ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My wife is boy : ผมเป็นสามีของเขา 100%
ปัุบัน
ั้แ่ที่ผมเินออมาาไอ้ไอ้ห้อยหน้าหมานั้นมันทำให้ผมี๊มา~ -0- ผมไม่ไ้อยาะท้อเลยนะ มันนั้นแหละที่เป็นนทำทั้หม ผมไม่ไ้เ็มใให้มันปล้ำ้วย ไอ้ห้อยเลวที่สุ
" ฮิม~ " เสียหวานเสียนึทัผมึ้น ผมหันไปมอ้นเสีย
" อ่า..ลูน่า " ผมเรียเธอเบาๆ
" ใ่~ ฮิมยัไม่ไ้ให้ำอบลูน่าเลย เรื่อที่ลูน่าบอไป" ลูน่ามอผมอย่า้อารำอบ
" ลูน่า...ผม้ออปิเสธรับ ไม่ใ่ผมไม่อยาบับลูน่า" ใ่แล้วรับ ลูน่ามาบออบผมและอยาบับผมในวันที่ผมรู้ว่าัวเอท้อับไอ้ห้อยนั้น
" แล้วทำไมฮิม้อปิเสธะ ลูน่ามันไม่ีรไหน? " เธอ้อหน้าผมนิ่ แววาอเธอำลัเศร้า เฮ้อผมสสารเธอั
" ผมมีแฟนแล้วล่ะรับ ผมเื่อว่าลูน่า้อเอนที่ีว่าผมแน่นอน " ผมส่ยิ้มบาๆให้เธอ ผม็ไม่อยาโหหรอนะ แ่ใระไปล้าบอล่ะว่าท้อ ( . . )
" แ่่อนหน้านี้ฮิมยัไม่มีแฟน.." โว๊ะไมลูน่าึ้สสัยัรับ -0- ะราั้นผมไปถึไหนนน
" แ่อนนี้เา็มีแฟนแล้วไม่ใ่เหรอรับ " เสียแหบมีเสน่ห์เสียหนึ่ทัึ้นมา่อนที่ะโอบเอวผมไว้แน่น ไม่้อเา็รู้ว่าใร ไอ้ห้อยยุไรับ -*-
" เอ่อุ... " ลูน่าทำหน้าเหวอทันทีที่ไอ้ห้อยมันโผล่มา
" สวัสีรับ ผมบัยุเป็นสามีอฮิมาน และเป็นพ่ออเ็ในท้ออฮิมรับ " มันรียิ้มโว์เหือบานๆอมันรับ ำพูอมันทำให้ลูน่าและผมเหวอไปามๆัน ไอ้เหว่ยห้อยำลัทำให้ผมอาย
" ไปันเถอะรับเมีย มาอยู่แแรๆแบบนี้มันะทำให้หน้ามือันรายับลูอเรานะ " มันพูเสียหวาน่อนหันมามอผม " นั้นผมับภรรยาอัว่อนนะรับุลูน่าหวัว่าุะไม่มายุ่ับเมียผมอี " พูบมัน็ูมืออผมไปที่รถอมัน
" อะไรอนายไอ้ห้อย ทำแบบนั้นทำไม " ผมสะบัมือมันออ
" หึ~ ็เมื่อี้ยับอให้มารับผิอบอยู่เลย ผ่านไปไม่ถึั่วโมนาย็แรไปอยู่สาวะแล้ว " มันรียิ้มออเหมือนนโริเลยรับ -(++)-
" เามาหาันเอหรอ " ผมอบมันเบาๆ
" ันเื่อนายไ้เหรอ " มันระาเอวผมไปใล้ ่อนที่ะระิบ้าหูอผม
" อะ..อือ " .////.
" ามที่สัาไว้ ันะรับผิอบนายเอิมฮิมาน " หลัาที่มันพูบทำให้ผม็อมา -0- ไม่ิว่านอย่ามันะรับผิอบใรเป็น
" หืมม? นายพูริเหรอ " ผมหันไปสบามัน สายาอมันแน่วแน่มาเหมือนทำใมาแล้วเลย (. .
" แน่สิ ันะไปหาพ่อแม่อนาย ไปึ้นรถะและบอทาันมา " มันเปิประูรถให้ผม มันอบบัับให้ผมทำามมันอ่า ผมไ้แบ่นในใแล้วทำามที่มันบออย่าำใ
มัน็ีแล้วไม่ใ่เหรอ ที่ไอ้ห้อยะมารับผิอบ? ถึะไม่ไ้ทำ้วยวามรั...แ่มันทำ้วยหน้าที มัน็ีแล้วไม่ใ่เหรอ มันเป็นำถามลอทาที่ะไปบ้านอผม ลอทาผมับไอ้ห้อย่าฝ่าย่าไม่พูัน นมันทนไม่ไหวเริ่มบทสนทนาึ้น
" นายท้อี่เือนแล้ว " มันล่ะสายาาารับรถมามอหน้าผมแว๊บนึ ่อนะหันหลับไป
" หมอบอว่าสามสัปาห์ "
"าน..แล้วนายรู้ไ้ไว่าท้อ "
" รู้ไ้ไน่ะเหรอ ็วันนั้นันเป็นลมเบีเลยพาไปหาหมอ ็เลยรู้น่ะสิ " หึ..ถึอนนี้ผมะไม่มีอาารแพ้ท้อแ่เพราะว่าแแรรั้นั้น ็ทำให้ผมรู้น่ะสิ
" ันอโทษ...ันไม่น่าเมา ันไม่น่าทำร้ายนายเลย"
" พอเหอะ เรื่อมันผ่านไปแล้ว ไม่อยาำให้รสมอ" ผมยิ้มบาๆส่ให้มัน
มันหันมามอหน้าผมอย่าอึ้ๆ ไล่ะมึไม่เยเอนสวย่า ฮิฮิ
"อืมมม..ถึแล้วไหนบ้านนาย?" มันอรถ่อนะถาม
"หลันั้น" ผมี้ไปยับ้านอผม ถึแม้มันะไม่ให่แ่มัน็พออยู่ไ้ประมา 5-6 น
" อ๋อโอเ เี๋ยวันเปิประูให้ นั่นิ่ๆล่ะ " มันบอผม อ่ะโถ่ทำไม้อทำับผมเหมื่อนผู้ายทำให้ผู้หิ้วย -^-
มันอ้อมรถมาเปิประูให้ผม ผม็ทำไ้แ่ลารถ
"นายไม่้อลัว ันะบอพ่อับปม่นายเอว่าะรับผิอบทุอย่าที่ทำลไป" มันส่ยิ้มบาๆให้ผม โถ่ไอ้ห้อย แทำแ้อรับผิอบิว่ะ พูีเป็นพระเอไปไ้
"อือ อบุนะ ^^ "
" เ้าไปหาพ่อแม่นายันเถอะาน " มันูผมพลาเินนำไปริ่หน้าบ้าน ือนี่บ้านูหรือบ้านมันรับ -*-
อ๊อ อ๊อ
" ร้า~ มาแล้วร้า " เสียริ่ัไม่ี่รั้ ุนายอบ้านี็วิ่มาหน้าาสวยเ้ ไม่ใ่หรอรับ แม่ผมเอ -..-
" สวัสีรับ ผมบัยุ " ไอ้ห้อยบัเอ่ยึ้น แม่ผมมอมัน่อนะเหลือบมามอผม
" สวัสีร้า เอ๊ะนี่ใ่ยุที่เป็นแฟนเ้าานนี่หรือเปล่า *0* " นั้นไแม่ผมเอาอีแล้ว ั้แ่รู้ว่าผมท้อแม่็ูประบประหมผมแปลๆ
" เปล่ารับ..."
" !!!!! / !!??? " ทันทีที่ไอ้ห้อยนี้พูมันทำให้ผม็อมา แม่อผม็หน้าเหวอไปเลยทีเียว
"ผมไม่ใ่แฟนฮิมาน...แ่ผมเป็นสามีอเารับ " มันพูบ่อนะยิ้มโว์เหือวิ้ๆให้แม่อผม ส่วนแม่ผมน่ะเหรอ...ยิ้มแป้น้อนรับลูเยะแล้ว
______________________________
รบ 100 แล้วอรับ อโทษที่หายไปนะรับ -^-
ที่รร.ผมมีานเย้อเยอะ ยัไฝาิาม่อไปนะรับ
ะพยายามมาอัพบ่อยๆนะ -.-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น