คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fanboy
Fanboy
Jaehyun
x Yuta
Rate: NC
Note: โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน.
Fanboy (n.) A male fan, especially one who is obsessive about comics,
music, movies, or science fiction.
นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองกล้องสีดำด้านราคาแพงที่เรียงรายอยู่ข้างหน้าแม้ว่าข้างหน้าจะมีกล้องแบบนั้นอีกไม่รู้กี่อันแต่
จองแจฮยอนกลับมองแค่ผู้ชายตัวขาวใส่แมสปิดปากสีดำที่เขาค่อนข้างคุ้นหน้าคุ้นตา
ยกยิ้มมุมปากให้กล้องนั้นก่อนจะสำรวจท่าทีของผู้ชายคนนั้นก่อนที่อีกฝ่ายจะลดกล้องลงเพื่อสบตากับไอดอลหนุ่มที่กำลังเป็นที่นิยม
แจฮยอนจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นแฟนบอยคนแรกๆของเขา
ยังจำวันที่แฟนบอยตัวขาวก้าวขึ้นมาบนเวทีเล็กๆเพื่อยื่นอัลบั้มให้เซ็น
มือเรียวสั่นเล็กๆก่อนปากจุ๋มจิ๋มนั่นจะเอ่ยชมเพลงใหม่ของเขาติดๆขัดๆ
ตอนนั้นแจฮยอนได้แต่หัวเราะแล้วเอ่ยถามออกไป แฟนบอยตัวขาวถึงได้บอกว่าตัวเองเป็นคนญี่ปุ่นที่เข้ามาเรียนต่อในเกาหลี
“นากาโมโตะ ยูตะ” แจฮยอนพึมพำชื่อที่แฟนบอยตัวขาวเอ่ยบอกเมื่อสักครู่
“แจฮยอนชอบกินอาหารญี่ปุ่นไหม”
คนถูกถามเลิกคิ้วขึ้นขณะที่จรดเมจิกสีดำลงบนรูปภาพตัวเอง
“ชอบครับ”
แฟนบอยตัวขาวยิ้มจนตาหยี
“ดีจังไว้ถ้าไปเล่นคอนเสิร์ตที่โอซาก้าต้องกินทาโกยากิให้ได้เลยนะ”
เป็นครั้งแรกที่จู่ๆก็นึกอยากกินทาโกยากิที่โอซาก้า
ไอดอลหนุ่มยิ้มจนลักยิ้มบุ๋มลงทั้งสองข้างแก้ม มือหนายื่นออกไปจับมือเรียวสอดประสานระหว่างนิ้วแต่ละนิ้วบีบเบาๆก่อนจะผละออก
“ขอบคุณนะครับยูจัง”
ความสัมพันธ์ลับๆเกิดขึ้นหลังจากนั้นห้าเดือน
นากาโมโตะ ยูตะที่ติดตามทุกงานและทุกงานอีเว้นท์ของไอดอลหนุ่ม แม้ไม่ได้ตั้งตัวเป็นเหมือนแฟนไซต์แต่ภาพต่างๆที่ถูกไว้ก็จะปรากฏอยู่บนแอคเคานต์ในทวิตเตอร์ส่วนตัวที่มีภาพโปรไฟล์รูปตัวการ์ตูนจากเรื่องโปเกม่อน
คงเป็นความบังเอิญเล็กๆที่เป็นจุดเปลี่ยนของไอดอลกับแฟนบอยตัวขาว
ที่ดันบังเอิญเจอกันในร้านสะดวกซื้อเล็กๆตอนตีสอง
แจฮยอนจำได้ทันทีที่เห็นแผ่นหลังเล็กในฮู้ดตัวใหญ่สีเหลืองนั่นด้อมๆมองๆนมในชั้น
ปากอิ่มถูกฟันขาวขบกัดเหมือนว่ากำลังใช้ความคิดอย่างมากในการเลือกนมตรงหน้า
และภาพพวกนั้นมันทำให้เขาเผลอยิ้มขึ้นมาเฉยๆ
ขายาวก้าวไปใกล้ๆแตะที่ไหล่บาง
อีกฝ่ายสะดุ้งโหยงหันตัวกลับมา
“ยูจังมาซื้อนมหรอครับ”
“อ่า แจฮยอน!”
แฟนบอยตัวขาวพูดเสียงดังก่อนจะเอามือปิดปากตัวเอง “ขอโทษนะพอดีตกใจไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรครับแล้วนี่พักอยู่แถวนี้หรอ”
คนตัวขาวพยักหน้า
“บ้านผมก็อยู่แถวๆนี้เหมือนกัน”
บ้านหลังขนาดกลางถูกตกแต่งอย่างดีด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงที่ยูตะไม่อยากจะคิดถึงราคาหลายหลักของมัน
การตามจองแจฮยอนมาหลายเดือนทำให้รู้ว่าบ้านของไอดอลหนุ่มที่เด็กกว่าเขาสองปีมีฐานะร่ำรวย
แจฮยอนติดหนึ่งในสิบไอดอลที่มีฐานะที่สุดในเกาหลี
รถหรูนำเข้าที่จอดอยู่ด้านนอกก็คงจะบ่งบอกถึงฐานะทางการเงินได้เป็นอย่างดี
ถุงร้านสะดวกซื้อในมือของยูตะถูกวางลงบนเคาน์เตอร์ครัว
ยูตะมองไอดอลหนุ่มที่กำลังหยิบน้ำจากตู้เย็นออกมารินใส่แก้วก่อนมันจะถูกยื่นให้ตนเอง
เขารับมายกขึ้นดื่มแก้กระหายและตื่นเต้น
“วันนี้พ่อแม่ผมไม่อยู่พอดี
พี่อยากจะขึ้นไปบนห้องผมไหม” คำถามที่ทำให้ยูตะสำลักน้ำจนหน้าแดง
“….”
“ค่อยๆสิครับ” แจฮยอนเอื้อมมือมาลูบหลังเบาๆ
ยูตะอึกอัก
“แต่ว่า
แต่ พี่เป็นแฟนคลับนะไม่กลัวหรอ”
ดวงตากลมสุกใสจ้องมาที่แจฮยอนจนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปปัดผมหน้าม้าที่รุงรังปิดหน้าของยูตะออกเบามือ
นิ้วเกลี่ยแก้มใสเนียนที่แจฮยอนทึกทักเอาเองว่ามันคงหอม
ไอดอลหนุ่มเคลื่อนตัวเข้าหายูตะช้าๆโดยไม่ละสายตาจากดวงตากลมสักนิด
เคลื่อนไปใกล้ๆจนกระทั่งแตะริมฝีปากลงบนปากเล็กสีเชอร์รี่ ดูดดึงเบาๆก่อนจะผละออก
“พี่ควรจะกลัวผมมากกว่านะ”
มันควรจะเป็นแค่ความทรงจำดีๆสำหรับแฟนบอยอย่างยูตะ
การได้เข้าใกล้แจฮยอนขนาดนั้นนอกจากจะโชคดีมากๆมันคงเป็นโอกาสเดียวที่ได้อยู่ในสายตาของผู้ชายคนนั้นแค่คนเดียว
วันรุ่งขึ้นถึงได้หนีกลับมาก่อนที่อีกฝ่ายจะตื่นและคิดว่ามันคงเป็นแค่เรื่องดีๆเรื่องหนึ่งในชีวิตที่เขาคงจดจำมันไปตลอด
ส่วนแจฮยอนจะจำหรือจะลืมก็ไม่เป็นไรยูตะไม่ได้หวังให้อีกฝ่ายมารับผิดชอบอะไรอยู่แล้ว
ไอดอลเดตไม่ได้
อย่าคิดเรื่องมีแฟนแล้วยิ่งเป็นผู้ชายคงเป็นเรื่องยากเสียยิ่งกว่าอะไรยูตะเลยไม่หวัง
วันนี้มีงานแฟนมีตติ้งๆที่แฟนคลับผู้โชคดีจะถูกเลือกเพียงแค่ห้าสิบคน
ใช่ นากาโมโตะ
ยูตะเป็นหนึ่งในห้าสิบคนถึงได้มายืนถ่ายรูปไอดอลที่ชอบหลังจากไม่ได้ตามแจฮยอนเกือบเดือนเพราะหลังจากคืนนั้นเขาก็ติดสอบจนไม่สามารถปลีกตัวไปงานต่างๆได้
ยูตะลดกล้องเมื่อเห็นนัยน์ตาสีเข้มนั่นมองมาพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
ใจเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกมา
งานสามารถให้ถ่ายรูปได้ในตอนแรกก่อนจะเหมือนปาร์ตี้เล็กๆระหว่างแฟนคลับกับกลุ่มไอดอลที่ไม่ได้มีแค่แจฮยอนแต่รวมถึงสมาชิกอีกหลายชีวิตในวง
ทุกอย่างจบลงในเวลาสองชั่วโมงกว่า
ลัคกี้แฟนเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักที่ยูตะนึกเอ็นดูเธอไม่ได้เมื่อมองจากตรงนี้
“ลัคกี้แฟนคนสุดท้ายในวันนี้จะได้ไปกินข้าวมื้อดึกหลังจบแฟนมีตติ้ง”
เสียงฮือฮาของทุกคนในฮอลเล็กๆดังไปทั่ว
ยูตะหยิบกล้องใส่กระเป๋าเขากำลังลังเลว่าควรจะใช้เวลานี้ออกไปก่อนเลยดีไหม
เพราะยังไงลัคกี้แฟนก็ไม่ใช่เขาแต่ถึงใช่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะสู้หน้าแจฮยอนแบบใกล้ๆได้ยังไง
“นากาโมโตะ ยูตะ
ยินดีกับลัคกี้แฟนของพวกเราด้วยนะครับ” เสียงของจอห์นนี่หนึ่งในสมาชิกพูดผ่านไมโครโฟน
กินข้าวเสร็จไปนานแล้วแต่ตอนนี้ยูตะยังไม่ได้กลับถึงห้องพักเลย
เขากลับมาที่บ้านของแจฮยอนเมื่อไอดอลหนุ่มโกหกคำโตกับผู้จัดการของตัวเองว่าเขาเป็นเพื่อน
แม้ตอนแรกจะไม่เชื่อแต่ดูเหมือนทุกคนในวงจะช่วยกันทำให้ผู้จัดการเชื่อ
ถึงได้มาจบลงในห้องนอนของแจฮยอนอีกครั้ง
ความเงียบทำให้ยูตะนึกเกร็งจนไม่กล้าเขยิบนั่งท่าที่สบายกว่าการนั่งห้อยขาอยู่บนเตียงหนีบเข่าหากัน
ก้มหน้าจนชิดอกไม่กล้ามองคนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ไม่ไกล
“ทำไมถึงได้หนีไปแบบนั้นล่ะครับ รังเกียจหรอ” น้ำเสียงฟังดูตัดพ้อนิดๆ
“ปะ เปล่า คือพี่คิดว่า เอ่อ
แจฮยอนอาจจะเข้าใจผิด” ยูตะตอบตะกุกตะกักไม่เงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยซ้ำ
“ผมว่าวันนั้นผมก็บอกพี่ไปแล้วนะว่าผมต้องการพี่”
มือใหญ่ประคองใบหน้าหวานจ้องดวงตากลมที่มีสั่นไหวนิดๆ
“แถมยังหายไปเป็นเดือนรู้ไหมว่าผมกลัวแค่ไหน”
“….”
“ผมกลัวว่าพี่จะไม่กลับมาอีก จนกระทั่งผมเห็นพี่
ผมดีใจจนแทบอยากจะโดดลงจากเวทีเข้าไปดึงพี่มากอดแรงๆ”
“ขอโทษ พอดีช่วงนี้พี่ติดสอบ…”
แจฮยอนเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆสูดดมความหอมจากแฟนบอยตัวขาวที่ทำท่าทางเหมือนเด็กทำผิดแล้วถูกจับได้
“ผมไม่โกรธยูจังหรอก
แต่ผมจะลงโทษให้หนักกว่าคืนนั้นอีก”
แฟนบอยตัวขาวสะดุ้งเมื่อมือใหญ่สอดเข้าไปในเสื้อกล้ามสีดำ
วันนี้อีกฝ่ายใส่โชกเกอร์ดูเข้ากันจนอดไม่ได้ที่ก้มลงไปกัดแรงๆที่ลำคอขาวเนียนจนเกิดรอย
“ผมจองพี่แล้ว” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู
“จองอะไรหรอแจฮยอน ฮื้อ เดี๋ยวก่อนสิ
ตรงนั้นไม่ได้นะ แจ—“
ไม่ฟังหรอกตอนนี้แจฮยอนไม่อยากฟังไว้ค่อยอธิบายให้แฟนบอยตัวขาวฟังทีหลัง
ตอนนี้ไม่อยากจะเล่นตอบคำถามอะไรอีกแล้ว แค่อยากจะกอดร่างนุ่มนิ่มนี้ไว้แน่นๆ
ฝังกายเข้าไปลึกๆ ฟังเสียงครางหวานๆ
หลังจากนั้นค่อยขอเป็นแฟนก็คงยังไม่สายไป
ใช่ไหมครับคุณแฟนบอยของผม
end.
#bbgjaeyu
ความคิดเห็น