”
ผมพลิัวหันหน้าหนีเาพลาึผ้าห่มมาลุมัว ินโ่อยสอัวมาทา้าหลั่อนะระับอผมไว้แน่น
“ิริโนะ..”
“...”
“นายโรธันหรอ..”
“ยัมีหน้ามาถามอีหรือไ??”
“นายโรธอะไร บอันไ้มั้ย นายรู้มั้ยว่าอนที่นายหนีันไป ันแทบะบ้าายอยู่แล้ว” แนว้าโอบระับผมเ้าหาัวแน่นึ้น
“็นายหลอัน..”
“หื้ม..อะไรนะ”
“นายหลอว่านายรััน!”
“ันไม่เ้าใ นายพูเรื่ออะไรอนาย”
มือหนาับผมให้หันหนามาเผิับเาึ่ำลัทำหน้านิ่วิ้วมวอย่าไม่เ้าใ
“นายมีนอื่นอยู่แล้ว นายะมาบอรัันทำไมวะ! ไอ้บ้าเอ้ย! ฮึ..”
น้ำาผมไหลออมาอย่าลั้นไม่อยู่ มือบาฟาลบนอแร่หลายรั้เพื่อระบาอารม์ทีุ่่นมัว มือหนารวบมือผมไว้่อนมอหน้าผมอย่าไม่เ้าใ
“เี๋ยว่อน! ันไปมีนอื่นอนไหน แล้วัน็รันายริๆนะิริโนะ!” นรหน้าผมพู้วยน้ำเสียหนัแน่น เหอะ! รัผมหรอ แล้วสิ่ที่ผมเห็นวันนั้นมันืออะไร
“นายโห!!”
“ทำไมนายถึไม่เื่อันสัที”
“็นายมีู่หมั้นอยู่แล้วไ!!!!”
___________________________________________________________________
ว้าว!!! ว่าะไ้แ่ละอน 55555 เนื่อาไร์เป็นนที่ไม่เยวาพอร์เรื่อไว้ แ่ไปแ่มา็ะเอ๋อ ๆ หน่อย ิอะไรออ็เียนไปเรื่อย อย่าไปเลยถ้าเนื้อเรื่อมันะเริ่มแปลๆ อิอิ ฝาเมน์ฝาิาม้วยน๊า อบุทุนที่ยัิาม่า #ปันอันั
ความคิดเห็น