จะดีกว่ามั้ยถ้าไม่รัก

เนื้อเรื่อง

        เดิมทีเขาเป็นแค่คนที่บังเอิญมาพบกันเพราะคนรอบข้าง
ฉันไม่ได้ใส่ใจเรื่องเขามากนัก    .........


   เราสองคนเป็นเพียงแค่คนที่เจอกันทุกวันเพราะทำงานอยู่ที่เดียวกัน....    
  จากนั้นมาเราก็เจอกันบ่อยจนแทบจะทุกวัน .....
   ใกล้ชิดกันมากขึ้นและสนิทกันอย่างรวดเร็ว....
   ในช่วงระยะเวลาสั้นๆที่ได้พบกัน...... 


          ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันเข้ากับคนง่ายและเขาไม่ถือตัว  
  ตลอดเวลาฉันคิดอยู่เพียงว่าเขาคือเพื่อนคนนึง 
  โดยไม่รู้ว่ามีความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นภายในใจอย่างเงียบๆ


           ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ ที่ใจของฉันเริ่มเปิดรับเขาคนนี้เข้ามาไว้
จนเต็มไปหมด
       ในครั้งแรกที่เจอกัน เขาเป็นคนที่ดูเผินๆแล้วไม่ได้มีเสน่ห์อะไรเลย
เมื่อรู้จักกันนั้นแหละ ฉันจึงรับรู้ถึงความดีในตัวของเขา......



          …จนวันที่ฉันได้รับรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองอย่างแจ่มชัด…





             หลังจากผ่านไปหลายวันที่แทบไม่ได้เจอหน้ากัน   
        เขาจะรู้มั้ยว่าฉันดีใจมากแค่ไหนที่ได้พบเขาอีกครั้ง
        

              แต่ก็นั้นแหละที่ทำให้ฉันทุกข์ใจมากที่สุด  




          ….เขาพาสาวสวยอีกคนมาแนะนำกับฉัน  แน่นอน
          ตรงตามที่คิดไว้…ความจริงที่ฉันกลัวที่สุดก็ปรากฏ

          
           สาวน้อยน่ารักที่ดูยิ้มแย้มอารมณ์ดีอยู่เป็นนิจ เธอจะรู้บ้างมั้ยว่า ใครคนนึง
    กำลังแทบจะสำลักความเศร้า …


           …เขาและเธอเป็นคู่รักที่สมกันที่สุดอย่างที่ทุกๆคนบอกจริงๆ  
   ฉันแทบล้มทั้งยืนเลยนะตอนที่เขาแนะนำแฟน…

          ดูเหมือนโลกทั้งโลกดับมืดลงในพริบตา…ฉันแทบไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่  สมองมันว่างเปล่า

         แต่ใจกลับรู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ฉันทั้งอิจฉาแล้วก็ริษยาเธอคนนั้น…ทั้งที่เธอไม่ได้ทำผิดอะไรเลย


    

          …ครู่นึงฉันยิ้มยินดีกับเขาและเธอ…ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะอวยพรให้กับทั้งสองคนด้วย…!!





                ฉันกลับมาถึงบ้านในสภาพที่บอบช้ำทางใจอย่างมาก  จนดูเหมือนว่าป่วยเป็นอะไรสักอย่าง


                 …เขาไปจากฉันแล้วจริงๆ…

               …เขาคิดแค่ฉันเป็นเพื่อนคนนึงเท่านั้น…

               …….กว่าจะรู้ว่ารัก…มันก็สายไปเสียแล้ว…….


               ฉันคงจะเป็นคนที่โง่ที่สุดที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งความรักว่าเป็นอย่างไร  

             
                บางทีฉันอาจจะไม่ได้รักเขาจริง

             เพียงแค่กลัวกับการต้องเสียของรักไป

              ฉันไม่เข้าใจเรื่องความรักเลยจริงๆ

               ทำไมนะคนทั้งหลายต้องไขว่คว้าหาความรัก

              ทั้งที่ความจริงแล้ว…รักมีอยู่ทั่วทุกที่…เพียงแต่เราจะเปิดใจยอมรับมัน





              ….ฉันไม่ได้เสียคนรักไป…ตอนนี้ฉันกำลังเฝ้าดูความสุขของเขา…
           
              ...แม้ว่ามันจะเจ็บปวด…
              
               ....ฉันดีใจนะที่เขากับเธอไปกันได้ดี…

               ...ตอนนี้ฉันก็แค่ชาๆ…

                ...แล้วก็ส่งยิ้มให้พวกเขาในงานแต่งงาน…






                …แม้จะเป็นรักข้างเดียว  แต่มันก็ทำให้รู้จักคำว่ารัก…

                ...คราวหน้า  ฉันคงจะได้พบรักที่สมหวังกับเขาบ้าง…

                .................ด้วยใจที่ไม่เจ็บปวดดวงนี้.................





                                               





--------------------------------------------------

    เป็นยังไงกันบ้างคะ  กับเรื่องนี้

   อ่านแล้วก็ช่วยกันคอมเมนท์ด้วยนะคะ