การผจญภัยครั้งไหม่ของผม(ชื้อชั่วคราว)

       คุณเคยหมดหนทางไหมและสินวังหรือปาวผมเคยเป็นนะคุณจะเลือกอะไรละละวางคุณจะอยูหรือตายผมเลือกตายดีกว่าที่จะอยูเพราะมันทรมาณน้อยที่สุดแต่พระเจ้าเล่นตลกกับผมเขาไม่ให้ผมตายดันสงวิญญาณผมไปโลกที่ผมไม่รู้จัก เอาไงดีละทีนี้ตัวผม

       ผมจำได้ว่าน่าจะตายไปแล้ว ด้วยคมดาบของพี่ชายแท้ๆของผมที่ เขาดันอิจฉาผมเรื่องที่แม่รักผมมากกว่าหึน่าขำ ก็ตอนนันผมอาอยุแค่ 11-12 แม่ก็ตองเป็นหวงมากปะละ ไว้กำหลังซนและชกตอย (ละมังนะไม่แนใจ)แถมแม่ผมเป็นคนที่ดูขาวบอย และขาวมักมีเรื่อง เกียวกับเด็กอายุเท่าๆผมนี้ละแม่เลยเป็นหวงนัก แถมคนแถมบ้านยังเลาอะไรไม่รู้ให้แม่ผมฟังอีก เห้อ~~พี่ผมเห็นแม่เอาใจใสผมมากกว่าพี่นันละนะ แต่พี่ผมอายุ 20 แล้วนะทำไหมต้องมาอิจฉาด้วยละผมไม่เขาใจ พี่ของผมเป็นคนที่ตีตัวออกห่างแม่เองนะ แถมไม่คุยกับแม่อีก พอผมมากลับมาอิจฉาผมรอคับตลกสินดี พอแม่ออกไปทำงานพี่ผมมักจะแกล้งผมบอย หรือทรมาณผมคุณลองคิดสิว่า พี่ผมเป็นพวก"sm"ขันลุนแรง ชอบทรมาณคนอืนเป็นว่าเล่น ผมรู้แล้วละคับว่าทำไหม่แม่ถึงไม่สนใจพี่ของผมแต่มาสนใจผมแทน แต่ว่านะผมอย่ากคายมากกว่าเพราะมัรทรมาณที่โดนมีดกีดตามตัวบางละโดนอุประกรรายอยางจนเลือดออก ผมเห็นพี่ถือดาบมาผมเลยยุเขาให้ฆ่าผมสะเพราะผมเลิมที่จะไม่ไว้แล้ว ตอนแรกพี่ของผมลังเลอยูพักไหญ่ จะลังเลทำไหมกันเมือมาถึงขันนี้แล้วสู้ฆ่าผมสะดีกว่า ผมยุจนพี่โกรดและแทงดาบเขามาที่ทองของผมอย่างแรงและรายๆคครังพี่ของผมหัวเราะอย่างบ้าคลัง พอสติของพี่ผมกับมา พี่เขาตกใจมากหน้าขำผมยังเห็นเขาสนุ่กกับการแทงผมอยูเลยนี้น่า แต่ชังเถอะดีแล้วละแม่คับผมขอโทษ สิงสุดทายที่ผมได้ยินคือเสียงร้องให้ของพี่ชาย และเรียกชื้อของผมอย่าบ้าคลัง และพูดว่าขอโทษ ซ่ำไปซ่ำมาและดวงตาของผมก็ปิดลง

    อืมแต่ผมไม่ตายนี้สิดันมาที่ไหนไม่รู้ มีแต่ดอกไหม้ แต่ความหมายของมันไม่คอยดีเท่าไร มันเป็นดอกไหม้สีแดงอืมถ้าเป็นคนญี่บปุ่นเรียกกันก็ "ดอกไหม้แห่งความตายหรือดอกไหม้ไว้ลุมศพ"ปมจำชื้อมันไม่ได้ แต่เดียวนะผมมานอนทำไหมคตรงนี้แล้วทีนี้ทีไหนละคับคงตองเริมต้นไหม่สินะตัวผมชังเถอะเอาละลองเดินสำรวดละกันคอยมาว่ากันอีกที

(เอาละนิยายเรืองนี้ไม่มีแนวรักๆนะจะมีแค่ผจภัญของตัวเอกเท่านันละเพราะอิฉันเริมเบือเรื่องแนวผจภัยที่พอเจอนางเอกปุบตามจีบปับไรงีพอกันที แต่อาดจะมีแนวจิน วาย,ยูริ,ชาย:หญิง ธรรมดา ไรงีแล้วแต่คิดได้ อาดจะน่าเบือหรือสนุ่ก อันนี้ไม่รู้นะเพราะแต่งแก่เบือ ในช้วงปิดเทอม เมนได้ไม่ว่ากัน แต่อยาแรงจนเกินไปนะขอละ เพราะไม่ได้แต่งจิงจังแต่เล่นๆอ่านเพือความสนุ่กอย่าอ่านจิงจังมากจนเกินไป บางทีมีกาวบางหรือดรามาบาง(มังนะ)อันนี้ไม่แนใจ ถ้าชอบก็ติดตามอ่านกันด้วยนะ ไม่รีบคิดออกก็มาแต่ถ้าคิดไม่ออกก็ยังไม่แต่งนะ ทุกคนสามารไปอ่านนิยายคนอืนรอได้นะ เพราะว่าเราไปแบบหอยทาก =^=ไม่ว่ากันนะจะจุบุ หุหุ ไปจิงๆละบาย~~)