My name is Whiskey.ระวังไว้ให้ดีเพราะนางเอกเรื่องนี้ แรง!!!

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

  INTRO

 



           เสียงกีตาร์โซโล่ที่ดังก้องอยู่ในหูกลบเสียงพูดคุยและความวุ่นวายด้านนอกไปจนหมด อากาศที่ร้อนเกือบสามสิบแปดองศา ทำให้ฉันต้องสะบัดผมสั้นทรงผู้ชายที่เซ็ตมาอย่างดีเพื่อไล่ความร้อน นึกชอบใจเมื่อสีทองสว่างล้อเป็นประกายกับแดด ฉันยกหลังมือขึ้นซับเหงื่อผิวที่ขาวกระจ่างและเปล่งประกายบนใบหน้ารูปไข่ของตัวเอง

             เมืองไทยนี่ก็ยังร้อนจริงร้อนจังเหมือนเดิม

                “ฮู่ว..”ฉันเป่าปากไล่ความร้อน โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตา

  

                  เหล่าผู้โดยสารทั้งชาวไทยและเทศที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างจ้องมองร่างสูงโปร่งเกือบ 180 อย่างไม่วางตา ทั้งผิวที่ขาวกระจ่าง ผมสีทองที่สว่างเจิดจ้า ใบหน้าด้านข้างที่เผยให้เห็นจมูกโด่งอันแสนสมบูรณ์แบบปากอิ่มได้รูปสีชมพูคิ้วสีน้ำตาลเข้มที่พาดเหมือนดวงตาคู่โตคม แก้มที่ขึ้นสีเล็กน้อยเพราะอากาศร้อน แต่ไม่ว่าจะเป็นใครสิ่งที่ทุกคนกำลังสงสัยคือ ร่างสูงโปร่งแต่ติดบอบบงนี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่

                  และคำตอบก็ได้รับการเฉลย เมื่อคนที่ยืนรออะไรบางอย่างอยู่ชักทนไม่ไหม ถอดเสื้อคาร์ดิแกนสีดำสนิทออก เผยให้เห็นผิวในร่มผ้าที่ขาวและเนียนกว่าด้านนอกหลายสิบเท่า เอวบางและเสื้อเกาะอกสีดำที่จงใจให้เห็นด้วยการใส่แค่เพียงเสื้อแขนกุดตัวโคร่งที่ด้านข้างถูกตัดออกจนหมดทำให้รู้ว่า ร่างสูงนี้เป็นผู้หญิง

                    แต่ถึงอย่างนั้นสาวๆก็ยังมองเธออยู่เหมือนเดิม

                  ก็ใครเล่นให้ดึงดูดทั้งผู้ชายและผู้หญิงขนาดนี้ล่ะ

                     “วิสกี้!!!!”ฉันหันตามเสียงทุ้มที่แทบจะลืมไปแล้วเห็นร่างสูงแวบๆก่อนจะโดนรวบเข้าอ้อมกอดเต็มแรง “คิดถึงแกชะมัด คิดถึงๆๆ แกสูงขึ้นอีกเหรอเนี่ย ช่างเหอะ ฉันโคตรคิดถึงแกเลยอ่ะ”

                 ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ พลางดันร่างที่สูงกว่าไม่มากของเพื่อนสนิทออก

          “ฉันก็คิดถึง เกรเซียส ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มพลางสังเกตเพื่อนสนิทร่างสูงที่ดูหล่อกว่าเดิมอีกหลายเท่า”แกดูดีขึ้นนะ”ฉันออกความเห็น ส่วนเจ้าตัวก็ยักไหล่

                   “แน่นอน ฉันเตรียมหล่อต้อนรับแกเต็มที่เลยล่ะวิสกี้”

                   “ไปเหอะร้อนจะแย่แล้ว”ฉันบอก พลางโยนเสื้อคลุมให้ร่างสูงที่รับไปทันเวลาก่อนมันจะตกลงพื้นก่อนเจ้าตัวจะเดินมาลากกระเป๋าให้

“คงต้องไปที่ห้องซ้อมก่อนล่ะ เพราะทั้งไอ้ยูทูป แมเนจและโมลินส์ก็อยู่ที่นั่นกันหมด”

                          ฉันชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อนั้น จากนั้นเหมือนคนพูดก็จะรู้สึกมันเลยเอื้อมมือมาบีบไหล่ฉันเบาๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เราจึงออกเดินต่อ แต่ในที่สุดฉันก็อดถามขึ้นมาไม่ได้

                 “เป็นไงบ้าง?”

               “หือ?”

            “โมลินส์น่ะ”ฉันเฉลย พลางรอคำตอบ จากคนที่ดูเหมือนลังเลอะไรบางอย่างอยู่

                 “ก็ดี..”เกรเซียสพูดออกมาในที่สุด”ไมนากับเมนากำลังน่ารักเลยล่ะ”

               ชื่อแปลกๆอีกสองชื่อทำให้ฉันชะงักไปอีก ส่งสายตาเป็นคำถาม แต่เกรเซียสกลับเดินนำหน้าและไม่สบตาฉัน

                     “ลูกของโมลินส์น่ะ ตอนแกไปนาร์เนียก็ท้องได้สามเดือนพอดี”

                    !!!!!!!!!!!!!!!

                           สาบานได้ว่าฉันช็อคไปเลย ถึงแม้จะรักษาแผลใจที่ต่างประเทศจนหายดีแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่รู้สึกอะไร โดยเฉพาะตอนนี้ ความเจ็บจากการถูกหักหลังได้กลับมาอีกครั้งแล้ว

                      “ให้ตายเหอะ”ฉันสบถออกมา แล้วหัวเราะที่เหมือนจะเยาะเย้ยตัวเอง”ไม่น่าเคยไปรักมันเลย ไอ้เลวนั่น”แล้วฉันก็สบถออกมาอีกชุดใหญ่

                   “ไม่เอาน่า ตอนนี้มันก็ดีขึ้นมาเยอะแล้วล่ะ แต่..”เกรเซียสเสริมด้วยความลังเล”มันก็ยังชั่วอยู่ดี”

                           เราหัวเราะ ฉันไม่ได้สนใจอะไรปล่อยให้แรงบีบคั้นที่อกหายไปอย่างรวดเร็ว พลางย้ำเตือนตัวเอง ฉันกลับมาที่นี่เพื่อมาเล่นดนตรี มาเจอเพื่อนๆ ไม่ได้กลับมาแก้แค้น การแก้แค้นเป็นเรื่องของคนโง่ ฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนั้น ยิ่งมีเด็กที่ไม่รู้เรื่องอีกตั้งสองคน

                 ต่อให้เลวแค่ไหนก็ทำไม่ลงหรอก

                    ฉันได้แต่บอกตัวเอง

                    แต่ทำไมมันถึงยังเจ็บซ้ำๆแบบนี้อีกนะ










HELLO

ลงINTROไปแล้วจะรีบมาอัพต่อให้เร็วที่สุด ซึ่งคงจะเป็นวันอังคารเพราะวันหยุดไปเที่ยวค่ะ


<3
nu eng
THX.THEME