เด็กหญิงในห้องนั้น

ลำดับตอนที่ #1 : รักคือ...

         เด็กหญิงนั่งอยู่ที่ม้านั่งตัวเดิม มองเหม่อไปยังหน้าต่างเพียงบานเดียวที่มีในห้องอย่างเซื่องซึม



               "....."



         "..วันนี้ก็ไม่มาอีกแล้ว.."



        เด็กหญิงเอ่ยขึ้นเหงาๆ พร้อมกับน้ำตาสีเงินวาวๆราวไข่มุก ที่เริ่มไหลอาบแก้ม



           "..เขาคงลืมแล้วสินะ.."



           '..ใครจะมาจมอยู่กับสื่งไม่มีตัวตนล่ะ..'



           เสียงหนึ่งแว่วเข้ามาในโสตประสาท เด็กหญิงยกมือขึ้นแนบหูแล้วหลับตาลง ราวกับจะให้ความรู้สึกนั้นหายไป



         "..อย่ามายุ่ง!...แกมาเกี่ยวอะไรด้วย..." เสียงขู่ฟ่อเหมือนแมวโกรธดังลอดออกมาจากปากของเธอ

        ทันใด  ตาก็สบเข้ากับ  เด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง ยิ้มเยาะอยู่ตรงหน้า



          " เข้ามาทำไม " เธอเอ่ยถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง



          " หยั่งกะอยากเข้ามานักนี่  ในนี้น่ะนะ  มีแต่ของน่าเบื่อ..อยู่กับเธอน่ะ ของพวกนี้ยิ่งน่าสงสารใหญ่ "



      เขาเอ่ยพร้อมกวาดตามองไปรอบๆ  ... ห้องนี้ชวนหดหู่อย่างที่บอกจริงๆ...เด็กสาวแอบเห็นด้วยอยู่ในใจ

         ยังไม่ทันที่เธอจะตอบว่าอะไร เด็กชายก็ชิงพูดขึ้นก่อน



       " กับยัยขี้เหร่เฝ้าห้องอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว..ออกไปไหนชาวบ้านจะแตกตื่นกันหมด "  

พูดพลางยิ้มเหยียด แล้วเฝ้ารอดูเด็กหญิงตรงหน้าที่โกรธจนหน้าไม่มีสี



       " แล้วแกมายุ่งอะไรด้วยเล่า..ไอ้ผีบ้า!  ไปอยู่ส่วนของแกโน่นไป๊! แล้วที่เขาแตกตื่นกันก้แกนั่นแหละ!! " หล่อนตะโกนลั่นมองคนตรงหน้าที่หัวเราะชอบใจ อย่างขุ่นเคือง



    ...ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านซะจริง  ไอ้บ้านี่...



        " โธ่..โธ่  อย่าเพิ่งโกรธสิแหม...ว่านิดว่าหน่อยทำเป็นงอนไปได้...ก็แค่แวะมาเยี่ยม "



       " ใครอยากให้มากัน  ฝันร้ายชัดๆ " เด็กหญิงเอ่ย



         " เอาน่า  ก็ยังดีกว่ารอ 'คนที่ไม่มีวันได้เจอ' จริงมั้ย? " เจ้าตัวร้ายยังไม่วายแหย่ต่อ



         " ถ้าฉันไม่มาแล้วจะเสียใจ "



         " ไม่มีวันซะล่ะ " เธอตอบกลับแบบไม่ต้องคิด



        " ฮ่า! ฮ่า!  เธอนี่ไม่มีอารมณ์ขันเอาเสียเลยนะ  ไม่สงสัยเลยว่าทำไมใครเค้าทนเธอไม่ได้ แต่เอาเถอะฉันยังไม่เบื่อหรอกนะ ไว้จะมาเยี่ยมใหม่แล้วกัน "



         พูดจบเจ้าตัวก้หายไปพร้อมเสียงระเบิดลั่น



     " เจ้าบ้านั่น-- " เด็กหญิงพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด



      " จะปล่อยให้อยู่สงบๆบ้างไม่ได้รึไงนะ "

          พลางถอนหายใจเบาๆก่อนจะกลับมาคิดถึงเรื่องราวเดิมๆอีก



         ' ไม่สงสัยเลยว่าทำไมใครทนเธอไม่ได้ ' เสียงของเจ้าตัวร้ายยังก้องอยู่ในหัว



         " ไม่มีใครชอบเราจริงๆเหรอ " เด็กหญิงเอ่ยอย่างเศร้าสร้อย

      



          ...บัดนี้เหลือเธอเพียงคนเดียวจริงๆ...







...........................

แก้ไข2010/05/01

...................................................