( SF / OS ) CRUSH — โฮลิน , holin

ตอนที่ 15 : ♡ special : เกี่ยวกันไหม #novelber2017

B
E
R
L
I
N
?

เกี่ยวกันไหม?

#Novelber2017 ♡
“ DAY19 - เกี่ยวกันไหม”
Couple : dongho x kuanlin
#jayxfiction



บาส x แก้มบุ๋ม
B & G






ทำไม เพลงรักเพลงซึ้งที่ฉันไม่เคยชอบฟัง
พอได้ยินช่วงนี้ทีไร ฉันเผลอร้องตามทุกคำ




cause all of me loves all of you ????
เสียงเพลงแปร่งๆถูกเปล่งดังออกมาจากปากกระจับ เจ้าของเสียงหลังตาลงปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในห้องอารมณ์สุนทรียะ
ทั้งๆที่รู้ว่าร้องเพลงเพี้ยนมากมาย แต่ก็ยังไม่ล้มเลิกความพยายามในการร้อง
หูทั้งสองข้างถูกเติมเต็มด้วยสายหูฟังไอโฟนเส้นโปรด 
มือเรียวเล็กกดเล่นเพลง all of me เป็นรอบที่ห้าของวัน
‘เพลงรัก’ เป็นเพลงที่ไม่คิดจะเปิดฟังตลอดเวลายี่สิบสามปีที่ผ่านมา
แต่วันนี้เพลงเหล่านั้นกลับถูกเปิดวนเล่นซ้ำๆโดยเจ้าของร่างบาง







ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมคงไม่ฟัง
: )






ธรรมดาเที่ยงคืนปิดไฟ รีบนอนให้พ้นคืนวัน
เเต่คืนนี้ฉันพยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้

กายบางพลิกตัวครั้งแล้วครั้งเล่าบนเตียงกว้าง พลางนึกถึงใบหน้าคมเข้ม
ใบหน้าคมเข้มที่น้อยครั้งจะถูกแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม แม้จะดูน่ากลัวในบางครั้ง 
แต่นั่นดีที่สุดแล้ว ชอบในความยิ้มยากของอีกคน
เหตุผลที่ทำให้นอนไม่หลับก็คงเป็นเพราะคนๆนี้
วอลโฟนถูกเซทให้เป็นรูปของอีกคน เป็นรูปถ่ายตอนเผลอขณะยืนหันหลัง
แผ่นหลังที่น่าซบ

มันเหมือนไม่เป็นตัวเอง..มันไม่ใช่ฉัน
เหตุผลมันเพราะอะไร..ไม่รู้เหมือนกัน

คนละมุมถนนแท้ๆ ยืนกันคนละที่แท้ๆ กลิ่นกายหอมๆที่จำได้ดีถูกพัดลอยมาตามสายลม
ใจเต้นแรง ..
สัญญาณไฟสำหรับคนข้ามถูกเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันทีเป็นสัญญาณบอกให้เริ่มเดิน
สองเท้าก้าวเข้ามาหาเรื่อยๆ ร่างบางไม่รู้จะทำตัวยังไงดี แก้มใสถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงเข้ม
เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเจ้าของนัยตาสีเฮเซลนัท เกิดความวูบไวในแววตาคู่สวยเพียงชั่วครู่
หมดเรี่ยวแรงที่จะก้าวขาออกไป สุดท้ายแล้วก็หยุดยืนอยู่กลางถนนเสียดื้อๆ

ไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย






“หยุดทำไม ไม่กลัวโดนรถชนเหรอ”
“อะ ..”
“มานี่มา”

‘บาส’
ชื่อของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่ทำให้ร่างบางของชายวัยยี่สิบสามปีหัวใจเต้นแรง
ผู้ชายคนที่ทำให้อีกฝ่ายเกือบหัวใจวายตายทุกครั้งที่เจอกัน

‘แก้มบุ๋ม’
ชื่อของชายหนุ่มอายุยี่สิบสามปี ชื่อที่ดูละม้ายคล้ายเด็กผู้หญิง
ไม่นับใบหน้าหวานๆ ดวงตาคู่สวย ถ้าไม่ติดว่าชายร่างบางนี้ไว้ผมสั้น
ใครต่อใครคงคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง

“แก้มบุ๋ม น่ารักดีนะ”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นส่งยิ้มหวานให้กับอีกฝ่าย เหมือนโลกถล่มลงตรงนั้น เหมือนแผ่นดินไหวเจ็ดริกเตอร์
รอยยิ้มเดียวที่มีอิทธิพลต่อไปมากมายเหลือเกิน
นับเป็นครั้งแรกที่ได้สนทนากันจริงๆจังๆหลังจากไม่ได้พบเจอกันนาน ถ้าไม่นับตอนที่ได้พูดคุยกันผ่านคนอื่นน่ะนะ 
และมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ .. มั้ง
เพราะเจ้าของร่างบางที่ชื่อแก้มบุ๋มอาจจะช็อคตายตอนนี้ก็ได้

“แก้มบุ๋มหน้าแดง”
มือหนาเอื้อมมือมาแตะแก้มนิ่ม กระตุกยิ้มมุมปากพร้อมเล่นแก้มนิ่มเบาๆ
“บาส..”
เหมือนจะเป็นไข้ เหมือนจะไม่สบาย แอร์ในห้องอาจจะเย็นเกินไป ที่ร้อนวูบวาบอยู่ตอนนี้คงไม่ใช่เพราะคนตรงหน้าหรอก..มั้ง

อย่ายิ้มสิบาส ใจเราเต้นแรงไปหมดแล้ว

“ชอบ ชอบบาสนะ”
“บาสรู้แล้วครับ”

สิ้นเสียงทุ้มมือเล็กๆถูกกระชับให้ก้าวเดินไปพร้อมกัน ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นหลังจากนั้น
มีเพียงความอุ่นร้อนที่มือทั้งสอง สอดประสานนิ้วกันไว้จนแน่น
ร่างบางเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ แต่กลับเป็นฝ่ายหลบสายตาเสียเอง
เมื่อเงยหน้าขึ้นไปเจอสายตาเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มกลับมา

ก็บอกว่าอย่ายิ้มไง 

“บาส ค คนมอง”
“ไม่เห็นแปลกเลยนี่แก้ม”
“ชื่อแก้มบุ๋มไม่ได้ชื่อแก้ม”
ร่างบางยู่หน้าใส่อีกฝ่ายอย่างอนๆ บาสเอื้อมมือมาบีบแก้มยุ้ยไปมา 
เพียงแค่สัมผัสที่ผิวอ่อนนุ่ม ใจชายหนุ่มกลับเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะเป็นปกติ

“บาสกลัวหลงเหรอจับมือเราแน่นเชียว”
“อื้ม ใช่ บาสกลัวหลง ขอจับมือแก้มหน่อยนะ”
ร่างบางเชื่อสุดใจว่าอีกฝ่ายกลัวหลง ไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำว่าคนอย่าง ‘บาส’ จะมาชอบคนอย่างเขา

ตะวันคล้อยลับขอบฟ้าไปแล้ว สายตาทั้งคู่จดจ้องไปยังผืนน้ำที่สะท้อนให้เห็นแผ่นฟ้าที่เริ่มมืด
พื้นสนามหญ้าบนเนินเล็กๆปรากฏร่างของทั้งสองนั่งอยู่เคียงข้างกัน
บาสถือวิสาสะเอนตัวลงบนตักนุ่มโดยไม่ขออนุญาต แต่ถึงไม่อนุญาตเขาก็เชื่อว่าอีกฝ่ายต้องยอมแน่ๆ
เจ้าของตักนุ่มนิ่มนั่งหน้าแดงอยู่ในความมืด ทั้งๆที่เกลียดความมืดเป็นชีวิตจิตใจ 
แต่ในสถานการณ์แบบนี้เขาคงต้องขอบคุณมัน
ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายต้องเห็นแน่ๆว่าตนหน้าแดงมากแค่ไหน

แต่ทุกการกระทำไม่สามารถหลุดรอดสายตาคมไปได้แม้แต่นิด
แก้มยุ้ยที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงทำให้เจ้าของร่างที่เอนตัวลงบนตักนิ่มอยากจะกดแนบจมูกลงไปเสียจริง

ร่างบางยังหาคำตอบไม่ได้เสียทีว่าความรู้สึกที่ร้อนวูบวาบอยู่ในอกนี้เกิดจากอะไรกันแน่

ดวงตาทั้งคู่ประสานกันในความมืด ใบหน้าของอีกฝ่ายเคลื่อนสูงขึ้นเพื่อหวังครอบครองริมฝีปากเล็กช้าๆ

ตึกตัก
เสียงหัวใจเต้นดังแข่งกัน

มันเกี่ยวกันไหม ที่เธอได้เดินเข้ามา
ที่เธอได้มาสบตา ตัวฉันถึงเป็นแบบนี้

ปลายจมูกแนบชิดเข้าหากัน จนแทบไม่เหลือที่ว่างระหว่างใบหน้าทั้งสองอีกต่อไป
เหลือเพียงแต่ปากอิ่มสีเชอร์รี่ที่บาสยังไม่ได้ครอบครองมัน
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ปฏิเสธหนำซ้ำยังปิดเปลือกตาลงอย่างยินยอม 
บาสหยัดตัวขึ้นนั่งช้อนคางสวยขึ้นมาเตรียมประทับจูบลงไปยังกลีบปากบาง

อีกนิดเดียว

กริ๊ง กริ๊ง !

เสียงกริ่งจักรยานบนสะพานข้ามน้ำดังมาพร้อมเสียงเรียกของเพื่อนสนิทของบาส
“เห้ยบาส ทำไรวะมึงงงงงง”
“บ้าชิบ!”

ร่างบางผละออกจากอีกฝ่ายทันที ส่วนบาสขยี้หัวอย่างหงุดหงิดพร้อมหันไปด่าเพื่อนทันที 
“ไอ้มีน มีไร!”
“นั่นใครอ่ะ น้องแก้มของมึ—”
“หยุดพูดโว้ยย”
“ฮ่าๆ ไม่ขัดละจะทำไรก็เชิญ”

ร่างบางเลิ่กลั่กอย่างบอกไม่ถูก กลีบปากบางถูกเจ้าตัวขบเม้มไว้แน่น 
ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้มีนเพื่อนชั่วบาสคงได้สัมผัสกลีบปากบางนั้นไปแล้ว

เสียดาย

“แก้มครับ”
“อ อื้อ ว่าไงบาส”
“เดี๋ยวบาสพาแก้มกลับบ้านนะ มืดแล้ว”

ระยะทางไปบ้านคนตัวเล็กค่อนข้างไกลพอสมควรหากเดินเท้า
บรรยากาศระหว่างทั้งคู่เงียบไป ร่างบางเอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จา

ครึ่งทางแล้ว บทสนทนาเกิดขึ้นบ้างประปราย แต่ไม่ได้เป็นเหมือนเก่า
สายลมเอื่อยๆไหลปะทะเข้ากับแก้มใส ผมสวยปลิวลู่ไปตามสายลม
บาสมองภาพนั้นอย่างตะลึง คนที่เดินข้างเขาอยู่ตอนนี้โคตรมีเสน่ห์กว่าที่เคย

มือหนาคว้าหมับเข้ากับมือเรียวโดยไม่ขออนุญาต ร่างบางพยายามแกะมือออกแต่ก็ไม่เป็นผล
มือหนากระชับมือให้แน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม พลางสังเกตคนด้านข้างไปด้วย 
“บาสจำทางไปบ้านเราได้ แล้วบาสจับมือเราทำไม”
“ก็บาสอยากจับมือแก้ม”
“บาสกลัวหลงเหรอ”

ร่างหนาไม่ตอบ ถึงหน้าบ้านอีกฝ่ายแล้วแต่มือหนายังไม่คลายออกจากมือเล็กเสียที 
“บาสถึงบ้านเราแล้ว”
“แก้มรู้ป่ะทำไมเราถึงจับมือ”
พูดพลางเดินเข้าหาร่างบางทีละก้าว ๆ ต้อนแผ่นหลังไปจนชิดกำแพงรั้วหน้าบ้าน
“บาสเดินเข้ามาทำไม”
“จะบอกอะไรให้นะแก้ม”
“...”
“บาสน่ะ #%€>¥>}+” 
จบประโยคปุ๊บ จมูกโด่งกดแนบลงบนแก้มใสอย่างถือวิสาสะ มือเล็กๆผลักอกคนตัวใหญ่กว่าออกทันที
“ฮื่อบาส กลับบ้านไปเลยยย”

อีกฝ่ายเดินให้หลังไปแล้ว มีเพียงร่างบางที่ยืนร้อนวูบวาบพร้อมทาบมือเล็กๆไว้ที่แก้มใสที่เพิ่งจะโดนขโมยจูบมาหยกๆ

มันเกี่ยวกันไหม เมื่อไหร่ที่เธอนั้นยิ้มให้ฉัน
เหมือนโลกดูเปลี่ยนไป
เหตุผลก็เพราะว่าเธอ ใช่หรือเปล่า

ตอนนี้ร่างบางรู้แล้ว ..
เหตุผลที่ทำให้เขาเองต้องร้อนวูบวาบอยู่แบบนี้ก็เพราะคนๆนั้นนั่นแหละ ! 

“จะบอกอะไรให้นะแก้ม”
“บาสน่ะจับมือแก้มก็เพราะว่าบาสชอบแก้มไง”

คนบ้า

100per

#jayxfiction

#crushโฮลิน

** สำหรับใครที่สนใจอ่านเรื่องของบาส-แก้มบุ๋ม ต่อ **

สามารถเสิร์ชในจอยลดาว่า #แก้มบุ๋มไม่ใช่แก้ม 

เป็นเรื่องราวในอดีตของบาสและแก้มบุ๋มที่เกิดขึ้นก่อนตอนนี้ค่ะ

-------------------------------------------------------

TALK : เอาพี่บาสกับน้องแก้มมาฝาก ระหว่างรอเรื่องต่อไป ซึ่งไม่รู้จะนานหรือไม่นาน แต่ช่วงอาทิตย์นี้อาจจะหายไปสักพัก ใกล้สอบโปรเจ็คกับสัมมนาแล้วค่ะ แทบตาย ; - ; คิดถึงกันด้วยนะคะ แต่ยังวนเวียนในทวิตเตอร์อยูุ่ทุกวัน ใครเหงาๆแวะมาติดแท็กคุยเล่นด้วยกันก็ได้เด้อ ฮรุก ลินลินเสื้อชมพูในงานแฟนไซน์น่าร้ากจางงง ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วววว ฝากคอมเม้น + Fav + #crushโฮลิน #jayxfiction ด้วยนะคะ 55555 เลิ้บค่ะ