My name is Whiskey.ระวังไว้ให้ดีเพราะนางเอกเรื่องนี้ แรง!!!

ลำดับตอนที่ #6 : TRACK 5 NONE OF TRACK 40%

TRACK 5 NONE OF TRACK 20%

HOLIDAY :D

วันหยุด ใช่ไม่มีใครอ่านผิดหรอก วันนี้เป็นวันหยุด แต่สำหรับครอบครัวของโมลินส์เท่านั้น แต่นั่นก็ส่งผลถึงสมาชิกอีกสี่คนที่เหลือ เพราะเราก็หยุดตาม ความจริงแล้วนั้น พวกสี่หนุ่มที่เหลือชวนฉันไปเที่ยวพัทยา ที่ตอนนี้กำลังมีเทศกาลดนตรีพอดี แต่เมื่อรู้ว่า ครอบครัวโมลินส์จะไปสวนสัตว์ที่เชียงไหม่ แผนก็เปลี่ยนไป



ฉันอยู่บนเครื่องบินอีกไม่ถึงชั่วโมงฉันก็จะถึงเชียงใหม่ เสียงใสๆของไมนากับเมนาที่ขึ้นเครื่องครั้งแรกแว่วให้ได้ยินเป็นพักๆ  และดูเหมือนเราจะได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ




ฉันที่ข้างๆเป็นแมเนจกำลังหาแว่นและหมวกขึ้นมาสวมเมื่อเห็น ฝรั่งที่อยู่แถวตรงข้ามกำลังมองมาที่ฉันพลางซุบซิบ





"แกดังว่ะ"แมเนจพึมพำกับฉัน แต่ก็ช่วยขยับหมวกให้เข้าที่ "ฉันว่าอีกไม่นานแกจะออกนอกบ้านไม่ได้แน่ๆ"





"ก็คิดว่าอย่างนั้นล่ะ แต่ไม่ใช่แ่ค่ฉันคนเดียวหรอก แกก็ด้วย พวกเราทั้งวง"




"อืม เพราะอีกไม่นานพวกเราก็จะดัง"



แล้วฉันกับแมเนจก็หัวเราะคิกคักกันอยู่ 2 คน





แมเนจหยิบกล้องขึ้นมา พลางยื่นมือสูงๆไปยังเบาะด้านหน้าที่มีครอบครัวโมลินส์นั่งอยู่จากนั้นก็กดแชะๆ ฉันชะโงกหน้าไปดู แต่แล้วแมเนจก็ดึงหนี พลางถ่ายรูปฉันไปด้วย






"มาๆฉันถ่ายให้แกบ้าง"ฉันแย่งกล้องในมือของแมเนจมา พอเจ้าตัวเห็นแบบนั้นก็เก๊กขรึมใหญ่ โหย เท่ตายล่ะ แต่ก็หล่อจริงๆน่ะแหละ ฉันเอนตัวเข้าหาแมเนจแล้วกอดคออีกฝ่ายพร้อมกับชูสองนิ้ว





"ยิ้มกว้างๆนะแก"ฉันบอก





แชะ





"ไหนดูดิ๊" แมเนจจับกล้องมาถือไว้ แล้วดูรูปที่พึ่งถ่ายไป ฉันยิ้มกว้างและแมเนจก็ยิ้มกว้างเหมือนกัน แต่ทำไมนะ ฉันถึงรู้สึกว่ามันเหมือนภาพที่ถ่ายกับแฟน แบบในหนังอะไรทำนองนั้น






คิดมากไปแล้วแ่น่ๆ





"เหมือนเป็นแฟนกันเลยว่ะ"แมเนจบอกฉันพลางยิ้มน้อยๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงหัวเราะแล้วกอดคอมันมาถ่ายอีกรูป แต่......













จูบที่หน้าประตู
ฉันยังไม่ลืม
















"หยุดทำหน้าตายั่วๆแบบนั้นเลยว่ะ"





ฉันเบ้หน้าใส่ อะไรวะ ยังไม่ทันทำอะไรเลยนะ เออ ไม่ยุ่งก็ได้วะ




"อะไรๆ แกงอนเหรอเนี่ย"






"เออ"ฉันสะบัดเสียงใส่ เอาเสื้อคลุมที่อยู่บนตักตัวเองมาคลุมหน้า แต่รู้สึกได้ว่าแมเนจเอียงตัวเข้าหาฉันมาเรื่อยๆ ไอ้บ้านี่!!! น่าหงุดหงิดชะมัด









"น่า.. กูง้อแล้วนะ"





"ไม่ต้องมาง้อบ้าง้อบอเลย"ฉันขมุบขมิบปากบอก"แต่งอนแล้ว"





"งั้นโผล่หน้าออกมาคุยกันดีๆดิ กูไม่ง้อก็ได้ถ้าแกรำคาญ เอาหน้าออกมา"



ฉันลดเสื้อคลุมลงจนเหลือแต่ตา ใบหน้าของแมเนจลอยอยู่ใกล้ๆแถมเหมือนพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่อีกต่างหาก ฉันเอาเสื้อคลุมออกจากหน้ามาคลุมไหล่ที่เปลือยเปล่าของตัวเองไว้แทน เสื้อแขนกุดสีฟ้าอ่อนกับเกาะอกสีดำที่ใส่มาวันนี้แม้จะโชว์ไม่เท่าวันที่ลงจากเครื่อง แต่ก็โชว์อยู่ดี เพราะวันนี้ฉันใส่กางเกงขาสั้นมา กับส้นสูงสีดำอีกต่างหาก เรียกว่าวันนี้เป็นผู้หญิงล่ะนะ






"แกปิดไงก็ไม่มิดหรอกว่ะ ข้างล่างก็ัสั้นอยู่ดี ใครซื้อให้เนี่ยเมื่อก่อนแกไม่ใส่ขาสั้นขนาดนี้นี่หว่า"แมเนจถอดเสื้อ คลุมของตัวเองออกบ้างว ซึ่งทำให้เหลือแค่แขนกุดสีนำ้เงินเข้มสกรีนลายอยู่ด้านใน มันเอามาคลุมขาให้ฉัน แถมยังเก็บชายให้อีกต่างหาก








เรียบร้อยกว่าฉันอีก ปกติก็คลุมๆมันไปเหอะ






แมเนจเงยหน้าขึ้นมาประจวบเหมาะกับที่ ฉันก้มหน้าลงไปพอดี แค่สองนิ้วมือเท่านั้น อีกนิดเดียว ปากมันก็จะแนบกับปากฉันแล้ว





"ลืมบอก.."แมเนจพูดเบาๆ แต่แล้วก็ถูกขัดด้วยอะไรบางอย่างที่เหมือนเป็นเสื้อโยนมาคลุมหัวฉันกับแมเนจได้พอดิบพอดี





เอี้ย!!!! งี้ก้ง่ายเลยดิ ว่าจะอ้าง เกรงใจชาวบ้านเขาซะหน่อย ฉันจะเงยหน้าหนี แต่นิ้วเรียวก็คว้าหมับเข้าที่ท้ายทอยกับแก้มฉันแล้ว






เฮ้ยๆ.. ที่นี่มัน...





"...กูยังจำจูบที่หน้าประตูได้"




เฮ้ยๆๆๆ ไม่ได้นะ บนเครื่องบินเนี่ยนะ





ปากนุ่มแนบกับปากฉันอย่างนุ่มนวล ไม่ทันจะผลักออก แมเนจก็เอาหัวออมาจากเสื้อซะก่อน








"ฮู้ววว ร้อนจังว่ะ แอร์ไม่เย็นเลย"ฉันได้ยินเสียงมันบ่นแว่วๆ แต่ตัวเองยังฟุบยู่กับตัก ไม่คิดว่าตัวเองจะใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน นี่มันยิ่งกว่าไอ้โมลินส์หรือแอนดริวอีกนะเนี่ย







แค่จูบง่ายๆเอง แค่จูบง่ายๆ!!!




ทำไมถึงหวั่นไหวได้ขนาดนี้!!






ขากลับฉันจะไปนั่งกับเกรเซียส ไอ้หมอนั่นถึงจูบก็ไม่รู้สึกอะไรแน่นอน!!!


.........................................




ฉันเบ้หน้า อยากจะกระโดดตึกตายเมื่อรู้ว่าสถานที่ที่จะพาไมนากับเมนาไปคือ....



สวนสัตว์




"พ่อโมลินส์ ไมนาอยากดูแพนด้า แพนด้า.."หนุ่มน้อยที่หน้าราวกับโขลกพิมพ์คนเป็นพ่อเขย่าคอโมลินส์เป็นการเร่งตอนที่แถวซื้อตั๋วมันชักยาวเกินไป





ส่วนเมนาอยู่กับนาร์เนียและยูทูปที่กำลังถ่ายรูปคู่กับรูปปั้นสัตว์นานาชนิด






"ครับๆ แพนด้าครับไมนา แต่ตอนนี้ห้ามดื้อนะครับ ไม่งั้นกลับ"ประโยคท้ายเหมือนจะดุนิดๆแต่ก็ทำให้ไมนาเงียบลงได้และหันไปมองรอบๆแทน










ส่วนเกรเซียสกับแมเนจ นู่น ไปเหล่สาว ยื่นล่อเสือสิงห์กระทิงแรดอยู่ตรงปากทางเข้านู่นแล้ว





อ๊ากกกก อยากจะบ้าตาย สวนสัตว์เนี่ยนะ ไม่มีที่ที่สร้างสรรค์กว่านี้รึไง



ดูแพนด้าเนี่ยนะ
ดูช้างดีกว่าไหม ตัวใหญ่แถมพ่นน้ำได้ด้วย คุ้มกว่าตั้งเยอะแพนด้าตัวกระติ๊ดเดียวเอง







"แกไม่ชอบเหรอวะ"ยูทูปที่พึ่งเดินแยกตัวออกมาจากเมนาตั้งข้อสังเกต ท่าทางหน้าฉันมันคงจะหงิดสุดๆแน่ ก็ไม่ชอบนี่หว่า เบื่อๆ







"

"มาสวนสัตว์ก็ดีออก ไม่ได้มาตั้งนานแล้ว แกไม่อยากระลึกความหลังรึไง"ยูทูปกอดคอฉันแต่มันก็หล่นไปอยู่ที่เอวแทบะทันที เหมือนมันจะยังจำได้ว่าฉันไม่ชอบให้มากอดคอ







"ไม่ ฉันเบื่อ แกพาไปที่อื่นได้ป่ะ"ฉันหันไปถาม"ไม่ชอบเลยอ่ะ มันเหม็น แถมมีแต่สัตว์ที่อยู่ในกรง น่าเบื่อ ไปที่อื่นเหอะ"





ยูทูปหัวเราะ"นี่ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงคิดว่าแกกำลังอ้อนฉันอยู่แน่ๆเลยว่ะ ปกติแกไม่เห็นต้องขอเลย ลากฉันไปก็จบ"






"พูดอย่างนี้แสดงว่าแกตกลงสินะ"ฉันถามอย่างคาดหวัง และนั่นทำให้ยูทูปยิ้มกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ"ใช่ไหมๆ?"





"เออ"ยูทูปหัวเราะอยู่คนเดียว"แกนี่ตลกชะมัด ทำตัวเป็นผู้หญิงไปได้"





"อ้าวๆ ก็ผู้หญิงดิ ไอ้คนที่แกโอบอยู่นี่ไม่ใช่ผู้หญิงรึไง"ไอ้บ้านี่ กล้าพูดได้ยังไงว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิง





"5555+ ล้อเล่นๆ ไปจ้ะ วิสกี้ ที่รัก เธอจะพาไปไหนไปกัน ไปให้สุดๆเลยจ้ะ"






"ไอ้หมาทูป อย่าพูดอะไรที่ส่อแบบนั้นได้มะห๊ะ แล้วที่รักอะไร ที่รักแกมันไหมนู่น"



โอ๊ะโอววว แย่แล้ว หลุดปาก สองคนนี้พึ่งทะเลาะกันเมื่อวานเอง




ที่สำคัญฉันพึ่งจูบปลอบมันไปด้วย แย่ชะมัด นึกขึ้นได้ก็อึดอัด เราะคำตอบของมันด้วยแหละ






"

"ที่รักก็แกถูกแล้ว วิสกี้ ส่วนไหม เราคืนสถานะเดิมแล้วว่ะ เฟรนด์ตลอดกาล  อีกอย่างนะ"ยูทูปหยุดทำให้ฉันหันไปมอง "คำตอบของคำถามเมื่อวานกูยังยืนยันคำเดิม ว่ากูไม่แน่ใจ"





ไอ้ทูป....






"ยิ่งแกแต่งตัวแบบนี้ อ้อนกูแบบนี้ เป็นผู้หญิงแบบนี้ กูก็ยิ่งไม่แน่ใจ"ยูทูปยิ้มจากนั้นก็เอามือมาขยี้หัวฉันเบาๆ"บางทีกูอาจจะอยากเป็นมากกว่าเพื่อนแกก็ได้นะ วิส เหมือนที่โมลินส์เคยเป็น"




"

"ไปอเมริกาอีกห้าปีดีกว่า"ฉันพึมพำเมื่อตระหนักได้ว่าคนตรงหน้ากำลังสารภาพอะไรออกมา และบางทีฉันอาจจะได้ยินมมันตั้งแต่เมื่อวานแล้วด้วย




แต่ตอนนี้ฉันคิดกับมันแค่เพืื่่อน แม้ว่าในบางครั้งยูทูปจะทำฉันใจแกว่งไปบ้าง แต่มันก็เป็นอาการปกติที่เกิดขึ้นบ่อยๆ





"อีกอย่างนะ แกไม่ได้โง่ถึงกับขนาดไม่รู้ว่าแมเนจคิดอะไรอยู่ และกับไอ้เกรเซียสก้ด้วย วิสทุกคนรู้ว่าแกรู้ แต่ที่ทุกคนไม่รู้คือแกจะเอายังไง ไม่มีใครอยากให้เรื่องลงเอยเหมือนครั้งที่แล้ว พวกมันเลยยังไม่เอาจริง แต่ถ้าเมื่อไหร่..."




"พวกแกเป็นเพื่อน"





ยูทูปยิ้มโบกแท็กซี่ให้จอดหลังจากยืนรอมานาน"แกอย่างพึ่งพูดคำนั้นออกมาเลยวิสกี้ ถ้าเรื่องมันยังไม่จบ"






ตลอดมา ฉันมองยูทูปในอิมเมจของเพื่อนและพี่ชาย แม้จะเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องแต่ก็ยอมรับไม่ได้ว่ายูทูปดูแลฉันได้ และทุกครั้งที่เกิดเรื่อง ยูทูปจะเป็นคนแรกๆที่ฉันนึกถึง แต่ในวันนี้เมื่อความรู้สึกที่ซ่อนอยู่กำลังงจะเปิดเผย ฉันกลับไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง












ฉันโดนลากขึ้นแท็กซี่ไปยังที่ๆตัวเองไม่รู้ว่าที่ไหน แต่ทำไมกันนะ ฉันถึงไม่กังวล ราวกับว่าถ้ามียูทูปอยู่ทุกอย่างก็จะง่ายดายและไม่มีเรื่องะไรต้องกังวลอีก









มาอัพแล้วววว ด้านล่างเลยค่ะ ^^



ลมแรงๆที่ปะทะใบหน้าทำให้เริ่มรูสึกว่าตาแห้ง แต่ภาพของทะเลเมฆเบื้องหน้าที่อยู่ใกล้ราวกับมือเอื้อมก็ทำให้ยากที่จะละสายตาออกไปได้ สัมผัสอุ่นๆที่หัวไหล่ทำให้ฉันหันกลับไปมอง ยูทูปกำลังเอาเสื้อคลุมของตัวเองมาคลุมไหล่ให้ฉัน โดยที่ตัวเองสวมเสื้อยืดเพียงแค่ตัวเดียว





"เอาอะไรร้อนๆไหม หิวน้ำรึเปล่า"ยูทูปเอ่ยถาม ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ มือคว้าแขนของร่างที่สูงและดูแข็งแรงกว่าตนเอาไว้





"แกไม่ต้องไปซื้อหรอก"ฉันบอก"อยู่ตรงนี้แหละ"







แม้ยูทูปจะแปลกใจในท่าทีของฉันแต่เขาก็ไม่ได้ไปไหนหนำซ้ำยังโอบเอวแบบถือสิทธิ์(อะไรบางอย่าง)อีกด้วย






"ขอบใจ"




"หือ?"อีกฝ่ายทวนถามฉันเหม่อมองทะเลเมฆเบื้องหน้า ก่อนจะคิดถึงเรื่องเก่าๆที่ผ่านพ้นมา ตั้งแต่ 10ปีที่แล้ว 5 ปีก่อน 3 ปีก่อนหรือแม้แต่ตอนนี้





"ขอบใจที่แกอยู่กับฉัน"ครั้งนี้ฉันหันไปสบตากับยูทูปพร้อมรอยยิ้มบาง"ทุกครั้งที่มีปัญหาฉันจะนึกถึงแกเป็นคนแรกๆ"







ร่างสูงดูตะลึงไปชั่วครู่




"วิส...."






"...และทุกคร้งฉันก็จะเห็นแกตรงนี้เสมอ แกจะอยู่ข้างๆและจับมือฉันไว้แบบนี้.."ฉันสอดนิ้วเข้าไปยังร่องนิ้วของอีกฝ่าย กอบกุมเอาไว้ ฝ่ามืออันอบอุ่นจนแทบร้อนนั่น "มองฉันด้วยตาสีฟ้าของแก โดยไม่พูดอะไร..."






"ขอบใจ..."








"...แก.. ไม่สบายรึเปล่าวะ"ยูทูปถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ ก้มลงมาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากฉันแผ่วเบา"ก็ไม่นี่"






"ไอ้บ้า"ฉันชกไปที่ไหล่หนาแรงๆหนึ่งที"ฉันแค่คิดได้ว่ายังไม่ได้ขอบคุณแกเท่านั้นเอง"





"แกไม่ต้องขอบคุณหรอก"ยูทูปว่าก้มหน้ามาจนแตะหน้าผากกับฉันอีกครั้ง ตาสีฟ้าหายไปหลังเปลือกตาและขนตายาวเป็นแพนั่น



"แค่แกยิ้มให้ฉัน ไม่ทิ้งฉันไปไหนเหมือนที่ฉันไม่ทิ้งแกก็พอแล้ว"






ฉันเริ่มรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาและหุบยิ้มไม่ได้ แต่เมื่อนึกถึงความจริงเรื่องหน่งขึ้นมาได้ ฉักน็ต้องดันตัวยูทูปออก







ความจริงที่ว่าไหมกับมันยังเป็นแฟนกันอยู่ และฉันก็ยังเป็นเพื่อนมันอยู่




"แกไม่น่ามาที่นี่กับฉัน แกควรจะมากับไหม"







.............

























คุยเล็กๆ ๑


Hello again and again~~

มาอัพต่อแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้จะเบาๆสบายๆให้สมกับ วันหยุดสไตล์ ALCOHOLIC ซะหน่อย



แต่ว่าหนุ่มๆอีกสองหรือสาม.......เอ๊ะหรือสี่
 จะทำให้วิสกี้หวั่นไหวได้ขนาดไหน ก็คงต้องเดาต่อไป โลฟี่แอบเห็นรางๆว่าใครจะได้มาเป็นพระเอกแล้วล่ะค่ะ




แต่ก็ขึ้นอยู่กับวิสกี้ด้วย ว่าจะไปจบที่ใคร ไม่แน่ อาจจะมีคนอื่นมาเป็นตัวเลือกเพิ่มอีกก็ได้





สำหรับโลฟี่ กำลังคิดว่าบางทีคาแรกเตอร์อาจจะยังไม่ชัดเจนพอสำหรับตัวละครแต่ละตัว
ดังนั้นตอนนี้คงจะได้เห็นหลายมุมของวิสกี้ที่น่ารักและเป็นผู้ยิ้ง ผู้หญิง และอีกหลายมุมที่น่ารักน่าเลิฟน่าหยิก น่าจับกดของหนุ่มๆ



โลฟี่พึ่งเห็นว่านาร์เนียไม่ค่อยมีบทเลย คิดว่าอีกไม่นานคงจะได้เพิ่มอะไรกับเขาบ้าง รวมถึงน้องไมนากับเมนาด้วย





ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ



ติดตามต่อนะคะ

<3 <3


THX. BEAUTYFUL THEME.


so preety >0<










Duck- Fly อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/rose-toxic/story/viewlongc.php?id=677008&chapter=27#ixzz0fwqcATUn