เซเวียร์ โรงเรียนมนตรามหาเวท

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 บทนำ

����

“หยุดนะ!! รีบไปจับมันเซ่!!!!” ทหารนายหนึ่งพูดขึ้นขณะที่กำลังจับขโมยคนหนึ่ง

���������������

“หยุดให้โง่สิ!!” ขโมยหนุ่มตอบ เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณ 14 ปี แล้วการแต่งกายของเขาก็สมกับเป็นขโมยจริง เขาใส่เสื้อยืดสีเทา มีรอยเย็บปะ และมีรอยเลอะหลายแห่ง ดูไปดูมาก็ผ้าขี้ริ้วดีๆนี่เอง ส่วนกางเกงก็สภาพไม่ต่างกันมากนัก มีรอยโหว่เป็นรูๆ ไว้ผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง นัยน์ตาสีน้ำเงินมองผู้ที่กำลังจะจับตนด้วยสายตาเชิงท้าทาย เท่านั้นก็ทำให้ทหารผู้ที่กำลังจะมาจับตัวเขา เส้นอารมณ์ขาดผึงทันที

���������������

พลั่ก!!

���������������

ขโมยหนุ่มวิ่งเข้าชนกับชายใส่ผ้าคลุมอย่างแรง

���������������

“โทษฮะพี่ ผมรีบวิ่งไม่ทันมอง” ขโมยหนุ่มรีบกล่าวขอโทษ

���������������

ชายใต้ผ้าคลุมจ้องขโมยหนุ่มเขม็ง โดยไม่กล่าวอะไร ขโมยหนุ่มตั้งตัวได้และรีบเข้าเกียร์เผ่น

���������������

“ผมไปล่ะ ขอโทษคร้าบพี่ชาย” ขโมยหนุ่มกล่าวขณะวิ่งหนีด้วยความเร็วสูง

���������������

เมื่อขโมยหนุ่มลับตาไป ชายใต้ผ้าคลุมก็พูดขึ้นลอยๆว่า

���������������

“อืม... น่าสนใจ...”

�

ที่บ้านขโมยหนุ่ม...

�

��������������� “แค่เนี้ย??” หญิงสาวอายุประมาณคราเดียวกับขโมยหนุ่มพูดขึ้น เธอมีผมสีทองสลวย นัยตาสีน้ำตาลแสดงถึงความหงุดหงิด

���������������

“ก็ได้แค่นี้อ่ะ โดนทหารวิ่งไล่มาด้วย เกือบตายแน่ะ แล้วเธอล่ะทำอะไรบ้างหา?? วาเร ซิลฟา” ขโมยหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมชูกำไลทองเล็กๆขึ้นมา

���������������

“ทำแน่ย่ะ!! แทนที่จะขโมยกำไลเพชรมา กลับขโมยมาแค่กำไลทอง แค่นี้ยาไส้ได้ไม่กี่วันหรอกย่ะ!! โร ราเซียส” วาเรตอบด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด พร้อมตำหนิที่โรขโมยมาแค่กำไลทอง

���������������

“ก็ดีกว่าไม่มีกินน่า” โรเริ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มขึ้น เพราะเขารู้ว่าเมื่อเพื่อนสาวของเขาโกรธขึ้นมา เขาไม่มีทางเถียงไหว

���������������

“ชิ!! จำไว้ละกะโหลกไว้เลยนะ คราวหลังจะได้คิดเป็น” วาเรตอบ

���������������

“จ้า จ้า” โรทำหน้าตาเหมือนเพิ่งผ่านวินาทีเฉียดตายมา

�

“รีบเอาไปขายไป๊” วาเรรีบไล่โรไปขายกำไลทอง

�

ที่ร้านทอง

�

“เอ้าลุง วันนี้ได้แค่นี้ล่ะ ขอซัก10000โกลด์ซิลุง” โรเสนอราคากำไลต่อเจ้าของร้านทอง

���������������

“มันจะไม่แพงไปหน่อยหรอไอ้หนู!! ปรกติของแบบนี้ราคาแค่5000โกลด์เอง ไม่เอาล่ะ ข้าไม่ซื้อ!!”

���������������

“เอาน่าลุงถือว่าช่วยๆกัน” โรพยายามเซ้าซี้

���������������

“วะ!! ก็ข้าบอกว่าไม่เอาก็ไม่เอาสิ!!”

���������������

“ลุงรู้มั้ยว่านี่กำไลอะไร?? ไม่รู้ใช่มั้ย?? นี่คือกำไลทองของเจ้าหญิงนีร่า!! กว่าชั้นจะเอามาได้แทบแย่แน่ะ วิ่งหนีทหารมันมาแทบตาย” โรกล่าวขึ้นเพื่อจูงใจให้ชายเจ้าของร้านซื้อ

���������������

“ไหน ขอข้าดูซิ”

���������������

“เร็วๆนะลุงผมไม่มีเวลา”

���������������

“อืม.....ข้าว่านี่เหมือนของจริงมากเลยนะ ข้าเคยได้ยินมาว่ามันเป็นแบบนี้เลย แกแน่ใจนะว่ามันไม่ใช่ของปลอม”

���������������

“ของจริงแท้ 100% เลยลุง ทำไมเรอะ!! กลัวชั้นโกงรึไงลุง” โรตอบกลับไปแบบกวน...

���������������

“วะ!!! ข้าก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา ขนาดสร้อยแกยังขโมยมาได้แล้ว กะอีแค่จิ๊กเงินชั้นไปมันยากตรงไหน” ชายแก่ตอบระแวง

���������������

“เอาน่าๆ ชั้นไม่โกงลุงหลอก” โรตอบ

�

หลังจากนั้น ชายแก่ก็ไปเอาเงินมาให้โร 10000โกลด์ แล้วเจ้าโรก็ใส่เกียร์เผ่นรีบวิ่งออกไปจากกร้านอย่างรวดเร็ว ชายแก่จึงรู้ทันทีว่าเจ้าโรมันหลอกขายของเก้ให้เขา ชายเจ้าของร้านจึงรีบไปแจ้งคดีต่อทางวัง เพื่อจะให้เจ้าหญิงนีร่าสั่งลงโทษเจ้าโรให้เข็ดหลาบ ทำให้เจ้าโรตอนนี้โดนไป 2 กระทงเต็มๆ 1 ลักทรัพย์ผู้อื่น 2 หลอกลวงต้มตุ๋น

�