คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -[Physics&Math]- จะเอา จะเอา
<Chapter3> จะเอา จะเอา
-BAS PART-
เอาอีกและ คนอะไรก็ไม่รู้ชอบทำให้ผมงงกับคำตอบของเขาตลอดเลย
“ฉันจะกลับบ้านแล้ว” กลับบ้านตั้งแต่ยังไม่เที่ยง
“ไม่ อิ่มแล้ว” อิ่มทั้งๆที่ยังไม่ได้กิน ผมนึกถึงคำพูดของเขาพร้อมกับหยิบหนังสือ ’เกร็งคณิตศาสตร์ม.5’ กับไวท์บอร์ด1ด้ามแล้วเดินคิดเรื่อยเปื่อยเตรียมไปสอน
ตอนแรกผมคิดว่าจะเข้ากันไม่ได้ ทำไปทำมาเข้ากันไม่ได้จริงๆอย่างที่คิดไว้นั่นแหละ ตัวผมน่ะทำตามกฎระเบียบของโรงเรียนทุกอย่าง แต่พี่ฟิล์มน่ะสิ...อย่าว่าแต่ทำเลย รู้กฎระเบียบของโรงเรียนหรือเปล่าก็ไม่รู้?
เขามีประสบการณ์มากกว่าผม แม้จะไม่ใช่เรื่องกฎระเบียบของโรงเรียน แต่เป็นเรื่องการสอนมาหลายปี คงจะมีทริคดีดีในการสอนแน่ ส่วนผมมันมือใหม่ ไม่มีทริคอะไรเลย -__________-;
ผมว่านะ ผมต้องเอาทริคดีดีจากเขามาใช้เวลาสอนมั่งแล้วแหละ หึหึ
แล้วตอนนี้ผมจะเอาอะไรไปสอนเด็กๆล่ะ? ผมเตรียมมาแค่เนื้อหาม.5 แต่ต้องสอนม.4 ได้มีงงกันแน่เลย ที่ผมต้องสอนเนื้อหาม.5ให้กับม.4 เพราะมันเป็นนโยบายของโรงเรียนนี้ที่ไม่เหมือนโรงเรียนอื่นๆ นักเรียนทุกคนของโรงเรียนนี้ต้องเรียนเนื้อหาทั้งหมดจบภายในม.5เทอม2 พอขึ้นม.6 ทุกคนจะได้รับการติวข้อสอบกับพี่ข้างนอกเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ที่สมัยนี้ทางมหาวิทยาลัยแข่งกันเปิดรับสมัครนักศึกษาเข้าศึกษาเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทางโรงเรียนจึงมีนโยบายแบบนี้ออกมาช่วยเหลือ
ผมกลัวสอนเด็กไม่รู้เรื่องจัง... ทำยังไงดี T^T
ผมหยุดอยู่ที่หน้าห้องม.4 ก่อนจะก้มหน้าคอตกถอนหายใจออกมาแรงๆ
“เฮ้อ............ เห้ย 0[]0!” ผมถอนหายใจยังไม่ทันเสร็จก็ต้องตกใจเพราะมือหนาๆของใครบางคนตบเข้าที่ไหล่ของผมเบาๆ
“เป็นอะไรวะ”
“เอ้าพี่ ทำผมตกใจหมด -3-” ไอ้พี่ฟิล์มบ้า มาไม่ให้สุ่มให้เสียงตอนคนกำลังกล้าๆกลัวๆ ถ้าเกิดตกใจจนหัวใจวายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบหะ!!!?
“ทำเป็นตกใจ ขวัญอ่อนไงวะ”
“ผมเปล่า ไปไหนก็ไป” ผมไล่เขา ถ้าเขายืนอยู่ตรงนี้นานๆคงได้แซวกันอีกแน่
“ไม่กล้าเข้าสอน ใช่ปะ” นั่นไง โดนแซวจนได้
“ผมกล้าพอ...” เขาท้าผมพร้อมกับเปิดประตูให้ผมด้วย พร้อมไปปะ =___________=;
ผมก้าวเท้าข้างหนึ่งไปข้างหน้าก่อนจะชักกลับมาที่เดิมอย่างไม่มั่นใจ
“ไหนบอกกล้า?”
“-___________-” ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร ก็ผมไม่กล้าจริงๆ
“เข้าไปดิ ลองเข้าไปดู” ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ผมก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีนั่นแหละ สอนครั้งแรกใครไม่ตื่นเต้นก็แปลกแล้ว แต่ผมคงแปลกมากสุดเพราะตื่นเต้นมากสุดๆอ่ะตอนนี้
“อื้ม” ผมมองเขาอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปพร้อมสอน นี่ก็เลยเวลามาเกือบสิบนาทีแล้วเดี๋ยวจะไม่ได้สอนกันพอดี หลังจากที่ผมเดินเข้ามาแล้วพี่ฟิล์มก็โบกมือเป็นเชิงบอก ‘โชคดี’ ก่อนจะปิดประตูลง
“งั้นวันนี้พอแค่นี้ ไว้ต่อครั้งหน้า”
“นักเรียนเคารพ.. ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ”
ผมรีบออกจากห้องทันทีก่อนที่ผมจะทำอะไรเก้อๆออกไป ตอนสอนผมก็สอนอย่างเดียว มุขก็ไม่ค่อยมีจะพูดกับเด็ก ทริคสอนให้เด็กๆเข้าใจง่ายๆก็ยังไม่มีเหมือนกัน เพราะฉะนั้นผมต้องไปเอาทริคดีดีเด็ดๆจากไอ้พี่ฟิล์มบ้านั่นให้ได้ วะฮะฮ่า >0<
-THE END BAS-
ห้องพักครู ชั้น2
ใช่เลย... โดนใจฉันเลย
ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป ถูกใจทุกอย่าง
ใช่เลย... คือเธอแน่นอน
บอกกันได้เลย ที่เคยต้องการ ประมาณนี้เลย ใช่เลย...
ผมเกากีต้าร์เบาๆ ตามองคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้าห้องพักครูไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะวางหนังสือกับปากกาไวท์บอร์ดไว้บนโต๊ะ แล้วค่อยๆนั่งลงกับเก้าอี้ที่นั่งประจำ
‘ท่าจะเหนื่อยมาก’ ตาของผมยังคงมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ส่วนด้านหน้าของห้องพักครูเพราะโต๊ะของหน้าอ่อนหันหน้าโต๊ะมาทางผมทำให้มองเห็นหน้ากันได้ชัดแค่เงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นกันแล้ว แต่มันคงไม่มองผมหรอก มีแต่ผมเนี่ยแหละที่มองอยู่คนเดียวแบบเงียบๆ
แต่แล้วหน้าอ่อนก็ลุกพรวดจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมาหาผมอย่างไว ก่อนจะตบเข้าที่โต๊ะของผมอย่างดัง
ปัง!!
“พี่ครับ ช่วยบอกทริคดีดีที่พี่ใช้เวลาสอนเด็กหน่อยสิครับ เวลาผมสอนผมเกร็งมาก ผมกลัวเด็กไม่เข้าใจที่ผมสอน มุขก็ไม่มีคุยกับเด็ก เด็กเบื่อผมแน่ๆ” หน้าอ่อนรีบพูดจนผมเกือบจับใจความฟังแทบไม่ทัน นี่เก็บกดมาจากตอนสอนปะ มาเป็นชุด -0-;
“เห้ย ค่อยๆพูด ฟังไม่ทัน”
“ทำไมไม่บอกแต่แรก ให้พูดจนหายใจไม่ทันอยู่ได้”
“ใครจะไปรู้วะ”
“ชั่งเถอะ บอกทริคสอนของพี่มา” หน้าอ่อนรีบตัดบท
“ทริคอะไร ไม่มี”
“โกหก” หน้าอ่อนทำหน้าหาเรื่อง
“ก็ไม่มีจริงๆ จะเอาอะไรวะ”
“ผมไม่เชื่อ จะบอกทริคของพี่มาดีดีหรือจะให้ผม....”
“อะไร”
“เดี๋ยวก็รู้ บอกมา!!!” หน้าอ่อนทำหน้าดุใส่ผม
“ไม่บอก”
“พี่ บอกผมมาเถอะ” หน้าอ่อนคะยั้นคยอให้ผมบอกทริคของผมกับมันไม่หยุดหย่อน แต่แล้วก็มีชายแก่คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ในสายตาคนอื่นจะมองเขาว่าเป็นท่านรองฯฝ่ายวิชาการมีอำนาจพอตัวนิดหน่อย แต่ในสายตาผมก็แค่ชายแก่เท่านั้น....
“สวัสดีครับ” หน้าอ่อนรีบกล่าวทักทายอย่างร้อนรน
“สวัสดี” ชายแก่คนนั้นกล่าวรับ
ผมมองอย่างเอือมระอาที่ไม่เว้นแม้แต่ไอ้หน้าอ่อนนี่สักคน =________________=;;
ครูใหม่เป็นแบบนี้ทุกคนเลยปะ ต้องเลียแข้งเลียขาพวกมีอำนาจอยู่ได้กลัวโดนเด้งขนาดนั้นเลยหรอวะ ไฟไม่แรงเลยว่ะ...
“ฟิล์ม บาส นี่เอกสารของพวกเธอ” หน้าอ่อนรับเอกสารมาอ่านคร่าวๆแล้วยื่นให้ผม
“วางไว้”
“เสียมารยาท” หน้าอ่อนว่าผมเสียงเบาก่อนจะหันตัวไปคุยกับท่านรองฯ
“ดีมาก ฝากฟิล์มด้วย”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะทำงานและดูแลครูฟิล์มให้ดีที่สุดครับผม”
เมื่อชายแก่ที่เอาเอกสารมาให้เดินพ้นประตูห้องออกไป หน้าอ่อนรีบหันขวับมาหาผมทันที
“ทำไมพี่ไม่สวัสดีท่านรองฯ เสียมารยาทที่สุด”
“สวัสดีทำไม เสียเวลาเล่นกีต้าร์” ผมบ่นพร้อมกับเกากีต้าร์ต่อ
“ชิ -3- ตกลงจะเอายังไง เสาร์-อาทิตย์นี้ต้องไปเยี่ยมบ้านเด็ก พี่จะไปคนเดียวหรือให้ผมไปด้วย”
“อะไร จะให้ฉันไป ไปคนเดียวไง ได้ไงวะ” ผมรีบถาม เพราะการไปเยี่ยมบ้านนักเรียนนี่มันต้องเฟคหน้าเฟคทุกอย่างเยอะแยะผมรำคาญ ต้องพูดดีดีกับลูกเขาไม่งั้นก็คงไม่ได้ออกจากบ้านนั้น แต่ปีที่แล้วผมก็ไปนะไปแต่บ้านไกลๆจะได้เที่ยวไปในตัว ปีนี้รู้สึกเบื่อๆเลยไม่อยากไป(เบื่อไอ้หน้าอ่อนนั่นแหละ -......-)
“ถ้าผมไปด้วย พี่ต้องบอกทริคสอนกับผม ตกลงปะ” หน้าอ่อนรีบเสนอข้อตกลง
“ไปคนเดียวก็ได้วะ”
“เห้ยๆ ถ้าพี่ไปคนเดียวผมจะเขียนรายงานว่าพี่ไม่แบ่งงานให้ผมทำ ทำเอาหน้าคนเดียว” หน้าอ่อนยักคิ้ว
“อะไรวะ”
“ตกลงจะไปคนเดียวหรือให้ผมไปด้วย”
“เออๆ ไปด้วยกัน” ผมยอมให้ไอ้หน้าอ่อนนี่ไปใช่ว่าผมกลัวที่มันต้องเขียนรายงานส่งท่านรองฯนะ ผมแค่ไม่อยากเสียชื่อว่าทำงานเอาหน้าคนเดียว ผมไม่เหมือนคนอื่น
“สรุป ผมกับพี่ไปเยี่ยมบ้านเด็กด้วยกันแล้วพี่ก็จะบอกทริคของพี่ให้ผม ตกลง” หน้าอ่อนยิ้มอย่างมีเลศนัย
นี่ผมต้องไปกับไอ้หน้าอ่อนนี่จริงๆใช่ไหม หมดกันวันหยุดของผม จะไปเที่ยวสักหน่อย T0T
แต่ถ้าไปบ้านเด็กไกลๆก็ได้เที่ยวนี่หว่า มีหวังแล้ว ได้เที่ยวแน่ >< ต้องเลือกบ้านเด็กที่มันไกลๆสักหน่อยละ ^^
เดี๋ยวนะ?
ถ้าผมได้เที่ยวไอ้หน้าอ่อนก็ต้องเที่ยวกับผมด้วยสิ แล้วมันจะไปมีความหมายอะไรถ้าผมได้เที่ยวแต่มีคนคอยตามยอแยข้างๆ โว๊ะ.....
เอาวันหยุดของฉันคืนมา T_____________________________________________T
ความคิดเห็น