รักร้อน...ซ่อนเล่ห์

ลำดับตอนที่ #8 : แก้แค้น

.......แก้แค้น........

  มนัญชญาตรบปากรับคำที่จะเป็นนางแบบให้กับโฆษณางานเปิดตัวรีสอร์ทใกล้ทะเลแห่งใหม่ของคุณหญิงดวงแข ซึ่งเป็นการร่วมงานครั้งแรกกับภัสกร 

"มินคิดยังไงถึงร่วมงานกับคุณพีท"  เสียงหวานของมนัชอรผู้เป็นพี่สาวถามขึ้น เมื่อน้องสาวเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง  เธอรู้ดีว่าเรื่องราวในครั้งก่อนมันเป็นยังไง น้องสาวแสนสวยของเธอเคยคว้าหัวใจของภัสกรเอาไว้ได้  และชายหนุ่มอย่างภัสกรก็ไม่ยอมปล่อยให้มนัญชญาหลุดมือไปง่ายๆแน่

"มินอยากจะแสดงให้ใครบางคนรู้ค่ะว่ามินไม่ได้คิดจะจับผู้ชายรวยๆอย่างพี่พีท"

"ใครบางคนที่มินว่า..ใช่คุณอติกันต์รึเปล่า"

"........"  ความเงียบเข้ามาแทนที่คำตอบ  แต่แววตาของมนัญชญากลับมีแต่ความเคียดแค้น

      อติกันต์ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงานของเขา  พลางมองกองเอกสารกองสูงทั้งหมดที่เขาต้องสะสางภายในวันนี้ 

"พี่กันต์ค่ะ"   เสียงแหลม ที่เรียกชื่อเขาเหมือนกับคนคุ้นเคยดังมาแต่ไกล  วรินทิรา  วันนี้เธอมาในชุดเดรสสายเดียวสีดำสนิท มิวาย มันยังสั้นล่อสายตาผู้ชายเหลือเกิน แต่มันไม่มีผลอะไรกับอติกันต์เลยสักนิดเดียว

"เธอไม่ทำงานรึไง"   น้ำเสียงเย็นชาของอติกันต์ทำให้วรินทิราชะงักฝีเท้า  ก่อนที่เะอจะปั้นหน้ายิ้มและเดินมาหาเขาถึงตัว

"วรินทิรา..เธอไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะดีกว่านะ" 

"ทำไมพี่กันต์ถึงเรียกนีน่าซะห่างเหินอย่างนี้ล่ะคะ  เราเป็นคนคุ้นเคยกันนะคะ"    มือขาวนุ่มของหญิงสาวลูบไล้ไปตามใบหน้าคมของอติกันต์   เขาสะบัดมือนั้นออกอย่างรุนแรง  แววตาของชายหนุ่มแสดงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"วรินทิราฉันรับเธอมาทำงานในบริษัทเพราะเห็นแก่คุณแม่ของเธอ  ถ้าเธอเข้ามาทำงานที่นี่เพื่อหวังจะทำอย่างที่เธอคิดไว้กับฉันล่ะก็ หยุดความคิดของเธอซะ  ฉันไม่มีวันพิศวาสผู้หญิงอย่างเธอเด็ดขาด" 

"พี่กันต์!!! พี่กันต์พูดแบบนี้กับนีน่าได้ยังไงคะ  หรือว่าพี่กันต์หลงกลนังมินเข้าให้แล้ว  มันดีกว่านีน่าตรงไหน  มันเป้นแค่ลูกเมียน้อยนะค่ะ และพี่กันต์อย่าลืมนะคะว่ามันทำให้พี่นิต้าต้องตาย!!!"

"....................."  มีเพียงความเงียบและแววตาเย็นชาจากอติกันต์เท่านั้น

"พี่กันต์อย่าบอกนีน่ายะคะว่าพี่กันต์รกนังมินนั่นเข้าแล้ว  พี่กันต์ลืมไปแล้วเหรอคะว่านังมินมันเป็นคนรวมหัวกับภัสกรทำให้พี่นิต้าต้องตาย นิสัยมันเลวเหมือนแม่ของมันไม่มีผอด  หึหึ  ชอบแย่งของชาวบ้าน  พี่กันต์รู้มั้ยคะว่าแม่ของมนัญชญาเป็นเมียน้อยของคุณพ่อ  มีแม่เป็นเมียน้อยของคนอื่น  เพราะอย่างนี้ล่ะมั้งคะ  ลูกถึงชอบแย่งของๆชาวบ้าน"

   ร่างสูงของอติกันต์บีบข้อมือของหญิงสาวเอาไว้แน่น  มือใหญ่ของเขาบีบคางมนของวรินทิรา  จนใบหน้าสวยของเธอถึงกับซีดเผือด

"วรินทิรา!!!!  ถ้าเธอด่ามนัญชญาอีกคำเดียวล่ะก็  เธอเห็นดีกับฉันแน่  ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!!"     อติกันต์ตวาดใส่วรินทิราอย่างเหลืออด 

   ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเอง  ทำไมเขาถึงเกลียดคนที่พูดจาดูถูกมนัญชญา ทั้งๆที่เขาควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มีคนเกลียดมนัญชญา  เขาต้องการแก้แค้นเธอไม่ใช่หรือ  แล้วทำไมตอนนี้ ความรู้สึกของเขาคืออยากปกป้องเธอ

"มนัญชญา!!!  เธอจะต้องเจ็บปวดทั้งกายและใจ  เหมือนกับที่นิต้าต้องเจ็บปวดเพราะฝีมือของเธอและไอ้เลวนั่น" 

       งานถ่ายทำโฆษณารีสอร์ทติดริมทะเลแห่งใหม่ของคุณหญิงดวงแข

"เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณมินจะพักอยู่ห้องไหนดีคะ"    สาวร่างอวบที่เป็นผู้ดูแลกองถ่ายโฆษณาชิ้นนี้เอ่ยถามมนัญชญา หลังจากที่ทั้งหมดมาถึงรีสอร์ทติดริมทะเล

"มินพักกับใครก็ได้ค่ะ  พักกับพี่...เอ่อ...."   มนัญชญาละคำพูดเป็นเชิงถามสาวร่างอวบ

"พี่ชื่อพี่แหม่มค่ะ  เอาเป็นว่าคุณมินพักอยู่ห้องเดียวกับพี่นะค่ะ"

"ไม่ได้หรอกมั้ง  นางแบบสุดฮอตของเมืองไทยจะมาพักอยู่กับผู้ดูแลกองถ่าย  ไม่เหมาะหรอกมั้ง"   เสียงแหลมของวรินทิราทำให้มนัญชญาและแหม่มต้องหันไปทางต้นเสียง

"คุณวรินทิราจะพักห้องไหนล่ะคะ"   แหม่มเลิกคิ้วเป้นเชิงถามสาวสวยในชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูหวาน

"ฉันจะพักห้องเดียวกับมนัญชญา  เธอควรจะพักอยู่ห้องเดียวกับฉันนะ  หรือว่าเธอ...ไม่กล้าอยู่สู้หน้าฉัน"  วรินทิราพูดลอยหน้าลอยตา  จนมนัญชญาอดที่หมั่นไส้เธอไม่ได้

"ทำไมจะไม่กล้าล่ะ  ว่าแต่..เะอคิดดีแล้วเหรอวรินทิราที่จะมาพักห้องเดียวอยู่กับฉัน  เผอิญว่าฉันเป็นคนนอนร้ายซะด้วยสิ  เดี๋ยวเกิดละเมอลุกขึ้นมรตบหน้าคนข้างๆ ไม่แย่เอาหรอ  มือของฉันยิ่งหนักๆอยู่ด้วย  เธอก็เคยลองมาแล้วนี่"  ประโยคหลังมนัยชญาแกล้งลงไปกระซิบที่ข้างหูของวรินทิรา

"วันพระมันไม่มีหนเดียวหรอกนะมนัญชญา  งานนี้เะอมีข่าวคาวพาดหัวแน่"

"ก็ลองดูสิวรินทิรา  ถ้าเธออยากลองดีกับฉัน"   สายตาแข็งกร้าวจากดวงตาคู่สวยของมนัยชญาทอดมองมาที่วรินทิรา

"ตกลงฉันจะพักห้องเดียวกับคุณมนัยชญา  หวังว่าผู้ดูแลกองถ่ายอย่างเธอคงจะไม่มีปัญหานะ"  วรินทิราพูดจบก้เชิดหน้าเดินไปยังกระเป๋าสัมภาระของเธอ

      มนัญชญาเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่ริมทะเล  นานแล้วที่เธอไม่ได้มาพักผ่อนที่ทะเล 

"มิน!!!!"   เสียงทุ้มคุ้นหูเะอนัก  มนัญชญาหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงที่เรียกชื่อเธอ

"พี่พีท"    ร่างสูงของภัสกรรวบเธอเข้าไปกอดเอาไว้แน่น  ร่างบางภายใต้วงแขนใหญ่ดิ้นรนเป็นเชิงให้ชายหนุ่มปล่อยเธอ

"ปล่อยมินนะ...เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้วนะค่ะ  พี่พีทปล่อยมินนะ  เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า"

"แต่พี่รักมินนี่นา  พี่คิดถึงมิน"

"เรื่องของเราสองคนมันจบลงแล้ว  แล้วมันก็จะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วย"

"เพราะไอ้อติกันต์ใช่มั้ย  มินรักมันใช่มั้ย" 

"...................."  มีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้นที่เข้ามาแทนที่คำตอบ

"พี่รุ้นะว่ามันไม่ได้รักมิน  มันแค่จะต้องการแก้แค้นมินเท่านั้น   มันคิดว่ามินกับพี่เป้นคนรวมหัวกันทำให้นิต้าต้องตาย  นิต้าคนรักของมัน   มันต้องการที่จะทำให้มินเจ้บปวดนะมิน"

"พอเถอะค่ะพี่พีท  มินไม่ได้รักคุณกันต์แล้วกHไม่มีวันจะรักคนอย่างเขาด้วย"  มนัยชญาตวาดใส่หน้าภัสกรอย่างเหลืออด  เธอรีบวิ่งออกไปให้ไกลจากเขาที่สุด 

  ปิ๊น...น....น.....น   เสียงแตรรถบีบยาว เพราะจู่ๆก้มีผู้หญิงวิ่งมาตัดหน้ารถซะอย่างนั้น  อติกันต์เพ่งดูใกล้ๆจนรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ามิใช่ใครอื่นไกลแต่กลับเป็นมนัญชญานั่นเอง

"อยากตายนักรึไงแม่คุณ  วิ่งมาตัดหน้ารถผมอย่างนี้เนี่ย"  อติกันต์ชะโงกหน้าออกมาจากรถถามมนัญชญา  เมื่อเขามองดูๆดีจึงเห็นว่าดวงหน้าสวยของมนัญชญาเปื้อนไปด้วยคราบของน้ำตา

"คุณอติกันต์" 

"เป็นอะไรไป  คุณวิ่งหนีอะไรมา"    อติกันต์ออกมาจากรถ  ถามมนัญชญาด้วยแววตาเป็นห่วง  จนหญิงสาวอดที่จะหวั่นไหวกับแววตาของเขาไม่ได้

"ฉัน...เอ่อ....ฉัน....." 

"ใครทำอะไรเธอ!!!!  บอกฉันมาสิ"   มือใหญ่ของอติกันต์บีบเข้าที่ท่อนแขนเรียวของมนัญชญา

"คุณอติกันต์  ฉันเจ็บนะ  ปล่อยเดี๋ยวนี้  ฉันไม่ได้วิ่งหนีอะไรมาทั้งนั้น"

"แล้วคุณร้องไห้ทำไม"

"ฝุ่นมันเข้าตาน่ะ  ว่าแต่คุณเหอะ  คุณมาที่นี่ทำไม"   มนัญชญาถามกลับด้วยแววตาสงสัย  ปกติแล้วเจ้าของบริาทอย่างอติกันต์ไม่จำเป็นจะต้องมาด้วยซ้ำ  แล้วไหนจะยังมีวรินทิรามาด้วยอีก  จะยกกันมาทั้งบริษัทเลยรึไง

"ผมมาไม่ได้รึไง  ไปกันเถอะ  นางแบบหายออกไปจากกองถ่ายแบบนี้ พวกพนักงานวิ่งหากันให้วุ่นแล้วล่ะ""   อติกันต์เหวี่ยงมนัญชญาเข้าไปตรงที่นั่งข้างๆคนขับ

   เป็นอะไรของเขาเนี่ย...เมื่อกี้ยังทำเหมือนว่าเป็นห่วง  พอที่นี้แล้วเหวี่ยงยังกะเห็นฉันเป็นกระสอบทรายอย่างนั้นแหละ  

     การถ่ายทำงานวันแรกผ่านไปได้ด้วยดี   ทั้งนางแบบและนายแบบต่างพากันโพสต์ท่าสุดฤทธิ์  แถมยังมีทีมงานมืออาชีพอีกด้วย  ทำให้งานผ่านราบรื่นไปเกือบจะ 70%  แล้ว

    หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วมนัญชญาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนของรีสอร์ท 

"ต๊ายตาย!!!  นี่หล่อนใช้น้ำหอมยี่ห้อนี้ด้วยหรือเนี่ย  หึหึ  ทำเป็นไฮโซใช้ของมีระดับนะยะ"  เสียงกระแนะกระแหนของวรินทิราทำให้มนัญชญาต้องลุกขึ้นมองกิริยาของ ผู้ดี  ตรงหน้าเธอ  หล่อนหยิบของใช้ส่วนตัวนู่นี่ของเธอขึ้นมาดูแล้วเบ้ปากใส่

"นั่นมันของใช้ส่วนตัวของฉันนะ"

"แล้วไงยะ!!! อย่าทำหวงหน่อยเลย  ของๆหล่อนเนี่ย  ของปลอมรึเปล่า"

"ฉันมีปัญญาซื้อของจริงมาใช้ก้แล้วกัน  กรุณาวางขวดน้ำหอมของดิฉันไว้ตรงที่เดิมด้วย"   มนัญชญาพยายามสะกดความรู้สึกโกรธเอาไว้จนตัวสั่น

"หึ!!!  มีปัญญาซื้อของจริง  กว่าจะได้ของพวกนี้มา  ไปนอนกับเสี่ยมากี่คนแล้วล่ะ"  น้ำเสียงเย้ยหยันของวรินทิราทำให้มนัญชญาอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเธอ

"อย่าคิดว่าคนอื่นจะใช้วิธีเดียวกับเธอสิวรินทิรา"

"นังมิน!!!  แกมันก็เหมือนแม่ของแกไม่มีผิด  ปากบอกว่ามีศักดิ์ศรีไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับใคร  แต่แท้จริงแล้วก็เป็นพวกชอบจับผู้ชาย  แม่กับลูก เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ"

    เพี๊ยะ!!!!  มือเรียวยาวของมนัญชญาฟาดลงบนใบหน้าของวรินทิราอย่างเต็มแรง   หล่อนกล้าพูดถึงแม่ของเธอแบบนี้  คืนนี้วรินทิราต้องเละแน่

"นังมิน!!!!"  วรินทิราปราดมือเข้ามาจะตบหน้ามนัญชญาแต่ไม่ทัน เพราะมนัญชญาคว้าข้อมือของหล่อนเอาไว้ได้ทัน  ก่อนที่จะบีบมัน  จนวรินทิราหน้างอเพราะความเจ็บปวด

"ฟังไว้นะวรินทิรา!!!  แม่ของฉันไม่เคยแย่งของๆใคร   แม่ของเธอต่างหากที่เป็นคนมาแย่งคุณพ่อไปจากแม่ของฉัน  แม่ของฉันมีพี่สาวฉันก่อนที่แม่ของเธอจะมีพี่สาวของเธอเสียอีก"

"ก็เพราะแม่แกเป็นคนชั้นต่ำไงล่ะ  คุณย่าถึงต้องให้คุณพ่อไปแต่งงานกับคุณแม่ของฉัน  แกมันพวกคนชั้นต่ำ"

   เพี๊ยะ!!!!  มือเรียวยาวของมนัญชญาฟาดลงไปบนใบหน้าของวรินทิราอีกครั้ง 

"ชั้นต่ำงั้นหรอ   แล้วแรงตบของคนชั้นต่ำมันหนักกว่าคนชั้นสูงมั้ยล่ะ  ถ้าพวกฉันต่ำ ก็ต่ำแค่ฐานะทางการเงิน  ไม่เหมือนพวกของเธอ ต่ำที่จิตใจ"

"นังมิน!!! มันจะมากไปแล้วนะ"

"มากไปงั้นหรอ  ฉันว่าแค่นี้มันยังน้อยกว่าด้วยซ้ำ  พวกเธอทำให้ฉันกับพี่สาวต้องสูญเสียแม่ของฉันไป  สักวันหนึ่ง  พวกเธอต้องสูญเสียมากกว่าฉัน!!!"

"แกจะทำอะไรฉันกับคุณแม่!!!!"

"บอกตอนนี้มันก็ไม่สนุกสิวรินทิรา  แต่รับรองได้เลยนะว่า แม่เธอกับเธอ  ต้องเสียใจมากกว่าที่ฉันกับพี่สาวของฉันเสียใจ"  มนัญชญามองหน้าวรินทิราอย่างเคียดแค้น 

    วรินทิราไม่รู้จะสู้กับมนัญชญายังไงเธอรีบวิ่งออกไปจากห้อง  ขืนอยู่ในห้องต่อไปถ้ามนัญชญาอาละวาดอีกล่ะก็  เธอเละเป็นโจ๊กแน่

  มนัญชญานั่งสงบสติอารมณ์อยู่คนเดียวในห้อง  จู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหลพรากออกมา 

   มนัญชญาและมนัชอรต้องสูญเสียแม่ของเธอไป เพราะคุณหญิงวิจิตตรา  จ้างให้คนไปทำร้ายแม่ของเธอ  หลังจากที่เธอสูญเสียแม่ไปแล้ว  แทนที่คนผิดอย่างคุณหญิงจะได้รับโทษ  เธอกลับลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมได้อย่างไม่เดือดร้อน  และยิ่งไปกว่านั้นคือคุณพ่อของมนัญชญา  กลับประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต  ทรัพย์สมบัติและอำนาจทุกอย่างที่เป็นของนายธีรภัทร  ไพศาลสิทธิพานิช  ต้องตกเป็นของคุณหญิงวิจิตตราเพียงผู้เดียว   

"มนัญชญา"  เสียงห้าวๆดังขึ้นทางด้านหลังของเธอ  มนัญชญาหันกลับไปทางต้นเสียง 

"คุณอติกันต์"  

"ฉันได้ยินที่เธอทะเลาะกับวรินทิราหมดแล้วทุกอย่าง"

"คุณจะมาสมน้ำหน้าฉันใช่ไหมล่ะ"

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ  ฉันแค่อยากจะถามเธอว่าเธอจงเกลียดจงชังอะไนนิต้านักหนา  ทำไมเธอต้องแย่งไอ้พีทไปจากนิต้าด้วย"

"ฉันไม่ได้แย่งคุณพีท!!!!  ฉันรู้จักกับคุณพีทก็จริง แต่ฉันไม่ได้คิดแย่งออกมาจากนิต้าแฟนของคุณนะ"  

"คุณจะบอกว่าไอ้พีทมันมาหลงเสน่ห์คุณเอง จนทำให้นิต้าต้องฆ่าตัวตายงั้นหรอ"

"ฉันบังคับให้ใครเชื่อฉันไม่ได้หรอกนะ"

"คุณต้องการจะแก้แค้นนิต้า  เพราะแม่ของเขาทำกับครอบครัวคุณ  แล้วทำไมคุณไม่ไปแก้แค้นที่แม่เค้าล่ะ คุณเอานิต้าไปเกี่ยวข้องด้วยทำไม!!!!"   ร่างสูงของอติกันต์ตรงเข้าไปหาร่างบางของมนัญชญา  มือใหญ่ของเขาบีบท่อนแขนเรียวเล็กของเธอ  เพื่อคาดคั้นคำตอบ

"ฉัน....ฉันเจ็บ...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้" 

"คุณตอบผมมาสิ  ว่าคุณแก้แค้นนิต้าทำไม  คุณเอาเค้าเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยทำไม"    ชายหนุ่มเขย่าจนร่างบางสั่นสะเทือนตามแรงเขย่า   มีเพียงความเงียบเข้ามาแทนที่คำตอบจากมนัญชญา 

"เพราะครอบครัวของเค้า ทำให้ฉันต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง"   เสียงสั่นเครือจากริมฝีปากสีกุหลาบของมนัญชญา  ทำให้อติกันต์ใจสั่นไปด้วย 
                
                  อติกันต์เดินออกมาจากห้องของมนัญชญา    ทำไมเขาต้องรู้สึกสงสารมนัญชญา  แล้วทำไมเขาไม่คิดจะให้เธอต้องเสียใจอีกแล้ว  แต่ความรู้สึกของเขากลับอยากปกป้องเธอ และให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาให้ได้

"เธอเจ็บปวดมามากพอแล้วสิเนอะมนัญชญา  ต่อจากนี้ไปแนจะปกป้องเธอเอง  เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว"





----------------------------------------------------------

โหะๆๆๆๆ  เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย  ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะค่ะ

ขอบคุณผุ้มีพระคุณที่เม้นให้ด้วยนะค้า  เป้นกำลังใจชั้นเยี่ยมเลย

อิอิ  พระเอกของเราทั้งหล่อและโหด  ตามแบบฉบับชายในฝันของใครหลายๆคน


                                             ----เจ้าหญิง_แห้วกาป๋อง -----

-----------------------------------------------------------------------------------