คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แพนกวินแจ็คกะหมียูค 100%
โรงเรียนอนุบาลหมีน้อยกรอยรัก
“น้องยูคคะ คุณแม่มารับแล้วนะ” คุณครูประจำชั้นอนุบาลสามห้องคุณหมีเรียกเด็กน้องตัวอวบเกือบอ้วน
“คุณมี๊มารับน้องยูคแล้ววว” เด็กอ้วนรีบอุ้มตุ๊กตาคุณหมีสีขาวไว้ในอ้อมกอดก่อนวิ่งเข้าไปหอมแก้มคนเป็นแม่ฟอดใหญ่
“งอแงรึเปล่าคะวันนี้”
“ไม่ฮะ วันนี้น้องยูคไม่ดื้อไม่งอแงด้วย” เด็กอ้วนตอบกลับด้วยเสียงสดใส จูงมือคุณแม่ไปยังรถของคุณพ่อที่จอดรออยู่หน้าประตูโรงเรียน
“หือ...คุณป๋าฮะ นี่…” ทันทีที่เปิดประตูรถแล้วปีนขึ้นไปนั่งเบาะหลัง สายตาของยูคยอมก็หยุดมองอยู่ที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก ตัวเล็กกว่ายูคยอมเด็กอ้วนเยอะเลย
“แจ็คสันน่ะลูก พี่แจ็คสัน” คุณพ่อน้องยูคหันมาตอบลูกชายพร้อมรอยยิ้มละมุน
“น้องยูคต้องเป็นพี่สิ ตัวเล็กแค่นี้จะมาเป็นพี่น้องยูคได้ไง”
ยูคยอมเริ่มโวยวายแต่ตาก็ยังคงมองเด็กน้อยแปลกหน้า เค้าตัวใหญ่กว่าเค้าต้องเป็นพี่สิ คนถูกมองได้แต่นั่งก้มหน้ามือเล็กกำเนื้อคลุมตัวใหญ่แน่น
“ฮะๆ แต่พี่เค้าเป็นพี่น้องยูคจริงๆนะลูก ชื่อพี่แจ็คสัน เพิ่งมาจากฮ่องกง”
คุณนายคิมคนสวยบอกลูกชายเรื่องที่เพื่อนของเค้ามาฝากให้ช่วยเลี้ยงแจ็คสัน เพราะแม่ของแจ็คสันต้องมาดูงานที่เค้าจะต้องรับช่วงทำต่อจากญาติในเกาหลี
ยูคยอมวางตุ๊กตาคุณหมีไว้คั้นกลางระหว่างตัวเองกับแจ็คสัน ร่างอวบค่อยๆเอียงตัวชะโงกมองหน้าแจ็คสันที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองเค้าสักที ด้วยน้ำหนักที่ไม่สามารถต้านแรงโน้มถ่วงของโลกได้ ยูคยอมเด็กอ้วนเอียงตัวจนหงายทับเกือบตักเล็ก
“แจ็คสัน”
“หือ...” เด็กน้อยแจ็คสันมองเด็กอ้วนที่ขยับๆมานอนทับตักเค้าตาปริบ
“ยูค...ยอม” นิ้วเล็กอวบอ้วนชี้เข้าที่ตัวเองก่อนจะพูดชื่อตัวเองช้าๆชัดๆเพื่อจะให้เด็กฮ่องกงตัวน้อยพูดตาม
“ยู...ยอม” แจ็คสันพูดตามยูคยอมที่นอนมองเค้าตาแป๋ว
“เจ้าอ้วน ไม่คิดว่าพี่แจ็คสันเค้าจะหนักเลยรึไงน่ะ” คุณแม่คนสวยหันมามองเด็กน้อยทั้งสองก็แอบขำกับภาพที่เห็น ขอให้เข้ากันได้ดีนะ
“ยูคยอมต่างหาก ยูค ยอม”
ระหว่างทางกลับบ้าน ภายในรถมีแต่เสียงของยูคยอมที่พูดแต่ชื่อของตัวเอง พยายามมากที่จะให้เด็กน้อยคนพี่พูดตาม
...
“น้องอ้วน ให้พี่แจ็คนอนกับน้องอ้วนได้มั้ยครับ” เค้าไม่ยอมนอนกับคนที่ไม่ยอมเรียกชื่อเค้าหรอกนะ เรียกอยู่แค่ ยู ยู ยู
เค้าชื่อยูคยอมต่างหากล่ะ ยูคยอมน่ะ ยูคยอมมมม
เด็กอ้วนยืนกอดตุ๊กตาคุณหมีแน่น ปากเล็กเบะน้อยๆพอน่ารัก ข้างๆกันก็มีเด็กน้อยแจ็คสันหวังยืนจับชายเสื้อคุณแม่น้องยูคอยู่ แจ็คสันมองยูคยอมตาละห้อย เค้ายังพูดเกาหลีไม่ได้ ยังไม่เข้าใจภาษาเกาหลี จึงไม่เข้าใจสิ่งที่ทั้งสองพูด
“นะครับคนเก่ง ให้พี่แจ็คสันนอนด้วยนะ ดูพี่เค้าสิครับ เดินทางมาเหนื่อยๆยังไม่ได้นอนเลยน้า น้องยูคไม่สงสารพี่แจ็คสันหรอครับ พี่แจ็คสันง่วงมากแล้วนะ ดูสิ”
เมื่อลูกชายคนเก่งไม่ยอมตอบคุณแม่น้องยูคเลยจูงมือเด็กน้อยทั้งสองไปอาบน้ำ จับให้อาบด้วยกันนี่แหละ จะได้ไม่เปลืองน้ำ นี่ไม่ได้งกนะ เค้าเรียกว่าประหยัดค่ะ
คุณแม่คนสวยจับเด็กน้อยทั้งสองถอดเสื้อผ้าก่อนอุ้มลงอ่างน้ำอุ่น หยิบเป็ดยางถุงใหญ่มากเทตามลงไปในอ่าง
“คุณเป็ดดด” ยูคยอมนั่งพุงห้อยเล่นเล่นกับเป็ดยางจนลืมเรื่องของแจ็คสัน
ส่วนแจ็คสันที่ได้ยินเด็กอ้วนตรงหน้าพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุขเลยพยายามที่จะพูดตามบ้าง
“เป...” เสียงเล็กเปล่งออกมาเบาๆ แต่ก็สามารถเรียกความสนใจจากยูคยอมและคุณแม่น้องยูคได้
“ไม่ๆๆๆๆ ยูค ยอม นายต้องพูดชื่อชั้นให้ได้ก่อนสิ ยูค ยอม”
เด็กอ้วนยูคยอมยังคงพยายามที่จะให้แจ็คสันเรียกชื่อตัวเองให้ได้ เพราะอะไรน่ะหรอ...
“น้องยูคทำไมถึงเรียกพี่แจ็คอย่างนั้นล่ะครับ”คุณแม่น้องยูคถูสบู่ให้คุณลูกชายตัวอ้วน
“ก็น้องยูคอยากให้พี่แจ็คสันเรียกชื่อน้องยูคได้เป็นคนแรกหนิฮะ”
ได้ยินคำตอบคุณแม่ก็ยกยิ้มขำเจ้าลูกชาย โถ่...เจ้าอ้วนเอ่ยย
ที่พยายามให้แจ็คสันพูดว่า ยูคยอม นี่เพราะอยากให้แจ็คสันเรียกชื่อตัวเองได้คนแรกหรอกหรอเนี่ย ฮะๆ
“ยูค...ยอม...” มือเล็กจับเป็ดยางสีเหลืองไว้แน่นก่อนจะพยายามเปล่งเสียงเรียกชื่ออีกคน
เจ้าของชื่อพอได้ยินก็ดีใจใหญ่ มืออวบตีน้ำจนน้ำกระจาย หัวเราะคิกคักจนเด็กน้อยแจ็คสันหัวเราะตาม
“ยูคยอม ยูคคค ยอมมม” พอเรียกได้ก็เรียกใหญ่ แจ็คสันเรียกชื่อของยูคยอมจนติดปาก
จากที่ชอบใจเริ่มกลายเป็นรำคาญเล็กๆ เค้าแค่อยากให้เรียกชื่อเค้าได้คนแรก แต่ไม่ใช้เรียกบ่อยขนาดนี้นะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จคุณแม่น้องยูคก็จับเด็กอ้วนกับเด็กเตี้ยมาทาแป้งแต่งตัวใส่ชุดนอน คนนึงใส่ชุดนอนลายคุมะสีชมพู อีกคนใส่ลายเต่าสีเขียว เด็กอ้วนทาแป้งหน้าขาวปีนขึ้นเตียง มืออวบคว้าตุ๊กตาคุณหมีตัวใหญ่มานอนกอด แจ็คสันตัวน้อยวิ่งตามยูคยอมมาทีหลังหยุดที่ข้างเตียง พยายามจะปีนขึ้นเตียง สุดท้ายก็ได้แต่ยืนเกาะเตียงมอง
“ยู” แจ็คสันเรียกยูคยอมที่เอาแต่นอนเล่นกับตุ๊กตาให้หันมาสนใจตน คุณแม่คนสวยเดินตามเข้ามาเห็นเข้าจึงอุ้มร่างเล็กของแจ็คสันขึ้นเตียง
“ตัวเล็กจังเลยนะเราเนี่ย มาอยู่ด้วยกันแล้วเดี๋ยวมี๊จะเลี้ยงให้อ้วนเหมือนน้อยยูคเลยย”
แม่น้องยูคพูดกับแจ็คสันเป็นภาษาฮ่องกง แจ็คสันที่ได้ยินคุณแม่น้องยูคพูดภาษาบ้านเค้าจึงยิ้มดีใจพูดตอบเสียงแจ๋ว
“แจ็คสันไม่อยากอ้วน แจ็คสันอยากมีกล้ามแบบคุณพ่ออ อ่อ คุณแม่ไปไหนฮะ คุณแม่จะมารับพี่แจ็คสันเมื่อไหร่ฮะ พี่แจ็คคิดถึงคุณแม่...แต่พี่แจ็คจะไม่ร้องไห้หรอกนะ คุณพ่อบอกว่าเป็นผู้ชายต้องเจ้มแจ็ง”
ภาษาฮ่องกงประโยคยาวๆเรียกความสนใจจากยูคยอมและความเอ็นดูจากคุณแม่คนสวย เห็นเงียบๆแต่ก็แอบซนเหมือนกันนะเนี่ย
ใครจะรู้ว่าที่จริงแล้ว ที่แจ็คสันเงียบเพราะเค้าฟังภาษาเกาหลีไม่ออกและพูดไม่ถูกต่างหาก
“เก่งมากครับพี่แจ็ค คุณแม่พี่แจ็คให้พี่แจ็คมาอยู่กับน้องยูคก่อน พี่แจ็คอยากอยู่กับน้องยูคมั้ยครับ”
มือเรียวสวยลูบผมเด็กน้อยชาวฮ่องกง ไม่รู้จะตอบคำถามของเด็กน้อยยังไงให้เค้าเข้าใจ
บทสนทนาภาษาประหลาดถูกขัดขึ้นด้วยเสียงงอแงของเจ้าเด็กอ้วน
“คุณมี๊ พี่แจ็คพูดว่าอะไรน้องยูคไม่ออก” ฟังไม่ออกใช่มั้ยลูก?
“พี่แจ็คสันบอกมี๊ว่าอยากอยู่กับน้องยูค น้องยูคจะให้พี่แจ็คสันอยู่ด้วยไหมครับ”
ไม่ตอบคำถามของแม่แต่ยูคยอมเลือกที่จะหันไปมองแจ็คสันแล้วพยักหน้าหงึกหงักใส่แทน
“น้องยูคก็อยากให้พี่แจ็คสันอยู่กับน้องยูค”ภาษาประหลาดออกมาจากปากของคนเป็นแม่อีกครั้ง ยูคยอมฟังไม่รู้เรื่องหรอก แต่แจ็คสันเนี่ยรู้เรื่อง แถมยังชอบใจกับประโยคนี้มากด้วย
ร่างเล็กของเด็กเตี้ยนอนลงข้างๆตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ถูกเด็กอ้วนกอดไว้ด้วยแขนอวบๆ
น่ากัด...
แจ็คสันยิ้มให้ยูคยอมก่อนขยับเข้าไปกอดตุ๊กตาหมีตัวโตด้วย แต่ยังไม่ทันจะหลับตาเด็กอ้วนขี้หวงก็โวยวายอีกครั้ง
“ห้ามกอดนะ นี่ของน้องยูค” ขยับๆลากๆตุ๊กตาหมีตัวโตมากอดแน่นขึ้น เด็กตัวเล็กกว่าก็ขยับตามมาติด
“ขอกอดมั้งสิ พี่แจ็คก็อยากกอดคุณหมีอ่า”
ยูคยอมเด็กโง่ที่ไม่รู้ภาษาอื่นนอกจากภาษาเกาหลีได้ยินภาษาไม่คุ้นหูก็หน้าบึ้งปากเบะ คนเป็นแม่ได้ยินจึงเข้ามาห้ามทัพ กลัวว่าคืนนี้เด็กน้อยทั้งสองจะไม่ได้นอนเพราะมัวแต่ตีกันด้วยต่างภาษา
“น้องยูค...” เสียงดุจากแม่ทำให้เด็กอ้วนยูคยอมยอมให้แจ็คสันกอดตุ๊กตา คุณหมีของน้องยูคคคค ;-;
“ห้ามแกล้งกันอีกนะคะ นอนได้แล้ว ใครไม่นอนพรุ่งนี้มี๊ไม่ให้กินแพนเค้กแน่” ได้ยินเรื่องของกินยูคยอมถึงกับรีบหลับตา แจ็คสันแค่ได้ยินเสียงดุๆของแม่น้องยูคและเห็นน้องยูคหลับตา ก็รีบหลับตามั้ง หลับตาปี๋เลยด้วย
“Good night baby”
ฝันดีเด็กๆ
“น้องยูค พี่แจ็คตื่นได้แล้วครับ” คุณแม่คนสวยเดินเข้ามาปลุกสองแสบ เด็กน้อยตัวกลมนอนน้ำลายเลอะเต็มแก้ม บนท้องกลมมีมือเล็กของคนข้างๆวางแหมะอยู่ ข้างกันเด็กน้อยตัวเล็กกว่านอนหนุนตุ๊กตาคุณหมี มุมปากชมพูเลอะไปด้วยคราบน้ำลาย
ปลุกเด็กแสบทั้งสองเสร็จก็ไล่ให้ไปแปรงฟัน คุณลูกชายตัวดีงอแงเพราะถูกปลุกแถมยังต้องมาแปรงฟันอีก
งือออ น้องยูคไม่อยากแปรงงง
“ไม่เอาน้องยูคไม่แปรง น้องยูคไม่ล้าง” ร่างอ้วนๆนอนดีดดิ้นบนเตียงกว้างลายคุมะ แจ็คสันลุกขึ้นนั่งขยี้ตาปรือๆมองยูคยอม
“’เอ่...งั้นก็อดไปร้านพี่หมีน้า มี๊ว่าจะพาไปดูตุ๊กตาตัวใหม่สักหน่อย งั้นพาพี่แจ็คสันไปคนเดียวแล้วกันเนอะ ป่ะครับแจ็คสัน ไปล้างหน้ากันดีกว่าเนอะ” คุณแม่น้องยูคอุ้มแจ็คสันตัวน้อยเดินเข้าห้องน้ำไม่สนใจเด็กอ้วนงอแง
“คุณน้าจะพาน้องแจ็คไปไหนฮะ” แจ็คสันหันไปถามผู้หญิงร่างบางที่อุ้มเขาเข้ามาวางบนเก้าอี้ตัวเล็กหน้ากระจกห้องน้ำ
“ไปซื้อชุดใหม่มาใส่งานวันเกิดของน้องยูคไงครับ อีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดน้องแล้วนะ” ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงัก รับแปรงสีฟันจากคุณแม่น้องยูคมาถือไว้ในมือ
“แปรงเองได้ใช่ไหมคนเก่ง” ก้มลงถามเด็กตัวเล็ก หัวเล็กพยักหน้ารัว
“คุณมี๊ทิ้งเค้า” เด็กอ้วนเดินงอแงเข้ามายินทำหน้างอนใส่คุณแม่ ยิ่งเห็นแจ็คสันยืนแปรงฟันอยู่ที่ที่ของเขาแล้วยิ่งอยากงอแง
มาแย่งของน้องยูคอีกแล้วนะ
“คุณมี๊ แจ็คสันแย่งเก้าอี้เค้า” นิ้วอวบอ้วนชี้ไปยังคนตัวเล็กที่ยืนแปรงฟันมองเด็กอ้วนผ่านกระจก ฟองสีขาวเลอะตามขอบปาก
“เจ้าอ้วน ขี้หวงจังเลยนะ ถ้าไม่อยากโดนแย่งทีหลังมี๊ให้มาแปรงฟันก็รีบมาแปรงสิ เข้าใจมั้ย” มือสวยยื่นแปรงสีฟันเด็กลายคิตตี้ส่งให้เด็กอ้วนหน้าบูด แขนเรียวอุ้มลูกชายตัวแสบขึ้นมา เด็กอ้วนหันหน้าเข้าหากระจก จัดการแปรงฟันด้วยตัวเอง ตาสวยจ้องเด็กตัวเล็กที่ยืนบนเก้าอี้ไม่วางตา
การแข่งขันการแปรงฟันได้เริ่มขึ้นแล้ว
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จคุณแม่น้องยูคพาเด็กน้อยทั้งสองมาเดินซื้อของและหาซื้อชุดให้เด็กๆใส่ในงานวันเกิดของเจ้าลูกชายตัวแสบ
ปีนี้เขาตั้งใจจะจัดงานในธีมสัตว์น้อยน่ารัก
“คุณมี๊ไปร้านนู้นนน น้องยูคอยากกินเค้ก” มือเล็กออกแรงดึงมือสวยให้เดินตาม ใบหน้าเล็กของเด็กอีกคนที่เดินจับมือเรียวของคุณแม่น้องยูคอีกข้าง ชะโงกมามองใบหน้าเปื้อนยิ้มของเด็กอ้วน
“น่ารัก” เสียงเล็กพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มน่าเอ็นดู
“หือ คุณมี๊ แจ็คพูดอะไร” ยูคยอมหยุดดึงมือของคนเป็นแม่แล้วเงยหน้าถามด้วยความสงสัย
“แจ็คว่าเค้าอ้วนหรอ แจ็คสันนิสัยไม่ดีมาว่าเค้าอ้วน เค้าไม่อ้วนนะ เค้าน่ารักต่างหาก” เห็นคุณมี๊ไม่ยอมตอบ เด็กอ้วนเลยโมเมว่าคนตัวเล็กกว่าว่าตัวเองว่าอ้วน เสียงหัวเราะของคุณแม่ดังขึ้น ขำกับความคิดของลูกชาย
“เอาที่ลูกสบายใจแล้วกันนะพ่อคนน่ารักของพี่แจ็ค” รอยยิ้มแต่งแต้มอยู่บนหน้าสวย ขาเรียวก้าวเดินต่อ มือทั้งสองข้างจูงมือเล็กๆของเด็กทั้งสองไว้ แต่ก็ชะงักเมื่อเด็กตัวเล็กชาวฮ่องกงปล่อยมือเขาแล้ววิ่งไปหยุดหน้าร้านตุ๊กตา
ร่างเล็กของแจ็คสันยืนเต้นตามมาสคอตหมีสีน้ำตาลตัวโต
“คุมะ~” เสียงเล็กของยูคยอมตะโกนออกมาเสียงดัง เท้าเล็กวิ่งพาตัวเองมายินเต้นอยู่ข้างๆแจ็คสัน
ภาพของเด็กอ้วนผอมยืนเต้นดุ้กดิ้กๆตามตุ๊กตาหมีตัวโต เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนที่เดินผ่านมา คุณแม่คนสวยหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพน่ารักนั้นไว้
“ฮ่า ~” เจ้าของเสียงหัวเราะน่ารัก วิ่งเข้าไปกอดมาสคอสคุมะ เด็กเตี้ยเห็นเด็กอ้วนเข้าไปกอดมาสคอสหมีตัวโตก็เดินหน้าบึ้งเข้าไปกอดเด็กอ้วนจากด้านหลัง ภาษาแปลกหูดังอู้อี้ชิดหลังเล็กของเด็กอ้วนที่สูงกว่า
“แจ็คมากอดเค้าทำมายย ปล่อยเค้านะ” เด็กอ้วนกอดขามาสคอตคุมะแน่นขึ้น ตัวกลมส่ายไปมาหวังจะสะบัดคนที่กอดอยู่ด้านหลังให้หลุด
“ม่ายยย~” แจ็คสันส่ายหน้า จมูกรั้นถูหลังเล็กไปมา
“คุณมี๊~” เด็กอ้วนยอมปล่อยขามาสคอตคุมะ วิ่งหนีไปทางคนเป็นแม่ ใบหน้าหล่อเบ้ปากจะงอแง แจ็คสันตัวน้อยวิ่งตามยูคยอมไม่ยอมหยุด
ร่างอวบอ้วนกอดขาคุณแม่แน่น เงยหน้าฟ้องคุณแม่งอแงจะให้อุ้ม แต่ยังไม่ได้โดนอุ้มก็โดนเด็กขี้ตื้ออย่างแจ็คสันวิ่งมากอดอีกรอบ
“แจ็คสันชอบน้องยู น้องยูน่ารัก น้องยูเหมือนหมี”
แขนสั้นกอดรอบพุงของเด็กอ้วน ใบหน้ายิ้มแย้มเอ่ยบอกสิ่งที่เขาคิดให้กับคุณแม่น้องยูคได้รู้ แต่น้องยูคที่ฟังภาษาของแจ็คสันไม่ออกจึงไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่แจ็คสันพูด
น่าสงสารน้องยู เขาบอกชอบทั้งทีแต่ดันฟังไม่รู้เรื่อง
“’น้องยูค...ไม่งอแงสิ พี่แจ็คสันแค่ขอกอดนิดเดียวเองนะลูก”คุณแม่คนสวยพูดกับน้องยูคเด็กอ้วน ก่อนจะหันไปพูดกับแจ็คสันเด็กเตี้ย
“ชอบน้องก็ต้องดูแลน้อง ไม่แกล้งน้องนะรู้ไหม รู้ภาษาเกาหลีเมื่อไหร่อย่าลืมมาบอกน้องนะแจ็คสัน”
มือสวยลูบหัวเล็กของแจ็คสันที่ยังกอดยูคยอมไม่ยอมปล่อยอย่างเอ็นดู
น่ารักจริงๆเลยเด็กสองคนนี้
โตเมื่อไหร่นะแม่จะจับแต่งกันให้ดูเลย
“คุณมี๊อ่ะ...” เด็กอ้วนบ่นเบาๆ มือเล็กปล่อยจากขาคุณแม่ ดิ้นเบาๆให้แจ็คสันยอมปล่อยมืออกจากเอว เท้าเล็กเดินนำออกไป ทางร้านขายตุ๊กตา
เค้างอนอยู่ คุณมี๊ต้องซื้อคุณหมีมาง้อเค้า
ทันทีที่เดินเข้าร้านตุ๊กตาร้านประจำของยูคยอม ร่างอวบก็วิ่งทั่วร้าน หันซายหันขวามองหาตุ๊กตาที่ถูกใจ
ร้านตุ๊กตาที่ขายทั้งเสื้อผ้าเด็กและตุ๊กตา ร้านนี้เป็นร้านประจำของยูคยอม คุณแม่น้องยูคพาลูกชายมาซื้อตั้งแต่ยูคยอมเพิ่งเกิด มาบ่อยถึงได้ส่วนลดไปเกือบ 50%
“เจ้าอ้วนมานี้ก่อน มาลองชุดก่อนครับ” คุณแม่คนสวยชูชุดแฟนซีหมีขาวขนนุ่มขึ้นมาให้ลูกชายที่กำลังวิ่งมาหาทางเขา
“เอาชุดนี้ๆ น้องยูคอยากใส่ชุดคุณหมี” ยูคยอมชอบหมีมาก ดีใจที่จะได้แต่งตัวเป็นหมีแบบที่เขาชอบ
“แล้วพี่แจ็คล่ะครับ อยากได้ชุดไหน”
“กวินกวิน พี่แจ็คเคยดูการ์ตูน หมีหมีต้องอยู่กับกวินกวินที่หิมะหนาวๆ” แจ็คสันยิ้มตาปิด คิดถึงการ์ตูนที่เคยดู
แต่ว่า...กวินกวินคือตัวอะไร
“กวินกวิน ?”
แจ็คสันพยักหน้า เดินทำท่านกเพนกวินให้คุณแม่น้องยูคกับพนักงานในร้านดู
เด็กน้อยไซด์มินิเดินเตอะแตะๆเลียนแบบนกเพนกวิน พร้อมทำเสียง “กวิน กวิน กวิน”
“แบบนี้หรือเปล่าตัวเล็ก” พี่พนักงานสาวใจดีเดินไปหยิบชุดเพนกวิน มาให้คุณแม่กับเด็กน้อยที่เดินท่าเพนกวินดู
“ใช่ๆๆ กวินกวิน” แจ็คสันกระโดดดีใจทันทีที่เห็นชุดเพนกวิน หัวเราะคิกคัก วิ่งร้อง ‘กวินกวิน’ ทางโซนตุ๊กตาที่ยูคยอมนั่งเล่นอยู่
“ไอเป็นกวินกวินแหละ ยูเป็นหมีหมี” แจ็คสันนั่งยองๆข้างๆยูคยอม นิ้วเล็กชี้ไปทางยูคยอมกับตุ๊กตาหมีขาว
“หมีหมี” แจ็คสันพูดภาษาบ้านเกิด
“หือ หมีหมี” ใบหน้าน่ารักพยักหน้ารัว ที่ได้ยินยูคยอมพูดตาม
ร่างเล็กของแจ็คสันลุกขึ้นอีกครั้ง หันมองหาตุ๊กตาเพนกวิน
“กวินกวิน” นิ้วเล็กชี้ไปที่ตุ๊กตาเพนกวินบนชั้น ตากลมสวยมองตามที่แจ็คสันชี้ ขยับยันตัวให้ลุกขึ้นเดินมาทางชั้นวางตุ๊กตา
“ตัวนี้หรอ” เท้าเล็กเขย่งยื่นมือหยิบตุ๊กตาเพนกวินส่งให้แจ็คสัน ยูคยอมตัวอ้วนแต่ก็ยังสูงกว่าแจ็คสัน ชั้นวางตุ๊กตา ที่มีตุ๊กตาเพนกวินอยู่ก็ไม่ได้สูงมาก ยูคยอมจึงสามารถเขย่งเท้าและเอื้อมมือหยิบถึง
“กวินกวิน” เสียงเล็กๆของแจ็คสันพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับชี้ไปที่ตุ๊กตาเพนกวินในมือ
“เพนกิ้น” ยูคยอมเถียงเบาๆ กวินกวินที่ไหนล่ะ เพนกิ้นต่างหาก
“ฮึ กวินกวิน”
“เพนกิ้น”
“กวินกวิน”
“กวินกวินก็ได้” ยูคยอมหยุดเถียงและยอมพูดตามแจ็คสัน หน้าหล่อมุ้ยมองหน้าแจ็คสัน
“ยู หมีหมี” นิ้วเล็กจิ้มลงบนอกของเด็กที่สูงกว่าเบาๆ ก่อนจิ้มอกตัวเอง
“ไอ กวินกวิน” พูดจบก็ยิ้มน่ารักให้ยูคยอมที่มองมาอย่างมึนๆ
“หมีหมีของกวินกวิน” รอบที่สามของวันที่อยู่ๆร่างเล็กของแจ็คสัน ก็โผเข้ากอดร่างกลมๆของยูคยอม
“คุณมี๊แจ็คสันกอดเค้าอีกแล้วว~ ” เบะปากงอแงอีกรอบเลย ฮือออ
คุณมี๊ หัวใจเค้าขยับ แจ็คสันทำเค้าป่วย ฮืออ
สำหรับใครที่อยากเห็นคุมะแดนซ์
https://www.youtube.com/watch?v=Oc0kfZDecvg
ปล.น้องยูคกับพี่แจ็คยังคุยกันคนล่ะภาษนะ
แต่แม่น้องยูคกะพี่แจ็คคุยภาษาเดียวกัน 5555555555
ชอบคุณที่ชอบนะค้าบบบ
ความคิดเห็น