เพลิงฤทธิ์...พิศวาส

ลำดับตอนที่ #3 : ปากเก่ง+อวดดี

ร่างบางของทรรศศิการณ์ลงจากรถแท๊กซี่แล้วเดินลิ่วๆเข้าไปในตัวอาคารสูงสุดหรูอย่างศิวากรุ๊ป

"สวัสดีค่ะ ดิฉันมาพบคุณศิวากรค่ะ"  ทรรศศิการณ์บอกพนักงานสาวที่หน้าเคาน์เตอร์  แต่ดูเจ้าหล่อนจะไม่ค่อยเป็นมิตรด้วยสักเท่าไหร่ เพราะน้ำเสียงที่เธอตอบทรรศศิการณ์นั้นบ่งบอกถึงความไม่พอใจ

"นัดไว้รึเปล่า"

"เปล่าค่ะ...แต่ฉันเป็นสถาปนิกของเอฟเจอาคิเท็ก"  ทรรศศิการณ์บอกชื่อบริษัทของเธอ เพราะหวังว่าพนักงานสาวคนนี้คงจะช่วยประสานงานให้

"ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็เข้าพบคุณศิวาไม่ได้ค่ะ"  เพราะอากาศที่ร้อนระอุและการเดินทางมาที่สุดแสนจะลำบากของทรรศศิการณ์ทำให้อารมณ์วันนี้ของเธอร้อนยิ่งเสียกว่าอากาศภายนอกเสียอีก

"เจ้านายของเธอเขามีธุระอะไรนึกหนารึไงหะ  ฉันไม่ได้นัดไว้แล้วเข้าพบไม่ได้รึไง ฉันเป็นสถาปนิกมาติดต่องานนะ ช่วยโทรเข้าไปบอกเจ้านายเธอเดี๋ยวนี้เลยนะว่าฉันเป็นสถาปนิกที่จะมาคุยเรื่องการตกแต่งภายใน"   หญิงสาวถูกเลี้ยงมาอย่างดี ไม่ว่าเธอจะต้องการอะไรเธอจำเป็นต้องได้ เพราะฉะนั้นเรื่องอย่างนี้เธอจะไม่มีวันปล่อยให้เสียเที่ยวเป็นแน่

"แต่คุณไม่ได้นัดไว้นี่" 

"เอะอะอะไรกันน่ะ"  เสียงเข้มของศิวากรดังขึ้นด้านหลังของทรรศศิการณ์  หญิงสาวชะงักปากที่กำลังจะต่อว่าแม่พนักงานสาวไว้แค่นั้นก่อนจะหันไปทางต้นเสียง  ชายหนุ่มในชุดสูทเทียมสุดหรูสีดำพร้อมกับเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีฟ้าอ่อน  ใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่ม คิ้วที่ได้รูป ช่างรับกับจมูกที่เป็นสันคมและริมฝีปากบางนั้นเสียเหลือเกิน  ทรรศศิการณ์ตกอยู่ในภวังค์เพียงชั่วครู่ก่อนจะถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงเข้มอีกครั้ง

"ฉันถามว่าเอะอะอะไรกัน"

"เอ่อ...คือว่าคุณผู้หญิงคนนี้น่ะค่ะคุณศิวา เธอมาขอพบคุณ แต่ว่าไม่ได้นัดเอาไว้"  น้ำเสียงของพนักงานสาวถูกดัดให้อ่อนลงทันทีที่เธอคุยกับศิวากร ทำให้ทรรศศิการณ์ไม่พอใจเข้าไปใหญ่  แต่เอ๊ะ!!! ถ้าอย่างนั้นผู้ชายคนนี้ก็คือนายศิวากรน่ะสิ  ทรรศศิการณ์คิดในใจ

"คุณมีธุระอะไรกับผมรึเปล่า"  ศิวากรถามไปอย่างนั้นเอง ทั้งที่ในรู้อยู่เต็มอกว่าหญิงสาวตรงหน้าคือทรรศศิการณ์  บดินทร์เดช  ซึ่งเป็นนักตดแต่งภายในจากบริษัทที่เขาจ้างมา
    'ทางทางไม่เลว'  ศิวากรคิดในใจ  เพราะหากเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อนเขาคงจะเป็นเหมือนกับชายหนุ่มคนอื่นทั่วๆไป ที่หลงในรูปกายงดงามของหญิงสาวเข้าแล้ว

"สวัสดีค่ะคุณศิวากร ดิฉันเป็นสถาปนิกจากบริษัทเอฟเจอาคิเท็ก จะมาคุยเรื่องงานน่ะค่ะ"

"คุณเป็นลูกน้องคุณเหมี่ยวงั้นสิ  หึหึ  ผมนึกว่าบริษัทของคุณจะถอนตัวออกจากงานนี้ซะแล้ว"  น้ำเสียงเย้ยหยันของศิวากรทำให้ทรรศศิการณ์เลือดขึ้นหน้าทันที

"ยังหรอกค่ะ  ตราบใดที่บริษัทยังมีสถาปนิกอยู่ ทางบริษัทของเราก็จะยังคงส่งพนักงานมาทำงานให้คุณ  ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเต็มใจมาก้ตาม"  ท้ายประโยคที่หญิงสาวตอบกลับมาก็พอที่ศิวากรจะรู้แล้วว่าเจ้าหล่อนคงจะรู้เรื่องของเขาจากเจ้านายของหล่อนมาแล้วแน่นอน
   'ปากดีนักนะ  ฉันจะทำให้เธอพูดไม่ออกเลยคอยดู'  ศิวากรคิดในใจ

"ก็ดี  แล้วทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน  ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณบนห้องทำงานของผมดีกว่า"  ศิวากรผายมือเชิญทรรศศิการณ์

"ค่ะ"  หญิงสาวตอบกลับง่ายๆก่อนที่จะกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามให้ทันร่างสูงของชายหนุ่ม  
    .......ไม่คิดจะรอกับบ้างรึไงหะตาบ้า......  ทรรศศิการณ์คิดขุ่นๆในใจ   ก่อนจะถึงห้องทำงานที่อยู่ชั้นบนสุดของชายหนุ่ม  ห้องทำงานที่ดูดีมีสไตล์ ภายในห้องถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน คือส่วนของการทำงาน และส่วนของห้องพักผ่อน 

"เชิญนั่ง"  ศิวากรผายมือให้กับทรรศศิการณ์  ชายหนุ่มจับจ้องดวงหน้าสวยของหญิงสาวจนทำให้ทรรศศิการณ์เริ่มวางตัวไม่ถูก เพราะสายตาที่ช๊อตผู้หญิงตายของศิวากรทำให้หญิงสาวอดที่จะถามออกไปไม่ได้

"หน้าฉันมีอะไรติดอยู่งั้นหรอค่ะ"

"เปล่า...ผมแค่มองว่าคุณหน้าเหมือนกับคนที่ผมรู้จัก" 

"ฉันหน้าโหลขนาดนั้นเลยหรอ"  ทรรศศิการณ์พูดติดตลกไปอย่างนั้นเอง ทั้งๆที่ในใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ส่วนศิวากรเองก็เลิกจ้องหน้าของหญิงสาวพร้อมกับคิดทบทวนในใจว่าใบหน้าของหญิงสาวไม่มีส่วนไหนเหมือนกับคุณหญิงวิจิตตราเลยสักอย่าง

"เราเริ่มคุยงานกันดีกว่า นี่คือเอกสารและแบบแปลนของโรงแรมผมทั้งหมด"  ศิวากรหยิบเอกสารและแบบแปลนของโรงแรมริมหาดที่ภูเก็ตให้ทรรศศิการณ์ดู

"ภูเก็ตหรอ  ทำไมมันไกลอย่างนี้"

"หมายความว่ายังไง"

"ก็...."

"คุณเหมี่ยวไม่ได้บอกคุณงั้นสิว่าโรงแรมที่ว่าอยู่ที่ภูเก็ต"

"ใช่ค่ะ"  หญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจ เพราะหากต้องไปทำที่ภูเก็ตจริงๆเธอคงต้องถอนตัว เพราะระยะทางไม่ใช่เล่นๆ

"เธอมีปัญหาอะไรรึเปล่าล่ะ ในเมื่อตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอต้องไปควบคุมงานที่ภูเก็ต"  น้ำเสียงของศิวากรกึ่งเย้ยหยันทรรศศิการณ์

"ฉันขอเวลาสักครู่ได้ไหม"

"คุณเป็นบริษัทที่ผมจ้างมานะ  ยังจะขอเวลาอะไรอีก  หรือว่าคุณทำงานนี้ไม่ได้ กลัวจะเป็นเหมือนสถาปนิกคนอื่นที่ต้องถอนตัวไปงั้นสิ  ทำไมบริษัทของคุณถึงไม่ส่งคนมีฝีมือและพร้อมที่จะทำงานมาให้ผมหะ...  ผมว่าถ้าคุณเลือกงานอยู่อย่างนี้  คุณกลับไปดีกว่านะ เพราะผมเองก็มีตัวเลือกอยู่เยอะเหมือนกัน"  คำพูดของศิวากรทำให้ไฟในใจของทรรศศิการณ์เดือดพลุ่งทันที  มันจะมากไปแล้วนะตาบ้า

"ตกลงค่ะ ฉันจะรับงานนี้  ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ ขอใช้เวลาศึกษางานก่อน" 

"ก็ดี...อย่าช้านักล่ะผมไม่มีเวลารอพวกคุณ  พรุ่งนี้คุณเข้ามาคุยงานกับผมแต่เช้านะ"  ศิวากรพูกจบก็หันไปสนใจกับงานของตัวเองต่อ

"ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อน"  ทรรศศิการณ์ลุกขึ้นพร้อมกับหยิบเอกสารของโรงแรมในเครือศิวากรุ๊ป 

"เดี๋ยวก่อน!!!  คุณมาที่นี่ได้ยังไง"  ทรรศศิการณ์งงกับคำถามของศิวากรแต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่ตอบ

"ก็รถน่ะสิคะ" คำตอบกึ่งจริงกึ่งกวนของทรรศศิการณ์ทำเอาศิวากรหน้าบึ้ง 

"เธอมีรถขับมาเองแล้วหรอ"

"เอ๊ะ!!! หมายความว่ายังไง"  ทรรศศิการณ์ยิ่งงงยกกำลังสองเข้าไปอีกเมื่อศิวากรพูดเหมือนกับว่าเขารู้จักเธอมาก่อน

"เอ่อ...เปล่าหรอก  ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะไปส่ง"
 
"ไม่เป็นไรหรอก  ฉันมาเองฉันก็กลับเองได้"  ทรรศศิการณ์มองศิวากรด้วยสายตาที่เธอเคยใช้มองผู้ชายนับหลายคนที่เข้ามาไม้เดียวกับศิวากรในตอนนี้ แรกๆก็เอาเรื่องงานมาอ้าง  เริ่มไปส่งพอตอนหลังก็คิดว่าเธอเป็นเหมือนกับผู้หญิงที่ร้อนเงินเอาตัวเข้าแลกกับทุกอย่าง  แต่คนอย่างทรรศศิการณ์ต่อให้ไม่มีเงินยังไงก็ไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่

"คิดว่าตัวเองเป็นใครหะ!!!!  ฉันไม่หลงเสน่ห์เธอหรอกนะ ไม่ต้องหลงตัวเองไป ฉันกำลังจะออกไปพบลูกค้าข้างนอกพอดี เธอจะติดรถออกไปด้วยหันรึเปล่า ก็เท่านั้น"  ชายหนุ่มพูดอย่างไม่จริงจังอะไรนัก  แล้วเดินนำหญิงสาวออกไปจากห้อง  ทิ้งให้ทรรศศิการณ์หน้าแตกยับเยินอยู่คนเดียว  อุตส่าห์คิดเข้าข้างตัวเองแท้ๆเชียว