คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -[Physics&Math]- why I luv ?
<Chapter5> why I luv ?
...เกิดขึ้นมาได้ไง เกิดเป็นรักได้ไง
บอกตรงตรงไม่รู้ รู้แค่รักเธอ
...เกิดขึ้นมาได้ไง ผูกพันกันเมื่อไร
บอกจริงจริงไม่รู้ รู้แต่หัวใจ
..หัวใจมีแต่เธอ...
ทำไมวันนี้ผมรู้สึกอารมณ์ดีจังนะ คงเพราะเรื่องเมื่อวานแน่ๆที่ทำให้ผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ทั้งวันแบบนี้ ผมเข้าใจคนกำลังมีความรักแล้วล่ะ ความรักคือสิ่งสวยงามและมันจะเป็นรักที่ดีได้ถ้าเราใช้มันให้ถูก
“ผมขอปิดการประชุมครูไว้เพียงเท่านี้ และผมหวังว่าในอนาคตคุณครูทุกท่านจะยังคงทำงานร่วมกับเราอยู่ด้วยกันทั้งหมดนะครับ” ครูแก่เก่าใกล้เกษียณของโรงเรียนได้กล่าวเป็นนัยๆเหมือนจะมีเรื่องร้ายไม่ก็เรื่องดีเกิดขึ้น
แน่นอนว่าเรื่องดีนั้นยากที่จะเกิดยิ่งครูคนนี้ไม่ชอบหน้าผมที่ผมชอบเถียงเขา หรือคิดต่างออกไป
ผมก็ไม่แคร์หรอกนะ เพราะผมใช้จอห์นสัน #ตึ่งโป๊ะ! #มุขไม่ฮาพาควายเครียด
ต่อให้เขามาไม้ไหนผมก็พร้อมรับมือและรับมือได้แน่นอน ถ้าไม่นับอำนาจ ยศถาบันดาศักดิ์นะ
ผมชนะหมด!
อายุ หน้าตา ความแข็งแรง กีฬา หรือสมอง.. ก็ผม เพอร์เฟคแมน~~
หลังจากครูแก่นั่นปิดประชุม ผมก็รีบเดินออกจากห้องโดยทันทีก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ปิดเทอมแล้วก็อยากจะไปเลี้ยงสังสรรค์หรือเที่ยวกับเพื่อนเหมือนเมื่อสมัยม.ปลายอีกจัง แต่ถ้าจะให้ชวนเพื่อนไปตอนนี้ก็คงไม่ได้ เพื่อนผมไม่ได้ทำงานแล้วมีปิดเทอมแบบผมสักหน่อย -...-
อ้อ ผมนึกออกละว่าใครจะไปเที่ยวเป็นเพื่อนผม หึหึ ( -_-)b
ผมหันหลังกลับแล้วตรงดิ่งไปยังห้องพักครูชั้นสองก่อนจะดึงประตูให้เปิดออกอย่างรวดเร็วทันใจวัยสะรุ่นแบบไม่เกรงใจว่าใครจะอยู่ข้างในหรือใครจะตกใจกับการกระทำผมหรือไม่ ปกติผมก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว
“บาสเว้ย!” ผมเดินตรงไปโต๊ะพักครูพร้อมๆกับเรียกชื่อของหน้าอ่อน
“ไปเที่ยวเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
“เที่ยวไหนครับ”
“ไว้ค่อยคิด แต่ไปเป็นเพื่อนหน่อย”
ไอ้บาสทำหน้าเป็นหมาสงสัยใส่ผมเหมือนเคยตลอด ผมชอบทำอะไรไวแบบติดสปีดต่างกับมันที่ชอบทำตัวชักช้าเหมือนเต่า ต้องคิดต้องทบทวนต้องนึกต้อง ต้อง หลายต้องมากอ่ะ โห่ยย...
34.56789%
-จะรีบทำตัวว่างหลังสอบเสร็จแล้วมาอัพต่อให้นะ อย่าเพิ่งลืมเค้าาา-
เช้าวันเสาร์อากาศสดใสและเป็นใจเหมาะกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ออกเดทครั้งแรกจริง..
เห้ย! ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดนะ ไม่ใช่ผมที่เป็นคู่รักกับบาสนะ (ไรเตอร์: ร้อนตัวไปไหมคะครูฟิล์ม)
ชั่งเถอะ วันนี้ผมมาเที่ยวต้องอารมณ์ดีเข้าไว้ไม่งั้นนิยายผมกับตัวผมก็หมดสนุกกันพอดี
ผมอยากไปเที่ยวทะเลมาก ตั้งแต่เรียนจบม.6 ผมก็ไม่ได้ไปทะเลอีกเลย
..ถ้าใจเซ ทะเลคือจุดหมาย..
ทะเล ถ้าไม่ได้ไปพักผ่อนก็พักใจ ซึ่งผมนั้นเคยเป็น T_T
ตอนผมอยู่ม.4 ช่วงปิดเทอม2 ผมรักแฟนผมมากรักจนคิดว่าเธอจะเป็นแม่ของลูกผมได้ดีถ้าตอนนี้เรายังคบกัน(เว่อร์ไหม ไรเตอร์: เว่อร์เวินตลอดค่า) แต่ตอนนี้เรื่องของผมกับเธอคนนั้นก็จบไปหลายปีละแต่ผมก็ยังไม่ลืมหรอกนะ ไม่ลืมไม่ใช่ผมงมงายกับมันแต่แค่ไม่ลืมเอาไว้เป็นบทเรียนกับรักครั้งใหม่ต่อไป ผมไม่คิดมากเรื่องพวกนี้หรอก แต่ผมรักเธอมาก รักมากจริงๆนะแต่เธอคงไม่รักผมมากเหมือนแรกๆแล้วตั้งแต่เธอเจอไอ้หนุ่มพ่อรวยบ้านมหาเศรษฐีนั่น
เข้าเรื่องปัจจุบันกันดีกว่า
ตอนนี้ผมมาถึงทะเลสักพักละ ส่วนคนที่มากับผมด้วยน่ะหรอ? นู่น.. ไปนั่งก่อทรายอยู่หน้าคลื่นแล้ว ฮ่าๆๆๆ ผมฮากับความเด็กของไอ้บาสมันจริงๆ นี่มันไม่เคยมาทะเลงั้นหรอ ปมล่ะอดสงสัยไม่ได้เลยถามมันว่า
“ไม่เคยมาทะเลไง”
“เคย ตอนเด็กๆ” บาสตอบหน้านิ่ง
นี่มันทำผมงงเป็นหมาสงสัยตามมันไปสะละ ก็ดูหน้ามันตอนนี้ดิ หน้าตาละห้อยเหมือนจะร้องไห้ น้ำตาคลออีก เอาเข้าไปไอ้ขี้แย +_+;
“เห้ยเห้ย อย่าร้องนะเว้ย” ผมร้องห้ามมัน ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆพลางยกมือขึ้นเกลี่ยน้ำตาที่กำลังจะไหลดิ่งลงสู่พสุธา
“ฮึก.. TT” มันร้องแล้วครับ ร้องไห้หนักเลย เห้แล้วมั้ย!!!!
“เห้ย จะร้องทำไม บอกว่าอย่าร้องไงโว้ยย”
“ฮึก.. ขอบโทษครับ” บาสมันร้องไห้ไปพร้อมกับพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ เบาๆ ถ้าไม่ตั้งใจฟังนี่อาจไม่ได้ยินนะเพราะมันพูดเบามาก ซึ่งผมก็ไม่ได้ยินจนต้องเงี่ยหูเข้าไปใกล้ๆแล้วให้มันพูดอีกรอบ
“ว่าไงนะ”
“ผม..ขะ..” เหมือนบาสมันกำลังจะพูดอีกครั้งแต่ก็หยุดพูดไป นี่มันจะพูดไม่พูดวะ
“พะ..” ผมหันหน้าไปหามันอย่างไม่สบอารมณ์เพราะมันมัวแต่อ้ำอึ้งก่อนที่หน้าของผมกับไอ้บาสจะห่างกันไม่ถึงคืบ ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันของมันเฉียดแก้มผมไปเมื่อกี้ที่ผมกำลังหัน ลมหายใจร้อนผ่าวที่ถูกพ่นออกจากจมูกของแต่ละคนสัมผัสผ่านใบหน้าของกันและกัน ดวงตาของไอ้บาสถูกผมจ้องเข้าไปอย่างอยากรู้ว่าตอนนี้มันรู้สึกยังไง มีอะไรไม่สบายใจให้ผมช่วยไหม ผมอยากช่วยมันจริงๆ ผมรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น แต่ไม่.. มันกลับกระตุกและเต้นแรงมากขึ้น มากขึ้น จนแทบจะระเบิดลงทุ่งข้าวสาลีแล้วกลายเป็นโกโก้ครั้น(ไม่เกี่ยว - -?)
ผมไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วที่ผมกับบาสจ้องตากันอย่างนี้
รู้ตัวอีกทีไอ้บาสมันค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมก่อนจะค่อยๆหลับตาพริ้มก่อนจะประกบริมฝีปากอันอวบอิ่มได้รูปสีชมพูอ่อนของมันนั้นลงบนริมฝีปากของผมอย่างบรรจง ผมรีบตอบกลับด้วยการกดจูบนั้นลงไปอย่างเต็มที่ มือที่ไม่เคยอยู่สุขของผมจับเข้าที่ท้ายของมันแล้วกดให้เข้ารับกับจูบอันดูดดื่มของผม ส่วนมืออีกข้างก็เริ่มจัดการกับกระดุม3-4เม็ดบนเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางของไอ้บาส ผมปลดกระดุมของมันทีละเม็ดก่อนจะถึงเม็ดสุดท้ายไอ้บาสก็ผละผมออก เป็นอันรู้กันว่ายังไม่พร้อมสำหรับตอนนี้..
ผมทำหน้าเป็นหมาสงสัยใส่มันอีกรอบ เป็นเชิงถามว่าทำไม why?
“พี่คิดยังไงกับผม” จู่ๆไอ้บาสก็ถามอะไรที่ผมไม่คาดคิดขึ้นมาสะงั้น
“ถามทำไม”
“ก็ผมอยากมั่นใจ ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง”
“^_^” ผมได้แต่ยิ้มตอบกลับไป ผมพอจะเข้าใจแล้วล่ะครับว่าบาสมันคิดยังไงกับผม ดูจากสีหน้าของมันตอนนี้ก็รู้แล้วว่ามัน..
“ผมชอบพี่นะ”
..ผมชอบพี่นะ..
..ผมชอบพี่นะ..
..ผมชอบพี่นะ..
อะไรนะ มันแย่งซีนผมอ่า.. มันบอกชอบผมก่อน งั้นผมก็ไม่แมนเลยอ่ะดิ - -;
“แล้วพี่?”
“เอ่อ.. พี่..” เล่นตัวแปป ฮ่าๆๆ
“...”
“พี่ก็ชอบบาสเหมือนกัน J”
-------------------------------------------------------------------------------------------
อัพครบ 100
ขอโทษจริงๆที่อัพช้าจนทุกคนรอไม่ไหวแล้วก็หายไปเลย
อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปนะ เค้ายังมีความฟินมาเผื่อแผ่อีกเพียบ อดใจรอกันหน่อยนะ T^T
ความคิดเห็น