คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
- บทนำ –
@ Phantom High School
“ วันนี้ครูจะให้นักเรียนจับกลุ่มทำรายงาน 5 คนด้วยกัน เป็นรายงานเกี่ยวกับการทำอาหารเข้าใจไหม ? ” เฮ้อ ~ ป้าอุไรครับ ! สั่งงานอะไรเยอะแยะ T T เข้าใจไหมเนี่ย ความรู้สึกของคนไม่มีเพื่อน เข้าใจม้าย ว่ามีแต่พวกผู้หญิงที่ไปม่อเอาไว้ Q A Q ลองไปขอดูแล้วกัน .____.
“ บิ้ว ~ ขออยู่กลุ่มด้วยดิ * ^ * ” พลีสถ้าไม่มีแกก็ไม่มีใครให้เราเข้ากลุ่มหรอก
“ อือๆ รอแปบนะ ถามสกาย กับเลมอนก่อน ” - 3 - พูดงี้ได้เข้าแน่นอน ( แกคิดไปเองค่ะ -_____- )
“ โอเค ! ฉันตัดสินใจแล้ว ” หือ ‘ ‘ .. สกายจะทำเสียงตื่นเต้นทำไม
“ ว่า .. ? ” ทุกคนในที่นี้เอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“ กลุ่มเราจะมี 1. ฉัน 2. บิวตี้ 3. เลม่อน 4. อาเธอร์ 5. ไฮด์ โอเคนะ > < และเรื่องต่อไป ~ เราจะนัดกันทำอาหารกัน - 3 – เราจะไปซื้อของสดกันที่ซีคอนสแควร์ เสร็จแล้วเราจะไปโยโย่แลนด์ ไปเดินซีซันมอลล์ หาอะไรกินที่ชั้น 4 เดินเล่นอีกนิดหน่อยแล้วค่อยไปทำอาหารต่อที่บ้านไฮด์นะ * ^ * ”
“ ใช่แล้ว > < ” ยัยบิ้วนี่รีบเห็นด้วยเลยนะ =________=
“ นี่แกไปทำงานหรือแกจะไปเที่ยว ! ! ” อาเธอร์เสริมขึ้นมาพร้อมเลมอน
“ ใจตรงกันเว้ยแก > < ! ” สองคนนี้แท็กมือกันอีกแล้ว - . – อาร์ตกับเลม่อนเป็นอะไรอะไรกันแน่ๆ - 3 - อุตส่าห์แอบมองมาทุกวัน ก็ใครจะไม่ชอบเล่า แม้จะตัวเล็กไปหน่อยก็เถอะ
แต่รูปร่างอย่างอื่นก็ดูดีมากนี่นา ทั้งนัยน์ตาคมกริบนั่น ปากได้รูปสวย ผิวสีเข้มแสดงถึงความแข็งแกร่งของร่างเล็ก ท่าทางที่เจ้าตัวแสดงออกมาอย่างดื้อรั้น ไม่กลัวใคร อยากได้อะไรก็ต้องได้ ส่วนท่าทางแบดบอยของเขาก็แค่กำแพงบางๆ กั้นระยะห่างในเรื่องของความสนิทเท่านั้นล่ะ ถ้าได้รู้จักเจ้าตัวจริงๆ ก็นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีทีเดียว นี่เองล่ะมั้งที่ทำให้ร่างเล็กคนนี้มีเพื่อนๆ เยอะยิ่งกว่าใคร อืม .. ความจริงผมก็เริ่มสนิทกับอาร์เธอร์พอสมควรแล้วนะ แค่ผมต้องพยามหาแฟนสักคนมาปิดกั้นความจริงที่ผมชอบเพศเดียวกันน่ะสิ เลยต้องขลุกอยู่กับพวกผู้หญิงแบบนี้ .___. ไม่ใช่ว่าผู้หญิงไม่ดีอะไรหรอกนะ แต่ว่าความรู้สึกมันไม่ได้คิดเกินเพื่อนน่ะสิ เฮ้อ ..
“ เห้ย ! เหม่ออะไร ? ” หือ .. สัมผัสอุ่นๆจากมือหยาบของร่างเล็ก
“ - / - อ๋อ .. เปล่านี่ ไม่มีอะไรนี่นา มันจะมีอะไรได้ยังไง ? ” เราร้อนตัวมากไปรึเปล่านะ ?
“ ไม่มีก็ดีแล้ว ลงไปพักกัน ” มือเล็กแต่ซ่อนความแข็งแกร่งไว้เลื่อนลงมาโอบเอวไฮด์
> / / / < ใจเต้นแปลกๆ ว่ะครับ คือตอนแรกก็ยอมรับนะว่าแค่ชอบรูปร่าง หน้าตา เฉยๆ แต่วันนี้มันไม่ใช่แล้ว .. มันใจเต้นแปลกๆ กับการกระทำของคนคนนี้ในทุกๆ อย่างเลย เวลามองเขามันเหมือนหลุดลงไปอยู่ในโลกที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก
“ อื้อ ไปดิ ”
@ Minor Canteen
อื้อ ‘ ‘ คุณคิดไม่ผิดหรอกครับ โรงเรียนของผมมีเมนแคนทีนเป็นโรงอาหารที่จัดอาหารไว้ให้ กับไมน์เนอร์แคนทีนไว้หาอะไรทานเล่นช่วงเบรก = = ซึ่งผมแอบงงแหละว่ามันจะมีไว้หาซากหอยอะไร ? แต่อยากมีก็มี 5555
“ กินข้าวกันป่ะ ? เที่ยงๆ จะได้ไปเตะบอล ” อาเธอร์ถาม เพราะเค้ารู้สึกว่าช่วงนี้ไฮด์มาพัวพันกับชีวิตเค้าบ่อยๆ
“ อื้อ ! ”
“ ซื้อจานเดียวแล้วแบ่งกันเนอะ ^ [ + + + ] ^ ” เขายิ้มโชว์ฟันสวย
“ ตามใจนายอ่ะ เรากินอะไรก็ได้ ” ตัวเล็กพูดอย่างไม่คิดมาก พร้อมค่อยๆ เนียนเอามือนิ่มไปโอบเอวของอาร์ต คนตัวเตี้ยกว่าหันมาชำเลืองแล้วค่อยๆ ขยับมือมากอดคอขาวน่าฟัดของคนสูง แล้วเดินไปสั่งอาหารอย่างสบายใจ จะรู้บ้างมั้ยนะว่ากริยาที่เค้าทำโดยไม่ได้ตั้งใจ จะทำให้ตัวเล็กหัวใจเต้นรัวอยู่ทุกๆ ครั้ง
“ เออๆ เราไปซื้อน้ำแปบนะอาร์ต ”
“ อื้อ เรารอตรงนี้นะไฮด์ ” อาเธอร์นั่งลงบนโต๊ะที่แยกออกมาจากแก๊งของตัวเอง
“ หือ ? อาร์ตนั่งไหนนะ ? ” ร่างบางมองไปรอบๆแต่ก็มองไม่เห็นอาร์ตสักที .__. หรือเค้าจะเบื่อเราแล้วหนีไปนั่งที่อื่นแล้ว ; --- ;
“ อยู่นี่ ” ตัวโตเดินมาจูงข้อมือนิ่มของอีกคนไปนั่งด้วยกัน “ แกว่ามั้ย ไอ้อ้วนนี่เอาตูดบังซะมิดจนแกมองไม่เห็นฉันเลยอ่ะ 555 ”
“ เฮ้ยไปว่าเค้าทำไม (- - ”
“ นี่มันความจริงที่ต้องรับให้ได้เหอะ – 3 – ไอ้อ้วน แบร่ ! ” T T นายจะไปว่าเค้าทำม้าย แล้วเจ้าตัวนี่จะบังเอิญมายืนอะไรกันตรงนี้ หา ! เข้าใจนิสัยไอ้อาร์ต หรืออาเธอร์หน่อยเถอะ ว่ามันปากอย่างนี้แต่กำเนิด และใกล้ตายโดยไม่รู้ตัว
“ คือ .. ความจริงเค้าก็ไม่ได้อ้วนขนาดนั้นเนอะ แหะ ๆ ” ผมคงทำได้แค่นี้แหละ ; ^ ;
“ ไม่อ้วนอะไร = = น้ำหนักน่ะเฉียด 100 แล้วมั้ง หรือชั่งไม่ได้เดี๋ยวตราชั่งพังวะนั่น
“ ขอร้องเถอะ T ^ T อย่าว่าพี่เค้าเลย ” พี่เค้ากำหมัดแน่นจะต่อยแกให้น่วมอยู่แล้ว
“ หึ .. ถ้ามึงปากเสียขนาดนี้คงต้องมีเรื่องหน่อยละวะ ” เฮ้ย อย่านะ ตัวไปก่อนความคิด ไม่ทันไรผมก็ได้เอาตัวไปขวางหมัดหนักๆ นั่น “ ถ้ากูได้ยินมึงพูดอีกนะ กูไม่ปล่อยมึงแน่ ” ก่อนไอ้หมีควายนั่นจะเดินจากไป ปากผมก็แตกไปแล้วสิครับ .____. เจ็บชะมัด
“ ไม่ต้องด่าอีกครั้งแกก็จะมีเรื่องกับฉันนี่แหละ มึงกล้าดียังไงมาทำตัวเล็กของกู ? “ อาเธอร์ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งตามไปปล่อยหมัดอีกสองสามที “ กับที่มึงทำ พะ .. เพื่อน กู ! “ แน่นอนว่าอาร์ตน่ะถึงตัวเล็กยังไง เลือดนักสู้ในตัวมันค่อนข้างแรง อา .. แรงมากทีเดียว ยิ่งโดนคนอื่นเริ่มก่อนเหมือนวันนี้
ออด ~ = = ฟู่ว .. โชคดีชะมัด ออดพอดี สองคนนั้นเลยมีเรื่องกันต่อไม่ได้ ทำไมหรอ ‘ ‘ ก็พอหมดพักก็จะมีอาจารย์ปกครองโหดๆ มาเดินตรวจน่ะสิ
“ เป็นไงบ้าง เจ็บมากมั้ย ? “ สายตาคมๆ ยืนก้มลงมองคนที่นั่งอยู่ด้วยความเป็นกังวล
“ ไม่เป็นอะไรหรอก นายน่ะวันหลังอย่าไปต่อยใครเค้าอีกรู้มั้ย ? “ ผมคลายยิ้มออกมา
“ ก็มันทำนายนะ ! “ อาร์ตพูดพร้อมถกแขนเสื้อขึ้น
“ เอาเถอะน่า นายตัวเล็กกว่าเค้าตั้งเยอะ เดี๋ยววันหลังฝ่ายปกครองมาไม่ทันนายจะเจ็บเอานะ “ คือ .. ก็ผมเป็นห่วงนี่นา ถ้าหน้าคมๆ นั้นเป็นแผลขึ้นมาคงเสียดายแย่เลย
“ นายนั่นแหละ เจ็บมากมั้ย ? “ คนที่ยืนอยู่อดกัดปากตัวเองด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ ก็ตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านหน้าเขาน่ะ โดนเลี้ยงดูมาอย่างดี แต่เขากลับมาทำให้ปากแดงๆ นั่นมีเลือดซึม โดยเฉพาะว่ามันเกิดมาจากปากหมาๆ ของเขาเองด้วย
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย ฮะๆๆ “ โธ่เว้ย ยิ่งไฮด์ไม่พูดว่าเจ็บร่างหนาก็ยิ่งโทษตัวเองมากขึ้นที่แม้ร่างเล็กจะน้ำตาซึมๆ อยู่แต่ปากบอกไม่เป็นไร เพราะไม่อยากให้อาร์ตเครียด
“ ต่อยปากฉัน ให้แรงกว่าที่มันทำนาย “ อาร์เธอร์นั่งลงข้างๆไฮด์ พร้อมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ บ้า ไม่เอา “ ผมเมินหน้าหนี
“ นะ .. ให้ฉันได้ชดใช้กับที่มันทำนาย “ อาร์ตมองลึกลงไปในดวงตาของตัวเล็ก
“ บ้ารึไง ฉันจะทำนายให้ได้อะไรขึ้นมา ยังไงเราก็เจ็บไปแล้ว “
“ งั้น เราจะดูแลนายไม่ให้เจ็บตัวอีกแล้ว โอเคนะ ! “ อาเธอร์ยิ้มโชว์ฟันขาวแล้วจับมือของร่างสูงไว้แน่น
“ อื้อ ! “ ผมยืนขึ้นแล้วเดินจับมือกับอาร์ตไปถึงห้องเรียน
.. ทำไมวันนี้เจ็บตัวแต่ก็มีความสุขจัง ..
ความคิดเห็น