คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : คริสต์มาส(รีไรท์)
ริส์มาสใล้มาถึแล้ว เมื่อเฮเลนื่นึ้นมาในเ้าวันหนึ่ลาเือนธันวาม โรเรียนฮอวอส์็ปลุมไป้วยหิมะหนาเือบเมรทะเลสาบลายเป็นน้ำแ็แผ่นหนา และู่แฝวิสลีย์ไ้ถูลโทษานที่เส้อนหิมะให้ไล่ามวีเรลล์ไปรอบๆ นระอนนผ้าโพหัวอเาทา้าหลั เรโ็ยัอยู่รวมลุ่มับแรบและอยส์เหมือนเมื่อ่อนแล้ว้วย นฮูไม่ี่ัวที่สามารถบินฝ่าพายุมาส่ไปรษีย์ไ้้อถูพาไปส่ให้แฮริพัฟื้นสุภาพ่อนะบินลับอีรั้ เฮเลนเห็นนอื่นๆในบ้านทำท่าอใรอให้ถึวันหยุไม่ไหวแล้วหลายน ถึแม้ในห้อพัริฟฟินอร์ะอบอุ่น แ่ามทาเินามระเบียนั้นหนาวนมีน้ำแ็ับเฮเลนึรีบสวมถุมือและผ้าพันอเพื่อให้อบอุ่นร่าายไม่ให้หนาวาย และสิ่ที่เป็น่าวัในโรเรียนอนนี้ือในาบอศาสราารย์เสนปที่ปิเมื่อ่อนใน่วฤูหนาวะหนาวมาแ่รั้นี้ลับอบอุ่นเพราะศาสราารย์เสนปใ้เวทมนร์เพื่อให้ห้ออบอุ่นึ้น
“นี่ยัยหัวแผลเป็นเธอะลับบ้านหรืออยู่ในโรเรียน่อในวันริส์มาสละ” เรโเอ่ยึ้นหลัใล้ะบั้นเรียนปรุยา
“ันไม่ลับไปหาลุับป้า่อนะเป็นารีว่าเี๋ยวันส่นมที่ันทำให้ัลีย์แทนีว่า” เฮเลนอบ
“ใรือัลีย์” เรโพูอย่าโมโห
“าิันเอเเหละ ว่าแ่ทำไม้อโมโหนานั้น้วยละ” เฮเลนอบและถามเรโลับ
“ไม่เห็นะเี่ยวับเธอสัหน่อย!” เรโะโนแ้เิน
เป็นวามริที่ว่าเฮเลนะไม่ลับไปหาลุับป้าแ่เธอไ้อศาสราารย์มัอนนาัลยืมห้อรัวในารทำนมเฮเลนทำแล้วส่ไปให้ัลีย์ ส่วนรอนับพี่ายอเา็ะอยู่ที่โรเรียน้วย เพราะนายและนาวีสลีย์ะไปโรมาเนียเพื่อเยี่ยมาลี
เมื่อบั่วโมปรุยาลุ่มอเฮเลนและเรโ็ไ้แยทาัน แ่เฮเลน็พบว่ามี้นสนวาระเบียทาเิน้าหน้า เท้าู่ให่มหึมาโผล่มาาโน้น และเสียหายใหอบัๆบอให้รู้ว่าแฮริอยู่้าหลั้นสนนี้
“สวัสี่ะแฮริ ้อารให้่วยไหม” เฮเลนถาม ยื่นหน้าเ้าไปามิ่้าน้นสน
“ไม่้อหรอ ันัารไ้ อบในะเฮเลน”
“่วยหลีทาหน่อยไ้ไหม” เสียพูเย็นอแพนี่ัมาา้านหลั “เธอิะหารายไ้พิเศษหรือไ พอเอร์ หวัว่าะไ้เป็นนูแลสัว์เมื่อบาฮอวอส์ใ่ไหมล่ะันว่า”
เฮเลนไม่รู้ะอบยัไี พอีที่เสนปโผล่ึ้นมาาบันไ
“เิอะไรึ้น!”
“แพนีู่ถูเฮเลนนะ” แฮริบอ ยื่นหน้าที่มีนรุรัออมาา้าหลั้นไม้
"ั้นเหรอ มิสแพนินสันันว่าถึเวลาที่เธอวระใส่หัวออไปาที่นี่ีว่านะ เสนปพูเสียนุ่มนวลุเส้นใยไหม
แพนี่ เินออไปอย่าไม่พอใ
“อบุนะ่ะที่่วยหนูไว้” เฮเลน้มหัวเพื่อแสารอบุ
แ่เสนปหายไปในทันทีเมื่อเธอเยหน้าึ้น
“ศาสราารย์เสนปหายไปไหนแล้วละ” เฮเลนหันไปถามรอน
“เาเินออไป่อนที่ะ้มหัวอีนะรู้ไหม” รอนอบ
“แ่ันยัไม่ไ้อบุเาเลย” เฮเลนรีบพูในทันทีเมื่อฟัำอบ
“เถอะน่า นี้็วนะริส์มาสแล้ว ทำไมไม่ลอ มาูห้อโถให่ับันีว่าละ มันยอเยี่ยมมาเลยนะ” แฮริพูปลอบ
ันั้นแฮเลน รอน เฮอร์ไมโอนี่ ึเินามแฮริและ้นสนอเาเ้าไปในห้อโถให่ ศาสราารย์มัอนนาัลย์และศาสราารย์ฟลิวิำลัวุ่นับารแ่ห้อสำหรับเทศาลริส์มาส
“อ้อ แฮริ ้นสุท้าย--่วยเอาไปั้รมุมสุโน่นนะ”
ห้อโถให่สวยามระารามา เถา้นฮอลลี่และมิสเิลโทแวนอยู่ามผนั มี้นริส์มาสไม่น้อยว่าสิบสอ้นให่ๆั้เ่นรอบๆห้อ บา้นแ่้วยแท่น้ำแ็ย้อยที่ส่อแสเป็นประาย บ้า็สว่าไสว้วยเทียนไนับร้อยๆเล่มพวเธอนั่อยู่ที่นั่นมวามสวยามอห้อโถให่และประุมเรื่ออ นิโลัส แฟลมเมล แ่แทบไม่เอเบาะแสอะไรเลยแม้ะหาื่อนในหนัสือที่ห้อสมุแ่็ไม่เยหาพบ
นเทศาลวันหยุไ้เริ่ม้นึ้นรอนสอนเฮเลนให้เล่นหมารุพ่อมและไ้ทำารบอลาเรโและเฮอร์ไมโอนี่ที่ัสินใลับบ้านัวเอ
“ันหวัว่าเธอไม่ทำอะไรแปลๆอนที่ันไม่อยู่หรอนะยัยหัวแผลเป็น” เรโมาพูุยับเฮเลน่อนที่ะเรียมัวะออไปแล้ว
“ไม่มีทาเิึ้นหรอนะ” เฮเลนพูปลอบ
“ส่วนันอยาให้แน่ใว่าพวเธอะหา้อมูลเี่ยวับ นิโลัส แฟลมเมลในห้อสมุอนันไม่อยู่" เฮอร์ไมโอนี่เ้ามาหาและพู่อหลัาที่เรโออไปแล้วในทันที
“แ่เราูเป็นร้อยๆรั้แล้ว” รอนพูเสียเหนื่อยๆ
“ยเว้นแ่เหวห้าม เมอรี่ริส์มาส” เฮอร์ไมโอนี่พูแล้วเินไปลับบ้านเฮเลนไ้โบมือาลา
ืน่อนวันริส์มาส เฮเลนไ้เอานมที่ทำให้ัลีย์ทั้หมไปส่่อนะเ้านอน และรออยเ้าวันรุ่ึ้นอย่าใใ่อ เธอิถึอาหารและวามสนุสนาน แ่ไม่าหวัว่าะอวัอะไรเลย อย่าไร็าม เมื่อเธอื่นมา็พบออวันาให่รหน้าเฮเลนทำัวไม่ถูึทำารยล่ออวัไปไว้ในห้อนั่เล่น่อน
รอนไ้มาหาเฮเลนในห้อนั่เล่นเมื่อเอเธอนั่เหนื่อยอยู่ที่โฟา “สุสัน์วันริส์มาสเฮเลน แ่พระเ้า่วยนี่มันออะไรเนี่ย” รอนะโนเพราะใออวัที่อยู่รหน้าอเา
“เมอรี่ริส์มาสรอน ส่วนนี่น่าะเป็นอวัอันละมั้ถึแม้ว่าะไม่รู้็เถอะว่ามีใรส่มาบ้า” เฮเลนอบพร้อมับวามเหนื่อยที่ลล
“มาลอแะันไหม” เฮเลนถาม
“เอาสิ” รอนอบ
เฮเลนหยิบห่อ่าๆมาแะปราว่าส่วนให่เป็นอเหล่านที่มาามีบเฮเลนให้มาและมีบานแอบส่หมายรัมาให้้วยแ่รอนเ็บไว้่อนที่เฮเลนะเห็นเพราะแฮริสั่ไว้นเธอมาเอห่อระาษสีน้ำาลหนาๆและมีัวหนัสือเียนยุยิว่า แ่เฮเลน าแฮริ ้าในเป็นลุ่ยไม้เหลาหยาบๆ แฮริเหลาเอแน่ๆ เฮเลนลอเป่าู--เสียล้ายๆนฮูร้อ
ห่อที่สอเล็ว่า มีระาษโน้ิไว้
“ันไ้รับหมายและนมเธอแล้วนะเฮเลน และส่ออบแทนมาให้าัลีย์ น้อรั” ในนั้นมีำไลทำมือและเหรียนำโอัลีย์ที่ให้มาสอเหรียึ่มันือเหรียห้าสิบเพนนีทั้สอเหรีย
“อบในะัลีย์” เฮเลนเอาำไลรูปอไม้ทำมือาัลีย์มาใส่ในทันที
รอนื่นาื่นใับเหรียห้าสิบเพนนีที่เป็นรูปเ็เหลี่ยม
“นายเอาไปเลย็ไ้นะมันเป็นเหรียนำโนะ” เฮเลนพูและให้รอนไปเหรียนึ
“อบใส่วนนี้เป็นอที่บ้านันให้เธอ” รอนรับเหรีย และหยิบห่อหนาปึ้มาให้ “แม่ันให้นะ ันบอแม่แล้วว่าเธอไม่หวัว่าะไ้อวัอะไร และ… ว้า… ไม่ใ่น่า" เารา “แม่ถัเสื้อหนาววีสลีย์ให้เธอ”
เฮเลนีีระาษห่อออ และเห็นเสื้อถัไหมพรบัวหนาสีเียวมร มีัวหนัสือ ฮ. สีแอยู่หน้าเสื้อ ับล่อนมฟั์ที่ทำเอล่อให่
“ทุปีแม่ะถัเสื้อหนาวให้เรา” รอนบอพร้อมับแะห่ออเาออมา “อันสีแเลือนทุทีเลย”
“แม่นายใีั” เฮเลนบอ พลาิมนมฟั์ ึ่มันอร่อยมา
อวัอเฮเลนส่วนให่เป็นนมและเรื่อประับและบาที็เป็นอไม้ส่วนอเฮอร์ไมโอนี่เป็นบ็อโแล็และที่น่าแปลใือมีออเรโ้วยึ่มันืออัมีสีฟ้าสใส
“ในที่สุห่อสุท้าย” เฮเลนหยิบึ้นมาลำู มันเบามา ่อนที่เธอแะห่อออเฮเลนไ้อ่านหมายที่มาพร้อมัน่อนมันมีื่อผู้ส่แ่มันเียนไว้ว่า
“พ่ออเธอทิ้อสิ่นี้ไว้ับัน่อนเาะาย ถึเวลาะส่ือให้เธอแล้ว ใ้ให้ี”
เธอแะห่ออ้วยวามสสัยมันเป็นผ้าสีเินที่เป็นมันวาวึ้นมาาพื้น มันให้สัมผัสที่แปลมา ราวับเอาน้ำมาถัทอให้เป็นผืน
“อะไรนะ?” รอนถาม
“มันเป็นผ้าลุมนะ” เฮเลนอบ
“ทำไมเธอไม่ลอ ลุมูละ” รอนพูท้าเฮเลน
“โอโห ันรู้แล้วมันืออะไรมันือผ้าลุมล่อหนนั่นเอ” รอนพูอย่าะลึส่วนเฮเลนมอูัวเอที่หายัวไปอย่าื่นเ้น
“ไม่อยาะเื่อ ันหายัวไ้้วย” เฮเลนหมุนัวเพื่อให้รอนู
“มันหายามาๆ สสัยัว่าใรให้” รอนถามและไปหยับหมายมาอ่าน
“ไม่มีื่อเลย แ่เียนว่า ใ้ให้ี” เฮเลนพูและถอผ้าลุมออ
“ันยอมแลทุอย่าับผ้าลุมแบบนี้เลยละ” รอนบอ
เฮเลนนิ่ไปสัพัและำลัิว่าใรเป็นนส่ผ้าลุมอพ่อเธอมาให้่อนที่เธอะิอะไรไปมาว่านี้ เฟร็และอร์็ไ้เ้ามา เฮเลนเอาผ้าลุมไป่อนในทันที เธอไม่อยาให้นอื่นๆรู้อนนี้
“เมอรี่ริส์มาส”
“ูสิ--เฮเลน็ไ้เสื้อันหนาววีสลีย์เหมือนัน”
“และพวเราหวัว่าเธออบอวัอพวเราน่ะ”
อวัอู่แฝวีสลีย์ือิ๊ฟิผมลายผีเสื้อและู่แฝวีสลีย์่า็สวมเสื้อันหนาวสีน้ำเิน แ่นหนึ่มีัว ฟ. สีเหลือัวให่ปัอยู่บนเสื้อ อีนเป็นัวอัษร .
“แ่อเฮเลนีว่าอเราล่ะ” เฟร็บอ พลาี้ไปที่เสื้อหนาวที่เฮเลนใส่อยู่ "เห็นัๆว่าแม่พยายามั้ใถัมาว่าถ้าเธอไม่ใ่นในรอบรัว
านั้นเพอร์ี่ วีสลีย์ เ้ามา ท่าทาไม่่อยพอในัเาเพิ่แะห่ออวัมาเหมือนัน เพราะเสื้อหนาวัวให่หนาพาอยู่บนแน เฟร็ว้ามาู
“พ. สำหรับพรีเฟ็ ใส่ะ เพอร์ี่ พวเราใส่ันทุน เฮเลนยัใส่เลย เห็นไหม”
“ัน--ไม่อยา--ใส่” เพอร์ี่บอหนัแน่น ะที่ฝาแฝึันใส่เสื้อหนาวเ้าทาหัวให้พี่าย
“แล้วนาย็้อไม่ไปนั่ับพวพรีเฟ็้วยนะวันนี้” อร์บอ “ริส์มาสเป็นวันอรอบรัว”
พวเาประบเพอร์ี่พาเินออไปาห้อ แนอเาถูรึแนบอยู่้าลำัวในเสื้อหนาวัวให่
เฮเลนและเหล่าวีสลีย์ไ้ไปิน้านในห้อโถให่้วยันเฮเลนไ้ินออร่อยๆหลายอย่าเ่น ไ่วอบัวให่อ้วนเป็นร้อยัว มันฝรั่้มแลพอบอสูเป็นภูเา และไ้เล่นประทัริส์มาสมหัศรรย์ับฝาแฝวีสลีย์อี้วย ส่วนทาฝั่เหล่าอาารย์ับเบิลอร์เปลี่ยนาหมวยอแหลมอพ่อมมาใส่หมวแบบเ็เล็ๆมีลายอไม้และมีเือผูใ้า เฮเลนหัวเราะอบใเรื่อำันที่ศาสราารย์ฟลิวิำลัอ่านให้ฟัและแฮริที่หน้าแทุทีๆ ในะที่เรียหาไวน์มาื่มแล้วื่มอี ในที่สุแฮริ็ูบแ้มศาสราารย์มัอนนาัลย์เ้าให้ ึ่เฮเลน้อประหลาใที่เห็นศาสราารย์มัอนนาัลย์หัวเราะิั หน้าแ หมวท้อปแฮทอเธอที่เอียระเท่เร่
หลัาที่เฮเลนินอาหารและไ้เล่นสนุนหมแร็มาที่หอนอนและิว่านี่เป็นวันริส์มาสที่ีที่สุที่เฮเลนเยมีมา
ความคิดเห็น