In Magic Wold [ใน โลก เวทย์มนต์]<<รับสมัครตัวละครจ้า>>

ลำดับตอนที่ #4 : หมู่บ้านดีพพิงฟอเรสท์

พวกเขาเดินทางมาจนถึง...หมู่บ้านดีพพิงฟอเรสท์

"อา.......ได้พักซักที"ซิกพูดพร้อมกับยืดเส้นยืดสายเพราะตลอดหลายวันมานี่เขาสู้กับพวกออร์คมาตลอด

"เชิญตามสบายชั้นขอตัวไปทำธุระก่อน"เอลฟ์สาวพูดพร้อมกับแยกตัวออกไป

แซสเตียนเดินตามเอลฟ์สาวไปแต่เหยี่ยวของเขาบินไปเกาะซิกซ์

"ไปไหนล่ะแซส"ซิกถามพร้อมกับมองไปที่เหยี่ยวบนไหล่ของเขา

"ไปดูว่าหมู่บ้านนี้มีอะไรน่าสนใจบ้างน่ะสิ"แซสตอบอย่างยิ้มแย้ม

"แล้วใครอณุญาติให้ตามชั้นมารู้เหรอว่าชั้นจะไปไหน"คริสถามเสียงเข้ม

"เอ่อ...ชั้นแค่จะเดินไปทางนี้น่ะทำไมเหรอ?"

"ถ้านายจะหาอะไรล่ะก็ไปที่ตลาดดีกว่าชั้นจะไปหาเพื่อนชั้น"

"เอ่อแล้วตลาด..."แซสยังพูดไม่จบเอลฟ์สาวก็ชี้ทางให้เรียบร้อย

"ขอบคุณ"แล้วแซสก็เดินไปทางที่คริสบอก

"เฮ้อ........ได้พักซักที"ด้านซิกซ์ก็เช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วก็กำลังนอนเอกขเนกบนเตียงแสนนุ่มที่ทางโรงแรมมีให้ในห้องพัก

"เฮ้อ..."แซสเตียนถอนหายใจเงยหน้ามองเพดานและแบมือขึ้นฟ้า

"ในนามแห่งข้า ซิกเซลรัส ดิ ออริจิน ขอบัญชา จงออกมา"ดาบเพลิงรัตติกาล""

เขาเรียกดาบคู่ใจออกมาและนอนพินิจพิเคราะห์ดาบของตนอย่างสบายใจ

ดาบสีแดงเข้มจนเกือบดำทั้งเล่มและมีลวดลายสลักงดงาม...

มันสร้างด้วยพลังเวทย์และดาบเล่มนี้ไม่ได้มีแค่ความสวยงาม

มันมีพลังของการเผาไหม้และการดูดกลืนอยู่ด้วย

และที่สำคัญที่สุด....พลังวิญญาณของมนุษย์มังกรนามฟิริธซึ่งสถิตย์ในดาบ

เขาสามารถแปลงร่างเป็นฟิริธได้ถ้าต้องการ....จะฆ่าให้ราบ

เพราะถ้าเขาแปลงร่างแล้วเขาจะควบคุมตัวเองไม่อยู่

พอนึกถึงเขาก็อยากจะใช้พลังนั้นแต่ก็ต้องตัดใจซะเพราะมันอันตรายมาก

"แกร๊ก...แอ๊ด....."เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"แซส....ไงได้อะไรมามั่ง?"

"ก็มียาแก้อาการเหนื่อยชนิดดื่มแล้วก็ยาฟื้นฟูพลังเวทย์อีกนิดหน่อยน่ะนะ"

"อารายฟะไม่ซื้อยารักษาแผลมาเผื่อกันมั่งเลย"

"น้อยๆหน่อยฉันเป็นนักเวทย์นะเรื่องรักษาน่ะทำได้อยู่แล้วเพียงแต่ว่าต้องใช้เวทย์มนตร์ในการรักษาเท่านั้นแหละ...ซื้อน้ำยาฟื้นฟูพลังเวทย์มาแล้วก็อุ่นใจ"

"เหอะ...แล้วนี่ถ้าเกิดตายยังจะอุ่นอยู่มั้ยใจเนี่ย"

"ถ้าเกิดตายก็นี่เลย!!แต่แน๊~~♪"แซสพูดพร้อมกับชูขนนกในมือ

"อะไรน่ะ"ซิกถามด้วยความงุนงง

"ขนฟินิกซ์"แซสตอบพร้อมกับยิ้มร่า

"โฮ่...นกอมตะน่ะเหรอถ้าใช้มันกับคนจะเป็นไง..."

"ก็...คงจะชาปณกิจศพให้แล้วก็เกิดใหม่ในร่างเดิมอะแหละ"ตอบเหมือนกับไม่มีอะไร

"พูดซะไม่น่าใช้เลยแก"

"แล้วแกจะรีบตายทำไมล่ะฟะ"

แล้วแซสก็กลับห้องไป

'เฮ่อ'ซิสอนหายใจอย่างเซ็งๆแล้วก็ล้มตัวลงนอน
.
.
.
.
""

"เฮือก!!!"ซิกซ์สะดุ้งและลุกขึ้นจากเตียง
เขาแค่ฝันไป.......

'ฝันนี้อีกแล้ว....มันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ.....'
'ทำไมกัน...ทำไม'

เขาสะบัดหัวไล่ความคิดออกไปและก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
.
.
.
.
"ซิกซ์"เสียงเสียงหนึ่งเรียกเขา

"ซิกซ์ตื่นเถอะ"
.
.
.
"ตื่นได้แล้วว้อยยยยยจะนอนกินบ้านกินเมืองปายถึงหนายยยย!!!"แซสแหกปากลั่นข้างๆหูเพื่อนของเขาทำให้ซิกซ์ลุกขึ้นมาทันที(แบบกระตุกสุดๆ)

"โป๊ก!!!"แซสหลบหัวของซิกซ์ไม่ทันจึงโดนเข้าไปเต็มๆลงไปนั่งกุมหัวอยู่มุมเตียง

"แซส...จะแหกปากทำไมหะ!?"

"ก็แกน่ะจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนสายโด่งแล้ว ลงไปกินข้าวแล้วไปกันต่อได้แล้ว!!"

"หือ?...ข้าว?"ซิกซ์ถามย้ำแบบแปลกใจ

"เออ...ข้าว...ที่นี่เขามีอาหารเลี้ยงแขกที่มาพักด้วยและก็ตามมารยาทควรรีบลงไปกินได้แล้วลงมากินตอนสายๆมันดูไม่ดี"แซสอธิบาย

"เออๆๆอาบน้ำก่อนละกันเดี๋ยวตามไป"

"ให้ไวละกันเดี๋ยวเราต้องไปกันต่ออีก"
.
.
.
.
"เฮ้ยกว่าจะลงมาได้!!!"

"เออน่า...ช่างเหอะ..."ซิกซ์แก้ตัวปัดๆแล้วกินอาหารที่เตรียมไว้อย่างรวดเร็ว

"(เฮ้ยๆกินช้าๆก็ได้)อืม....เดี๋ยวเราต้องไปกันต่ออีกทีนี้ต้องผ่านหมู่บ้านของพวกกอบลิน....มันไม่แข็งแรงมากก็จริงแต่มันก็เจ้าเล่ห์รวดเร็วและมีจำนวนมากและที่สำคัญมันยังมีพวกไฮออร์คเป็นพรรคพวกอีก...งานหนักแล้วไง..."แซสบรรยายแผนการเดินทาง

"อืม...(อาหารหายไปอย่างรวดเร็ว)อีกไกลสินะ....ดาร์คิสเทิล.....ปราสาทแห่งรัตติกาล"

"เหอะ...พวกนายจะไปดาร์คิสเทิลกันเหรอ..."คริสต์เดินเข้ามาร่วมวงสนทนา

"พวกนายคิดอะไรของพวกนายเนี่ยจะไปที่อันตรายแบบนั้น...."คริสต์มองซิกซ์ด้วยหางตา

"หรือว่าพวกนายนับถือเทพดาคิส..."คริสต์พูดพร้อมกับเรียกดาบใสเรียวบางมาไว้ในมือ

"ไม่ใช่หรอก..."แซสตอบเรียบๆ

"พวกเราจะไปแก้แค้นต่างหาก"พอแซสพูดจบก็จ้องไปที่ดาบในมือของคริสต์และดาบนั้นก็กลายเป็นแท่งน้ำแข็งติดอยู่กับพื้น

"แค่พวกนายเนี่ยนะ..."คริสต์สลายดาบวารีไปและหันมาจ้องหน้าแซสแทน

"อันที่จริง...พวกเราก็คิดจะรวบรวมพรรคพวกและไปถล่มพวกกองกำลังปิศาจทมิฬน่ะนะ"

"แล้วเป็นไง?ได้พรรคพวกมากี่คนแล้ว?...ฉันก็เห็นพวกนายมีกันอยู่แค่นี้เอง2คนกะ1ตัว"

'อึก....'

"หึ...งั้น...ชั้นจะช่วยด้วยอีกแรงแล้วกัน"

"หา!!"

"ฉันนับถือเทพไลทิส...พวกเรายังไงพวกเราก็ต้องกำจัดเหล่าสาวกดาคิสให้ราบอยู่แล้วแค่ช่วยพวกที่คิดแปลกๆจะรวบรวมกองกำลังเข้าไปสู้กับมหาอำนาจดาคิสแค่นี้ไม่ใช่เรื่องเสียหาย"

"เธอ....ขอบใจมากนะ"ซิกซ์กล่าวอย่างระล่ำละลัก

"หึ...ฉันมีเพื่อนอยู่คนนึงเราไปหาเขากันเถอะ"

"หือ?...ใครเหรอ"ซิกซ์ถามหน้าซื่อ

"บอกไปแล้วรู้จักเหรอไง?"คริสตอบกวนๆแล้วหันหน้าเดินหนีออกไปเลย

"ชิ...."แซสบ่นอย่างหงุดหงิดแล้วก็ลุกตามไปพร้อมๆกับซิกซ์
.
.
.
.
"เอาล่ะถึงละห้องนี้หละ"

ประตูถูกเปิดออก
ภาพที่เห็นคือสตรีอายุราว17-18ปีผมสีครีมอ่อนนัยน์ตาสีฟ้าหน้าตาอ่อนเยาว์กับหูที่จะเหมือนเอลฟ์ก็ไม่ใช่เหมือนคนก็ไม่เชิงเพราะมันแหลมแต่ไม่ยาวกำลังเล่นกับหมาป่าตัวโตขนสีขาวบริสุทธิ์ท่าทางน่ากลัวแต่กริยากลับน่ารักเหมือนลูกสุนัขเล็กๆ

"แซฟฟาย"คริสเรียกชื่อของผู้หญิงคนนั้นเธอหันมาและเปลี่ยนสีหน้าเป็นงุนงงทันที

"อา...สวัสดีครับ"ซิกซ์เอ่ยอย่างสุภาพ(ผิดปกติอีกแล้ว)

"สวัสดีครับ...ผม..แซสเตียน ฟรีดอมวิง"แซสเอ่ยอย่างสุภาพกว่าทำให้ซิกซ์รีบแนะนำตัวเองทันที

"ผม ซิกเซลรัส ดิ ออริจิน"

"สวัสดีค่ะ แซฟฟาย เฮเลนน่า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"เด็กสาวตอบอย่างร่าเริง

"เพื่อนฉันเอง...เราเจอกันเมื่อ2ปีก่อนระหว่างเดินทาง..แซฟฟายฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

"อะไรเหรอ?"

"ฉันจะเดินทางไปที่ดาคิสเทิล...เธอจะไปมั้ย?"คริสต์ถามง่ายๆ

"หา!?อะไรของเธอเนี่ยอยู่ดีๆก็พาคนแปลกหน้ามาแล้วก็บอกจะไปที่ปราสาทรัตติกาลเธอเป็นอะไรเนี่ย"

"เรื่องมันยาวน่ะว่าแต่เธอเถอะจะไปด้วยกันมั้ย...ชั้นจำได้ว่าเธอน่ะแค่เดินทางไปเรื่อยๆไม่ใช่เหรอเราไปด้วยกันเถอะ"

"????ฉันงงไปหมดแล้วนะอะไรของเธอเนี่ยอยู่ดีๆก็จะไปที่อันตรายแบบนั้นเพี้ยนไปแล้วรึไงหรือพวกมันทำอะไรเธอ"

"เสียมารยาทแล้วไงเธอ...คิดมากน่าพวกเนี้ยเขาก็แค่คนกลุ่มหนึ่งที่คิดจะถล่มพวกดาคิสให้ราบเท่านั้นเอง"

"พูดเหมือนเรื่องง่าย...แทบไม่มีทางเป็นไปได้เลยนะเราสาวกไลทิสพยายามกันมานับ10ปียังไม่สามารถทำได้แค่คนสองคนคิดว่าจะชนะพวกมันได้เหรอแค่กองพันอสุราทมิฬก็แพ้ราบคาบแล้ว"

"แน่ใจเหรอ...ถ้าข้องใจในพลังของเรานักจะลองก็ได้นะ..."แซสพูดแบบยัวะๆ

ยังไม่ทันได้ตั้งตัวหมาป่าสีขาวก็พุ่งเข้าใส่มนุษย์วิหคร่างบางแต่ทว่า
"ข้าแด่ฟรอสเซนคริสตัลจงประธานม่านหิมาลัยกั้นมิให้ศัตรูข้าข้ามผ่าน"ไอซ์วอล""
สิ้นเสียงบริกรรมเวทย์กำแพงน้ำแข็งขึ้นกั้นทำให้หมาป่าตัวนั้นกระแทกเข้ากับกำแพงน้ำแข็งและลงไปยืนอยู่กับพื้น
"ข้าแด่ฟรอสเซสคริสตัลจงประธานหนามน้ำแข็งทิ่มแทงศัตรูข้าให้มอดม้วย"ไอซ์ซิเคิลสไปค์""
ทันใดนั้นหนามน้ำแข็งจำนวนมากก็พุ่งขึ้นจากพื้นใต้ขาของหมาป่าตัวนั้นแต่มีกำแพงน้ำนิ่มๆขึ้นมากันไว้หมาป่าตัวนั้นจึงแค่กระเด็นขึ้นไปเฉยๆ
"กระสุนอากาศ18นัด"แอร์เกรเนด""กระสุนอากาศจำนวน18นัดพุ่งโถมใส่เด็กสาวผมสีครีมอย่างไม่ปราณี
"ไลท์เอ็กซ์โพลซชั่น"แสงจำนวนมากรวมกันที่ฝ่ามือของแซฟฟายและระเบิดออกทำให้กระสุนอากาศที่ยิงออกมาหายไปเกือบหมดเหลือเพียงขอบๆ4-5ลูกที่พุ่งระเบิดกำแพงด้านหลังของแซฟฟายจนแทบจะล้มลงมา
"กราวิเทียร์โซน"มนต์แรงดึงดูดขั้นต้นถูกร่ายอย่างรวดเร็วกำแพงจึงล้มลงมาเกือบจะทับแซฟฟายแต่ทว่าดาบสีดำแดงและกระบี่เรียวยาวใสฟันมันจนแหลกไปก่อนที่จะถึงตัวของแซฟฟายและลมอ่อนๆก็พัดเอาเศษหินปลิวกระเด็นออกไปไม่โดนใครสักคน

"นี่แค่เล็กน้อย..."แซสกล่าวอย่างไว้ฟอร์มทำให้แซฟฟายรู้สึกหงุดหงิด

"ก็ได้ฉันจะไปกับพวกนาย แต่เตือนไว้ก่อนนะถ้าฉันเห็นว่าไม่มีทางเป็นไปได้เมื่อไหร่ฉัน
จะแยกทางกับพวกนายทันทีตกลงนะ"

"ตามใจเธอเถอะ"แซสกล่าวเรียบๆอย่างเย็นชา
คริสและซิกซ์มองอย่างเหนื่อยใจที่เห็นทั้งสองคนไม่ถูกกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

------------------------------------------------------------------------------------------------------