My name is Whiskey.ระวังไว้ให้ดีเพราะนางเอกเรื่องนี้ แรง!!!

ลำดับตอนที่ #4 : TRACK 3 NONE OF TRACK (YOUTUBE ;X) 100%

TRACK 3 NONE OF TRACKYOUTUBE ;X) 100%

ออด........  ออด....... ออด.........




ฉันสะดุ้งตื่นอย่างสับสนและมึนหัวนิดหน่อย



ออด.................




แล้วฉันก็พบสาเหตุที่ทำให้ตัวเองสะดุ้งตื่นตอน...



"เที่่ยงครึ่ง??"



ฉันลุกออกจากเตียง เปิดประตูห้องนอน ขยี้ตาเนื่องจากยังไม่ชินกับแสงแดดที่ลอดเข้ามา ก่อนจะคว้าขวดน้ำที่อยู่ใกล้

ติดมือมาด้วย



ออด.................




"รู้แล้วๆ จะกดอะไรนักหนา!!"ฉันขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดพลางเปิดประตู ทำหน้ายุ่งใ่ส่คนที่ยืนกดออดอยู่หน้าประตู





ยูทูปอ้าปากจะด่าจากนั้นก็หุบปากอย่างกะทันหัน มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วมองไล่ขึ้นมาจากเท้าเปลือยเปล่า

กางเกงนอนขาสั้นกุดสีนำ้เงินเข้มและเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวที่สวมทันด้วยเสื้อกันหนาวสีดำตัวโปรด ที่ไหล่ข้างหนึ่งตกไป

อยู่ที่ข้อศอก เผยให้เห็นไหล่สีขาว เปลือยเปล่า





"อะไรของแก"ฉันถามงงๆพลางบิดขี้เกียจพร้อมอ้าปากหาวอยู่ที่หน้าประตู ผมสีน้ำตาลอ่อนยุ่งๆและตาสีฟ้าที่ชุ่มฉำ่เป็น

นิจบัดนี้มองฉันด้วยสายตาที่ราบเรียบ




"กลิ่นวิสกี้"มันพูด "แกดื่มไปเท่าไหร่เมื่อคืน"




"อะไร? ทำไม? ดื่มไปสาม"




ยูทูปถอนหายใจ พลางเดินเข้ามาด้านใน ปิดประตูตามหลัง เอาแขนข้างหนึ่งมาโอบไหล่ซึ่งฉันปัดออกแทบจะทันที

เมื่อยตัวจะแย่ แขนมือกลองอย่างหมอนี่หนักจะตาย




"ปัดออกทำไมวะ"ยูทูปด่าเบาๆฉันเลยจับมือมันมาวางที่เอวแทน ซึ่งดีกว่าวางบนไหล่เยอะมาก โดยเฉพาะเวลาที่ปวด

ไหล่สุดๆแบบนี้ ท่าทางจะนอนตกหมอนแหงๆ





"......"





"อะไร?"ฉันถามเมื่อเห็นมันมองฉันด้วยสายตาที่ราบเรียบผิดกับบุคลิกปกติของมันที่จะทำตาหวานฉ่ำไปเรื่อย แถมหมอนี่

ยังปากจัดและเป็นหนุ่มศิลปินตัวพ่ออีกต่างหาก สาวๆมักชอบคนที่บุคลิกสบายๆอย่างมัน เข้าถึงง่าย ดูไม่อันตราย แต่มัน

โคตรร้ายกาจ โดยเฉพาะไอ้ตาสีฟ้าเนี่ยแหละ ถึงจะไม่ได้คมกริบเหมือนโมลินส์แต่เชือดนิ่มๆมาทุกราย




"เปล่า"มันตอบ พลางเดินตามติดฉันไปในครัว ฉันเทน้ำที่เหลือใส่แก้ว เพราะครึ่่งขวดพึ่งดื่มไปเมื่อกี้




"แกได้อาบน้ำรึเปล่า ทำไมกลิ่นวิสกี้มันถึงได้ติดตัวแบบนี้" มันถามช่วยฉันแกะกล่องซ๊เรียลเทใส่ชาม




"อาบอ่ะ แต่ดื่มไปตั้งสาม มันก็มีบ้างล่ะ"




"แกก็รู้ว่าฉันชอบดื่มวิสกี้"ยูทูปพูดต่อพลางมัดปากถุงแล้วเอาซีเรียลเก็บเข้าตู้ด้านบน มันหยิบช้อนจากลิ้นชักโดยไม่มอง

ฉันสักนิด 




"อืม รู้"พลางคิดว่าผิดอีกแล้วเหรอ แค่ฉันมีกลิ่นของวิสกี้มันผิดรึไง



ฉันไปยั่วมันโดยไม่รู้ตัวนี่ผิดรึไง!!!!!!




จะเอาอะไรกันนักเนี่ย!!




"เทนมให้ด้วยดิ แล้วแกกินข้าวมายัง จะได้โทรลงไปสั่ง"ฉันถามพลางยกชามที่ยูทูปส่งมาให้ก่อนจะะดันตัวขึ้นนั่งบนเคา

เตอร์ที่ว่าง

"มาก็เพื่อชวนแกไปหาอะไรกินเนี่ยแหละ ใครจะรู้ว่าแกพึ่งตื่น"ยูทูปยิ้มเป็นครั้งแรกพลางเท้าแขนทั้งสองข้าง ใกล้ๆฉัน

รอยยิ้มเล็กๆเผยให้เห็นเขี้ยวที่แสนมีสเน่ห์




"อ่า ฮะ งั้นเดี๋ยวออกไปหาอะไรกินกัน แล้วค่อยแวะไปที่ค่าย"ฉันตักซีเรียลเข้าปาก เอียงคอมองอีกฝ่ายที่ยิ้มไม่เลิก




"พึ่งรู้ว่ากลิ่นนมจืดกับกลิ่นวิสกี้มันเข้ากันได้ดีอย่างน่าประหลาด"จากนั้นยูทูปก็หัวเราะ



ฉันมองคนหัวเราะอย่างแปลกใจ ตักซีเรียลคำสุดท้ายเข้าปาก จากนั้นก็เอาหัวดันอีกฝ่ายเป็นการหยอก ซึ่งนั่นทำให้เสียง

หัวเราะดังขึ้นไปอีก



"ไอ้วิส กูไม่ได้เป็นอะไรหรอกน่า ไม่เมากลิ่นแกด้วย"




ฉันเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของยูทูปตอนซดนมที่เหลือก้นถ้วยอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ถ้าทุกคนเป็ฯฉันก็ไม่เชื่อหรอก

ไอ้ยูทูปเนี่ยนะที่หัวเราะได้อย่างสดใสและบริสุทธิ์ขนาดนี้ แถมยังใจดี ดึงชามจากมือฉันไปล้างให้อีกต่างหาก




สงสัยตอนเย็นโลกแตกแหงๆ



ฉันเดินไปในห้องเพื่ออาบน้ำ พลางคิดว่าวันนี้จะแต่งแบบหญิงๆซะหน่อย เอาเป็น...เสื้อแขนกุดตัวสีเทาที่เว้าหลังตัวนั้น

กับกางเกงขาสั้นสียีนส์ อืม... เอาเป็นรองเท้าผ้าใบสีแดงสดๆแล้วกัน ให้เข้ากับแอคเซสเซอรี่สีแดงที่จะใช้วันนี้





ฉันแต่งตัวยังไม่ทันแต่งหน้าดี ก็มีเสียงตะโกนลั่นมาจากด้านนอก





"วิสกี้!!!!!!"




ฉันวิ่งออกไป ยูทูปยืนอยู่หน้าห้องน้ำ พลางขมวดคิ้วใส่ฉันดูโกรธสุดๆ ที่สำคัญคือ ฉํนพึ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมอะไรไป




คาลวาโดส ที่ฉันลากกลับมาเมื่อคืนไงล่ะ



(เนื่องจาก ตอนที่สองแก้บ่อยมากกก ใครยังไม่ได้อ่านลองย้อนกลับไปนะคะ ว่าคาลวาโดสเป็นใครมาจากไหน)


้่

่ร่างสูงยังคนนอนหลับสนิทอยู๋ในอ่างอาบน้ำและไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมา ก็แหงล่ะ หมอนี่มันเมาตั้งแต่ขวดที่สองยังไม่

หมดด้วยซ้ำ คาดว่าตื่นมาคงปวดหัวตาย




"มันเป็นใคร?"




ตอบไม่ยาก แต่ยากถ้าจะตอบ




"คาลวาโดส"ฉันตอบหลบสายตาที่คาดคั้น นี่เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เขาถูกเราเลือกให้เป็นลีดเดอร์สายตาที่มีอำนาจเนี่ย


แหละ แม้แต่โมลินส์ที่ว่าร้ายยังแพ้สายตานี้




"เมื่อวานใช่ไหม ที่แกออกไปต่อคนเดียว แล้วเอาคนแปลกหน้าเข้าบ้านได้ยังไง ถ้ามันทำอะไรแกจะว่ายังไง"




"ไอ้เกรดต่ำมันเมาหลับสนิทจะเข้ามาทำอะไรได้ยังไงล่ะ แล้วที่สำคัญฉันก็ขับรถมันกลับถ้าไม่เอามันมาด้วยจะทำยังไง"




"ก็ทิ้งมันไว้เซ่!!! ถ้ามันไม่เมาอย่างที่เป็นตอนนี้แล้วแกถูกมันนอนกกบนเตียงไปแล้วจะทำยัีงไงหา!!!!"




ฉันก้าวถอยหนี แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ฉันกลัวยููทูปมากเวลามันโมโห



"ฉัน..."พูดอะไรไม่ออก ท่าทางที่คุกคามราวกับจะทำร้ายฉันได้ทุกเมื่อทำให้อยากหนีใจจะขาด แต่สายตาดุดันตรึงฉันน


เอาไว้ไม่ให้ขยับไปที่ไหน"..ฉัน..."



ยูทูปก้าวอย่างรวดเร็วมาที่ฉันจนไม่ทันตั้งตัวก่อนร่างสูงจะดึงฉันไปกอดแน่น หน้าของยูทูปกดอยู่กับขมับของฉัน สัมผัส

หนักๆจากริมฝีปากที่ขมับทำให้ฉันถึงกับทำอะไรไม่ถูกอีกครั้ง ยูทูปกอดฉันแ่น่นมาก นานมาก แต่ฉันก็ไม่ได้ผลักเขาออก





"ถ้าแกเป็นอะไรไปแล้วฉันจะไปบอกพ่อแกยังไง วิสกี้"




ฉันรู้สึกถึงน้ำร้อนๆที่คลอตา พึ่งรู้ว่ายูทูปรักษาสัญญาและเป็นห่วงฉันมากขนาดไหน มันเกินกว่าที่ฉันคาดคิดเอาไว้




อ้วก!!!



เสียงอาเจียนในห้องน้ำทำให้ยูทูปค่อยๆปล่อยฉันออก พลางถาม"แกจะเอายังไงกับมัน ไอ้..อะไรนะ คาลวาโดส..?"




"ทิ้งมันไว้นี่แหละ เอากุญแจรถมันวางไว้ที่อ่างล้างหน้า พอมันตื่นคงจะกลับไปเอง"ฉันตอบพลางขยี้ตาพร้อมกับหาวเพื่่

อกลบเกลื่อนตาที่มันวาวด้วยน้ำตาของตัวเอง 




"ตามใจแก ไปแต่งตัวให้เสร็จเหอะ เดี๋ยวจัดการเอง"



ฉันพยักหน้า กลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง สวมรองเท้าหุ้มข้อสีแดงสด สวมแหวะกำไลข้อมือ นาฬิกา แล้วเริ่มแต่งหน้า เอา

เป็นแบบนู้ดแล้วกัน ไม่ต้องจัดมาก เดี๋ยวจะต้องเข้าไปที่ค่ายอีก ยูทูปเปิดประตูเข้ามา ตรงไปที่เตียงพลางพับผ้าห่มให้

เรียบร้อย(ทั้งๆที่ของตัวเองไม่เคยทำ) จากนั้นก็ปิดแอร์เรียกได้ว่าจัดการความเรียบร้อยให้ทุกอย่าง





ถึงฉันจะแปลกใจแต่ก็อดหวั่นไหวไม่ได้




ตั้งแต่กลับมาทั้งเกรเซียส แมเนจโดยเฉพาะยูทูปทำตัวแปลกไป ถึงเผินๆจะเหมือนเดิมแต่ลึกๆมีบางอย่างที่ไม่เหมือน

เดิม ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ทั้งสามคนทำให้ฉันหวั่นไหวเล็กๆ





"แกจะจ้องฉันอีกนานไหมวิส ทำไมไม่ผลักฉันลงบนเตียงแล้วงาบฉันไปซะเลยล่ะ"




"ไอ้บ้า พูดได้ทุเรศชะมัด"ฉันด่ากับคำพูดที่ส่อเป็นปกติของมัน รู้สึกดีขึ้นเมื่อยูทูปที่เหมือนคนเก่ากลับคืนมา"ไปกันได้

แล้วฉันหิวจะแย่ หวังว่าคงไม่พาไปร้านที่รอนานๆหรอกนะ"




"แกต้องชอบ ร้านโปรดแกเลยล่ะ"ยูทูปว่าพลางเดินมาโอบคอฉันอีกรอบ ซึ่งแน่นอนว่าฉันปัดมันออกอีกรอบ



"แกจะปัดมันออกทำไมวะ"คราวนี้ยูทูปพูดกับฉันตรงๆ ฉันจับแขนหนักๆขึ้นมาพาดไว้ที่เอวแทน




"มันหนัก"ฉันหน้าหงิกใส่ ซึ่งยูทูปก็ทำหน้าหงิกใส่แต่มือที่โอบเอวฉันอยู่ไม่ได้เอาดึงออกเลยสักนิดแถมยังโอบแน่นขึ้น

อีก "ไปกันได้รึยัง"ฉันถามอีกรอบและคราวนี้ยูทูปถึงกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี แล้วลากฉันออกจากห้อง



..............................................................................




ฉันนั่งมองข้าวไข่เจียวตรงหน้า แน่นอนว่ากลิ่นหอมของมันทำให้ฉันน้ำลายหก แต่.. ไข่เจียวเนี่ยนะ




"มองอะไรวะ กินเข้าไปดิ หิวไม่ใช่รึไง"ยูทูปนั่งอยู่ตรงข้ามฉันข้าวในจานหมดไปกว่าครึ่งทั้งๆที่ได้พร้อมกัน ฉันมองมัน

สลับกับไข่เจียวแล้วลงมือกินบ้าง




ครึ่งชั่วโมงต่อมา....



ฉันเดินอิ่มแปล้ไปที่รถมินิ ทั้งอิ่มและอร่อยสุดๆ โดยเฉพาะเวลากินไข่เจียวกับต้มยำ ไม่ได้ทานอาหารไทยมานานแค่ไหน

แล้วนะเนี่ย คิดถึงรถชาติเผ็ดๆชะมัด





"บอกแล้วว่าจะต้องชอบ"ยูทูปพูดจากนั้นมันก็ชะงัก หยิบโทรศัพท์ออกมา ฉันเข้าไปในรถก่อนแล้วมองร่างสูงที่คุย

โทรศัพท์ด้วยท่าทางเคร่งเครียด จากนั้นก็กลายเป็นการตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ที่ฉันต้องเบือนหน้าหนีแล้วเปิดเพลงแทน




ทะเลาะกับแฟนแหงๆ ใช่คนเดิมเมื่อห้าเดือนก่อนรึเปล่านะ ถ้าใช่ล่ะก็แย่เลย เพราะฉันว่าเธอเป็นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว

และเป็นคนเดียวที่ยูทูปคบได้นานขนาดนี้ ไม่ว่าจะเพราะแก้เบื่อหรืออะไรก็ตาม




ยูทูปก้าวขึ้นมาบนรถ จากนั้นก็สตาร์ทเครื่อง ตาสีฟ้าเหม่อมองไปที่ด้านนอกกระจกรถ ดูเหมือนว่ามันยังไม่รู้ตัวว่าเหม่อ

ไม่บ่อยนักที่ยูทูปเป็นแบบนี้ และมันไม่ใช่ลางดีเอาซะเลย ฉันจ้องมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายอย่างอดห่วงไม่ได้

เอื้อมมือไปบีบไหล่มันเบาๆ มันเหมือนได้สติกลับมาก่อนจะส่งยิ้มให้ฉันจางๆ





ให้ตาย เลิกชัวร์อ่ะ อาการแบบนี้





"กูรู้สึกผิดกับไหมนิดๆว่ะ"มันเอ่ยปากและฉันก็ได้รู็ว่าผู้หญิงคนนี้ที่มันจิงจังที่สุดชื่อไหม"กูทำให้เขารัก กูหวั่นไหวไปกับ

เขา...."






ฉันเอียงคอมองรอคำพูดต่อไป





"ทั้งๆที่กูไม่เคยรักเขาเลย"




สัด แล้วมึงเสียใจทำไมวะ




"ไม่เคยแม้แต่จะรักด้วย กูแค่เหงาว่ะ กูแค่หวั่นไหว ไหมเป็นคนดีที่สุดเท่าที่กูเคยเจอ  แต่แม่งเอ๊ย!!!" ยูทูปเขกหัวกับ

พวงมาลัยจนฉันอดสะดุ้งไม่ได้ ไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้ ถึงปากมันจะบอกว่าไม่ได้รัก แต่มันก็ต้องชอบไหมไปบ้างแล้ว

แน่ๆ ไม่งั้นไม่เฮิร์ทอย่างนี้หรอก




"กูไม่อยากให้จบแบบนี้เลย สัด ให้ไหมนอกใจกูไปซะยังจะดีกว่า กูสงสารไหม ไหมรักกูมาก แต่กูไม่รักไหม"มันพล่าม

ไปเรื่อยสุดท้ายก็วกกลับมาที่เดิม อันที่จริงฉันก็ไม่เข้าใจนะ ปกติมันคบผู้หญิงมันแคร์ที่ไหนล่ะว่าใครจะเจ็บมันแค่สนุกพอ

แก้เบื่อพอ แต่กับไหมนี่ปลกมาก มันไม่รักเขา แต่กลับเสียใจที่บอกเลิกเขา และไม่อยากให้จบแบบนี้





หัวมันคิดอะไรอยู่วะเนี่ย





"กูไม่ได้รักไหม"




"...เออ รู้แล้วๆ"ฉัีนพึมพำรับอย่างหมดหนทางจะให้พูดอะไรได้ล่ะ คนนอกเว้ย ดนนอก!!!!!





"........."ยูทูปหันหน้าที่ซบอยู่กับพวงมาลัยมามองฉัน มันเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แล้วมันก็ไม่พูด หันกลับไป

ซบกับพวงมาลัยตามเดิม แต่ทำไมฉันถึงสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด อึดอัด สับสน และศร้าสร้อยอบอวลอยู๋ในรถ มันทำ

ฉันหายใจไม่ออก





จะมีวิธีไหนที่พอจะทำให้มันหายเศร้าได้บ้างนะ






"ทูป.."ฉันเรียก พร้อมกับเอื้อมมือไปแตะไหล่หนา เอนตัวเข้าไป เมื่อคนที่ฟุบอยู่เงยหน้ามามองฉํนตามเสียงเรียกแล้วฉัน

ก็เลื่อนไปจูบแก้มมันเบาๆ พลางกระซิบ






"มันจะไม่เป็นไร"





"อืม กูรู้"มันกระซิบตอบ เอนหัวมาซบกับหน้าผากฉันพร้อมหลับตาลง วิธีนี้มักใช้ได้ผลกับเกรเซ๊ยสรวมถึงแมเนจและไม่

คิดว่าจะได้ผลกับยูทูปด้วย เหมือนทุกคนในวงจะชอบให้ฉันปลอบแบบนี้ โมลินส์ด้วยเป็นครั้งคราว





"กูรู็สึกผิด"มันพูดขึ้นเบาๆโดยไม่ได้ลืมตาและยังไม่ได้ละออกจากฉัน





"วิสกี้ จูบปลอบกูได้ไหม"








.......................................




สรุปฉันก็ตามน้ำจูบปลอบไ้อ้ยูทูปไปจนได้ ตั้งแต่กลับมานี่ฉันจูบไม่ซำ้คนเลย คนแรกก็เกรเซียส คนที่สองก็แมเนจซึ่่ง

รายนี้ทำให้ฉันหวั่นไหวได้มากเป็นพิเศษ สุดท้ายเมื่อไม่กี่นาทีก่อนก็เป็นยูทูป






สาบานได้ว่าฉันจะไม่ลืมจูบนี้ไปจนชั่วชีวิต





เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่มีจูบที่หวานสุดๆและดื่มด่ำมากที่สุด






ไปพร้อมกับการที่ปากของมันเรียกชื่อไหมตลอดเวลา





รู้ว่าจูบปลอบ เข้าใจ แต่พอมันพูดชื่่อไหมออกมาทุกครั้งรู้สึกพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก




ฉันอาจอิจฉาผู้หญิงที่ชื่อไหมก็เป็นได้ หรือไม่ก็โกรธที่มันเรียกชื่อผู้หญิงคนอื่นตอนจูบกับฉัน ถ้าเป็นปกติแล้วล่ะก็ไม่ว่า

ใครก็คงถีบมันลงจากรถไปนานแล้ว





แต่ เฮ้!!!!! ฉันก็ยังให้มันจูบโดยไม่คัดค้านอะไรทั้งนั้น




รู้สึกเหมือนเป็นนางร้ายในละครน้ำเน่า ที่พระเอกทะเลาะมากับนาเอกแล้วนางร้ายมาปลอบใจไม่แคร์ซ่าผู้ชายที่ตัวเองรัก

หรือชอบจะเรียกชื่อใครอีกคนก็ตาม





คิดไปคิดมา เหมือนฉันรักไอ้ยูทูปเลยอ่ะ





เข้าใจเปรียบเทียบจริงๆ แต่เป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าฉันรักใครฉันจะรู้ตัว เหมือนกับที่เคยรู้ว่ารักไอ้โมลินส์ขนาดไหน






สิ่งที่เรารัก
มักเป็น
ต้นเหตุของความเจ็บปวด.




ยิ่งรักมากหวงมาก ยิ่งเจ็บมาก มันเป็นดาบสองคม ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้คมไหนทำร้ายตัวเราเอง คนที่เรารัก หรือเราก็แค่

โยนดาบนั่นทิ้งไป






"ทูป...."






"....อะไร"













ฉันมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย ก่อนจะหันกลับไปจ้องมองที่ถนนด้านหน้าดังเดิม 









"ฉันกับแก จะเป็นเพื่อนกันตลอดไปรึเปล่า"






























รถติดไฟแดง และเราสองคนก็สบตากัน ยูทูปยิ้มให้ฉันเล็กๆ รอยยิ้มที่คาดเดาไม่ได้ ก่อนฉันจะเป็นฝ่ายหลบสายตา และ

ปล่อยให้คำตอบของมันล่องลอยเข้าไปกระตุ้นอะไรบางอย่างในตัว














"กูไม่แน่ใจ"


























SMALL TALK


สวัสดีค่ะทุกคน  อ่านถึงตรงนี้คงงงว่ามันหยุดทำไม หยุดเอาดื้อๆเลย


พอดีหมดอารมณ์แล้วค่ะ55555 --ตอบตามตรง


ขอพักไว้ก่อน แล้วจะมาอัพต่อให้นะคะ ขอบคุณที่ยังมีคนตามอ่านเรื่องของโลฟี่


แล้วจะรีบมาเจอกันนะคะ


ขอบอกว่า ชอบยูทูปเป็นพิเศษ หนุ่มในสเป็กของโลฟี่เอง 55555


แต่ไม่ได้หมายความว่าจะได้เป็นพระเอกนะคะ เพราะจะมีหนุ่มๆโผล่มาอีก เอาเยอะๆเลย


โลฟี่ชอบ  โดยเฉพาะจับหนุ่มๆมาจิ้นกันเอง(ฮา)


<3 <3





SMALL TALK 2

จบแล้วกับแทร็คที่สาม ไม่มีเพลงแทรกนะคะ บอกตามตรงว่าหาไม่ได้ เพราะไม่ได้คาดการณ์ว่าเรื่องมันจะมาเป็นแบบนี้




ไม่เลยจริงๆ





ลังเลมาก ตอนที่จะตัดสินใจว่าจะให้ยูทูปพูดอะไรออกไปดีรึเปล่า ไอ้ตอนที่ซบพวงมาลัยน่ะค่ะ




แต่สุดท้ายก็สงสาร เลยยังดีกว่า ให้มันเป็ฯแบบนี้ดีกว่า ถึงแม้ว่าโลฟี่จะเป็นคนลำบากใจในการเขียนต่อมากก็ตาม




จากที่ผ่านมาแล็วสองแทร็คจะมีเพลงของ Maroon 5 กับ Taylor Swift เพราะโลฟี่ปลื้อวงแรกมากกกกกกกกกก และเทย์เลอร์ก็มีเพลงโดนใจโลฟี่เยอะมาก ชอบมากจริงๆค่ะ ถ้าใครมีเพลงแนะนำสำหรับตอนนี้ก็บอกาได้นะคะ 




เจอกันตอนต่อไปค่ะ




<3 <3 <3

THX.THEME
  
Duck- Fly อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/rose-toxic/story/viewlongc.php?id=677008&chapter=24#ixzz0fp3Qe1Ed