สองแฝดซ่า ท้ารักทอมเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : [[,,โอ๊ย!! เจ็บ,,]]

                                          หลับตาก้อเจอ - นาวิน ต้าร์


"เฮ้ย...ไอจั๊มป์ ตื่น...น...น" เสียงตามที่กรอกข้างหูของทอมคนนึงซึ่งกำลังหลับอยู่โดยที่มีหูฟังเสียบอยู่คาหูไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย
"นี่ๆ...บลู บีม มานี่หน่อยดิ" ตามเดินไปหน้าห้องลากเพื่อนสาวคนใหม่ทั้ง 2 มาหลังห้องตรงที่นั่งของตัวเอง
"นี่ๆ...ปลุกมันให้ทีดิ..." ตามบอก 2 สาวโดยที่มีแพมพยามจะพูดแทนแต่โดนดันหัวออกไปทุกที
 "อ้าว...แล้วเราจะปลุกเค้ายังงัยอ่ะเนี่ย..."บีมถามอย่าง งงๆ
"ก้อ...ไอจั๊มป์...โอ๊ย..." เสียงตามพูดได้แค่นั้นเพราะแพมเดินกลับเข้ามาเบียดจนตามลงไปกองกับเก้าอี้
"ก้อจั๊มป์มันเป็นพวกเสือผู้หญิง ได้ยินเสียงผู้หญิงหน่อยนึง เดี๋ยวมันก้อตื่น..." แพมว่าแล้วก้อดึงเอาหูฟังออกมาจากหูทั้ง 2 ข้างของ จั๊มป์ แล้วใส่กลับไปใหม่โดยที่จั๊มป์ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แล้วเพื่อนในห้องก้อหันมาพยักหน้าให้ลองดูกันแทบหมด
"เอาเลย...ลองดูดิ๊ ว่าจะปลุกไอเจ้า Sleepy ตื่นอ๊ะป่าว มันหลับเป็นตาย ปลุกทีล่ะก้อ ยาก...ก" เพื่อนคนนึงบอก
"เอ่อ...แล้วจะให้ทำงัยอ่ะ???" บลูถามโดยที่ บีม ดึงชายเสื้อไว้แบบปรามๆ แต่บลูก้อหันมายิ้มๆ

                                          หลับตาก้อเจอ - นาวิน ต้าร์


"เฮ้ย...ไอจั๊มป์ ตื่น...น...น" เสียงตามที่กรอกข้างหูของทอมคนนึงซึ่งกำลังหลับอยู่โดยที่มีหูฟังเสียบอยู่คาหูไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย
"นี่ๆ...บลู บีม มานี่หน่อยดิ" ตามเดินไปหน้าห้องลากเพื่อนสาวคนใหม่ทั้ง 2 มาหลังห้องตรงที่นั่งของตัวเอง
"นี่ๆ...ปลุกมันให้ทีดิ..." ตามบอก 2 สาวโดยที่มีแพมพยามจะพูดแทนแต่โดนดันหัวออกไปทุกที
 "อ้าว...แล้วเราจะปลุกเค้ายังงัยอ่ะเนี่ย..."บีมถามอย่าง งงๆ
"ก้อ...ไอจั๊มป์...โอ๊ย..." เสียงตามพูดได้แค่นั้นเพราะแพมเดินกลับเข้ามาเบียดจนตามลงไปกองกับเก้าอี้
"ก้อจั๊มป์มันเป็นพวกเสือผู้หญิง ได้ยินเสียงผู้หญิงหน่อยนึง เดี๋ยวมันก้อตื่น..." แพมว่าแล้วก้อดึงเอาหูฟังออกมาจากหูทั้ง 2 ข้างของ จั๊มป์ แล้วใส่กลับไปใหม่โดยที่จั๊มป์ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แล้วเพื่อนในห้องก้อหันมาพยักหน้าให้ลองดูกันแทบหมด
"เอาเลย...ลองดูดิ๊ ว่าจะปลุกไอเจ้า Sleepy ตื่นอ๊ะป่าว มันหลับเป็นตาย ปลุกทีล่ะก้อ ยาก...ก" เพื่อนคนนึงบอก
"เอ่อ...แล้วจะให้ทำงัยอ่ะ???" บลูถามโดยที่ บีม ดึงชายเสื้อไว้แบบปรามๆ แต่บลูก้อหันมายิ้มๆ

“เอาน่า...เล่นกะเค้าหน่อยนึง...นะ...นะบีมนะ” บลูบอกบีม บีมจึงยอมเล่นด้วย

“ก้อคือว่า...เอางี้นะ...ซุบซิบ...บ...บ...บ” แพม คนที่เจ้าแผนการสุดๆก้อเริ่มอธิบายแผนของตน โดยมีเพื่อนๆในห้องทั้ง 25 คนให้ความร่วมมือ

             หลังจากที่เพื่อนๆในห้องปิดไฟและประตู-หน้าต่างทุกบานจนห้องมืด มีเพียงแสงสลัวๆจากภายนอกที่ส่องลอดประตูไม้ชั้นแรก ผ่านมายังประตูกระจกสีชาด้านใน และหน้าต่างไม้ชั้นแรกก้อถูกปิดลงอย่างสนิท ไม่มีแม้แต่แสงลอดเข้ามาจากทางหน้าต่าง  แพมก้อเริ่มแผนการของตัวเองโดยให้เพื่อนๆไปซ่อนอยู่ตามใต้โต๊ะครู หรือในตู้เก็บงาน บางคนก้อซ่อนในมุมอับแสงใกล้สวิตช์ไฟ เพื่อจะได้เปิดไฟได้สะดวก

“เอาล่ะ...one...two...three จ๊อก...ก...ก” เสียงน้ำที่ถูกเทลงมาจากแก้วที่แพมถืออยู่ น้ำไหลไปตามหน้าของจั๊มป์ที่กำลังหลับสนิท..ท แล้วแพมก้อรีบหลบไปด้านหลังตู้เก็บของที่มีตามหลบอยู่ก่อน แล้วเปิดไฟจากมือถือเพื่อบอกตำแหน่งให้แพมรู้

            ด้วยความที่เป็นน้ำเย็นทำให้จั๊มป์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงสลัวๆจากทางประตู จั๊มป์รู้สึกเย็นเยือกจากความเย็นของแอร์ที่ถูก ตามปีนโต๊ขึ้นไปปรับลงมาจนเป่าที่หน้าของจั๊มป์พอดี

“เฮ้ย...อะรัยวะเนี่ย??? มืดชะมัด...คัยมันเล่นอะรัยพิเรนทร์เนี่ย...ไอแพม ไอตาม เฮ่ย...หัวหน้าเว้ย...” จั๊มป์พยามเรียกชื่อเพื่อนๆ

ชื่อ – รมิดา    นามสกุล – วัฒนาฐาปการ

วัน/เดือน/ปี เกิด   3/4/34

สีตา – น้ำตาล  สีผม – น้ำตาลอ่อนธรรมชาติ  ทรงผม – ซอยรากไทร หัวชี้นิดหน่อย

ส่วนสูง – 173  น้ำหนัก – 46

นิสัย – อารมณ์ดี เพลย์บอย แต่ปกติจะเงียบๆ

ลักษณะหน้าตา – ขาว ตาโต คิ้วเข้ม เคยดัดฟัน ตอนนี้ใส่รีเทนเนอร์ ขี้เล่น

ลักษณะเฉพาะ – นอนได้ไม่เลือกที่และเวลา ปกติจะพูดน้อย แต่ถ้าโมโหก้อด่าไฟแลบ

“เฮ่ย...ย...ย...ย...ย...ย ไม่เล่นน๊าเว้ย...ย” จั๊มป์เริ่มรู้สึกว่ามีใครอยู่ด้านหลังจึงหันกลับไป...

“เฮ้ย...ย...ย...ย...ย ว๊าก...ผีหลอก...ก...ก โครม... โอ๊ย...ย” แล้วจั๊มป์ ก้อหันหลังวิ่งออกมาแต่ไปชนกับโต๊ะเข้าดังลั่นแล้วล้มลงไป

“เฮ้ย...ผี...อีกแล้ว...” แล้วจั๊มป์ก้อเห็นผีอีกตัวยืนอยู่ข้างหน้าแต่แสงมันสลัวมาจึงมองไม่ชัด...แต่ก้อพอรู้ว่ามันไม่น่าจะใช่คน...

แล้วจั๊มป์ก้อหันหลังวิ่งไปทางประตู แต่ไปสะดุดกับเชือกเส้นหนึ่งเข้าจึงล้มหัวทิ่ม แล้วไปชนกับโต๊ะล้มระเนระนาด...

“เฮ้ยๆๆ...เปิดไฟ...เปิดไฟดิ๊....เร็วๆ...” เสียง อ้อม หรือหัวหน้าห้องที่จั๊มป์เรียกหาอยู่เมื่อกี๊สั่งให้เพื่อนๆในห้องเปิดไฟกันใหญ่

“เฮ้ย...ไอจั๊มป์หัวแตก...แย่แล้ว เฮ้ย...” เสียงพิม เพื่อนอีกคนที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วเข้าไปดูอาการคนแรกตะโกนมา

“เวรแล้วงัย ไหนๆ...เฮ้ย...ไอจั๊มป์ ไปห้องพยาบาลเร็ว...ไอจั๊มป์ ลุกขึ้นดิวะ...” แพมตะโกนลั่น

“โอ๊ย...เฮ้ย...อ้าว...ไอแพม เฮ้ย...หรือว่าผีเมื่อกี๊...” จั๊มป์พูดแล้วก้อหยุดคิดนิดนึง...

“แหะๆ...ก้อแค่อยากปลุกแกอ่า...” แพมแก้ตัวพร้อมกับยิ้มแห้งๆ

“ไอแพม...ม...ม...ม แกก้อรู้ว่าชั้นกลัวผ...โอ๊ย...ยยยย” มือของอ้อม หัวหน้าห้องคนสวยตวัดเผี๊ยะเข้าตรงหน้าผากของจั๊มป์ตรงที่เป็นแผลพอดี

“ก่อนที่แกจะมาเอาเรื่องพวกมันอ่ะ...จัดการแผลตัวเองก่อนเหอะ...เลือดไหลใหญ่แล้ว” อ้อมบอกก่อนจะลุกออกไปแล้วเอาเท้าสะกิดเอวของจั๊มป์ดังพลั่ก

ระหว่างเดินไปห้องพยาบาล จั๊มป์ก้อขอแวะเข้าห้องน้ำล้างเลือดออกจาหัวหน่อยนึงก่อน แล้วก้อยืนบ่นๆอยู่ในห้องน้ำดังลั่น

“เฮ้ย...แก ผีสาวสองตัวที่แกเอามาหลอกชั้นอ่ะ คัยวะ?? กลับไปจะแกล้งซะให้เข็ดเลย” จั๊มป์บ่นกึ่งอาฆาตไว้กับแพมและตาม

“แกเห็นแล้วแกจะแกล้งไม่ลง...สวยออกซะขนาดนั้น...” แพมบอกแล้วทำหน้าทะเล้น

“เฮอะ...ต่อให้สวยแค่ไหนแต่ถ้าเล่นกันแบบนี้ชั้นก้อไม่มีทางชอบหรอก พวกหญิงเหล็กชอบเล่นเป็นผีแกล้งชาวบ้านอ่ะ ท่าทางจะซาดิสม์ใช่เล่น แล้วก้อคงหาแฟนไม่ได้หรอก อีกอย่างจะสวยแค่ไหนกันเชียว แต่งเป็นผีได้เหมือนขนาดนั้น เฮอะ...ไม่ๆๆๆ......ไม่....ม่าย.....” อยู่ๆจั๊มป์ก้อหยุดพูดแล้วหันหลังเหลียวตามผู้หญิง 2 คนที่เดินออกมาจากอ่างล้างหน้าอีกฝั่งโดยที่กำลังขำกับสิ่งที่ จั๊มป์พูด

“อะแน่ะ...แก...สนใจอ่อ...ติดต่อให้ป่าว...555  รู้จักนะเว้ย...เป็นฝาแฝดเว่ย 55” ตามแซวขึ้นมา

“เฮ้ย...จิงอ่ะ...เออ รู้แล้วเว่ยว่าเป็นฝาแฝด แก ไปรู้จักเค้าตอนไหนวะ...ก้ออยู่ด้วยกันตลอดอ่ะ...เฮ้ย...บอกมาเดี๋ยวนี้” จั๊มป์คาดคั้น

“เฮ้ย...ก้อคือว่ารู้จักแล้วกันน่า เอ้า ถึงห้องพยาบาลแล้ว...ทำแผลเสร็จแล้วรีบกลับห้องล่ะ แล้วจะแนะนำให้รู้จักเว่ย ไปแล้ว...บ๊ายบาย” พูดจบตามกับแพมก้อรีบวิ่งออกไปทันที

“เฮ้ย...อะรัยกันวะ...อ้าว...ครูญาณี ทำแผลให้หน่อย...ย...เอาเบาๆน๊า” แล้วจั๊มป์ก้อหันไปออดอ้อนครูที่ห้องพยาบาลให้ทำแผลให้อย่างเบามือ

------------------- ผ่านไป10นาที -------------------

จั๊มป์เดินกลับมาที่ห้องโดยที่มือยังคงกุมแผลบนหัวอยู่

“เฮ้ยแก...ครูญา....ณี บอก...เฮ้ย...เอ่อ...เทอ ชื่อรัยอ่ะ...” ไม่ทันจะพูดกบเพื่อนจบ จั๊มป์ก้อหันไปคุยกับ บลู และ บีมที่นั่งอยู่ข้างหน้าที่นั่งของพวกตัวเอง

“เอ่อ...ชื่อบลูค่ะ” บลูตอบ

“เราชื่อ บีม” บีมบอก

“อ่า...เป็นฝาแฝดที่หน้าเหมือนกันมาก...เลยนะเนี่ย น่ารักเหมือนกันเลย ^o^” จั๊มป์พูดแล้วก้อยิ้ม

“คือแก...แกบอกว่าครูญาณีทำไมนะ...ยังพูดไม่จบเลยไอนี่” แพมถาม

“เออ ครูญาณีบอกว่า คงต้องไปโรงพยาบาลว่ะ ที่นี่เย็บไม่ไหว เลยมาลากพวกแกไปด้วย” จั๊มป์บอก

“เออ โอเคเว่ย 55 เฮ้ย...ดิว อาย อ้อม Short Note ด้วย เผื่อ 3 คนเลยนะ” ตามหันมาสั่งเพื่อนอีก 3 คนในกลุ่มเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปกับ แพมและจั๊มป์

แล้วเพื่อนทั้ง 3 ของ 3 แสบก้อเดินเข้ามานั่งคุยกับ บลู และ บีม เพราะครูนิดเดินมาบอกว่าต้องไปจัดการเรื่องจั๊มป์ คาบแรกเลย Free

“เอ่อ...นี่พวกเทออยู่กลุ่มเดียวกับ...3คนนั่นอ่อ??” บีมถามอาย

“อ๋อ...ใช่ 3 คนนั้นอ่ะ ดูเหมือนจะอันตรายนะ เอาจริงๆแล้ว มันก้อไม่มีพิษภัยกับคัยเค้าหรอก...ติงต๊อง” อายบอกแล้วขำ

“อืม...ไอพวกนั้นอ่ะ ดูภายนอกอาจจะดูเกเร...แต่เอาจริงๆแล้วเรียนเก่งจะตาย ฉลาดเป็นกรดเลยแหละ โดยเฉพาะ แพม เจ้าแผนการสุดๆ” อ้อมบอก

“อื้ม...เวลาจะแกล้งใครทีรัยนะ...ถ้าไม่ได้ไอแพมอ่ะ หมดสนุก...ไม่มีอะรัยเจ๋งๆเล่ยเลย55” ดิวก้อเอากะเพื่อนๆด้วย

“เอ่อ...แล้วนี่...ชอบแกล้งคัยเป็นพิเศษปะ??” บลูถาม

“อ๋อ...ก้อจะเป็นพวกคู่อริ ม.6 อะ กวนประสาท...เฮ้ย...คาบ 2 ว่าง ไปห้องอาหารกันดีกว่า ไปหาอะรัยกินกัน” อ้อมคุยอยู่ดีๆ แต่พอได้ยินเสียงออดหมดคาบแรกก้อเด้งขึ้นทันที

“เออ...ไปๆๆ บลู บีม ไปด้วยกันดิ...” ดิวหันมาชวน

“เอาน่า...ไปเหอะ จะพาเดินชมโรงเรียน...” อายพูแล้วก้อคว้าข้อมือบลูลุกขึ้นมา

“เอ่อ...บลูหรือบีมไม่รู้ ไปด้วยกันน่า...” อ้อมก้อคว้าข้อมืออีกคนที่นั่งอยู่ขึ้นมา

“อ่า...ไปก้อไป...” แล้วบลูกับบีมก้อลุกขึ้นมาเพื่อที่จะเดินไปห้องอาหารและชมโรงเรียนกับ อ้อม อาย ดิว