รักร้อน...ซ่อนเล่ห์

ลำดับตอนที่ #3 : เหตุแค้น เหตุรัก

.....เหตุแค้น เหตุรัก....

   ลานกว้างภายในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งของเมืองไทย  ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเปิดตัวนาฬิการาคาหรูที่นำเข้าจากต่างประเทศ ทั้งอิตาลี ยุโรป ฝรั่งเศษ หลาหรูปแบบหลากสีสัน ซึ่งนับได้ว่าเป็นงานเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่มากๆอีกหนึ่งงาน ก็เจ้าของงานครั้งนี้คือคุณจิรายุท เสริมทรัพย์มหาไพบูลย์ หนุ่มนักธุรกิจวัยเพียง 23 ที่ทั้งหล่อและเก่งในทุกด้านๆเป็นที่หมายปองของสาวเล็กสาวใหญ่ทั้งในและนอกวงการ รวมไปถึงเหล่าบรรดาสาวไฮโซทั้งหลาย ส่วนบริษัทผู้รับจัดงานก็เป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่บริษัทรับจัดงานโฆษณาของเครืออัครภูไกน ซึ่งผู้บริหารก็คือคุณอติกันต์ อัครภูไกน เพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กของคุณจิรายุท สำหรับคุณอติกันต์แล้วเป็นหนุ่มที่น่าค้นหาอย่างยิ่ง เขาได้รับตำแหน่งเพอร์เฟกต์แมนแห่งปี ผู้ชายที่มีรอยยิ้มและน้ำเสียงเย็นชาที่สุด เขาไม่เคยมีท่าทีขี้เล่นกับใครเลยสักคน หนุ่มหน้าตาหล่อเหลา (หล่อกว่าพระเอกบางคนซะอีก) เก่งครบสูตร ทั้งธุรกิจและงานอื่นๆ แถมที่บ้านยังรวยอีกนับหมื่นล้าน .....คุณสมบัติของสองหนุ่มจะมีหรือที่จะรอดพ้นสายตาของสาวๆไปได้

"เป็นยังไงบ้างคุณจั้ม  งานนี้ยิ่งใหญ่พอมั้ย" อติกันต์ถามเพื่อนรักที่ยืนอยู่ตรงหน้า จิรายุทหรือจั้ม ทั้งสองคนมักจะเรียกชื่อเล่นและแทนชื่อตัวเอง ว่าคุณจั้ม และคุณกันต์

"ใหญ่มากๆเลยล่ะคุณกันต์ ไม่เสียแรงที่คุณจั้มจ้างบริษัทของคุณกันต์"

"ถ้าคุณจั้มไม่จ้างบริษัทคุณกันต์ คุณจั้มจะไปจ้างใครล่ะ ..อ๊ะ!! ดูโน่นสิ แม่นางแบบคนสวยของคุณจั้มมาแล้ว"  อติกันต์ตวัดสายตาอันเย็นชาของเขาไปยังสาวสวยที่สุดในงานนี้เลยก็ว่าได้ มนัญชญา
พรีเซนเตอร์ของงานในวันนี้ เธอมาพร้อมกับชุดเดรสสีชมพูหวาน ความยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ผมดำที่นุ่มสลวยถูกปล่อยให้ยาวสยายถึงกลางหลัง ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางโทนสีชมพู บน
เรือนร่างของเธอประดับด้วยเครื่องประดับที่เข้ากับชุด แต่ที่ข้อมือของเธอ สวมนาฬิกาที่แพงที่สุดของงานนี้เอาไว้ เธอเดินเฉิดฉายตามแลลฉบับนางแบบสาวมั่นอยู่บนเวที เพื่อให้ช่างภาพและสื่อมวลชนทั้ง
หลายได้จับภาพของเธอ มนัญชญายิ้มกว้าง เผยให้เห็นรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ของเธอ ช่างเป้นรอยยิ้มที่สะกดใจสองหนุ่มตรงหน้าเสียเหลือเกิน

"วันนี้คุณมินสวยมากเลย คุณกันต์ว่ามั้ย"

"หึหึ  คงงั้นมั้ง" อติกันต์จ้องมองหญิงสาวที่ยืนสง่าอยู่บนเวทีด้วยแววตาเลือดเย็นและดุดัน  เพราะผู้หญิงคนนี้คนเดียวที่ทำให้เขาสูญเสียคนที่เขารักมากที่สุด เขายังจำวันนั้นได้ไม่ลืมเลือน

  ประเทศอังกฤษ....
"นิต้า ....นิต้า...คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ"  เสียงสั่นเครื่อของชายหนุ่มที่กำลังกุมมือหญิงสาวที่เลือดโชกตัว ซึ่งร่างของเธอถูกเข็นอยู่บนรถเข็นของโรงพยาบาล
"กันต์.....นิต้า...ขอโทษ"  หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่ม เธอพยายามที่จะใช้มือเรียวยาวที่ชุ่มเลือดลูบไล้ใบหน้าชายหนุ่มตรงหน้า ผู้ชายที่เธอเคยรักเขา และทรยศเขา แต่เขาก็ยังรักเธอมาตลอด
"คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้วนิต้า ผมไม่เคยโกรธคุณ คุณจะต้องรอดนะนิต้า คุณต้องไม่เป็นอะไร" ชายหนุ่มพูดจบร่างบางของหญิงสาวถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ทิ้งให้เขานั่งอยู่คนเดียวหน้าห้องฉุกเฉิน

  อติกันต์หวนนึกถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เขาเห็นวินิตตา หรือนิต้า ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้รักเขาเหมือนที่เขารู้สึกกับเธอ  วินิตตาวิ่งร้องไห้ออกมาจากคอนโดของภัสกร ชายหนุ่มที่เธอเลือก ชายหนุ่มที่อติกันต์เกลียดเข้ากระดูกดำ 

"นิต้า!!!!" อติกันต์ตะโกนเรียกชื่อของหญิงสาวจากอีกฝั่งของถนน หน้าหวานๆดวงนั้นของวินิตตาเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

"กันต์!!!!"  หญิงสาวตะโกนเรียกชื่อเขาออกมา  ชายหนุ่มพยายามวิ่งไปยังอีกฝั่งของถนนซึ่งเป็นที่ๆคนรักของเขายืนอยู่  แต่สองเท้าของอติกันต์ต้องชะงัก เมื่อชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มสูงหมญ่วิ่งออกมาจากคอนโด  ภัสกร  เขาวิ่งออกมาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง อติกันต์ยืนมองดูเธออยู่นาน ผู้หญิงคนนี้ช่างมีมนต์สะกดเสียจริง เพียงแค่เห็นเธอแวบแรก เขาก็ต้องตะลึงกับใบหน้าที่สวยราวกับภาพเขียนของเธอและรูปร่างที่สูงโปร่งระหงส์ช่างดึงดูดให้ใจเขาเต้นได้ไม่เป็นจังหวะเสียจริง

"ปล่อยนิต้าเดี๋ยวนี้นะ" อติกันต์กระชากข้อมือเล็กๆของวินิตตามาจากภัสกร

"แกเกี่ยวอะไรด้วย นี่มันเรื่องของฉันกับนิต้า แกไม่เกี่ยวไอ้อติกันต์" ภัสกร หรือ พีท  มองหน้าอติกันต์แบบเยาะเย้ย  ครั้งหนึ่งเขาเคยเห็นอติกันต์ต้องร้องไห้เพราะสูญเสียคนที่เขารักไป และคนรักที่อติกันต์สูญเสียไปนั้นคือวินิตตา หญิงสาวที่ตอนนี้เป็นเมียของเขา

"หยุดทำนิสัยต่ำๆของแกได้แล้วไอ้พีท" อติกันต์ตวาดใส่ภัสกร สายตาเขาปรายมองไปยังร่างสูงระหงสืของหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักที่ยืนอยู่ข้างภัสกร

"แกนั่นแหละที่ต้องหยุด นี่มันเรื่องของผัวเมีย แกไม่เกี่ยว!!!!" ภัสกรก็เสียงดังไม่แพ้กัน

ผัวะ!!!! อติกันต์ซัดกำปั้นหนักๆของเขาใส่ใบหน้าคมเข้มของภัสกร

"จำเอาไว้ ว่าคนอย่างนิต้าไม่ใช่ของเล่นของแก!!!"  พูดจบอติกันต์ก็พาวินิตตากลับไปยังคอนโด

   วินิตตาเลือกที่จะไปอยู่กับภัสกรแทนเขา แต่สุดท้ายเธอต้องช้ำใจเพราะไอ้ภัสกร

"นิต้าขอโทษนะกันต์"  หญิงสาวร่างบางน่าทะนุถนอมกล่าวขอโทษชายหนุ่ม

"กันต์ไม่เคยโกรธนิต้าหรอก" ชายหนุ่มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาใสของหญิงสาว เขาหวังว่าสักวันหนึ่งเขากับวินิตตาจะกลับมาเป็นแบบเดิมกันอีกครั้ง

"เพราะผู้หญิงคนนั้น ถึงทำให้พีทเขาทำร้ายนิต้า"  วินิตตาคงจะหมายถึงหญิงสาวร่างสูงระหงส์ที่ยืนอยู่ข้างกายภัสกรเมื่อครู่

"เขาเป็นใครหรอนิต้า" อติกันต์ลูบหัววินิตตาเบา เธอสะอื้นก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อติกันต์ฟัง 

  
     ผู้หญิงคนนั้นชื่อ มนัญชญา  ไพศาลสิทธิพานิช  แม่ของเธอเป็นภรรยาน้อยของคุณพ่อของวินิตตา  เธอชื่อเล่นว่า มิน  แม่ของเธอพร้อมทั้งเธอและพี่สาวถูกเลี้ยงดูอย่างดีเพราะคุณพ่อของวินิตตารักเธอมาก    มนัญชญาได้รู้จักกับภัสกรเพราะความบังเอิญ  พอเธอรู้ว่าภัสกรเป็นคนรักของวินิตตาเธอก็ยิ่งไม่เปล่อยผู้ชายคนนี้ให้หลุดมือ.....ซึ่งวินิตตาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเธอถึงทำแบบนี้
   จากนั้นภัสกรก็เริ่มตีห่างจากวินิตตาเพราะเขากำลังหลงรักมนัญชญาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และเพราะเหตุนี้ทำให้เขาถึงต้องบอกเลิกวินิตตา 

"นิต้ารักนายพีทนั่นมากเลยใช่มั้ย"  อติกันต์ถามหญิงสาวคนรักตรงหน้าเขา

".............."  ไม่มีคำตอบใดๆจากปากของหญิงสาว  มีเพียงความเงียบที่เข้ามาแทนที่คำตอบ แต่นั่น มันก็ทำให้เขารู้ว่าเธอรักใครคนนั้นมากเพียงใด

"นิต้ารอกันต์อยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวกันออกไปซื้ออะไรอุ่นๆมาให้นิต้าดื่ม"

"อืม"  

   มนัญชญา  ชื่อของผู้หญิงคนนี้ยังลอยวนเสียนอยู่ในสมองของอติกันต์  เธอทำแบบนี้กันทำไม  และทำไมเธอต้องมาแย่งไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นไปจากวินิตตาด้วย

"นิต้า!!!!!"  อติกันต์ตะโกนไปทั่วห้องเมื่อไม่เจอวินิตาอยู่ในห้อง  หล่อนหายไปไหน

"นิต้า!!!! อยู่ไหนน่ะ ตอบมาสิ"  อติกันต์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เธอหายตัวไปไหน

"นิต้า!!!! คุณทำแบบนี้ทำไม"  อติกันต์ต้องตะลึงกับภาพตรงหน้า เมื่อเลือดสีแดงฉานไหลรินออกมาจากข้อมือของวินิตตา  หญิงสาวที่สวยที่สุดในสายตาของเขา หน้าของเธอเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ข้อมือของเธอเต็มไปด้วยเลือด และ....

"กันต์.....นิต้า....ขอโทษ....." วินิตตาพูดทั้งน้ำตา  เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปหากไม่มีคนที่เธอรักอย่างภัสกรอยู่ข้างเธอ

"ทำแบบนี้ทำไม" เสียงแหบพร่าจากชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ เขาไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะรักภัสกรได้มากถึงเพียงนี้

   อติกันต์รีบอุ้มวินิตตาไปส่งยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด 

 
หลังจากที่ร่างบางของวินิตตาถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉินได้เพียงไม่ถึงชั่วโมง  หมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน  พร้อมทั้งบอกข่าวที่ร้ายที่สุดในชีวิตเขา

"หมายความว่ายังไง!!!!!"

"..................."  หมอไม่มีคำตอบใดๆให้เขา นอกจากสีหน้าที่เศร้าและแสดงความเสียใจแก่เขา 

"นิต้า!!!!! คุณจากผมไปอย่างนี้ไม่ได้นะ" 

   
     อติกันต์รีบวิ่งไปยังร่างบางของหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย  ดวงหน้าหวานของหญิงสาว  ดวงตาคู่สวยที่บัดนี้หลับตาพริ้ม ขนตาที่ยาวเป็นแผล จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากบางแดงระเรื่อของเธอ  ร่างกายของเธอเย็นเฉียบราวกับเธอถูกแช่แข็งมานานแสนนาน

"นิต้า....." ชายหนุ่มร่ำไห้อยู่กับร่างของหญิงสาว ร่างซึ่งไร้ลมหายใจ  จากนี้ไปหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดในชีวิต จะจากเขาไปยังดินแดนที่ไกลแสนไกล ไม่มีวันที่เธอจะฟื้นขึ้นมาเจอกับเขา ไม่มีวันที่เขาและเธอจะกลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง

"คุณกันต์!!!!!! ฟังผมอยู่รึเปล่า  เป็นอะไรไป แล้วทำไมคุณถึง....." จิรายุทรั้งคำพูดสุดท้ายของเขาไว้ก่อนที่หลุดมันออกมา  ทำไมคุณถึงตาแดงก่ำอย่างนั้น.....

"ฉันขอตัวก่อนนะคุณจั้ม"  อติกันต์เดินออกมาจากในงาน  ทำไมผู้หญิงที่ชื่อมนัญชญาคนนี้ต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขาด้วย ทำไมเธอต้องบังเอิญมาเจอภัสกร  ทำไมภัสกรต้องรักเธอมากกว่าวินิตตา แล้ว  ทำไม..   วินิตตา ต้องจากเขาไปด้วย

   หลังจากงานเปิดตัวนาฬิกาแบรนดืดังที่นำเข้าจากต่างประเทศเสร็จสิ้นลง เหล่าผุ้คนแวดวงชั้นสูงต่างพากันควักเงินซื้อนาฬิกากันเป็นการใหญ่ โดยเฉพาะคุณหญิงคุณนายที่มีบุตรสาวหลายๆต่อหลายคนยอมทุ่มเงินจำนวนหลายแสนเพื่อหวังให้ลูกสาวได้พิชิตใจเจ้าของงานหนุ่มสุดหล่อ นามว่าจิรายุท เสริมทรัพย์มหาไพบูลย์

"คุณมินครับ เดี๋ยวผมขอเชิญร่วมถ่ายรูปกับคณะผู้บริหารด้วยกันบนเวทีนะครับ" จิรายุทเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบนุ่มนวล ตามแบบฉบับของเขา หญิงสาวหันไปมองตามต้นเสียง นอกจากจิรายุทแล้ว เจ้าชายซาตานอย่างอติกันต์ก็ยืนอยู่ด้วย เขาเมินหน้าไปทางอื่น

"มินว่าไม่ดีมั้งคะคุณจิรายุท มินไม่ได้เป็นผู้บริหารนะค่ะ"

"เรียกผมจั้มเฉยๆก็ได้ครับ.....จะเป็นอะไรไปล่ะครับคุณมิน ก็คุณมินเป็นถึงนางแบบของงานนี้นะครับ"        จิรายุทยิ้มกว้างให้หญิงสาวในชุดสวยตรงหน้า

"ค่ะ....คือว่ามินต้องรีบกลับน่ะค่ะ มีงานต้องทำต่อ"    หญิงสาวคว้ากระเป๋าหนังสีขาวตรงหน้า ตวัดสายตาไปมองชายหนุ่มหน้าคมข้างๆจิรายุท เก๊กจริงๆนะพ่อคู้น

"งั้นโอกาสหน้าเจอกันใหม่นะครับ"

"ค่ะ....หวังว่างงานหน้าของคุณจั้มจะจ้างมินอีกนะค่ะ อ้อ!!! หวังว่างงานหน้าจะเจอแค่คุณจั้มคนเดียวนะค่ะ"  มนัญชญาเน้นประโยคหลังหนักๆหวังจะให้ 2 หนุ่มได้ยิน ว่าเธอต้องการเจอแค่จิรายุทเท่านั้น สำหรับอีกคน เธอไม่ต้องการเจอ

"ฮะ.."  ไม่ทันทีอติกันต์จะได้ต่อปากต่อคำกับเธอ หญิงสาวเดินพาร่างสูงระหงส์ของเธอลิ่วๆไปทางประตูทางออกของโรงแรม

   อติกันต์มองตามร่างสูงนั้นด้วยแววตาเคียดแค้น  ปากสวยของหล่อนที่เขาเคยสัมผัสมาแล้วนั้นยังคงทำเก่งเหมือนเดิม ดูสิ!!! หล่อนจะพูดจาทำเก่งกับเขาไปอีกนานมั้ย